Marina Tsardakli
Απάνθρωποι άνθρωποι. Δυστυχώς, ο κόσμος δε βάλλεται μόνο από την πανδημία του κοροναϊού. Υπάρχει μία ακόμα σκληρή πανδημία, που μετρά πολλά θύματα, αυτή των απάνθρωπων ανθρώπων!
Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου και αν βρίσκεται. -Γιώργος Σεφέρης
Τα τέρατα δυστυχώς δεν κρύβονται σχεδόν ποτέ, κάτω από το κρεβάτι όπως φοβόμασταν ως παιδιά. Είναι διάσπαρτα στον κόσμο, περιμένοντας να τραφούν από το κακό που προκαλούν.
Ο πολιτισμός που τόσο καμαρώνουμε πως έχουμε, συχνά καταρρέει σαν ένας πύργος από τραπουλόχαρτα και δίνει τη θέση του, στα πιο άγρια ένστιχτα.
Ο κόσμος πάντα έκρυβε πολύ κακό μέσα του. Κτηνωδίες, αγριότητα, βία.
Νιώθω όμως πως τον τελευταίο καιρό, όλο αυτό έχει ενταθεί.
Πόση αξία έχει η ζωή;
Προφανώς, όχι την ίδια για όλους.
Άνθρωποι πεθαίνουν συνεχώς, από πολέμους, τρομοκρατικά χτυπήματα, ληστείες. Θα μου πεις, μην είσαι drama queen και από φυσικά φαινόμενα πεθαίνουν άνθρωποι.
Σωστά! Αλλά αλλιώς στο μυαλό μου, μπορώ να αιτιολογήσω έναν τέτοιο θάνατο. Γιατί και η φύση είναι απρόβλεπτη. Σίγουρα μπορείς να λάβεις μέτρα, αλλά δεν μπορείς να τα αποτρέψεις όλα.
Πώς να δικαιολογήσω όμως, ότι άνθρωποι σκοτώνουν ανθρώπους;
Και ζωή, δεν είναι φυσικά μόνο η ανθρώπινη. Πόσα ζωάκια δεν έχουν βασανίσει, θανατώσει. Πολλές φορές με τέτοια βαναυσότητα που σε κάνει να αναρωτιέσαι, πόσο άρρωστα μυαλά υπάρχουν δίπλα μας!
Πώς πάμε παρακάτω;
Αν ο κόσμος συνεχίσει έτσι, δε θα πάει παρακάτω. Θα πιάσει πάτο. Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να βλέπουμε ανθρώπους σαν μέρος στατιστικών.
Είναι ψυχές, ζωές. Είχαν όνειρα, ελπίδες, στόχους. Μένουν πίσω άνθρωποι να κλάψουν γι’ αυτούς.
Δε δικαιολογείται ο θάνατος. Είναι τόσο οριστικός που δε χωράει σε λόγια.
Τόσο βάναυσος, που δε χωράει σε δάκρυα.
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Η ανάρτηση αυτή, δεν έχει σκοπό να διδάξει, να προβληματίσει. Τίποτα από όλα αυτά. Είναι απλά μια κατάθεση σκέψεων! Γιατί, για εμένα το blog λειτουργεί σαν ημερολόγιο. Και θέλω να θυμάμαι πως είναι μια στιγμή της κοινωνίας, που οι άνθρωποι με έχουν απογοητεύσει πολύ.
Χάνονται στον υπερκαταναλωτισμό και τη ματαιοδοξία τους. Γεννούν μίσος και αρνητικότητα.
Για εμένα η ζωή είναι πολύ πιο απλή απ’ όσο την κάνουμε.
Έχουμε δώσει τόση ενέργεια σε λάθος πράγματα: το χρήμα, τη φήμη, τη δύναμη.
Αν κάτι μας σώσει είναι να θυμηθούμε πως είμαστε άνθρωποι. Και η ουσία της ζωής μας είναι ένα να δώσουμε και να πάρουμε αγάπη!
Ζω για έναν κόσμο, που δε θα στερεί ζωές κάτω από κανένα πλαίσιο και καμιά συνθήκη, αλλά θα ομορφαίνει ψυχές, θα ζωγραφίζει χαμόγελα, θα δημιουργεί αγάπες!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)
Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Εγώ πάλι δεν θεωρώ ανθρώπους τα τέρατα που περιγράφεις. Και ναι υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν να βασανίζουν άλλες ζωές. Τελεία και Παύλα σ’αυτό.
Τώρα για το θάνατο που σκορπούν εξαιτίας συμφερόντων, δεν θα πάψει ποτέ ειδικά ο θάνατος που σκορπά το όπλο σε έναν πόλεμο. Σκέψου μόνο αυτό που το δικό μου μυαλό δεν το χωράει: επιστήμονες, άνθρωποι μορφωμένοι με έξυπνο μυαλό να κατασκευάζουν όπλα που θα σκοτώσουν όσο το δυνατόν περισσότερους.
Δυστυχώς ο κόσμος θα συνεχίσει έτσι και θα πάει παρακάτω. Δυστυχώς έτσι ήταν πάντα και θα συνεχίσει να είναι.
Υπέροχες απόψεις υπέροχες
Τα φιλιά μου και το σεβασμό μου
Θα συνεχίσει ο κόσμος Άννα μου εννοείται, αλλά δυστυχώς πάει κυριολεκτικά παρακάτω. Βουλιάζουμε σαν άλλος Τιτανικός και ούτε που μας νοιάζει ο ωκεανός.
Σε ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις και τον χρόνο σου!
Καλό βράδυ!
Μήπως μιλώντας για το άνθρωπο, καλά θα κάναμε να συμφωνήσουμε πρώτα, πώς ορίζουμε τον Άνθρωπο;
Όσο ο άνθρωπος δεν ξέρει να αγαπά πρώτα τον εαυτό του και να μη το θεωρεί αυτό εγωιστικό, οι πόλεμοι θα συνεχίζονται και η βία θα φέρνει άλλη βία και όλο πιο πολύ θα ξαπλώνεται η πανδημία του φόβου…
Χαίρομαι Μαρινάκι μου, που χρησιμοποιείς το blog σου για να ξεδιπλώσεις τις ανησυχίες σου και εύχομαι με αυτό τον τρόπο να αγγίξεις και άλλους!
ΑΦιλάκια με ευχές για μια συνετή βδομάδα!
Ο άνθρωπος μαγισσούλα μου πρέπει γενικά να ‘χει αγάπη. Και προς τον εαυτό του και προς τη ζωή. Όχι μόνο την ανθρώπινη, όλα είναι ζωντανά γύρω μας. Δεν είμαι ειδικός για να δώσω συγκεκριμένο ορισμό. Έτσι απλά το σκέφτομαι εγώ!
Πόσο δίκιο έχεις που αναφέρεις άλλη μια σοβαρή πανδημία, αυτή του φόβου. Για την οποία συχνά ο κόσμος δεν παίρνει συχνά μέτρα (να κλείσει τις τηλεοράσεις -τουλάχιστον για τα δελτία- αλλά και τα αυτιά του για κάτι που δεν έχει τσεκάρει)
Σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια, τις σκέψεις, αλλά και τον χρόνο σου.
Για εμένα αυτό που αναφέρεις είναι ο τρόπος που κρίνω εγώ την επιτυχία. Έναν άνθρωπο να αγγίξω, με κάτι που έγραψα, πέτυχα!
Σε φιλώ γλυκά. Καλό υπόλοιπο να έχουμε στη βδομάδα μας!
Έχουμε πιάσει πάτο..
Μένουμε άφωνοι με τα όσα συμβαίνουν και τρέμω να σκεφτώ τι ακολουθεί..
Αχ βρε Μαρίνα μου δεν ξέρω, ενώ είμαι φύσει αισιόδοξη είμαι πολύ πολύ προβληματισμένη.
Μα δεν μπορείς να μένεις απροβλημάτισμος μπροστά σε όσα συμβαίνουν Κατερινάκι. Δεν είναι μόνο όσα γίνονται, αλλά και η αντίδραση του κόσμου, απέναντι τους, που προβληματίζει!
Σε φιλώ πολύ γλυκά. Καλό απόγευμα!
Κοίτα να δεις τώρα τι έπαθα. Άλλαξα σελίδα χωρίς να πατήσω αποστολή στο σχόλιό μου βρε Μαρίνα μου και χάθηκε όλη η άποψή μου. Στενοχωρήθηκα. Τέλος πάντων. Συγγνώμη, δεν είμαι και στα καλά μου.
Πόλεμος και εγκληματικότητα είναι δύο μεγάλα ζητήματα. Και τα δύο άπτονται στη σχέση του ανθρώπου με το χρήμα, την υπεραξία, την κυριαρχία. Πολύ μεγάλα θέματα.
Και όσο κάθε οργανωμένη πολιτεία δεν βάζει το δάχτυλο στον τύπο της πληγής, αυτό το θέμα δεν θα λυθεί.
Την καλησπέρα μου.
Γιάννη μου, έχεις δίκιο. Πολύ μεγάλα θέματα και σαφώς πολύπλευρα. Θα συμφωνήσω με την τελευταία σου φράση, σημειώνοντας πως πολιτεία είναι και οι πολιτικοί και ο λαός. Όλοι πρέπει να βάλουμε το δάχτυλο στη πληγή. Μια καλή αρχή θα ήταν να παραδεχτούμε πως η πληγή υπάρχει…
Καλό απόγευμα να έχουμε.
Ευχαριστώ για τις σκέψεις και το χρόνο σου!
Πολύ φοβάμαι ότι κι εγώ μόνο ως διαπίστωση μπορώ να το προσεγγίσω το τόσο σοβαρό θέμα που αναλύεις 🙁 Ούτε οι πόλεμοι θα σταματήσουν, ούτε τα μεμονωμένα εγκλήματα. Και το ότι σε κάθε περίπτωση, υπεράνω όλων είναι το Χρήμα, είναι τραγικό. Στους πολέμους μιλάμε για τρελό χρήμα, τών Δυνατών (τρομάρα τους..) Στην εγκληματικότητα θα μπορούσε να συμβάλλει πάρα πολύ η πολιτεία και η κυβέρνηση, αν δεν ήταν τόσο εγκληματικά ανίκανες αμφότερες.. Αυτή η “μόδα” “συμβόλαιο θανάτου” είναι τόσο σοκαριστική. Μας ξεπερνά όλους, άσε που δεν έχουμε από πουθενά προστασία, γιατί -και- το μικροέγκλημα “ανθίζει” και θερίζει 🙁
Υ.Γ Σου έχω αφήσει σχόλια σε αρκετές παλαιότερες αναρτήσεις σου 😉 Φιλιά!
Όλα όσα ζούμε είναι σοκαριστικά νονούλι, όπως και οι αντιδράσεις μας απέναντι τους. Για την προστασία θα συμφωνήσω. Καμία απολύτως και δε βλέπω και φως στον ορίζοντα.
Πολλά πολλά φιλάκια και σε ευχαριστώ για όλα τα σχόλια. Απάντησα σε όλα!!!
Έχω κουραστεί να ακούω και να βλέπω θέματα που κρύβουν τόσο πόνο φίλη μου. Αυτό το καιρό βρίσκομαι σε κάπως άσψημη σωματική κατάσταση και ακούγοντας τέτοια τερατώδη πράγματα..ναι..πικραίνομαι..απογοητεύομαι. Όταν μπήκα στα μπλοκ το 2007 ήμουν άλλος άνθρωπος, έβλεπα γύρω μου μόνο ..ανθισμένους δρόμους, αγκάλιαζα ροζ συννεφάκια. Χτυπάει η πόρτα μας και ρωτάω από μέσα ποιός είναι, βγαίνουμε και..κλειδαμπαρώνω γιατί :- Φοβάμαι πια τον ΑΝΘΡΩΠΟ..
Δυστυχώς υπάρχει πολύ Βία και πόνος γύρω μας Γεωργία μου.
Όλους μας φοβίζει αυτό και όλοι αναγκαστικά προσέχουμε με τόσα που ακούμε.
Σίγουρα αυτό δεν είναι παρήγορο, αλλά τουλάχιστον το ζούμε όλοι μαζί.
Σου στέλνω φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά!!!!!
Οι σκέψεις σου αντιπροσωπεύουν πολλές και από τις δικές μας σκέψεις Μαρινάκι μου και μακάρι να είσαι γερή και δυνατή να ζήσεις σε ένα κόσμο όπως τον ονειρεύεσαι!! στο εύχομαι ολόψυχα μικρή μου, γιατί ο σημερινός κόσμος δεν αυτός που ονειρευτήκαμε εμείς δυστυχώς!! καλό σου ξημερωμα φιλιααα!!
Μακάρι να είμαστε όλοι γεροί και δυνατοί να ζούμε όλοι στον κόσμο που ονειρευόμαστε.
Σε φιλώ γλυκά Σμαραγδένια μου!!!!!
Το κακό συνυπάρχει στον άνθρωπο με το καλό. Ο “αγώνας” είναι να μπορέσουμε ως σύνολο να δώσουμε προβάδισμα στο καλό. Δεν είναι εύκολο, πάντα θα υπάρχουν οι θύλακες που θα εκτοξεύουν την κακία σε απίθανα ύψη αλλά για μένα, σημασία έχει η πίστη ότι ο αγώνας, για να υπερισχύσει το καλό έχει αξία.
Την Καλημέρα μου, Μαρίνα!
Προς το παρόν ο αγώνας δείχνει να χάνεται, αλλά όπως λες “σημασία έχει η πίστη ότι ο αγώνας, για να υπερισχύει το καλό έχει αξία”. Και θα προσθέσω πως και η ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά είναι σημαντική.
Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις και τον χρόνο σου.
Καλό απόγευμα Βασίλη!
Δεν θ’ αλλάξει ποτέ ο κόσμος Μαρίνα μου, εσύ όμως μπορείς να διαμορφώσεις το προσωπικό σου “χωραφάκι”, να το καλλιεργείς μ’ όσες αξίες έχεις διαθέσιμες, να το προστατεύεις απ’ τα καταστροφικά “ζιζάνια”, να αξιωθείς σε το δεις να καρπίζει και να το παραδώσεις “καθαρό” και γόνιμο στους επόμενους.
Κάπως έτσι προχώρησαν οι κοινωνίες, με το καλό να παλεύει με το κακό και με ανθρώπους φωτεινούς που μάχονται το σκοτάδι.
Ελπίζω να υπάρχουν πολλές “Μαρίνες” εκεί έξω…
Μακάρι να αποδώσει το χωραφάκι του καθενός μας Μαρία μου, να ‘χουμε καλή σοδειά απόθεμα για τους επόμενους. Είναι και αυτό ένα θέμα… Η ποιότητα της σοδειάς μας.
Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις και το χρόνο σου.
Καλό βραδάκι!!!!!