Θυμάμαι τα Χριστούγεννα, που οι πρώτοι άνθρωποι άρχιζαν να στολίζουν και κάποιοι έλεγαν μα καλά πού βρίσκετε την όρεξη;
Θυμάμαι αργότερα που ήρθε η ώρα να αποφασιστεί αν θα επιτραπεί η μετακίνηση για τα οικογενειακά τραπέζια. Σύσσωμα τα social media, για να επιτραπεί ο εορτασμός στα οικογενειακά έστω τραπέζια.
Εκεί κάπου συνάντησα την ελληνική κοινωνία, σε μια αντίθεση!
Παράλληλα όμως, άρχισα και να αγχώνομαι και να αναρωτιέμαι, μήπως τελικά γίνει ταμπού η χαρά;
Πάνω στην ένταση των ημερών βέβαια ξεχάστηκα. Μπήκε και το 2021 με το δεξί (#not) και δεν το ξανασκέφτηκα.
Τώρα άρχισαν να εμφανίζονται φωτογραφίες με χειροποίητες λαμπάδες στα social media και να ανοίγει η κουβέντα για το Πάσχα.
Και ανοίγει πάλι ο ίδιος κύκλος συζητήσεων, για το που βρίσκεται την όρεξη!
Όποιος με ξέρει, ξέρει και την αγάπη μου για τα αποφθέγματα. Έπεσα λοιπόν τυχαία πάνω σε ένα του Κρισναμούρτι και ως λάτρης των αποφθεγμάτων δεν μπορούσα να το προσπεράσω!
“Πρέπει να κατανοήσουμε ολόκληρη τη ζωή, όχι μόνο ένα μικρό μέρος της. Γι’ αυτό χρειάζεται και να διαβάζουμε, και να κοιτάζουμε τον ουρανό, και να τραγουδάμε και να χορεύουμε, και να γράφουμε ποίηση. Και να υποφέρουμε και να κατανοούμε. Γιατί όλα αυτά συνθέτουν τη ζωή». – Τζίντου Κρισναμούρτι
Και το μυαλό μου πήγε αμέσως σε αυτό που εγώ είχα εισπράξει, ως ποινικοποίηση της χαράς. Το οποίο μπορεί να ήταν καθαρά δική μου εντύπωση, αλλά στον βαθμό που το έβλεπα να συμβαίνει, έτσι το ένιωθα!
Η ζωή δίνει μια τεράστια μάχη με τον θάνατο το τελευταίο χρόνο.
Μια μάχη που πάντα υπήρχε, ποτέ δε σταμάτησε.
Απλά τώρα για ακόμα μια φορά στην ιστορία της, είναι έντονη.
Το θέμα είναι ότι η ζωή δε σταματά!
Και από τη μία δεν μπορείς να στέκεσαι τυφλός απέναντι σε όσα γίνονται. Από την άλλη έχεις δικαίωμα, μη σου πω και υποχρέωση, να ζεις.
Και αν μπορείς να κάνεις και τον κόσμο καλύτερο με τη ζωή σου, αυτό είναι υπέροχο.
Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου αντίληψη.
Διαβάζοντας τα λόγια του Κρισναμούρτι, κατάλαβα πως και η λογική της κοινωνίας και η δική μου, είναι κατά κάποιο τρόπο λάθος.
Γιατί και εκείνη και εγώ, πήραμε μεριές και χωρίσαμε τη ζωή στα δυο.
Μα η ζωή, δεν είναι ζωή χωρίς τις αντιθέσεις της! Έχει και πόνο και γέλιο, μικρά και ασήμαντα, μα και πολύ σπουδαία, έχει τα πάντα και τα προσφέρει απλόχερα, χωρίς διακρίσεις.
Στο μοίρασμα, σε κάποιον θα τύχει κάτι, σε κάποιον κάτι άλλο! Και στην επόμενη στιγμή, ίσως να αλλάξει και η σειρά.
Και χαμογέλασα, παρά το λάθος μου.
Γιατί η σκέψη μου βρήκε μια πιο σωστή οπτική και με έκανε να νιώσω καλύτερα. Έσβησε τον προβληματισμό μου.
Το τριαντάφυλλο είναι χωρίς «γιατί». Ανθίζει επειδή ανθίζει. Δεν δίνει προσοχή στον εαυτό του ούτε ρωτάει αν κάποιος το βλέπει. -Silesius
Και ύστερα, έπεσα πάνω στα παραπάνω λόγια και χαμογέλασα ξανά.
Γιατί η ζωή είναι ακριβώς σαν το τριαντάφυλλο. Κάνει αυτό που κάνει. Δεν ενδιαφέρεται ποιος θα το εκτιμήσει, ποιος θα το παρεξηγήσει, ποιος θα το σχολιάσει.
Αυτά, αφορούν εμάς, στους προσωπικούς μας λογαριασμούς. Στις δικές μας αξιολογήσεις!
Σήμερα είναι η ημέρα 86 του έτους.
Ενός έτους, που σε συνέχεια του 2020, αν ήταν ταινία, θα ήταν σαφώς τρόμου, με στοιχεία περιπέτειας και ενδεχομένως φαντασίας. Αλλά για το τελευταίο δεν είμαι σίγουρη, θα δείξει. Έτσι και αλλιώς έχουμε ακόμα, 280 μέρες, κάτι ώρες και μερικά λεπτά, μέχρι να φύγει.
Ποιος ξέρει τι θα γίνει μέχρι τότε!
Το σίγουρο είναι ότι σε αυτό το διάστημα, εμείς θα πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε. Με τον τρόπο που ο καθένας θεωρεί πιο σωστό και τον κάνει ευτυχισμένο.
Και όσο μπορούμε, ας προσπαθούμε να δίνουμε κουράγιο στους συνανθρώπους μας, να βοηθάμε και να στεκόμαστε με καλοσύνη απέναντι στους γύρω μας!
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Σας αφιερώνω αυτό το τραγουδάκι, για να κλείσω με θετικότητα την ανάρτηση!
Ίσως, η σημερινή ανάρτηση δεν είχε να προσφέρει κάτι. Δεν ξέρω αν έβγαλε καν νόημα.
Μα ήθελα να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις, γιατί δεν πιστεύω στις συμπτώσεις και ένιωσα πως για κάποιο λόγο έπεσα πάνω στα αποφθέγματα αυτά.
Ανυπομονώ, για πιο ελεύθερες μέρες, χωρίς μάσκες (γι’ αυτό ανυπομονούν και τα κραγιόν και τα γυαλιά μου. Οι φακοί επαφής, περνούν καλά, δεν έχουν να προσθέσουν κάτι!).
Για μέρες με λιγότερα νεύρα και περισσότερα χαμόγελα.
Για μέρες που θα επιτρέπονται οι αγκαλιές.
Που δεν τις εγκλωβίζουν οι περιορισμοί.
Που η ζωή θα αναπνέει στη χαρά μας!
Εις υγείαν λοιπόν της ζωής!
Να είστε καλά, να προσέχετε και μην ξεχνάτε να ερωτεύεστε τη ζωή!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)
Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
3 φορές forbidden…
Πλάκα θα έχει να εμφανιστεί αυτό και όχι το κείμενο μου!
Καλημέρα μαγισσούλα μου. Άλλαξα τη φόρμα, οπότε λογικά θα ‘χει λυθεί το πρόβλημα και θα μπορείς να σχολιάσεις.
Σε φιλώ γλυκά!
Η ποινικοποίηση της χαράς είναι μια υφέρπουσα κατάσταση στην κοινωνία μας αυτή τη στιγμή. Πολλά άσχημα έχουν βγει στην επιφάνεια και πολλές συμπεριφορές δηλώνουν την παρουσία τους. Υπάρχει κόσμος που δεν έχει συνειδητοποιήσει τη σοβαρότητα. Υπάρχουν οικογένειες που αδιαφορούν για τα περιφερόμενα παιδιά τους ως φορείς μετάδοσης. Και πολλά άλλα.
Είμαι μπερδεμένος ομολογώ, δεν ξέρω και πως να αντιδράσω σε όλο αυτό. Στη λογική του χωροφύλακα;
Μαρίνα μου, ας χαρούμε ότι μπορούμε δίνοντας τον αγώνα μας μέσα από αυτή τη δύσκολη κατάσταση.
Έρχεται Πάσχα. Ας το χαρούμε. Μπορούμε και έτσι, με το δικό μας τρόπο.
Ευχαριστούμε θερμά για τη θετική ενέργεια που αποπνέει πάντα η γραφή σου καλή μου φίλη.
Να είσαι καλά. Στέλνω την καληνύχτα μου.
Πάντα η χαρά ποινικοποιείται Γιάννη μου. Φωτιά στο Μάτι; Μα γελάτε και έχετε όρεξη για το αλφα και το βήτα; Εδώ ανθρωποι πέθαναν.
Νέο Μνημόνιο; Γλεντάτε και η μας έχουν καταλάβει οι ξένοι και πάλι θα χάσομε δουλειές κλπ κλπ;
Σεισμός; Σαν δεν ντρέπεστε να χασκογελάτε με τόσους ανθρωπους άστεγους και νεκρούς
Μεταναστευτικό;” ντροπή τι αναισθησία είναι αυτή η συμπεριφορά σας;
Κορονοϊός; τα ίδια
κλπ
κλπ
κλπ
κλπ
Βλέπεις ορισμένοι θεωρούν εαυτούς πιο ευαισθητοποιημένους από εμάς
Εγώ εις υγείαν της ζωής… Τέλος
Δυστυχώς Άννα μου υπάρχει όντως αυτό που αναφέρεις.
Μακάρι πάντα να μπορούμε να ευχόμαστε εις υγείαν της ζωής!
Ναι βρε Άννα μου, στην υγειά της ζωής!
Και αυτό δεν σημαίνει αναισθησία προς Θεού! Στην υγειά της λοιπόν!
Γιάννη μου συμφωνώ. Υπάρχει κόσμος που δεν έχει καταλάβει τη σοβαρότητα της κατάστασης. Δυστυχώς! Εδώ ακόμα και τώρα, βλέπω ανθρώπους χωρίς μάσκες.
Άλλο αυτό όμως και άλλο να ποινικοποιήσουμε ότι δεν έχει να κάνει με την πανδημία. Προχθές μια κοπελίτσα στο twitter που ρώτησε αν έχει κάποιος να προτείνει βιβλία αστυνομικά, της έριχναν από κάτω ύβρεις και κατάρες, που εδώ ο κόσμος καίγεται με την πανδημία και αυτή ρωτάει για βιβλία.
Αυτό με φοβίζει, μην πάμε στο άλλο άκρο!
Και γι’ αυτό μοιράστηκα τον προβληματισμό μου.
Σε ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου Γιάννη μου.
Έρχεται όντως Πάσχα. Ας το χαρούμε, προσέχοντας όσο μπορούμε και ας ευχηθούμε να τελειώσει πια αυτή η κατάσταση, να μην υποφέρει άλλο ο κόσμος!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Κρίμα για την κοπέλα αλήθεια! Αυτό θυμίζει κυνήγι μαγισσών! Αφορμή ψάχνουμε. Και να δεις που έτσι φέρονται οι πλέον ανεύθυνοι ναι; Αυτοί που όντως αδιαφορούν για την κατάσταση.
Ναι, θέλω να το ζήσω το Πάσχα, την προσμονή του, τις μέρες του. Τις Παρασκευές των Χαιρετισμών, μία προς μία, τη Μεγάλη Βδομάδα, τα καλούδια της, τα έθιμά της, τις στιγμές της. Πόσο τα αποζητώ να ήξερες. Και κάπου εκεί σε όλα αυτά, θα αποζητήσω, τη μορφή της, την πεθερά μου! Πόσο θα μου λείψει. Πόσο πραγματικά, αυτό το βράδυ της Ανάστασης με τη μαγειρίτσα της στο σπιτικό της.
Δεν έχω κάτι να πω. Συγκίνηση.
Καλησπέρα κορίτσι μου.
Εις υγείαν της ζωής πάντα.
Και δεν δίνω καμιά σημασία στους γκρινιάρηδες.
Λάβε υπόψη και είμαι απολύτως βέβαιη γι αυτό που θα πω, ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει να σπέρνουν απαισιοδοξία, αρνητισμό, να κατακρίνουν γιατί δεν τα πάνε καλά στη ζωή τους και έτσι εκτονώνονται
Μην ΄”μασάς”. Κάνε αυτό που σου αρέσει. Η ασχολία με θέματα που μας δίνουν δύναμη και κουράγιο είναι απαραίτητη. Είναι θεραπεία. Είναι ζωή!!
Φιλιά πολλά Μαρίνα μου
Πάω να φτιάξω λαμπάδες
Εγώ Άννα μου πάντα κάνω αυτό που μου αρέσει. Τα Χριστούγεννα, λάμβανα e-mail από τη φόρμα επικοινωνίας του blog που μου εύχονταν να “ψοφήσω” που κόσμος πεθαίνει ενώ εγώ έχω μυαλό να στολίσω το blog. Που λόγω πένθους δεν είχαμε στολίσει το σπίτι. Έπρεπε δηλαδή εγώ να μπω στη διαδικασία να βρίζω όλο τον υπόλοιπο κόσμο;
Εγώ δεν έχω τέτοια αγωγή. Σέβομαι απόλυτα τα συναισθήματα και τις πράξεις των άλλων και όσο δεν ενοχλώ ή πειράζω κάποιον με τις δικές μου, δε με αφορά η άποψη, ειδικά ανθρώπων που δε γνωρίζω.
Δυστυχώς όμως, δε σκέφτονται όλοι έτσι και κάποιοι άνθρωποι στεναχωριόνται πολύ.
Η ανωνυμία του διαδικτύου δίνει χώρο σε αυτά.
Όπως και να ‘χει εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και να απολαμβάνουμε τις στιγμές μας.
Τι τέλεια που θα φτιάξεις λαμπάδες. Δώσε μας ιδέες!
Σε φιλώ!
Έχεις δίκιο. Πιάνω, πολλές φορές τον εαυτό μου, να βουλιάζει έτσι. Με το καλό οι λαμπάδες σου Άννα μου. Δώσε και λίγο το φως σου εδώ σε όλους μας. Καλησπέρα.
Έτσι είναι η ζωή. Αλλοτε μας δυσκολεύει άλλοτε μας δίνει χαρές και συνήθως αύρα γίνονται ερήμην μας. Αν το κατανοήσουμε αυτό, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα προς την ψυχική μας ηρεμία. Βέβαια, δεν είναι εύκολο, διότι είμαστε άνθρωποι με ψυχή και αυτή δεν έχει το μέτρο της λογικής. Ας προσπαθήσουμε όμως να τα συνταιριαξουμε αυτά μέσα μας.
Την Καλημέρα μου, Μαρίνα!
Ακριβώς έτσι Βασίλη.
Αν το κατανοήσουμε αυτό, θα έχουμε κάνει μεγάλο βήμα προς τη ψυχική μας ηρεμία. Σίγουρα δεν είναι εύκολο, αλλά πρέπει να το προσπαθούμε.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Καλημέρα Μαρινάκι μου!
Χαίρομαι που άλλαξες την φόρμα και ελπίζω η wordperss να μας κάνει τη χάρη!
Όταν διαβάζω τον Κρισναμούρτι στα blog φίλων μου, ένα τεράστιο χαμόγελο χαράς σχηματίζεται στο πρόσωπο μου και αυτό γιατί τον μελετώ τα τελευταία 30 χρόνια και μου έχει αλλάξει τα… φώτα!
Στο blog μου, αν πάει κανείς στην “αναζήτηση” και γράψει Κρισναμούρτι θα μπορεί να διαβάσει πολλά από τα λεγόμενα του!
“Είμαστε οι δάσκαλοι και οι μαθητές του εαυτού μας” κάπου λέει και είναι έτσι!
Ένα ακόμα μπράβο Μαρινάκι μου, γιατί αισθάνομαι πως καλά το “πας”!!!
ΑΦιλάκια φωτεινά, χαμογελαστά και ανοιξιάτικα! <3
Καλησπέρα μαγισσούλα μου.
Πραγματικά, είμαστε δάσκαλοι και μαθητές του εαυτού μας. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει κατανοητό, αν δε ζει κανείς με επίγνωση τη στιγμή.
Βέβαια, τώρα που πολύς κόσμος, αρχίζει και υιοθετεί, έναν πιο ολιστικό τρόπο ζωής, γίνεται από περισσότερο κόσμο αντιληπτό, και αυτό είναι πολύ θετικό.
Σε φιλώ γλυκά. Καλή βδομάδα!
Το γεγονός ότι τείνει να γίνει ταμπού η χαρά είναι διάχυτο παντού τα τελευταία χρόνια και δεν πρέπει να πέφτουμε σε αυτή την παγίδα. Για όλους τους λόγους που ανέφερες! Για άλλη μια φορά μια υπέροχη ανάρτηση από εσένα να μας δώσει χαμόγελα!
Δυστυχώς, Κατερινάκι, είναι όντως διάχυτο παντού και πρέπει να βοηθήσουμε ο καθένας στον βαθμό που μπορεί, ώστε να σταματήσει.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια.
Καλή βδομάδα!
Άμα έχεις αρνητική σκέψη, και στον παράδεισο να σε ρίξουν, όλο και θα βρίσκεις αφορμές για να μιζεριάζεις. Μαρίνα μου, πολύ ορθή η σκέψη και η οπτική σου. Και μην χαρίσεις σε κανέναν το δικαίωμα να σε κρίνει για τη στάση ζωής σου. Κι αν έχουμε ένα όπλο για να αμυνθούμε σ’ αυτό το μακελειό, είναι η αισιοδοξία και η ελπίδα μας. Το χαμόγελο και η αλληλεγγύη μας προς τον συνάνθρωπο. Αλλιώς, έχουμε γίνει μια άγρια αγέλη αλληλοσπαρασόμενων θηρίων.
Σε φιλώ.
Προσωπικά Μαρία μου, εφόσον δεν ενοχλώ και δεν προκαλώ κάποιον, δεν μπορώ να ασχοληθώ με την αρνητικότητα που θέλει ο καθένας να μεταδώσει.
Σέβομαι απόλυτα τις απόψεις όλων, σέβομαι όμως και τις δικές μου.
Όμως δε σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι έτσι. Τον τελευταίο καιρό στο twitter πολλά προφίλ έκλεισαν (και) γι’ αυτόν τον λόγο.
Όπως σωστά αναφέρεις έχουμε γίνει μια άγρια αγέλη αλληλοσπαρασόμενων θηρίων και αυτό είναι τρομακτικό.
Σε φιλώ γλυκά.
Η ζωή πάντα θα προχωρά, και οι λύπες και οι χαρές πάντα θα επισκέπτονται τους ανθρώπους, δεν αλλάζει αυτό. Στους μεγαλύτερους πολέμους οι άνθρωποι έβρισκαν το κουράγιο κι έκαναν παιδιά, έκαναν μια γιορτή έστω και φτωχική, και πάνω από όλα, τραγουδούσαν! Είναι το ένστικτο τής επιβίωσης πολύ ισχυρό. Θεωρώ όμως πως ούτε την μιζέρια μπορεί να αποφύγει κανείς, γιατί δε γίνεται να είναι συνεχώς χαρούμενος και αισιόδοξος. Από εκεί και πέρα, αν κάποιος είναι συνεχώς μίζερος ή συνεχώς (χαζο)χαρούμενος, δεν οφείλεται στις συνθήκες, αλλά στον χαρακτήρα. Να μη παραβλέπουμε ότι οι νέοι από φύση είναι πιο αισιόδοξοι, ανεξάρτητα από συνθήκες, κι έτσι πρέπει. Πολλά φιλιά σοφό κουκλοβαφτιστηρόνιμου 😉
Νονούλι δεν λέμε να είναι κανείς χαζοχαρούμενος, αλλά όχι να κατηγορούμε που ο κόσμος θέλει να διαβάσει βιβλία, να δει ταινίες, να στολίσει ένα δέντρο ή να βάψει αυγά.
Εκεί είναι η ένστασή μου.
Ανταποδίδω τα φιλιά νονούλι και σε ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου.
Σε φιλώ γλυκά!
Νομίζω πως τα ..68 μου χρόνια και όσα κέρδισα και ..έχασα επιβεβαιώνουν όσα λες. Η ζωή, η επιθυμία γι αυτήν δεν σταματάει ποτέ απλά υπάρχουν στάσεις φίλη μου που κάποια … ανωμαλία εδάφους σε κάνουν να νομίζεις πως εδώ ήταν το τέλος των προσπαθειών σου. Όμως σηκώνεσαι, το προσπερνάς και βλέπεις και πάλι άνοιγμα , φως, επόμενη ανάταση ψυχής. Ξέρεις πόσες στάσεις τέτοιες συναπάντησα; αμέτρητες, ξέρεις πόσες φορές σηκώθηκα; άλλες τόσες. Μια …αχτίδα αρκεί για να ψάξεις το φως στο άνοιγμα. Η ζωή είναι δυνατή, απρόσμενη και οι ατελείωτες στιγμές ευτυχίας της που επιθυμούμε να ελπίσουμε άλλες τόσες. Χθες πήρα τα πινέλα και ζωγράφιζα…αυγά, το αριστερό μου χέρι με δυσκολία συγκρατούσε το αυγό ..όμως η ευτυχία που τα κατάφερα είναι το εμπλοδιο που παραμέρισα από το δρόμο μου.
Εννοείται ότι πρέπει να νιώθεις πολύ χαρά και περηφάνια για όσα καταφέρνεις Γεωργία μου.
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τις σκέψεις σου, και σε φιλώ πολύ γλυκά.
Καλή βδομάδα!