Έχω παλέψει πολύ για να γίνω αυτό που είμαι.
Δεν τα κατάφερα πάντα και αυτό είχε συνέπειες στον Κόσμο.
Ο Χρόνος είναι βάναυσος και συχνά αδυσώπητος. Ίσως, νομίζεις πως κάνω λάθος. Ότι είναι αδιάφορος και απλά κοιτάει τη δουλειά Του. Δεν είναι έτσι.
Και αν σε δει να κοιτάς από την άλλη, θα κουνήσει την κλεψύδρα, να τρέξει πιο γρήγορα την άμμο της.
Έχω αντέξει πολλά.
Έχω εξευτελιστεί.
Κακοποιηθεί.
Έχω φοβηθεί και έχω τρομάξει.
Ξέρω πως έχω τα δικά μου μερίδια ευθύνης. Δεν είχα όλες τις απαντήσεις. Από το τίποτα ήρθα και εγώ. Το Χάος με γέννησε.
Είδα πολύ χαρά, είδα πολύ πόνο. Είδα αυτά τα δυο να μπερδεύονται. Είδα την παλέτα των συναισθημάτων να γεμίζει. Κάθε συναίσθημα και χρώμα. Άλλες καρδιές, με ένα πινέλο χάραζαν γραμμές και άλλες βουτούσαν ολόκληρες στο χρώμα.
Εναντιώθηκα πολλές φορές στη Μοίρα. Άλλες φορές με πρόδωσε, άλλες με πίκρανε, άλλες με εκμεταλλεύτηκε. Μα πάντα τη συγχωρούσα.
Πάντα συγχωρώ. Δε θέλω βάρος στην ψυχή μου.
Ένιωσα και πολλά.
Βίωσα αρκετά γεγονότα, ευχάριστα, δυσάρεστα, ότι θες το ‘χω βιώσει. Έχει αφήσει ραγάδες στο κορμί μου, αιώνιες. Σαν τατουάζ, λένε τη δική μου ιστορία.
Δε θέλω να με λυπηθείς, χάρισε μου πέντε λεπτά ακόμα από το χρόνο σου. Άκουσε με.
Κάποιες φορές δεν ξέρω που έβρισκα τη δύναμη να αντέξω, το έκανα για τα παιδιά μου. Κάθε φορά που κάποιο γεννιόταν…
Δώσε μου ένα λεπτό, δεν είναι εύκολο να μιλάω γι’ αυτά.
Ότι έκανα, το έκανα για τα παιδιά μου.
Κάθε φορά που κάποιο γεννιέται, είμαι τόσο χαρούμενη. Το τυλίγω με Αγάπη και το ξεπλένω με φιλιά.
Κάθε φορά που κάποιο χάνεται, θέλω να τελειώσω, να μην υπάρχω. Όμως έχω και άλλα παιδιά να σκεφτώ.
Δεν ξέρω πού ή πώς ή γιατί πήγε λάθος η σχέση μου με τα παιδιά μου.
Δείχνουν να με μισούν. Άλλες φορές αδιαφορούν.
Εγώ τα αγαπώ.
Και δεν ξέρω τι με πονάει πιο πολύ. Όταν κάνουν κακό στον εαυτό τους ή όταν κάνουν κακό το ένα στο άλλο;
Έχω κάνει τα πάντα γι’ αυτά τα παιδιά. Δεν ξέρω πού να σου ορκιστώ και αν θα με πιστέψεις. Ίσως, δε φαίνεται πάντα, μα είναι η αλήθεια.
Η δική μου αλήθεια.
Το μόνο που θέλω και γι’ αυτό στα λέω όλα αυτά, είναι να ξαναφτιάξω τη σχέση μου με τα παιδιά μου. Να με αγαπήσουν και πάλι. Να με εκτιμήσουν και πάλι.
Να τα δω ευτυχισμένα, το καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί.
Το όνομα μου είναι Ζωή και τα παιδιά μου είναι οι Άνθρωποι. Δε θέλω να ζητήσουμε συγνώμες. Μόνο να γιατρευτούμε και να ευτυχίσουμε!
•••••♥•••••
Κανονικά, ήθελα και σήμερα να αφιερώσω την ανάρτηση στην Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
Άλλωστε εκείνη την ημέρα, εορτάζει το blog. Όμως όλο αυτό το κλίμα τριγύρω μας, δεν αφήνει περιθώρια.
Όλοι μας βέβαια, βλέπουμε τα πράγματα από τη δική μας πλευρά. Σκέφτεστε ότι με όσα συμβαίνουν, μπορεί και η Ζωή να πληγώνεται;
Παρότι ζούμε σε έναν κόσμο με πολλά κομφόρ, θεωρώ ότι έχουμε χάσει την ουσία.
Δίνουμε τεράστια βαρύτητα στο φαίνεσθαι και θεωρούμε πως το είναι θα διαμορφωθεί κάποια στιγμή μόνο του.
Και το χειρότερο; Αφήνουμε τη ζωή, να προσπερνάει!
Όπως και να ‘χει, παρά τα δύσκολα που ζούμε, πιστεύω πως και φέτος πρέπει να γιορτάσουμε τον έρωτα. Χωρίς να τον περιορίσουμε σε μια ημέρα.
Να τον χωρέσουμε στην καθημερινότητα μας και να αφήνουμε τις ομορφιές της ζωής, να μας υπενθυμίζουν πως η ζωή δεν είναι ρουτίνα.
Δεν είναι μόνο υποχρεώσεις και άγχη. Η κάθε μέρα είναι μια ευλογία και πρέπει να νιώθουμε ευγνώμονες που ξημερώνει και θα μας δώσει την ευκαιρία, να μάθουμε, να αγαπήσουμε, να αγαπηθούμε, να χαμογελάσουμε, να δημιουργήσουμε!
Να είστε καλά, να είστε ασφαλείς και μην ξεχνάτε, να ερωτεύεστε τη ζωή!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)
Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Η γνώμη μου για τον Άγιο Βαλεντίνο όπως γιορτάζεται είναι γνωστή. Δεν μπορώ να βάλω ημερομηνίες σε αισθήματα. Θυμάμαι το πρώτο χρόνο παντρεμένη στο Βέλγιο που μου έφερε ο άνδρας μου μία ανθοδέσμη και γλυκά καρδούλες για τον..άγιο! Έμεινα κατάπληκτη γιατί εμείς στην Ελλάδα δεν την είχαμε καν ακουστά. Μιλάμε για το 1975! Δεν θεσμοθέτησα την ημέρα γιατί ο καλός μου σχεδόν κάθε μέρα μου έφερνε και μου φέρνει εδώ και χρόνια ένα απλό λουλουδάκι κομμένο από κήπο, γλάστρα, κλεμμένο ή από δικά μας ( μας το στέρησε η καραντίνα). Θα σου δώσω μία συμβουλή λόγω ..ηλικείας: Τα παιδιά σου να τα αγαπάς, να τα νοιάζεσαι όμως θα έχουν την δική τους ζωή και στο τέλος θα έχεις μόνο το σύντροφο σου ή τον εαυτό σου. Γι’αυτό φρόντισε να τα έχεις καλά με αυτά τα δύο. Όπως λέει και ο Ινδός ποιητής…τα παιδιά μας δεν μας ανήκουν, είναι παιδιά του Θεού, μη κάνεις τα όνειρα σου όνειρα τους…. Λατρεύω κάθε ανάρτηση σου, είσαι από τα άτομα που θα ήθελα δίπλα μου στο..καναπέ ..καφεδάκια…γλυκό…κουλουράκια..να τα λέμε!
Αχτίδα μου, εγώ δεν έχω παιδιά. Σε αυτή την ανάρτηση, προσωποποιώ τη ζωή, που ως μάνα βλέπει τους ανθρώπους -που είναι παιδιά της- να βασανίζονται.
Και δίνω τη δική της οπτική.
Συμφωνώ με όσα λες για την ημέρα. Γι’ αυτό τη θεωρώ συμβολική την ημέρα των ερωτευμένων. Για εμένα είναι σημαντική στο πλαίσιο ότι γιορτάζει το blog χαχα
Σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια. Σου στέλνω φιλί κι αγκαλιά που είναι διαδικτυακά και τα ανταλλάσσουμε άφοβα.
Καλό Σ-κ!
Καλημέρα Μαρινάκι και σε όλη την τρυφερή παρέα που μοιράζεται με σοβαρότητα τις αναρτήσεις σου… να είσαι καλά, να είμαστε όλοι καλά!!!
Προσωπικά αναφέρομαι συχνά στη Ζωή και όταν μιλώ για την Ζωή εννοώ αυτή την ενέργεια που κρατά ζωντανά αιώνες τώρα όχι μόνο τον πλανήτη μας, αλλά και όλο το σύμπαν!
Η Ζωή είναι όμορφη και ότι ασχήμια συναντούμε είναι ανθρώπινο δημιούργημα γι αυτό και έχουμε απόλυτη ευθύνη για τα πάντα!
Επικροτώ τα λεγόμενα σου και έρχομαι να χορέψω, να τραγουδήσω τον Έρωτα προς την ζωή και πάνω απ΄όλα να χαμογελάσω!
Θα ήθελα να επισημάνω επίσης, να μη ντρέπονται να εκδηλώσουν την χαρά της ζωής αυτοί που την νοιώθουν γιατί η χαρά είναι μεταδοτική περισσότερο από οποιοδήποτε “μικρόβιο” κακίας και αρνητισμού!
ΑΦιλάκια Αγάπης και ευλογημένο Σ/Κ σε όλους μας!
Θα με βρεις σύμφωνη μαγισσούλα μου. Όχι, απλά έχουμε ευθύνη για όσα πράττουμε, αλλά δε σκεφτόμαστε και τον αντίκτυπο στη Ζωή.
Γι’ αυτό και εγώ σε αυτή την ιστορία την προσωποποίησα και μοιράστηκα τα συναισθήματα της!
Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου.
Καλή Κυριακή σου εύχομαι!
Μαρίνα μου πιστεύω πως η ζωή κάνει πάντα αυτό που πρέπει: Μας φέρνει καταστάσεις τέτοιες ώστε να γινόμαστε καλύτεροι. Αυτή είναι η ουσία, γι’αυτό τα περνάμε όλα, και τα καλά και τα κακά. Η ζωή έχει τον τρόπο της να μας κάνει να μαθαίνουμε το μάθημά μας, κάποιες φορές με εύκολο τρόπο, άλλες φορές με πιο σκληρό. Εμείς είμαστε που καθορίζουμε την πορεία όμως.
Μακάρι να ήξερα νωρίτερα αυτά που ξέρω τώρα, θα τα εκτιμούσα περισσότερο, θα αγχωνόμουν λιγότερο, θα ήμουν ίσως πιο προσεκτική στις επιλογές μου… όμως αυτός ήταν ο σκοπός, να μάθω, για να έχω καλύτερη πορεία στο εξής.
Ο έρωτας είναι τρόπος ζωής, στάση ζωής. Δεν καλουπώνεται σε μία ημέρα, αλλά δε περιορίζεται και με έναν άνθρωπο. Κάθε μέρα πρέπει να γιορτάζεται. Και ακόμα κι αν δεν είμαστε δεσμευμένοι, να ερωτευτούμε με τα πάντα γύρω μας!!
Φιλάκια πολλά! Να περνάς όμορφα!
Σαφέστατα ο Έρωτας δεν καλουπώνεται σε μια ημέρα Αναστασία μου. Η ημέρα έχει περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα.
Θα συμφωνήσω στις σκέψεις σου. Η ζωή έχει τον τρόπο της, θα πρέπει όμως κι εμείς να λειτουργούμε με περισσότερη ενσυναίσθηση απέναντι της.
Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου. Καλή Κυριακή 🙂
Έτσι δείχνουμε πολλές φορές ότι δεν αγαπάμε τη ζωή. Δεν την υμνούμε όπως της αξίζει. Όμως τις στιγμές που κινδυνεύουμε να τη χάσουμε τότε καταλαβαίνουμε την αξία της. Αυτά ΄που συμβαίνουν, τα τόσα άσχημα, πάλι εξαιτίας μας είναι κι όμως τη ζωή κατηγορούμε.
Ναι πληγώνουμε τη ζωή, τη ζωή μας ενώ θα έπρεπε να την αγαπάμε, να γινόμαστε καλύτεροι να την φροντίζουμε. Και πρώτα από όλα με το να αγαπάμε. Κάθε τι και όλους. Γιατί η αγάπη είναι για τη ζωή ό,τι το οξυγόνο για μας
Ωραία ανάρτηση Μαρίνα μου
Τα φιλιά μου
Έχεις δίκιο Άννα μου, πληγώνουμε συχνά τη ζωή κι αδιαφορούμε για τα δικά της αισθήματα.
Ευχαριστώ πολύ πολύ για τις σκέψεις σου.
Καλή Κυριακή!
Η ζωή. Και τα παιδιά της, οι άνθρωποι. Πολύ μου άρεσε αυτή η μεταφορά Μαρίνα μου. Δοσμένη με εξαιρετικό τρόπο.
Η ζωή είναι δώρο μεγάλο. Δεν οφείλουμε και εμείς να την τιμήσουμε ανάλογα; Νομίζω σίγουρα. Μου αρέσει επίσης ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεις τη γιορτή της μέρας των ερωτευμένων. Με έναν ουσιαστικό τρόπο και όχι “εμπορικό” ή “επικοινωνιακό” τρόπο όπως είθισται γενικά.
Επισημαίνεις αυτό που πρέπει, την τιμή στον έρωτα και στις στιγμές του. Και αυτό μου αρέσει ναι.
Να ευχηθώ το καλύτερο σε ένα Σ/Κ που έρχεται, με όμορφες στιγμές και σκέψεις Μαρίνα μου.
Την καλησπέρα μου.
Να ‘σαι καλά Γιάννη. Πιστεύω πως η ημέρα η σημερινή είναι συμβολική. Για να μας υπενθυμίζει να χαιρόμαστε τη ζωή και όσα μας προσφέρει.
Όσο για τη ζωή, ήθελα να την προσωποποιήσω για να δείξω και τη δική της οπτική!
Καλή Κυριακή Γιάννη μου! Ευχαριστώ για τις σκέψεις σου!
Η ζωή Μαρινακι μου πάντα της είναι η γεμάτη ομορφιά που μας την χαρίζει απλόχερα, άσχετα αν εμείς δεν την εκτιμάμε πολλές φορές…
Ας την ερωτευτούμε λοιπόν και ας της δώσουμε αυτό που της αξίζει την αγάπη μας!!
Την αγάπη μου πάντα με μια μεγάλη αγκαλιά!!
Αααα γράφτηκα στο πως το λένε,χι..χι.. για να μην χάνω αναρτήσεις Μαρινάκι μου!!
Όπως τα λες Σμαραγδένια μου. Πρέπει να την ερωτευόμαστε και να την αγαπάμε τη ζωή για όσα μας προσφέρει.
Ανταποδίδω την αγκαλιά και σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου.
Καλή Κυριακή!
Μία ακόμα υπέροχη εγγραφή. Για τα παιδιά της Ζωής. Είναι αλήθεια! Κάποια στιγμή μας πληγώνουν, συνήθως στα χρόνια της τρελής εφηβείας τους, φυσικό είναι, ψάχνουν τον εαυτό τους με όλη την ένταση της ψυχής τους, έτσι πρέπει να γίνει. Εμείς οφείλουμε να είμαστε εκεί, πάντα, δεν χωρούν εγωισμοί σε αυτά.
Την Καλημέρα μου, Μαρίνα!
Να είσαι καλά Βασίλη σε ευχαριστώ πολύ.
Και η ζωή μας πληγώνει και εμείς τη ζωή. Σημασία έχει να ζούμε με ενσυναίσθηση και συνειδητοποιημένα. Στο τέλος της ημέρας, είμαστε άνθρωποι.
Καλή Κυριακή με χαμόγελο!
Πλάκα θα ‘χει να πληγώνεται και η Ζωή, κι εμείς -μέσα στον εγωισμό μας- να σφυρίζουμε αδιάφορα.. Σίγουρα πάντως εμείς οι άνθρωποι ξεχνάμε κάποιες φορές να αποτίσουμε φόρο τιμής στη Ζωή, και την πικραίνουμε και πικραινόμαστε.. Ίσως εκεί να βρίσκεται το μυστικό, να την αγαπάμε για να μας αγαπάει. Ίσως κουκλοβαφτιστηρόνιμου 🙂
Ίσως νονούλι μου! Σίγουροι δεν είμαστε ποτέ.
Σκεφτόμαστε όμως κι άλλες οπτικές κι αυτό είναι χρήσιμο.
Καλή Κυριακή να έχουμε 🙂
Καλησπέρα Μαρίνα και χρόνια πολλά για σήμερα!