Κι αν η ζωή είναι ένα τσίρκο;

Χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά

ζωή-τσίρκο
Σήμερα μοιράζομαι μαζί σας, τη συμμετοχή μου στη Φωτο – Συγγραφική Σκυτάλη #1 που οργάνωσε η Μαίρη μας.

Ένα πανέμορφο δρώμενο, που ακόμα δεν έχει τελειώσει κι όμως ήδη περιμένω το επόμενο. Η Ρένα, έδωσε την εικόνα βάσει της οποίας θα έπρεπε να εμπνευστώ και την ευχαριστώ πολύ. Αμέσως, μου ήρθαν στο μυαλό, οι παρακάτω σκέψεις. Θα ήθελα να γράψω κάτι πιο wow, αλλά πάντα σέβομαι κι εμπιστεύομαι τις πρώτες μου σκέψεις. Για να τρέχουν πρώτες, κάτι θέλουν να μοιραστούν με αγωνία. Χωρίς να σας κουράζω περαιτέρω, η συμμετοχή μου:

ζωή-τσίρκο-κλόουν-βιολί
Βρήκα αυτό το τραγούδι και ταίριαζε!

Κι αν η ζωή είναι ένα τσίρκο, το έχεις σκεφτεί;

Ίσως, οι όμορφες στιγμές που ζούμε, έχουν τη παιδικότητα που γεννά το άρωμα του μαλλιού της γριάς, που παίρνουμε πριν μπούμε για την παράσταση.

Και κάθε τι καινούριο που δοκιμάζουμε, έχει τον ενθουσιασμό που νιώθουμε, όταν έρχονται στη σκηνή οι ταχυδακτυλουργοί για να μας μαγέψουν με τα κόλπα τους.
Κι αν στις δύσκολες στιγμές, είμαστε σαν τους ακροβάτες κι ισορροπούμε σ’ ένα σκοινί από πιθανότητες. Το έχεις σκεφτεί;
Κι αν κάθε φορά που ζούμε πραγματικά και δεν υπάρχουμε απλά, η Ζωή είναι στο κοινό, θεατής που με θέρμη χειροκροτάει τη προσπάθεια μας;
Κι αν κάθε φορά που αφήνουμε στιγμές να περνούν, κάποιος παλιάτσος αντί να κάνει κόσμο να γελά, παίζει λυπημένος κάποια μελωδία στο βιολί του, σαν μοιρολόι για τις στιγμές που χάθηκαν άδικα;
Δε ξέρω για εσένα, μα εμένα δε μου αρέσει να κλέβω χαμόγελα.
Εγώ ζω, για το χειροκρότημα!

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου για το δρώμενο μας. Δίνω με τη σειρά μου, μια εικόνα, για να εμπνευστεί η Κλαύδια.

τρένο-άνθρωποι

Καλό Σ-κ!

Until Next Time…

Μαρίνα


Αν θέλετε να γίνετε κομμάτι της παρέας μας και να μην χάσετε όλα τα ωραία που θα έρθουν, γραφτείτε στο newsletter μας!

Επίσης, αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, κάντε την καλή σας πράξη για σήμερα και μοιραστείτε την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.


Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

Marina Tsardakli

Είμαι η Μαρίνα,
Ένα κορίτσι της διπλανής πόρτας και serial Blogger, με μια αδυναμία στο αισιόδοξο, το διαφορετικό, το πρωτότυπο!
Αυτό το blog, με το χιούμορ και την αισιοδοξία του, είναι η επανάσταση μου, σε έναν κόσμο μίζερο και ολίγον φλατ!

Subscribe
Notify of
guest

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

50 Comments
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
View all comments
Ρένα Χριστοδούλου
11/05/2018 1:13 ΜΜ

Μαρίνα μου περίμενα με αγωνία την ανάρτηση σου.
Την βλέπω σαν συνέχεια της δικής μου και σαν συνέχεια της ζωής των γωνιών μου.
Έτσι είναι όπως τα λες.
Ακροβατούμε τις περισσότερες φορές.
Αλλά στο τέλος το χειροκρότημα μας δικαιώνει.
Να είσαι καλά και σ ευχαριστώ πολύ.

Анастасия н.
11/05/2018 1:16 ΜΜ

Μαρίνα μου, γλυκάθηκα με τη γεύση του μαλλιού της γριάς, μπήκα μαζί σου στο τσίρκο και κάπου εκεί ξεθώριασε το ροζ χρώμα και μελαγχόλησα, ακούγοντας το τραγούδι και παρακολουθώντας τον θλιμμένο παλιάτσο να μιλά, με το βιολί του, στην ψυχή μου…
Τόσο όμορφο το μικρό σου κείμενο… τόσο ανθρώπινο!

F.
F.
11/05/2018 1:32 ΜΜ

Όταν χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας, δημιουργούνται πολύ όμορφα πράγματα. Όπως και αυτό σου το κείμενο, Μαρίνα μου, που το απόλαυσα. Εύγε και καλή σου επιτυχία! 😉

Giannis Pit
Giannis Pit
11/05/2018 2:03 ΜΜ

“Δεν ξέρω για σένα, αλλά εμένα δεν μου αρέσει να κλέβω χαμογελα”…
Είμαι περήφανος για σένα Μαρίνα μου. Η Ωριμότητα και η έκφραση στα νεανικά σου χρόνια είναι αξιέπαινη και γεμάτη λυρισμό.
Μαζί με την Κική μας, αποτελείται την …front line σε αυτήν την όμορφη πρωτοπορία.
Η Συμμετοχή σου είναι τόσο τρυφερή και τόσο ξεχωριστή που προσθέτει απόλυτα κάτι εντελώς διαφορετικό.
Αν δε την διαβάσει κανείς ακούγοντας και το τραγούδι που την συνοδεύει τότε δένει μοναδικά.
Πολύ ευαίσθητο κείμενο. Πολύ όμορφη έμπνευση.
Μπράβο κορίτσι μου, τα συγχαρητήριά μου απ την καρδιά μου.

διονύσης μάνεσης
διονύσης μάνεσης
11/05/2018 4:05 ΜΜ

Πρωτότυπο κείμενο με βάση τη συγκεκριμένη εικόνα. Καλή επιτυχία, Μαρίνα!

ANNA Flo
ANNA Flo
11/05/2018 5:12 ΜΜ

Δεν θα έπρεπε να εντυπωσιάζομαι από τα γραπτά σου αλλά και από τις σκέψεις σου και όμως με εντυπωσίασες. Τι νοήματα Μαρίνα μου, τι σκέψεις, τι σοφία περικλείουν!!!
Τι να πρωτοσχολιάσω; Ναι τσίρκο είναι η ζωή και το έχω σκεφθεί κι εγώ. Και ναι ισορροπούμε σαν τους ακροβάτες ….αλλά σε ένα σκοινί από πιθανότητες; Φανταστική μεταφορά
Και το χαμόγελο που δεν κλέβουμε….
Αλλά το ξέρω σίγουρα ζεις για το χειροκρότημα και σου αξίζει.
Υπέροχο κείμενο Μαρίνα μου
Σ’ευχαριστούμε γι αυτό
Και η φωτογραφία σου πολλά υποσχόμενη για την Κλαυδία
Είσαι όμως σπίρτο!!!
Φιλιά ΄πολλά

Μαρία Κανελλάκη
11/05/2018 6:16 ΜΜ

Δεν έχεις κι άδικο Μαρίνα μου. Η ζωή μας ένα τσίρκο, με άγρια θηρία, παλιάτσους που κλαίνε κάτω απ’ το ψεύτικο χαμόγελο, ακροβάτες δίχως δίχτυ προστασίας και αμείλικτους θηριοδαμαστές που μαστιγώνουν βασανισμένα ζωντανά. Ναι, τσίρκο με τα όλα του!
Απίθανη η φωτογραφία σου για την Κλαυδία. Όπως και η ιστορία σου για το παιχνίδι της Μαίρης. Συγχαρητήρια πολλά!

Άιναφετς
11/05/2018 6:19 ΜΜ

Ενώ η φωτογραφία που σου άφησε η Ρένα είναι μελαγχολική, εσύ Μαρινάκι μου, με το κείμενο σου, έβγαλες μια άλλη γλύκα, ειδικά με αυτό το όμορφο τραγούδι που το τραγουδάει μια παιδική χορωδία! 😉
Της ζωής, εμείς της δίνουμε το χρώμα που της αξίζει, άλλοτε όντος θυμίζει τσίρκο και κακόγουστο μάλιστα, άλλοτε παιδική χαρά, αλλά συνήθως σχολείο όπου μαθαίνουμε σωστά να ζούμε! 😛
Πολλά ΑΦιλάκια και πολλά ΑΜπράβο και από μένα! (Α=Αληθινά) 🙂

roula1smaragdenia
11/05/2018 6:34 ΜΜ

Χα..χα. .μου εκλεψε την ατακα η Αννιώ μας..ετσι σπίρτο σε σκέφτηκα και εγω Μαρινακι μου..
Μα τι όμορφα.. συνεχισες την σκυτάλη ..!!και τι ομορφο τραγουδι επελεξες!!
Οντως τα λογια σου κρυβουν πολλες αλήθειες..μεσα σε λιγα λογια είπες τοσα πολλα μπραβο μικρη μου..
Ούτε εμενα μου αρεσει να κλεβω χαμογελα..!!
Τα χαμογελα τα χαριζουμε γιατι εχουμε πολλά ε;
Πολύ ωραια και η εικονα που επελεξες και για την Κλαυδια μας..θα περιμενουμε και εκεινης την ιστορια !!!
Να περνας όμορφα..!!
Καλο σου Σαββατοκύριακο.. φιλακιααααα!!

Mia
Mia
11/05/2018 8:38 ΜΜ

Το τραγούδι που επέλεξες, Μαρίνα μου, είναι από τα αγαπημένα μου. Πανέμορφο!!!
Όσο για τη συμμετοχή σου, τι να πω, κοπέλα μου? Το’χεις!!!!!!!!! Τα χαμόγελα είναι για να τα χαρίζουμε, απλόχερα, όσο μπορούμε, όχι για να τα κλέβουμε. Πολλά φιλιά, φίλη μου.

Mary Pertax
Mary Pertax
11/05/2018 10:34 ΜΜ

Νάμαι κι εγώ ευτυχώς όχι τελευταία και καταϊδρωμένη. Μαρίνα μου συγγνώμη για την καθυστερημένη παρουσία μου. Πήρα χαμπάρι την ανάρτηση ενόσω ήμουν στην δουλειά, διάβασα το υπέροχο κείμενο σου που κλείνει την σοφία ολόκληρης της ζωής μας, και ξετρελάθηκα γι’ αυτές τις πρώτες σκέψεις που καλά έκανες και δεν τις περιφρόνησες. Αξίζουν πάρα πολλά και τα διατύπωσες τόσο όμορφα και σωστά τόσο υπέροχα. Και σίγουρα τα χειροκροτήματα είναι πηγαία και τ’ αξίζεις. Η εικόνα που διάλεξες για την Κλαύδια είναι φανταστική και περιμένω με αγωνία και την δική της συμμετοχή. Ευτυχώς έρχεται καλοκαιράκι και θα ξεκουράσουμε το μυαλό, λέμε τώρα, και το Φθινόπωροοοοοο πάμε για νέο γύρο!
Φιλιά πολλά γλυκό μου κορίτσι!

ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ
12/05/2018 12:18 ΠΜ

Μαρίνα μου
λάτρεψα και απόλαυσα το τρόπο που συνδύασες τις σκέψεις σου με τη ζωή
και το πως το έκανες κείμενο / ιστορία ως συμμετοχή σου για το ωραίο δρώμενο της Μαίρης μας
με συγκίνησε πολύ ο τρόπος παρουσίασης αλλά και το σημείο με το παλιάτσο
και αγάπησα πολύ το τέλος με το χειροκρότημα , το τρόπο που το παρουσίασες
νομίζω η δική σου ιστορία διαφέρει πολύ από όλες όσες έγραψαν όσοι συμμετείχαν στο δρώμενο αυτό και μου αρέσει που μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε τον καθε ενα πως εμπνέεται από την εικόνα
ενδιαφέρουσα εικόνα για την Κλαυδία
Φιλούθκια κυπριακά και καλό Σ/Κ

Νικολέτα
Νικολέτα
12/05/2018 2:30 ΠΜ

Λάτρεψα το πως έκλεισες, γέμισε το πρόσωπο μου με ένα τεράστιο χαμόγελο και πίστεψε με, δεν το έκλεψες, το κέρδισες!
Βασικό το ότι ήρθα αμέσως μετά τη Ρένα, που με έκανε να βουρκώσω καθώς σκέφτηκα πως κάθε μανούλα στη καρδιά του παιδιού, παραμένει ο βράχος του, οπότε ακόμα μεγαλύτερη η κατάκτηση του.
Έχεις δίκιο, οι πρώτες σκέψεις πάντα έχουν το λόγο τους που ξετρυπώνουν. Πολύ όμορφη συμμετοχή, αληθινή…
Γλυκό φιλί Μαρινάκι!

S For Summer
14/05/2018 7:27 ΜΜ

Αχ αυτό με τον βράχο πόσο μ’ άρεσε… Καλή συνέχεια!

Κλαυδία
12/05/2018 9:41 ΠΜ

Τι να πω για το ύπέροχο κείμενό σου Μαρίνα μου , τις σκέψεις και τα συναισθήματα που αναδύονται …χαρίζοντας μιά γλυκόπικρη γεύση., την γεύση της ζωής με τα πάνω και τα κάτω της, τις ισορροπίες στο τεντωμένο σχοινί, τις προκλήσεις, τα δάκρυα και τα χαμόγελα….και τέλος το χειροκρότημα !!! Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου και χίλια ευχαριστώ γιά τα όμορφα συναισθήματα και το χαμόγελο που μου χάρισες !!!

Κλαυδία
12/05/2018 9:43 ΠΜ

Ιδιαίτερα αισθάνομαι την ανάγκη να σε ευχαριστήσω γιά την καταπληκτική φωτό που επέλεξες γιά εμένα….δεν θα μπορούσες να κάνεις ιδανικότερη επιλογή…..σου είμαι ευγνώμων…

Ανέσπερη
Ανέσπερη
12/05/2018 4:25 ΜΜ

Απλά!!! Δεν θα πω κάτι άλλο γιατί δεν βρίσκω τις κατάλληλες τις λέξεις…!!!
Συγχαρητήρια Μαρίνα!!!

Lysippe
12/05/2018 8:58 ΜΜ

Η φωτογραφία ήταν λιγάκι πρόκληση, αλλά την έκαμες σκόνη, βρε κοριτσάρα μου. Πόσο μου άρεσε η αντιστοίχιση που έκανες. Γιομάτες νοήματα και σοφία οι γραμμές σου. Ένα τιτανομεγιστοτεράστιο εύγε! Κι αυτή τη φράση σου «Δε ξέρω για εσένα, μα εμένα δε μου αρέσει να κλέβω χαμόγελα» νομίζω πως τη λάτρεψα. Εάν επιμέναμε να γεννάμε χαμόγελα, αντί να τα κλέβαμε, πόσο διαφορετικά θα νιώθαμε… Και πάλι μπράβο σου!

Katerina Verigka
Katerina Verigka
13/05/2018 12:28 ΠΜ

Από τα καλύτερά σου..!!!
Κι εγώ λάτρεψα το κλείσιμο..

maniaspirit
13/05/2018 9:39 ΠΜ

Όχι πως έχω καταλάβει πως παίζονται αυτές οι σκυτάλες αλλά τι πειράζει …για την ώρα απολαμβάνω. Αχμμ εμένα πάντως αυτό το κείμενο ένα χαμόγελο μου έκλεψε 🙂

Μαρία Γ.
14/05/2018 2:30 ΜΜ

Ένα πανέμορφο λογοτεχνικό κείμενο!
Με ενθουσίασε όταν το διάβασα έστω και καθυστερημένα. Γεμάτο συμβολισμούς και έμπνευση και γραμμένο με τις σωστές λέξεις βαλμένες μέσα σε ολοκληρωμένες νοηματικά και αισθητικά προτάσεις.
Μπράβο Μαρίνα! -και δεν ενθουσιάζομαι εύκολα, να ξέρεις 🙂
Kαλή εβδομάδα με πολλά χαμόγελα!

Woman in blogs
Woman in blogs
14/05/2018 5:47 ΜΜ

Δεν ξέρω πραγματικά τι να σου γράψω. Είμαι χαρούμενη που είμαστε γειτονάκια στη blogογειτονιά, συγκινημένη κι ενθουσιασμένη με την έμπνευσή σου. Είσαι το Μαρινάκι, παραμένεις το Μαρινάκι, που μας κάνει να γελάμε, όμως είσαι και το Μαρινάκι που προβληματίζεται, που σκέφτεται τα σοβαρά.
Αφήνω μια μεγάλη αγκαλιά!

S For Summer
14/05/2018 7:26 ΜΜ

Αυτό με το μοιρολόι με συγκίνησε πολύ εμένα την μη φίλη του τσίρκου. Πολύ ποιητικές οι σκέψεις και οι λέξεις σου, μ’ έναν τρυφερό συμβολισμό. Συνέχισε να αποσπάς το χειροκρότημα και τα χαμόγελα και τις αγκαλιές, Μαρίνα!

aristea k
20/05/2018 11:29 ΠΜ

Μαρινάκι…ψεύδεσαι!
Εμένα πάντα μου κλέβεις το χαμόγελό μου διαβάζοντάς σε! Πότε το γλυκό, ποτέ του γέλιου!
Εντάξει… δεν το κλέβεις ακριβώς… Το κερδίζεις επάξια!
Όπως και τώρα. Δεν περίμενα κάτι άλλο από σένα, φιλοσοφημένο κορίτσι!!!
Φιλάκια πολλά 🙂 ♥

maria mytripsonblog
20/05/2018 11:09 ΜΜ

Μαρίνα μου μόλις κέρδισες το δικό μου χειροκρότημα!
Πάρα πολύ όμορφη η ιστορία σου!
Τρέχω να δω και τι έγραψε η Κλαυδία για τη φωτογραφία που διάλεξες!
Φιλιά πολλά!

Mia Petra
22/05/2018 6:05 ΜΜ

Πολύ όμορφες σκέψεις και άκρως ρεαλιστικές.
Στο μεταξύ, αυτό το μαλλί τής γριάς, πολύ νόστιμο! 🙂
Ωραία η φωτογραφία για την Κλαυδία. Φιλάκια 🙂

[instagram-feed]
50
0
Would love your thoughts, please comment.x
()
x

Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading