Marina Tsardakli 
Σημεία των καιρών: Εγωισμός και ενσυναίσθηση που όλο και λιγοστεύει
Τα τελευταία χρόνια, η κοινωνία δείχνει να αντιμετωπίζει μια αυξανόμενη τάση του εγωισμού! Και η ενσυναίσθηση δείχνει να μην αποτελεί πυξίδα στην καθημερινότητα. Η συνεχής πίεση για ατομική επιτυχία, ο ανταγωνισμός και η τεχνολογική πρόοδος δημιουργούν έναν κόσμο όπου ο καθένας αναζητά την προσωπική του ανάδειξη! Η κοινωνική αποξένωση και φυσικά, η δυσκολία στην ανάπτυξη πραγματικών σχέσεων είναι αποτέλεσμα αυτής της τάσης! Την οποία εντοπίζουμε όλο και περισσότερο σε διάφορες πτυχές της καθημερινότητας και σε κάθε επίπεδο. Ερωτικό, φιλικό, οικογενειακό, επαγγελματικό, κ.α.
Και ίσως και αυτό να συντελεί, ώστε να βλέπουμε όλο και περισσότερο σκυθρωπούς ανθρώπους.
Ο εγωισμός, παίρνει διαστάσεις πανδημίας
Ο εγωισμός επηρεάζει αρνητικά τις διαπροσωπικές σχέσεις, την επαγγελματική ζωή, αλλά και τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Όταν ο καθένας εστιάζει μόνο στα δικά του συμφέροντα και φιλοδοξίες είναι λογικό, πως οι συλλογικές ανάγκες, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Η αδυναμία να κατανοήσουμε τον πόνο, τα προβλήματα ή τις ανάγκες των άλλων, εντείνει την αποξένωση! Και φυσικά, την απομάκρυνση από την πραγματικότητα.
Η ενσυναίσθηση, αποτελεί σωτηρία.
Η ενσυναίσθηση, δηλαδή η ικανότητα να κατανοούμε και να μπαίνουμε στη θέση του άλλου, αποτελεί το αντίβαρο στον αυξανόμενο εγωισμό. Μπορεί να αναδομήσει τις σχέσεις μας, να επαναφέρει την ανθρωπιά στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, αλλά και να δημιουργήσει έναν πιο ισχυρό κοινωνικό ιστό. Είναι σημαντικό, να επενδύσουμε, με καλοσύνη, με σεβασμό και ενσυναισθηση, στην κοινωνική συναισθηματική ευημερία.
Κοινωνικά φαινόμενα που σοκάρουν!
Ειδικά στα social media, πόσες φορές δεν έχουμε δει, να δίνουν κατάρες, για θάνατο, ασθένειες ή ατυχήματα; Και συνήθως στα πλαίσια μιας πολιτικής ή οπαδικής διαφωνίας. Χάνει την αξία της, η ίδια η ανθρώπινη ζωή! Γεμίζουμε μισανθρωπιά με ταχύτατους ρυθμούς, σε ένα κοινωνικό πλαίσιο, σοκαριστικά παθητικό.
Επίσης, κάτι που με ξάφνιασε, είναι αυτό που είδα σε ένα ρεπορτάζ, για ψηφιακούς συντρόφους. Δηλαδή, με τη βοήθεια του ΑΙ (τεχνητής νοημοσύνης), κάποια avatars, θα δρουν σαν “σύντροφοι”. Σου στέλνουν μηνύματα στο κινητό, συζητούν και αλληλεπιδρούν μαζί σου. Καταλαβαίνουμε η δυστοπία των σχέσεων, σε τι επίπεδα μοναξιάς οδηγεί; Σε επίπεδο να νιώσουμε, πως ένας ψηφιακός σύντροφος, είναι μια κάποια λύση. Το ανθρώπινο άγγιγμα και έννοιες όπως η “συντροφικότητα”, είναι δυνατόν να αποτελούν δεύτερη σκέψη; Και όμως…
Ή πρόσφατα, στις φωτιές στο Λος Άντζελες, είδα κάτι, που με άφησε πραγματικά άφωνη. Νέοι άνθρωποι, να χαμογελούν και να βγάζουν selfies, μπροστά στην πύρινη κόλαση. (Στο διπλανό λινκ, θα δείτε την επίμαχη φωτογραφία). Την ίδια ώρα που βλέπουμε περιουσίες, τη φύση κτλ, να γίνονται στάχτη! Μιλάμε δηλαδή, για πλήρη απουσία ενσυναίσθησης.
Ας οραματιστούμε την κοινωνία που μας αξίζει!
Όλες τις αξίες, που θέλουμε να δούμε στην κοινωνία, ας της κάνουμε πράξη, στην καθημερινότητα μας.
Με σεβασμό, ενσυναίσθηση, κατανόηση. Ας προσέξουμε τις αλληλεπιδράσεις μας με τους ανθρώπους γύρω μας. Και επιπλέον, όσο μπορούμε, ας “φορτώνουμε” με θετικότητα τη συμπεριφορά μας. Ο κόσμος μας γύρω μας έχει πολλά προβλήματα. Ας αποτελούμε, μια φωτεινή νότα αισιοδοξίας, στη μέρα των άλλων (και τη δική μας).
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Ξέρω, έθεσα πολλά ερωτήματα σε αυτή την ανάρτηση. Αλλά, πραγματικά, η έλλειψη ενσυναίσθησης και η αύξηση του εγωισμού, πρέπει να μας προβληματίσουν. Γιατί, σαφώς αποτελούν θεμέλιους λίθους σε πολλά κοινωνικά φαινόμενα που βλέπουμε γύρω μας.
Η ευχή και η προσπάθεια όλων μας το 2025, ας εστιάσει:
- στη βελτίωση της καθημερινότητας μας και των διαπροσωπικών μας σχέσεων (βρίσκοντας μια ισορροπία ανάμεσα στα όρια μας και τον συμβιβασμό που καμιά φορά ως ένα βαθμό είναι αναγκαίος)
- στη συμβολή όλων μας, σε μια πιο ανθρώπινη κοινωνία
- στο να βρούμε και να δώσουμε περισσότερη χαρά μέσα στη μέρα μας (γιατί ειδικά τα τελευταία πέντε χρόνια, ήταν αρκετά δύσκολα, αλλά δεν πρέπει να χαθούμε στη σκυθρωπότητα!)
Μπορούμε (και πρέπει) να τα καταφέρουμε!
Εσάς ποιες είναι οι σκέψεις σας επί του θέματος; Σας έχει προβληματίσει κάτι αναφορικά με αυτά τελευταία;
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Για τα πνευματικά δικαιώματα, της ανάρτησης μπορείς να μάθεις περισσότερα εδώ!
Aν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media!
Στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter, newsletter
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Είναι δυνατόν να μην προβληματιστούμε, Μαρίνα μου, απέναντι στην τροπή ή μάλλον την παρακμή, που έχουν πάρει τα πράγματα σε όλα τα επίπεδα;
Κρατώ τη φράση: “Η συνεχής πίεση για προσωπική επιτυχία και ο ανταγωνισμός…”
Νομίζω εντοπίζεις πολύ σωστά την αιτία όλης αυτής της κατάστασης, Μαρίνα μου.
Όταν στην κοινωνία καλλιεργείται ο ανταγωνισμός μέχρι εξόντωσης, ο ατομισμός σε κάθε επίπεδο, αρχής γενομένης στο επαγγελματικό περιβάλλον όπου ο συνάδελφος μετατρέπεται σε μοχθηρό ανταγωνιστή, που πρέπει να βγει απ΄ τη μέση, για να πιάσουμε εμείς τους στόχους και τα …μπόνους, τότε λογικό να εξαφανιστεί η ενσυναίσθηση και να διαλυθεί κάθε αξιακό σύστημα στην κοινωνία.
Αυτά οι παλιοί φιλόσοφοι του διαφωτισμού αλλά και του μαρξισμού τα έχουν πει, τα έχουν αναλύσει, τα έχουν εξηγήσει. Το θέμα είναι ποιος τους ακούει.
Ο ατομισμός προάγει το “εγώ” στη χειρότερή του μορφή. Το επιθετικό “εγώ”, το νοσηρό “εγώ”. Σε αντίθεση με το “όλοι μαζί” για έναν καλύτερο κόσμο.
Αυτή είναι η διαφορά των δύο κόσμων μας, Μαρίνα μου. Μπορώ να ακούγομαι ίσως κουραστικά αλλά αυτή είναι η πολιτική αλήθεια. Ο καπιταλισμός σήμερα παρασιτεί και οδηγεί τον άνθρωπο, ως οντότητα, στην απόλυτη παρακμή.
Χαίρομαι, που στην ατζέντα σου, καλή μου φίλη βρίσκονται τέτοια θέματα.
Σε φιλώ.
Καλησπέρα Γιάννη,
Είναι η νοοτροπία της κοινωνίας και τα πρότυπα που περνάει σε κάθε επίπεδο της ζωής που μας έχουν οδηγήσει σε έναν υπέρμετρο εγωισμό και έλλειψη ενσυναίσθησης.
Μακάρι να συνέλθουμε σύντομα, πριν μπούμε σε τροχιά δίχως γυρισμό.
Αν δεν έχουμε ήδη μπει…
Ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου!
Ήσυχο βράδυ να έχουμε και καλό ξημέρωμα!
Έθεσες ένα από τα πιο σοβαρά ζητήματα των καιρών, Μαρίνα! Όλους μας προβληματίζουν αυτές οι καταστάσεις. Αυτό που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, είναι ότι όλα τα παραπάνω ξεκινάνε από πολύ μικρές ηλικίες. Τα παιδιά δυσκολεύονται να κάνουν αληθινούς φίλους, δεν αισθάνονται τον πόνο κανενός άλλου, το bullying είναι στην καθημερινότητά τους και κυρίως όλη την ώρα είναι με ένα κινητό αρνούμενα τη χαρά του παιχνιδιού με άλλους. Δυστυχώς όσο περνά ο χρόνος, τα παραπάνω φαινόμενα πολλαπλασιάζονται κι αναρωτιέμαι για το μέλλον τον ερχόμενων κοινωνιών.
Δύσκολο θέμα….
Την Καλημέρα μου!
Καλησπέρα Βασίλη,
Πόσο δίκιο έχεις. Και φοβάμαι και εγώ για τις επόμενες γενιές. Γιατί δείχνει πως η παραβατικότητα, το bullying κτλ, αγγίζουν όλο και περισσότερο μικρές ηλικίες.
Είναι στο χέρι μας να διδάξουμε τα παιδιά να έχουν ενσυναίσθηση και λιγότερο εγωισμό.
Ας ελπίσουμε πως η κοινωνία θα δράσει, πριν μπει σε τροχιά δίχως γυρισμό.
Ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου!
Ήσυχο βράδυ να έχουμε και καλό ξημέρωμα!
Καλημέρα Μαρινάκι μου. Βεβαίως και με απασχολεί αυτός ο κατήφορος της κοινωνίας. Εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι η έλλειψη ενσυναίσθησης. Δεν είναι ανταγωνισμός για μένα όταν ο έφηβος δεν συναισθάνεται το κακό που προκαλεί στον συνομήλικό του. Όταν γελάει με τον πόνο του άλλου, όταν διασκεδάζει με τις καταστροφές. Δεν εχει να κάνει με ανταγωνισμό και εγωισμό νομίζω. Οι άνθρωποι φέρονται ψυχρά, απονα, απάνθρωπα. Ίσως σκέφτομαι, η ανασφάλεια του παρόντος και του μέλλοντος οδηγούν τους νέους γεμάτους θυμό- γιατί από εκεί ξεκινούν οι άσχημες καταστάσεις, από τους νέους- τους οδηγούν να εκτονώνονται προκαλώντας κακό. Δεν ξέρω Μαρίνα τι μπορεί να γίνει αλλά με τρομάζει αυτή η απονιά του κόσμου, ειδικά των νέων
Καλό Σ/Κο καλή μου
Σε φιλώ
Καλησπέρα Άννα μου,
Τον ανταγωνισμό των ανέφερα στα πλαίσια της νοοτροπίας που προωθεί η κοινωνία. Προφανώς είναι πολλοί οι λόγοι που έχουν οδηγήσει στην έλλειψη ενσυναίσθησης και τον υπέρμετρο εγωισμό!
Εντοπίζεις και εσύ όπως και ο Βασίλης, πως όλα ξεκινούν απ’ τις μικρές ηλικίες και έχετε απόλυτο δίκιο.
Μακάρι η κοινωνία να ξυπνήσει και όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, να οπλιστούμε με ανθρωπιά, ενσυναίσθηση και κάθε καλό!
Ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου!
Ήσυχο βράδυ να έχουμε και καλό ξημέρωμα!
Καλημέρα και καλή χρονιά. Από μια φωνή από τα παλιά, τότε που πρότεινες να στολίσουμε το χριστουγεννιάτικό δέντρο της μπλογκογειτονιάς με αγαπημένες λέξεις και κείμενα. Με χαρά βλέπω πως συνεχίζεις να μοιράζεσαι κοινωνικούς προβληματισμούς και σκέψεις.
Διαβάζοντας το κείμενο αυτό, Μαρίνα, αναρωτιέμαι, μήπως τελικά έχουμε την κοινωνία που μας αξίζει; Αν ζούμε στον αυτόματο, αν μόνο απαιτούμε χωρίς να προσφέρουμε, αν κατηγορούμε τους άλλους για όσα δεν μας αρέσουν γύρω μας και μέσα μας, μήπως συμβάλαμε έτσι στην κοινωνία του σήμερα;
Υπάρχουν βέβαια φωνές που ζητούν να μπει στο κάδρο ο άνθρωπος και η ψυχή αντί της μηχανής και του εγωισμού, και αυτό είναι το αισιόδοξο. Αυτό κρατώ
Καλησπέρα Τζοάννα, πόσο χαίρομαι που διαβάζω ξανά σχόλιο σου.
Θέλω να ελπίζω, πως δεν έχουμε την κοινωνία που μας αξίζει, απλά αυτή που επιτρέψαμε.
Δεν θα χρησιμεύσει να κουνήσουμε το δάχτυλο ή να κατηγορήσουμε, οι ευθύνες δε θα επιφέρουν κάτι ουσιαστικό. Οφείλουμε όμως, να προβληματιστούμε και να δράσουμε. Πριν να είναι αργά!
Ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου!
Ήσυχο βράδυ να έχουμε και καλό ξημέρωμα!
Κάθε ένα ξεχωριστά και όλα μαζί είναι κοινές μας αγωνίες αλλά και διαπιστώσεις. Δεν μπαίνω πια στον κόπο να τα ερμηνεύσω ούτε ελπίζω σε μαγικές συνταγές. Η κατρακύλα θα συνεχιστεί για να ξαναγίνουμε (ή οι επόμενες γενιές) απ’ τις στάχτες μας. Όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν.
Με εκφράζει απόλυτα η σκέψη που διάβασα σε μια συνέντευξη του Γιάννη Καλπούζου “Με φοβίζει ο παμφάγος, άκρατος καπιταλισμός, που μέρος του σχεδίου του είναι η πλύση εγκεφάλων μέσω του αισθητικού κατήφορου. Να μετατραπούμε μόνο σε άλογους καταναλωτές”…
Τα φιλιά και τις ευχές μου, Μαρίνα μου. Να αντιστεκόμαστε σθεναρά σε ό,τι αλλοτριώνει τη σκέψη και τις αξίες μας.
Καλησπέρα Μαρία μου,
Αμήν! Μακάρι, να καταφέρνουμε να αντιστεκόμαστε σθεναρά σε ό,τι απειλεί την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής μας και ό,τι αλοτριώνει τη σκέψη, τις αξίες και την ψυχή μας.
Ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου!
Ήσυχο βράδυ να έχουμε και καλό ξημέρωμα!
Δυστυχώς έχουμε την κοινωνία που μας αξίζει…
Όσο μέσα μας θα επικρατεί ο εγωκεντρισμός, μη περιμένουμε θαύματα!
Προσωπικά και μένα ανησυχεί η τεχνητή νοημοσύνη που χωρίς να το καταλάβουμε θα κυριαρχήσει πάνω στο νου μας και το χειρότερο πάνω στη καρδιά μας!
Ναι λύση είναι η επίγνωση και η ενσυναίσθηση που θα μας κάνει ανθρώπους και όχι ρομπότ!
ΑΦιλάκια αγάπης Μαρινάκι μου με ευχές για καλή μας δύναμη! 🙂
Καλησπέρα μαγισσούλα μου,
Και εμένα με ανησυχεί η τεχνητή νοημοσύνη και οι προεκτάσεις που δύναται να λάβει.
Μακάρι, να “φορτώσουμε” τις ψυχές μας με επίγνωση και ενσυναίσθηση να έχουμε απόθεμα.
Ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου!
Ήσυχο βράδυ να έχουμε και καλό ξημέρωμα!
Είμαι τρομερά απογοητευμένη, Μαρινάκι μου… Εκτός από την ανύπαρκτη ενσυναίσθηση και τον άκρατο εγωισμό, απουσιάζει ο αυτοσεβασμός. Γιατί για να σεβαστείς τον άλλον, πρωτίστως πρέπει να σέβεσαι τον εαυτό σου. Δεν γίνεται διαφορετικά. Όλοι αυτοί που βρίζουν σαν νταλικέρηδες και ρίχνουν αβίαστα κατάρες στα σόσιαλ δεν έχουν μάθει να ……………………………
Σε φιλώ!
Δυστυχώς Αριστάκι μου. Και δε ξέρω πόσο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε για το μέλλον, γιατί δε βλέπω να αλλάζει κάτι.
Καλό ξημέρωμα!
Και καλό Σαββατοκύριακο!
Ποιος δεν ανησυχεί, Μαρίνα μου, για την κατρακύλα του κόσμου;
Εγώ πιστεύω ότι θα γίνουν και χειρότερα τα πράγματα και τότε ίσως αποφασίσουμε να γυρίσουμε στις ρίζες μας.
Δύσκολο, πολύ δύσκολο όμως.
Η ιστορία μας διδάσκει, όταν είναι ήδη αργά, ότι επαναλάβαμε λάθη ξανά και ξανά.
Να είσαι καλά.
Σε φιλώ.
Δυστυχώς Ρένα μου, θα έρθω να συμφωνήσω μαζί σου. Πολύ φοβάμαι και εγώ πως τα πράγματα θα χειροτερεύσουν και άλλο.
Τα λάθη τα επαναλαμβάνουμε, γιατί δεν μαθαίνουμε.
Τι να πω, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Καλό ξημέρωμα και καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Έχεις “καταπιεί” συμπυκνωμένη σοφία σε κάψουλα, κουκλοβαφτιστηρόνιμου! Τί να βρω να προσθέσω εγώ το “παλαιό” μυαλό; 🙂 Θα πω μόνο, ότι, μέσα σε όσα πολύ σωστά έχεις εντοπίσει, εντύπωση μού κάνει που “χωράει” και η απάθεια τής κοινωνίας απέναντι στα σοβαρά που τής στερούν (ο ακατανόμαστος, βασικά μάς τα στερεί..) Πχ η υγεία και η παιδεία πάνε περίπατο, οι μισθοί στα Τάρταρα κι οι αυξήσεις τών αγαθών στα ύψη, αλλά ο ελληνάρας έχει τον καημό του με τον εγωισμό και την έλλειψη ενσυναίσθησης όπως λες.. (διαπίστωση άνευ περαιτέρω σοφίας..) Μάκια!
Είναι όντως σοκαριστικό, που ο κόσμος δεν ασχολείται σοβαρά με τα ζητήματα της καθημερινότητας, που ταλανίζουν την κοινωνία μας.
Ας ελπίσουμε πως κάτι θα αλλάξει στη νοοτροπία του κόσμου, γιατί αλλιώς μόνο θα χειροτερεύει η κατάσταση!
Καλό ξημέρωμα και καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Πόσο δίκιο έχεις Μαρινάκι μου με τους προβληματισμούς σου που είναι και όλων των γονιών που έχουν παιδιά στην εφηβική ηλικία και έχουν παραβατική συμπεριφορά.
Από την μια τα σόσιαλ και η ευκολία της επικοινωνίας επηρεάζουν και από την άλλη ο υπέρμερτος εγωισμός, των νέων, που θέλουν όλο και περισσότερα.
Δεν θέλω να πιστέψω πως όλα τα παιδιά είναι έτσι. Υπάρχουν και εκείνα που κάνουν την διαφορά και που έχουν μάθει μέσα από την αγάπη το εγώ να το κάνουν εμείς και να κερδίζουν την ζωή!
Ενα από αυτά τα παιδιά είσαι και εσύ Μαρινάκι μου που προβληματίζεσαι με ότι συμβαίνει γύρω μας και που συμφωνούμε μαζί σου μικρή μου. την αγάπη μου φιλιααα!
Αν θέλουμε να δούμε τον κόσμο να αλλάζει Σμαραγδένια μου, πρέπει να προβληματιζόμαστε και να κάνουμε ό,τι μπορούμε.
Αλλιώς μόνο θα χειροτερεύουν τα πράγματα.
Καλό ξημέρωμα και καλό Σαββατοκύριακο!
Υπάρχουν και μικρές κοιτίδες ανθρωπιάς, άνθρωποι με διαμαντένια ψυχή Μαρίνα μου. Και δεν είναι θεωρητικό αυτό. Το έζησα το προηγούμενο φθινόπωρο λόγω μιας προσωπικής μου περιπέτειας. Πιστεύω στους ανθρώπους που αντιστέκονται σιωπηλά με δύναμη ψυχής και επιμένουν να εξαντλούν τα αποθέματα της ανθρωπιάς τους για το καλό όλων άσχετα αν είναι γνωστοί τους ή όχι. Είναι λίγοι; Δεν ξέρω. Είναι πολλοί; Μακάρι θα πω…
Να είσαι καλά. Καλό Σαββατοκύριακο!!
Σίγουρα Μαρία μου, υπάρχουν ακόμα Άνθρωποι! Αλλά δυστυχώς, όχι τόσοι, όσους χρειάζεται η άγρια εποχή μας.
Και εσύ να είσαι καλά και να ‘χουμε όλοι υγεία, δύναμη και υπομονή.
Καλό ξημέρωμα και καλό Σαββατοκύριακο!