Πώς βρέθηκε εδώ το χιόνι;

Απόγευμα Δεκέμβρη!

Η Νύχτα ξεκλέβει τα πρωτεία από το Φως νωρίτερα και παίρνει τη θέση Της στον Ουρανό! Τα Αστέρια, μοιάζει να έχουν κρυφτεί κάτω από τα μαύρα φουστάνια Της!

Οι πόλεις έρημες…

Δρόμοι βουβοί, με λίγα αυτοκίνητα, να σπάνε τη μονοτονία. Οι στολισμοί μια παραφωνία μέσα στην μελαγχολική διάθεση της κοινωνίας! Μια αναγκαία όμως παραφωνία! Κάτι που να θυμίζει, πως η ζωή συνεχίζεται!

Το μόνο φως στο σπίτι, ήταν απ’ το λάπτοπ της και αυτό απ’ τα λαμπιόνια του δέντρου, που χορεύουν στο τρελό ρυθμό του “Jingle Bells”. Από το λάπτοπ της, ξεγλιστρούσαν γιορτινές μελωδίες κι ο χώρος είχε τυλιχθεί στις χριστουγεννιάτικες μυρωδιές του αρωματικού της κεριού.

Στο βάθος η τηλεόραση κλειστή! Στην προσπάθεια μιας γιορτινής ατμόσφαιρας, δεν χωρούσε!

Μπροστά της μια κόλλα κι ένα στυλό, για να γράψει το γράμμα της στον Άγιο Βασίλη, τιμώντας μια παράδοση που ξεκίνησε από μικρή. Και καθώς το στυλό άρχισε να ακουμπά το χαρτί, παιδικές αναμνήσεις, ξεκίνησαν να τριγυρνούν στο μυαλό της! Και με τη θύμηση αυτή για οδηγό, ξεκίνησε να γράφει:

Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,

Ελπίζω να σε βρίσκω καλά, στις πιο διαφορετικές γιορτές που έχω ζήσει.

Ποτέ μου δεν πίστευα πως αντί να εκπληρωθεί η ευχή, να σταματήσουν να κρύβονται οι άνθρωποι πίσω από μάσκες μεταφορικά, αυτό θα κρίνονταν αναγκαίο στην πραγματικότητα. Ζούμε μια εποχή, που στηρίζεται στην καθαριότητα. Την σχολαστική καθαριότητα του σπιτιού και κάθε χώρου που χρησιμοποιούμε, αλλά και του εαυτού μας. Κι εκτός από τα βασικά, θέλει σωστή περιποίηση το πρόσωπο, γιατί σε κάποια δέρματα η μάσκα προκαλεί ακμή!

Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν, η μόδα της εποχής προστάζει: cozy ρούχα- μάσκα-καθαριότητα!

Κι όμως είναι τόσα τα προβλήματα, συνοδεία της κατάστασης που ζούμε, που τη ψυχή δε την καθαρίζουμε, ξεχνιόμαστε! Και η καημένη μολύνεται, από την κακία και κάθε αρνητικό συναίσθημα. Κι άντε τώρα εγώ να πείσω τον κόσμο να κάνει detox από κάθε τι που χαλάει τη ψυχή του! Κι όμως Άγιε μου Βασίλη, χρειάζεται κι η ψυχή μας τη δική της “ρουτίνα ομορφιάς”!

Κι εμείς κλεισμένοι στα σπίτια, ονειρευόμαστε καλύτερες μέρες, γεμάτες ασφάλεια, υγεία, χαμόγελα.

Κι είναι κάπως μελαγχολικά! Γιατί, δεν είναι πως πριν τη πανδημία, βγαίναμε κάθε μέρα για φαγητό-καφέ-ποτό. Βγαίναμε όμως! Μιλούσαμε με το γείτονα, είχαμε τις δραστηριότητες μας, αλληλοεπιδρούσαμε! Τώρα είναι σαφώς πιο μοναχικά. Το σπίτι, αποτελεί το καταφύγιο και το μονόδρομο μας!

Ξέρεις η ανθρώπινη επαφή με προβλημάτιζε και πριν τη πανδημία! Δε ξέρω εκεί στο Βόρειο Πόλο, πως λειτουργείτε με τα ξωτικά και όλους τους βοηθούς σου, φαντάζομαι, πιο παραδοσιακά!

(Βέβαια, έναν εκσυγχρονισμό κι εσύ τον χρειάζεσαι! Καλή η ανακύκλωση, αλλά ακόμα πιο καλό να μη κόβουμε τα δέντρα! Να σου στέλνουμε αντί για γράμμα ένα e-mail; Κι εν πάση περιπτώσει, δεν αμφισβητώ τη χρησιμότητα της λίστας naughty -nice, αλλά κάνε την ηλεκτρονική. Σ’ ένα excel βρε παιδί μου! Αν χρειαστείς κάποια βοήθεια πες μου! Εδώ στην Ελλάδα η ανεργία θερίζει, ας έρθουμε Βόρειο Πόλο, ας είναι!).

Που είχα μείνει; Α ναι! Οι άνθρωποι έτσι κι αλλιώς είχαν αρχίσει να απομονώνονται πίσω από οθόνες! Η πραγματικότητα όμως δεν χωράει πίσω από οθόνες. Κι η πανδημία, ήρθε να μας θυμίσει όλα αυτά: την αξία της ανθρώπινης επαφής, του αγγίγματος!

Πόσο αλλάζουν οι προτεραιότητες, μπροστά σε κάτι τόσο μεγάλο!

Πονάει η ψυχή μου για τους ανθρώπους που όλο αυτό το περνάνε μόνοι. Για τους ασθενείς και τις οικογένειες τους. Για όσους θίγει η κατάσταση αυτή οικονομικά. Για όλους μας, γιατί ερχόμαστε αντιμέτωποι με πρωτόγνωρες καταστάσεις!

Κι ενώ έρχονται Χριστούγεννα, τα χαμόγελα έχουν λιγοστέψει. Κι αυτό μεταξύ μας Άγιε Βασίλη, μοιάζει μια επιδημία από μόνο του!

Προσπαθώ να επαναστατώ στη μελαγχολία της πανδημίας!

Γιατί κακά τα ψέματα Άγιε Βασίλη, εκεί καταντήσαμε! Να θεωρείται το χαμόγελο, πράξη επαναστατική!

Δεν νομίζω πως φέτος θέλω κάποιο δώρο, εκτός από το να βοηθήσεις την ανθρωπότητα να έχει υγεία σωματική και ψυχική και να μην χάσει το χαμόγελο της. Τώρα, αν η Αγάπη, έχει βαρεθεί τον εγκλεισμό και θέλει να έρθει μαζί σου, να μείνει σε εμάς, καλοδεχούμενη. Μη σου πω κι αναγκαία! Πιστεύω σε εσένα! Αν κάποιος μπορεί να τα καταφέρει, είσαι εσύ κι η μαγεία σου!

Κι εύχομαι να μην την ξεχάσουμε ποτέ!

Σου στέλνω την αγάπη μου και πολλά φιλιά!

Δίπλωσε πολύ προσεχτικά το γράμμα, έριξε λίγη χρυσόσκονη και το έβαλε στον φάκελο! Τον ακούμπησε στο ράφι πάνω από το γραφείο της! Άρχισε σιγά σιγά, να ετοιμάζεται για ύπνο. Φύσηξε το κερί, να σβήσει. Έκλεισε το λάπτοπ και κίνησε για το κρεβάτι!

Ο Μορφέας, gentleman όπως πάντα, δεν την άφησε να περιμένει στο ραντεβού της. Τα όνειρα της ήταν γεμάτα με την μαγεία των Χριστουγέννων, χρώματα, glitter, φώτα. Ήταν γεμάτα από την αλήθεια των Χριστουγέννων: αγάπη, ζεστασιά, μοίρασμα. Κι η Νύχτα, κύλησε κάπως έτσι, ήρεμα, ζεστά, Χριστουγεννιάτικα.

Το πρωί, γεμάτη αισιοδοξία, σηκώθηκε να αδράξει τη μέρα. Ετοιμάστηκε να βγει για εξωτερικές δουλειές, κίνησε προς το γραφείο της, όμως διαπίστωσε πως το γράμμα της δεν βρίσκονταν στη θέση του.

Στο σαλόνι, έλειπε ένα μελομακάρονο. Και τι είναι αυτό στη γωνία του γραφείου; Πώς βρέθηκε εδώ το χιόνι;

Χμ!

❄🎅❄

Δευτέρα σήμερα, εν μέσω lockdown, είπα να υποδεχτώ τη βδομάδα με μια ιστορία! Η ηρωίδα της ιστορίας μου, αποφάσισε να μοιραστεί μαζί μας το δικό της γράμμα στον Άγιο Βασίλη! Ένα γράμμα διαφορετικό, γεμάτο από την αλήθεια της!

Άγιε Βασίλη, αν μας ακούς, στείλει λίγο από την μαγεία που σε συνοδεύει, το έχουμε ανάγκη!

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)

Και για να μην χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!

Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.