Marina Tsardakli 
Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Επιτρέψτε μου να σας δώσω μια άλλη οπτική
Ναι, η ημέρα αυτή είναι μια θαυμάσια αφορμή, για να εξυμνήσουμε τους αγώνες των γυναικών και να υπενθυμίσουμε πως ο αγώνας της γυναίκας δε σταματά. Γιατί ο αγώνας των γυναικών αφορά, τη γενικότερη θέση της στην κοινωνία. Η οποία ακόμα και σήμερα, αμφισβητείται ή υποβιβάζεται. Αυτά όμως θα τα συζητήσουν και άλλοι, ενδεχομένως καλύτερα από εμένα.
Εγώ θα ήθελα να σταθώ σε ένα διαφορετικό σημείο.
Μην ενθαρρύνεις τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται!
Η λογική “αυτά συμβαίνουν παντού, τι να κάνουμε” πρέπει να σταματήσει να υπάρχει.
Από τη φθηνή παρενόχληση, με σεξουαλικά υπονοούμενα και ύβρεις ως κολακείες που τείνει πια να θεωρείτε φλερτ, μέχρι σεξιστικά σχόλια.
Από τη λεκτική βία, μέχρι τη σεξουαλική παρενόχληση.
Από το γραφείο, μέχρι το σπίτι.
Δεν μπορεί το 2021 να μιλάμε για “εξέλιξη” όσο ταλανίζουν ακόμα αυτά τα φαινόμενα την κοινωνία. Απλά δε γίνεται!
Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε πως και στην Ελλάδα, γίνεται μια τεράστια προσπάθεια βελτίωσης της κοινωνίας. Ηθελημένα δε χρησιμοποιώ τον όρο “αλλαγή”. Γιατί όσο υπάρχουν πεποιθήσεις τύπου “μήπως και αυτή κούνησε την ουρίτσα της” ή “τι περίμενε να της πουν όταν κυκλοφορεί έτσι στο δρόμο”, δεν μπορώ να τον χρησιμοποιήσω.
Γίνεται όμως μια σοβαρή προσπάθεια και η ελπίδα μου είναι, να μην ξεχάσουμε. Να είναι αυτό που συμβαίνει τώρα, ένα βήμα μπροστά.
Εσύ ως γυναίκα σέβεσαι τις γυναίκες;
Πολλές φορές έχω ακούσει γυναίκες, να κρίνουν άλλες γυναίκες, για τις στιλιστικές τους επιλογές, τα γούστα, το ήθος τους και πόσα άλλα.
Υπάρχει μια ειρωνεία, στο να προσπαθούμε να πείσουμε την κοινωνία για τα αυτονόητα και οι ίδιες οι γυναίκες να αναιρούμε τα όσα προσπαθούμε.
Γιατί, η κάθε γυναίκα δεν είναι αντίζηλος, είναι σύμμαχος, σε έναν κόσμο σαφώς ανδροκρατούμενο, που δεν αφήνει πάντα στη γυναίκα τα περιθώρια που αφήνει σε έναν άνδρα.
Και αυτή η ανισότητα είναι που πνίγει και πρέπει να σταματήσει να υπάρχει.
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Από τις γυναίκες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή κατά του covid και κάθε ασθένειας, μέχρι αυτές της διπλανής πόρτας που παλεύουν με τις δυσκολίες της ζωής…
Στέλνω τον αμέριστο σεβασμό και θαυμασμό μου.
Και να θυμάστε:
“It is a man’s world, but it would be nothing, without a woman or a girl”.
Χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες. Να είστε πάντα καλά και ποτέ μην ξεχνάτε την αξία σας!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)
Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: Facebook, Instagram, Twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Καλημέρα σου
Χρόνια πολλά για τη σημερινή.
Ναι είναι ένας κόσμος του άντρα και χωρίς τη γυναίκα δεν νοείται ”κόσμος”.
Τις λατρεύω της Γυναίκες. Όχι μόνο γιατί είμαι κι εγώ, αλλά γιατί είναι άξιες θαυμασμού. Βέβαια, υπάρχουν και εκείνες που δεν σέβονται τον εαυτό τους, πώς να ζητήσεις να τις σεβαστούν οι άλλοι; Αλλά παντού υπάρχουν άνθρωποι τέτοιοι. Σεβασμός στην προσωπικότητα του ατόμου. Η γυναίκα δεν είναι άλλο είδος. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να βελτιωθούν για να μην πω αλλάξουν στην κοινωνία.Ελπίζω να συνεχίσουμε σιγά σιγά να πετάμε τις άχρηστες νοοτροπίες
Να σαι καλά Μαρίνα μου
Τα φιλιά μου
Έχεις απόλυτο δίκιο Αννούλα μου, ο σεβασμός δεν πρέπει να γνωρίζει φύλο.
Μακάρι να αρχίσουμε να πετάμε άχρηστες νοοτροπίες. Το χρειάζεται ο κόσμος, είναι ξεκάθαρο πια!
Σε φιλώ γλυκά.
Καλό Σ-κ!
Πόσο δίκιο έχεις!!! Πόσο!!!
Όταν σέβεσαι τον εαυτό σου, σέβεσαι και όλα τα πλάσματα στον πλανήτη ασχέτως φύλλου, χρώματος, πολιτικών πεποιθήσεων και θρησκείας!
ΑΦιλιά καρδιάς και αγάπης!
Πολύ σωστό μαγισσούλα μου. Δυστυχώς, η κοινωνία στο σύνολο της, απέχει από αυτή τη νοοτροπία.
Ευτυχώς, υπάρχουν αρκετοί που την αποδέχονται και αυτό δίνει λίγη ελπίδα!
Σε φιλώ γλυκά!
Καλό Σ-κ!
Θα μου επιτρέψετε να επισημάνω ότι δεν ο “κόσμος του άντρα” που δεν σέβεται τη γυναίκα αλλά ο κόσμος του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ και της κοινωνίας της ιδιοκτησίας που, ιστορικά, γκρέμισε τη γυναίκα και την έκανε φτηνό αναλώσιμο εμπόρευμα στην διαδικασία της παραγωγής.
Στους πανάρχαιους κόσμους δεν ξεκίνησαν όλα με τη γυναίκα υποδουλωμένη. Στην κοινωνία της πρωτόγονης κοινοκτημοσύνης, σημείο αναφοράς της ζωής και της ομάδας ήταν η γυναίκα! Εκείνη όριζε τη ζωή και τη μοίρα της κοινότητας. Ο άντρας ήταν ο κυνηγός για το φαγητό.
Δείγμα αυτής της αντίληψης το βλέπουμε στα βάθη της μυθολογίας μας όπου άπειρες γυναικείες θεϊκές μορφές υμνούνταν με εξαίρετο σεβασμό και δύναμη.
Η “αποκαθήλωση” της γυναίκας ήρθε από την εποχή της δουλοκτηκτικής κοινωνίας όταν δημιουργήθηκε το πλεόνασμα στην παραγωγή, η ατομική ιδιοκτησία και ο σφετερισμός των αγαθών.
Μην ξεχνάμε ότι χαριστική βολή στο ρόλο της γυναίκας έδωσαν θεσμικά οι μεγάλες θρησκείες, Χριστιανισμός, Ισλαμ, Εβραϊσμός. Η Ενοχοποίηση της Εύας οδήγησε στην δαιμονοποίηση της γυναίκας, στο “προπατορικό” αμάρτημα, στον αποκλεισμό της γυναίκας από το ιερατείο και τους ναούς. Πράγματα που ισχύουν δυστυχώς και σήμερα. Κάτι που η Αρχαία Ελληνική λατρεία δεν είχε.
Πέρα από τα προηγούμενα, οφείλουμε σεβασμό στη γυναίκα άπαντες και δίκαιο το ερώτημα και ο προβληματισμός σου Μαρίνα μου.
Και, τέλος, για να θυμίζουμε την ιστορία. Η Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 και η ΕΣΣΔ ήταν οι πρώτες οργανωμένες κοινωνίες που κατάργησαν το 10ωρο για τη γυναίκα, τον επαίσχυντο χωρισμός στα μισθολογικά δικαιώματα και τους αποκλεισμούς στις κρατικές υψηλές θέσεις.
Προχωράμε λοιπόν με τον δέοντα σεβασμό.
Καλή βδομάδα καλή μου.
Δε διαφωνώ με τη λογική της προσέγγισης σου Γιάννη μου (και σε ευχαριστώ θερμά για την λεπτομερή ανάλυση σου), ωστόσο με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρο η θέση της γυναίκας, ακόμα και σήμερα, δεν είναι ίδια με του άνδρα!
Και η κοινωνία έχει δημιουργήσει πολλές λάθος νοοτροπίες, που πολλές φορές φέρνουν και γυναίκες στην επιφάνεια που δεν σέβονται άλλες γυναίκες.
Προχωράμε όπως σωστά λες με τον δέοντα σεβασμό και την διάθεση αγώνα για ένα καλύτερο αύριο!
Σε ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου Γιάννη.
Καλό Σ-κ!
Όπως είπα κι εγώ ο σεβασμός είναι το πρώτο. Όμως πιστεύω πως πίσω από κάθε επιτυχία υπάρχει η ..σκιά μιας γυναίκας φίλη μου.
Eνα κείμενο, που πιάνει πολλά από τα σημεία, που αφορούν τη σημερινή γιορτή. Συνήθως δεν ασχολούμαι με καμία τέτοια “ημέρα”. Τα προβλήματα είναι καθημερινά, οφείλουμε να τα αντιμετωπίζουμε συνεχώς. Στάση ζωής είναι αυτό για μένα, αν κ στο παρελθόν δεν έχω αποφύγει κάποιες σχετικές εγγραφές. Μου αρέσει όμως, να διαβάζω τις δικές σας, σκέψεις. Μαθαίνω.
Νασαι καλά, Μαρίνα!
Βασίλη μου, σαφέστατα τα προβλήματα είναι καθημερινά. Για εμένα όλες αυτές οι Παγκόσμιες Ημέρες είναι μέρες αξιολόγησης, περισυλλογής και αναθεώρησης.
Η μαγεία του blogging είναι ακριβώς αυτή: Μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον.
Καλό Σ-κ Βασίλη 🙂
Χαίρομαι που βλέπω ότι όλοι εστιάζουμε στον σεβασμό.
Χαίρομαι όσο δε φαντάζεστε.
Να είμαστε καλά Αχτίδα μου και πάντα να προσπαθούμε για το καλύτερο. Σε φιλώ!
Κάθε γυναίκα που μεγαλώνει σωστά γιούς και κόρες, διδάσκοντάς τους τον σεβασμό προς όλους, αλλάζοντας τις πεποιθήσεις και τα στερεότυπα που δεν έχουν θέση πλέον στον καιρό μας, είναι μια καλή γυναίκα!
♥
Συμφωνώ απόλυτα με την Αριστέα.
Τον σπουδαίο ρόλο τον έχει η μάνα.
Αρκεί να καταφέρει πρώτα εκείνη να
ξεπεράσει τις τυχόν πληγές της από
την παιδική ηλικία και τα βιώματά της.
Εκείνο που δεν ξέρω είναι πόσες γενιές
ακόμα πρέπει να περάσουν, για να “καθα-
ρίσουμε” με τα λάθη τού παρελθόντος..
Ας βάζει η καθεμιά το λιθαράκι της, κι
όπως λες κουκλοβαφτιστηρόνιμου, ας
σέβεται η κάθε γυναίκα όλες τις άλλες
Δεν ξέρω νονούλι πόσες γενιές πρέπει να περάσουν.
Είχα ελπίδες για τη δική μου γενιά, αλλά σε πολλά σημεία, με προδίδουν.
Εύχομαι η συνέχεια να ‘ναι καλύτερη!
Καλό Σ-κ 🙂
😉
Πολύ σωστός ο συλλογισμός σου Αριστάκι και εύχομαι να βρίσκεται στο μυαλό κάθε μάνας!
Όπως έγραψε κι η άλλη Μαρίνα στο φέις, κάνε μας μια ανάρτηση για τον τρόπο που μπορούμε να ελέγχουμε αν μας κλέβουν ένα κείμενο 😉
Εννοείται νονούλι!!!!
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τη διαφορετική οπτική σου και το ερώτημα που θέτεις. “Εσύ, ως γυναίκα, σέβεσαι τις άλλες γυναίκες;”
Αυτό που μ’ έχει σημαδέψει ως εργαζόμενη μητέρα, είναι η εχθρική αντιμετώπιση και η αχαλίνωτη ανταγωνιστικότητα, από γυναίκες συναδέρφους. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο μας στοίχημα. Να ιεραρχήσουμε τους ρόλους μας και να φερόμαστε “παντελονάτα” στις σχέσεις μας. Αλλιώς, παύουμε να είμαστε γυναίκες και υποβαθμιζόμαστε σε γυναικούλες. Ακυρώνουμε τον εαυτό μας και δίνουμε χώρο και αφορμές για να μας μειώνουν.
Φιλιά πολλά σοφό Μαρινάκι!
Τεράστιο στοίχημα Μαρία μου και μακάρι να καταφέρνουμε να το κερδίζουμε πάντα, γιατί προς το παρόν το ‘χουμε χάσει πολλές φορές.
Ανταποδίδω τα φιλιά και στέλνω ευχές για καλό Σ-κ!
Προσυπογράφω και με τα δυο χέρια το σχόλιο της Κανελλάκι μας , της Αριστέας, Μαρίνα μου όπως και το δικό σου ερώτημα …αν θέλουμε να έχουμε τον σεβασμό σαν ανθρώπινες υπάρξεις, να τον δείχνουμε εμείς πρώτα στους άλλους μικρή μου!!
Ας βάλει η κάθε μία ένα λιθαράκι σ αυτήν προσπάθεια.
Κάθε φορά και ένα βήμα στο δικαίωμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας!!
Φόρος τιμής σε όλες τους η ανάρτηση σου Μαρινάκι μου… φιλιααα!!
Έτσι ακριβώς. Ας βάλουμε το λιθαράκι μας για έναν καλύτερο κόσμο, με αξιοπρέπεια και σεβασμό.
Καλό Σ-κ Σμαραγδένια μου!
Χαίρομαι για την προσέγγιση σου Μαρίνα.
Με κάνει να νιώθω λίγο περισσότερο άνθρωπος, λίγο πιο κοντά σε εμένα.
Όλα θέλουν δύναμη, όλα θέλουν κουράγιο.
Η ζωή προχωράει, ας προσπαθήσουμε να προχωρήσουμε κοιτώντας περισσότερο μέσα μας παρά δίπλα μας. Ίσως έτσι καταφέρουμε να νιώσουμε! Γιατί όπως μου είπε και μια φίλη, σκοτωθήκαμε να γίνουμε όλοι έξυπνοι και ξεχάσαμε πως είναι να είμαστε άνθρωποι.
Σε φιλώ <3
Πολύ σωστό αυτό που λες Νικολέτα μου. Να προσπαθούμε να κοιτάμε περισσότερο μέσα μας παρά δίπλα μας. Δυστυχώς, αυτό δε συμβαίνει όσο θα έπρεπε και γι’ αυτό η κοινωνία μας, είναι όπως είναι.
Σε φιλώ γλυκά. Καλό Σ-κ!