Marina Tsardakli Οι δρόμοι της Αθήνας, μια εμπειρία μόνοι τους!
Η Αθήνα, η πρωτεύουσα της χώρας μας, μια υπέροχη πόλη!
Αρκεί να μην πρέπει να οδηγήσεις σε αυτήν!
(Δε θα θίξω τα λοιπά προβλήματα σε αυτή την ανάρτηση, για να τελειώσω εντός της εβδομάδας😅)
Σε αυτή την ανάρτηση, η οποία είναι χιουμοριστική μεν, με βιωματικά στοιχεία δε, θα αναλύσουμε τι χρειάζεται, για να τα καταφέρει κανείς, να οδηγήσει στους δρόμους της Αθήνας (και στις γύρω περιοχές βεβαίως βεβαίως. Δεν είμαι ρατσίστρια και γύρω γύρω τα ίδια συμβαίνουν)
Υπομονή
H υπομονή, είναι μια αρετή της ζωής. Είναι όμως και μια αναγκαιότητα στους δρόμους της Αθήνας (και όλων των γύρω περιοχών, μην ξεχνιόμαστε!).
Γιατί, αν έχουν ένα χαρακτηριστικό οι δρόμοι της Αθήνας είναι οι κακοτεχνίες και το μποτιλιάρισμα! Σε αυτή την ανάρτηση, με αφορά το δεύτερο.
Αφού και στο ραδιόφωνο, υπάρχει κάθε τόσο ενημέρωση για το μποτιλιάρισμα.
Θα μας πουν καμία μέρα ότι δεν υπάρχει μποτιλιάρισμα σε κάποιο κεντρικό δρόμο και θα πάθουμε πανικό πως μπήκαμε σε παράλληλο σύμπαν.
Αλλά είπαμε, υπομονή!
Μαντικές ικανότητες
Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει. Αν όμως οδηγάς, πρέπει να έχεις μαντικές ικανότητες.
Γιατί δεν ξέρεις τι θα κάνει ο μπροστινός, ο διπλανός ή ο πισινός σου. (για οδηγούς μιλάω πάντα😅)
Και καλά κάνει. Λογαριασμό θα σου δώσει;
Και στην τελική, μια ζωή την έχουμε, μην είναι βαρετή, να υπάρχει ένα σασπένς!
Δηλαδή, εκεί που πας πορεία, νομίζεις ότι και ο μπροστινός θα συνεχίσει πορεία.
Plot twist όμως, στρίβει δεξιά. Έτσι χωρίς φλας, χωρίς τίποτα. Γιατί στη ζωή, μετρούν οι ανατροπές.
(Για τις ανακοπές που κοντεύει να πάθει ο μέσος Έλληνας οδηγός, δε θα ήθελα να αναφέρω κάτι. Γιατί προφανώς μόνο εγώ πανικοβάλλομαι, ο μέσος Έλληνας οδηγός μια χαρά περνάει😂😂)
Ένα φυλαχτό
Δεν έχει σημασία αν εσύ δεν πιστεύεις. Βάλε το φυλαχτό να υπάρχει. Αφού βλέπεις, ο καθένας κάνει ότι θέλει! Είναι να το ρισκάρεις;
Βλέπει ο κυριούλης το στοπ, δεν το βολεύει κάτι άλλο, το παραβιάζει.
Και θες να φωνάξεις “δεν είναι άνθρωπε μου κακό feng shui, υπάρχει λόγος που το βάλανε εκεί”.
Αλλά, αν το κάνεις κάθε φορά μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου, θα κλείσει η φωνή σου.
Είναι να ‘χεις και κλειστή φωνή με όσα ζούμε; Όχι, δεν είναι!
Γερό στομάχι
Γιατί αλλιώς δε θα αντέξεις την κοπελίτσα που μιλάει στο κινητό και δεν προχωράει, να ρημαδοφτάσει καθείς στον προορισμό του.
Ούτε τον κυριούλη που θα σε προσπεράσει σαν τρελός, για να φτάσει στο φανάρι δίπλα σου.
Και φυσικά, ούτε τον άνθρωπο που σταματάει στη μέση του δρόμου το όχημα του και κλείνει την κυκλοφορία, για να πάει να ψωνίσει.
Οπότε θέλει γερό στομάχι το κεφάλαιο “οδήγηση” ειδικά στους δρόμους της Αθήνας (και των γύρω περιοχών).
Τι ακούς στους δρόμους της Αθήνας;
- Τα βρουμ βρουμ των μηχανών των οχημάτων
- Ευχές (κυρίως παρακινητικού χαρακτήρα με ταξιδιάρικο ή και σεξουαλικό περιεχόμενο)
- Το “κλαπ” που κάνει το ένα χέρι πάνω στο άλλο όταν οι οδηγοί μουτζώνουν
- Και κάπου στο βάθος εμένα να λέω “Ω Θεέ” και πίσω να αχνοακούγονται κάτι τσίου τσίου να μας θυμίζουν πως η ζωή είναι ωραία.
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Προσωπικά δεν αγαπώ τους δρόμους της Αθήνας, ούτε των γύρω περιοχών. Για εμένα είναι απόλυτα αγχωτική διαδικασία η οδήγηση σε αυτούς και γι’ αυτό δεν πολυοδηγάω, αντίθετα αγανακτώ και ως συνοδηγός! Και μεταξύ μας, νιώθω μια ανακούφιση όταν φτάνω στον προορισμό μου και κυρίως, όταν γυρνάω σπίτι μου.
Κάνω προσπάθεια, να δω την κατάσταση όσο πιο χιουμοριστικά μπορώ! Αλλά η έλλειψη οδικής παιδείας είναι επικίνδυνη πέρα από την πλάκα και το γεγονός ότι είναι μεγάλος και ο πληθυσμός στην πρωτεύουσα και άρα τα οχήματα, δε βοηθάει την κατάσταση.
Στα θετικά (#not), αν ανέβει λίγο ακόμα η βενζίνη θα λιγοστέψει το μποτιλιάρισμα, γιατί ποιος θα μετακινεί το αμάξι ή το μηχανάκι του;
Πιστεύαμε ως παιδιά, πως το 2000 θα πετούσαν τα αυτοκίνητα!
Και τελικά μας βλέπω να λιώνουμε σόλες σαν να μην υπάρχει αύριο.
Από την Ελλάδα του υπέροχου ήλιου, της μοναδικής θάλασσας, την υψηλής ακρίβειας και της ακριβότερης βενζίνης, στέλνω ευχές για καλό Σαββατοκύριακο.
Να προσέχετε στους δρόμους και να οδηγείτε με σύνεση!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Η ανάρτηση προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα. Μπορείς να μάθεις περισσότερα εδώ!
Aν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media!
Στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter, newsletter
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ξέρεις τι λέω εγώ; Αν πας σε καμιά Αφρικανική χώρα και δεις την οδήγηση, κάνεις το σταυρό σου για να περάσεις το δρόμο και με φανάρι πράσινο πεζού. Γιατί εκεί οι οδηγοί κάνουν ό,τι μα ό,τι θέλουν.,. Ανεβαίνοντας βορειότερα, σε μας, βλέπεις μια πιο light κατάσταση. Ναι μεν είμαστε ευρωπαίοι αλλά ο νότος μας επηρεάζει. Πηγαίνοντας στο βορά, βλέπεις την οδήγηση των άλλων και λες από πού ήλθαν αυτοί; Σε άλλο σύμπαν ζούμε;. Ακολουθούν τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας και όλα καλά. Θέλω να πω λοιπόν, ότι είμαστε υπανάπτυκτοι και χωρίς παιδεία αφού ακόμη και το τιμόνι στα χέρια μας νομίζουμε ότι μας προσδίδει εξουσία και ισχύ!! Τόσο κόμπλεξ!
Και πού να δεις στην Εθνική Οδό Αθηνών Λαμίας που είναι και οι περισσότερες εταιρείες. Το χαμός τους καιρός!!!! Δεν είπες και γι αυτούς που αποφασίζουν να αλλάξουν λωρίδα ή όσους έχουν καταπατήσει τη ΛΕΑ και βλέπουν μπροστά τους περιπολικό τι κάνουν για να μπουν μπροστά σου να γλιτώσουν….ου πόσα γίνονται κάθε μέρα!!! Όμως με ξεπερνάει η νεά μόδα, που το βράδυ οδηγούν στις λεωφόρους και πετάγονται νέα παιδιά να περάσουν μπροστά απο τα διερχόμενα αυτοκίνητα σε ένδιεξη μαγκιάς ….πω πω πω
Δεν υπάρχει σωτηρία!
Τα φιλιά μου και καλό Σ/Κο!
Πού να τα πιάσω όλα τα “φαινόμενα” και τα “περιστατικά” Αννούλα μου, θα έπρεπε η ανάρτηση να βγει σε μέρη χαχαχα
Πράγματι, αυτό το challenge που έχει έρθει από το εξωτερικό, μέσω των social media είναι άκρως επικίνδυνο και επίσης ανησυχητικό πόσο επηρεάζονται τα παιδιά, σε βαθμό που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους.
Τι να πω!
Καλό ξημέρωμα Άννα μου και καλό μας Σαββατοκύριακο.
Ευχαριστώ για τις σκέψεις σου 🙂
Φιλί γλυκό!
Δεν έχω δίπλωμα οδήγησης, όποτε δεν έχω και την εμπειρία. Ως συνοδηγός, έχω βρεθεί σε πόλεις όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, σε διάφορες μικρές πόλεις, σε χωρίο (χοχοχο), στο Μόντρεαλ, στην Οτάβα, στο Τορόντο, στη Βοστώνη, στη Νέα Υόρκη.
Θεωρώ τους Έλληνες οδηγούς μικρούς θεούλιδες, θα την ακρίβεια με χειρουργικές γνώσεις. Τους Καναδούς ήρεμους, νομοταγείς αλλά χωρίς την εμπειρία του πάρκινγκ στην Κυψέλη (πιστεψέ με φαίνονται ότι έχουν κάνει λοβοτομή, σκέψου όταν μιλούν στο κινητό) , και τους οδηγούς της Νέας Υόρκης τους χειρότερους, κανονική ζούγκλα που πρέπει να επιβιώσεις, και χρειάζεσαι την εμπειρία των Ελλήνων οδηγών.
Τελειώνω με το πιο αστείο, το οποίο έχει περάσει ως ανέκδοτο υπερβολής και όμως μας έτυχε σε στοπ σε χωρίο. “Έχω προτεραιότητα ρε φίλε τι με κόβεις;” “Στο δικό μου το χωρίο έχεις εσύ προτεραιότητα δε πας καλά φίλε”
Σημείωση, ίσως θα πρέπει να ζητήσω από το παλιο μου παλτό να κάνει μια εγγραφή χαχαχα
Τα φιλιά μου καλή συνέχειας
Και εγώ που έχω, μην φανταστείς ότι οδηγώ.
Φοβάμαι!!!!!
Και ως συνοδηγός φοβάμαι!!!!! Η ανακούφιση όταν φτάνω σπίτι, δεν χωράει σε λέξεις χαχαχα
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον το παλιό σου παλτό, να κάνει μια εγγραφή!!!! Αμέ!!!!
Ανταποδίδω τα φιλιά Μάνια μου.
Καλό ξημέρωμα και καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Θεωρείς τους Έλληνες οδηγούς …Θεούληδες, Μάνια μου; Εντάξει, ξέρω ότι έχεις χιούμορ και μάλιστα καλόγουστο. Προσπαθώντας λοιπόν να προσεγγίσω το δικό σου θα πω ότι οι Έλληνες οδηγοί είναι, ναι, θεούληδες, του Άδη όμως!
Κοίτα, επειδή δεν έχω πολύ χρόνο να αναπτύξω το θέμα (είχα κάνει κι εγώ ανάρτηση παλιά) θα πω μόνο ότι οι Έλληνες οδηγούν όπως ψηφίζουν – τροφή για σκέψη 😉 🙂 – και θα αποχωρήσω τρέχοντας! Βρουμ-βρουμ 😉 Καλημερούδια και καλό σ/κ βαφτιστηρόνιμου!
Τροφή για σκέψη δεν λες τίποτα νονούλι.
Οπότε ας μάθουμε και στην οδήγηση και στη ψήφο, να είμαστε προσεχτικοί.
Στέλνω φιλί γλυκό και ευχές για ένα όμορφο Σαββατόβραδο 🙂
Χιουμοριστικό και άκρως αληθοφανές το κείμενο σου, Μαρινάκι μου και δεν έχω τίποτα να προσθέσω και εξαιρώ τον ρατσισμό των ανδρών όταν μπροστά τους οδηγεί γυναίκα! 😉
Καλή δύναμη, κουράγιο και πολύ κατανόηση χρειάζεται ο σημερινός οδηγός είτε οδηγεί στην Αθήνα είτε στην εξοχή, γιατί η εποχή ευνοεί τους ανεγκέφαλους!
ΑΦιλάκια συναδελφικά και πάντα χαμογελαστά! 🙂
Δυστυχώς μαγισσούλα μου, έχεις δίκιο.
Η εποχή ευνοεί τους ανεγκέφαλους.
Ας ελπίσουμε πως θα έρθει η διάθεση αλλαγής και θα υπάρξει περισσότερη σύνεση!
Ανταποδίδω τα Αφιλιά και στέλνω ευχές για ένα όμορφο Σαββατόβραδο 🙂
Μαρίνα μου, να σου πω: Τα παλιότερα χρόνια …ηχούσε ο ήχος της διπλής μούντζας, χαρακτηριστικό των Ελλήνων στο δρόμο όταν αντάλλασσαν ευχές! Ε είχε ένα γραφικό χαρακτήρα όλο αυτό. Τώρα, δυστυχώς, έχουμε πολύ άσχημες βρισιές αλλά και μια χυδαία επιθετικότητα, που ξεπερνάει κάθε νοσηρή προσδοκία μερικές φορές.
Όπως βλέπεις έχουμε …εξελιχθεί.
Η παιδεία είναι ανύπαρκτη στο μέσο Έλληνα οδηγό. Με μια νοσηρή νοοτροπία, η συνύπαρξή τους στο δρόμο γίνεται ένα εκρηκτικό μίγμα, του οποίου τα αποτελέσματα όλοι γνωρίζουμε.
Για να επιβιώσεις στο δρόμο πρέπει να είσαι τραμπούκος. Αλλιώς θα σε φάει η …μαρμάγκα. Αλλά τραμπούκος για να είσαι πρέπει να το έχει το αίμα σου. Εμείς, ποτέ δεν το μπορέσουμε κάτι τέτοιο. Συνεπώς παραμένουμε πιστοί στην ανθρωπιά, στην αλληλεγγύη και στη νομιμότητα, που σώζει ζωές.
Οπότε, μένω στο όμορφο χιούμορ σου καλή μου φίλη και χαμογελώ όσο γίνεται.
Καλό Σαββατοκύριακο Μαρίνα μου, όμορφα να περάσεις.
Η παιδεία είναι ανύπαρκτη γενικά! Και με τρελαίνει.
Γιατί ο καθένας έχει χίλια δυο προβλήματα και αν λειτουργούσαμε με περισσότερο σεβασμό, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα.
Έχεις δίκιο για την χυδαιότητα στους δρόμους.
Η οποία είναι απόρροια της γενικότερης πεποίθησης της κοινωνίας.
Καλό Σαββατόβραδο Γιάννη 🙂
Ωχ Μαρίνα μου, παντού τα ίδια είναι, στην Ελλάδα εννοώ.
Και η Θεσσαλονίκη έγινε σαν την Αθήνα.
Κάθε φορά πάντως πού είναι να κατέβουμε στην Αθήνα, κανω τάμα.
Για τον μόνο λογο πού δεν με πειράζει η άνοδος της βενζίνης, είναι που αραιωσαν τα αυτοκίνητα στους δρόμους.
Υπομονή.
Σε φιλώ.
Αχ Ρένα μου, δυο μαθήματα τα χρειάζεται ο Έλληνας στην οδική του συμπεριφορά. Γιατί, όσο περνάει ο καιρός κινδυνεύουμε!
Ξεκάθαρα!
Σε φιλώ και εγώ!
Καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Έχω οδηγήσει ελάχιστα στην Αθήνα. Με πολύ άγχος πάντα. Δύσκολα! Ειδικά για κάποιον που έχει συνηθίσει στους χαλαρούς ρυθμούς της επαρχίας. Καλό κουράγιο σε όλους σας!!!!
όσο χιουμορ κι αν προσθέσεις δεν ξέρω αν κάποια πράγματα αντέχονται.
Την Καλημέρα μου, Μαρίνα!
Να ‘σαι καλά Βασίλη! Το χρειαζόμαστε το κουράγιο στην Αθήνα, τον Πειραιά και όλες τις γύρω περιοχές!
Καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Θίγεις ένα θέμα Μαρινάκι μου που από που να αρχίσεις και που να τελειώσει αυτή περιπέτεια που λέγεται οδήγηση..
Το ότι ο Έλληνας όταν πιάσει το τιμόνι θαρρεί πως οι δρόμοι είναι δικοί του είναι γεγονός…
Χρειάζεται πολύ παιδεία επάνω στο θέμα μικρή μου..
Προσπαθώ να σκεφτώ κάτι χιουμοριστικό να σου γράψω, αλλά με το θέμα οδήγηση δεν μου βγαίνει αγάπη μου…
Μακάρι να έρθει κάποτε ό καιρός να οδηγούμε σαν άνθρωποι που σεβόμαστε τον συνάνθρωπό μας!
Να περνάς καλά Μαρινάκι μου ότι και να κάνεις καλή εβδομάδα φιλιαααα…
Πράγματι χρειάζεται παιδεία, και ελπίζω ο μέσος Έλληνας οδηγός, να τη βρει σύντομα, γιατί κινδυνεύουμε!
Σε φιλώ γλυκά Σμαραγδένια μου! Καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Ευτυχώς μάνα μου που δεν οδηγάω για πολλούς λόγους! Αγαπάω τους δρόμους και τις περιοχές της Αθήνας μόνο ως πεζή και όταν δεν υπάρχουν γύρω ναρκομανείς που σε πλησιάζουν για να σου ζητήσουν το κατιτίς τους, όπως μου συνέβη πρόσφατα.
Οι περισσότεροι οδηγοί στην Ελλάδα είναι “καλύτερα να περπατάς παρά να οδηγάς!” κι αν έχω ζήσει καταστάσεις, και που να σας τα λέω! Βέβαια, ευτυχώς υπάρχουν ελάχιστοι που σταματάνε όταν πρέπει και μπορούν για να περάσει ο πεζός και πάντα μα πάντα τους ευχαριστώ με ένα νεύμα του χεριού μου! Προσωπικά αναρωτιέμαι γιατί πολλοί έχουν πάρει δίπλωμα και οδηγούν αφού δεν ξέρουν, άσε που ο καλός οδηγός φαίνεται και στο παρκάρισμα, εκτός από την παιδεία του στην συμπεριφορά στους δρόμους.