Σπίτι εγκαταλελειμμένο… χριστουγεννιάτικο!

Βάλε αυτό να παίζει!

Το ψιλόβροχο ήταν κάπως ενοχλητικό, αλλά εκείνη, ήθελε να προλάβει να ψωνίσει πριν χαλάσει τελείως ο καιρός. Τα δελτία μιλούσαν για σφοδρή κακοκαιρία που θα διαρκούσε τέσσερις με πέντε ημέρες κι ήθελε να είναι προετοιμασμένη.

Τελειώνοντας τα ψώνια, θυμήθηκε εκείνα τα βιβλία που είχε παραγγείλει! Έτσι, αποφάσισε να περάσει από το βιβλιοπωλείο, για να τα έχει συντροφιά της στον κακό καιρό.

Πέρασε έξω από το εγκαταλειμμένο σπίτι.

Το πιο αξιοπερίεργο στον κόσμο. Αφού παρά τα χρόνια που το έχουν βρει έρημο, έχει παραμείνει με τους Χριστουγεννιάτικους στολισμούς του. Ο μύθος λέει, πως σε όποιον έχει προσπαθήσει να τους κατεβάσει, κάτι συνέβαινε.

Κι αν εξαιρέσεις τη λίγη σκόνη, μοιάζουν ανέγγιχτοι.

Ξαφνικά ενώ πήγε, να συνεχίσει τη πορεία της, μέσα απ’ το σπίτι, ακούστηκε ένα ουρλιαχτό, που την έβγαλε από τις σκέψεις της! Εκείνη φώναξε αν χρειάζεται κάποιος βοήθεια, αλλά απάντηση δεν πήρε!

Δισταχτικά προχώρησε προς την πόρτα, ευγνώμων που φορούσε γαλότσες και δεν κινδύνευε από τα ζιζάνια που είχαν κατακλύσει την αυλή.

Άφησε τα ψώνια δίπλα στην εξώπορτα. Πήρε την απόφαση να μπει στο σπίτι, παρά το ανατριχιαστικό του χαρακτήρα του!

Η πόρτα χαλασμένη και μισάνοιχτη, άνοιξε με μικρή προσπάθεια από εκείνη.

“Είναι κανείς εδώ;”!

“Χρειάζεται κάποιος βοήθεια”, άρχισε να φωνάζει, αλλά τίποτα δεν έσπασε τη σιωπή του σπιτιού.

Πάνω απ’ το τζάκι, το ρολόι άρχισε να χτυπά.

Λογικά, σε ένα σπίτι τόσα χρόνια ασυντήρητο, δε θα έπρεπε να είναι χαλασμένο; Η ανατριχίλα της, νίκησε τη λογική κι έκανε ένα βήμα πίσω.

Στο πάνω πάτωμα του σπιτιού, ακούστηκε κι άλλος θόρυβος. Έτρεξε να δει τι συμβαίνει. Η σκάλα ανέλπιστα καλά διατηρημένη, μα και πάλι, πάτησε δισταχτικά στο πρώτο σκαλί. Σαν κάτι να τη διαβεβαίωσε να συνεχίσει κι έτρεξε επάνω, να δει τι συμβαίνει.

Βρέθηκε σ’ έναν μεγάλο διάδρομο, με πολλά δωμάτια. Κοντοστάθηκε κι έμεινε λίγο σιωπηλή να δει αν κάτι θα ακουστεί. Δεν άκουσε κάτι και κίνησε να φύγει, υποθέτοντας πως ήταν ο αέρας ή πως κάποια γάτα έχει μπει και προκαλούσε τον θόρυβο.

Ξάφνου, μια πόρτα άρχισε να ανοίγει, με θόρυβο αργό και βαρύ.

Ήταν η τελευταία πόρτα του διαδρόμου. Το ρολόι ξαναχτύπησε! Δεν είχε λογική. Ήταν χαλασμένο! Και δεν είχε περάσει καν μια ώρα! Τι μετρούσε;

Προχώρησε αργά και λίγο τρομαγμένα προς τα εκεί. Αποφασισμένη όμως, να δει τι ακριβώς συμβαίνει. Νοήμων άνθρωπος, δεν πίστευε σε μύθους και φαντάσματα!

Το δωμάτιο ήταν μεγάλο. Με ένα σβηστό τζάκι, που σίγουρα είχε δει καλύτερες μέρες και την εγκατάλειψη ζωγραφισμένη στους τοίχους. Τηρώντας το θέμα του σπιτιού ήταν στολισμένο κι αυτό χριστουγεννιάτικα.

Το ρολόι ξαναχτύπησε!

Κάπου από πίσω της, ακούστηκε ένα αχνό γέλιο.

Γούρλωσε τα μάτια και γύρισε να δει κάποιον να γελά, μα δεν ήταν κανείς εκεί.

Ξεκίνησε να τρέχει προς τη σκάλα. Η πόρτα έκλεισε με δύναμη. Εκείνη δεν γύρισε καν να δει τι συμβαίνει. Φτάνοντας στο ισόγειο, έτρεξε στην κεντρική πόρτα, μα δεν άνοιγε. Την τράβηξε με περισσότερη δύναμη. Πίσω της ακούγονταν ένας ψίθυρος που όλο και πλησίαζε. Τράβηξε ξανά και ξανά την πόρτα, δεν άνοιγε! Πώς γίνεται αυτό, αφού μπήκε τόσο εύκολα πριν. Το ρολόι χτύπησε ξανά. Στον πάνω όροφο, καθαρά πια, ακούγονταν τα κάλαντα. Σαν να ήταν μια οικογένεια που ζούσε τα δικά της Χριστούγεννα! Διακρίνονταν εύκολα,  μια γυναικεία φωνή, μια αντρική και δύο ή τρεις παιδικές.

Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε!

Λες κι αυτό που την κρατούσε δέσμια λυτρώθηκε! Ή απλά λυπήθηκε την ψυχή της που την είχε κατακλύσει ο φόβος. Πήρε βιαστικά τα πράγματα της κι άρχισε να τρέχει. Όταν έφτασε στο σπίτι της, η ανακούφιση ήταν ήταν έκδηλη!

Έξω από την πόρτα της, περίμενε η γειτόνισσα. Που αν και μεγαλύτερης ηλικίας, τα πήγαιναν πολύ καλά. Συχνά, συναντιόνταν για καφέ και συζήτηση για τα βιβλία τους. Είχε φτιάξει μελομακάρονα και της πήγε, να έχει να τσιμπάει κάτι στην κακοκαιρία. Εκείνη βρήκε την ευκαιρία, να ρωτήσει, για το εγκαταλελειμμένο σπίτι!

-“Τους άκουσες και εσύ λοιπόν ε; Πάμε μέσα να σου πω!”

Και κάπως έτσι, άρχισε να της διηγείται την ιστορία μιας οικογένειας, που πέρασε πολλά!

Ο πατέρας για χρόνια στη Γερμανία, δούλευε σαν σκυλί. Η μάνα δούλευε σε σπίτια, εκεί στα ξένα. Έκαναν ένα παιδί, μα πέθανε νωρίς. Κανείς δεν ήξερε, από τι! Μάζεψαν χρήματα και γύρισαν στη πατρίδα. Ζούσαν τα Χριστούγεννα, όσο κανείς άλλος. Γιατί εκεί στα ξένα, ήταν η μόνη ημέρα που μπορούσαν να απολαύσουν κι υποσχέθηκαν πως πάντα θα τη ζουν μεγαλόπρεπα.

Όταν ήρθαν εδώ, έκαναν άλλα δυο παιδιά. Στόλιζαν πάντα από τα μέσα Νοέμβρη και μέχρι τα Χριστούγεννα, όλη η γειτονιά, είχε να το λέει, ζούσαν σαν παραμύθι! Ήταν μια νύχτα, στα μέσα  του Νοέμβρη, που μπήκε κάποιος στο σπίτι και τους σκότωσε. Μετά από χρόνια αποδείχτηκε πως υπήρχαν κι άλλα θύματα. Ήταν κατά συρροή δολοφόνος.

Τα πρώτα χρόνια κανείς δεν ασχολήθηκε.

Μετά όμως από κάποια χρόνια, όσοι πήγαν να κατεβάσουν τους στολισμούς έπαθαν ατυχήματα. Από ένα σημείο και μετά, κατάλαβαν όλοι, πως δεν πρέπει να ασχοληθούν άλλο. Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό και μέχρι τα Χριστούγεννα, πολλοί λένε πως ακούνε την οικογένεια να λέει τα κάλαντα, άλλοι λένε πως ακούνε το ρολόι να χτυπάει κι άλλοι πως ακούνε γέλια και φωνές.

Μετά από λίγο η κουβέντα τους τέλειωσε, η γειτόνισσα γύρισε σπίτι της, εκείνη όμως μέχρι το βράδυ σκεφτότανε τα όσα έζησε κι όσα έμαθε. Το βράδυ, αφού είχε ξαπλώσει, πριν κλείσει τα μάτια της και χαθεί στα ταξίδια του Μορφέα, θαρρείς πως μέσα στο δωμάτιο ακούστηκε ένα γέλιο παιδικό.

Μα ναι… έρχονται Χριστούγεννα!

❄🎅❄

Αυτή ήταν μια ιστορία με τον χριστουγεννιάτικο χαρακτήρα της και λίγα τρομακτικά vibes. Έξω έχει σκοτεινιάσει, έβρεξε και λίγο και εγώ μπήκα σ’ αυτό το mood. Το ότι έχω αποκτήσει μια άνεση στις τρομακτικές ιστορίες, τι σας λέει; Γιατί εμένα με ανησυχεί 😂

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)

Και για να μην χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!

Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.