Χριστός Ανέστη! Βλέπετε, με μουσικές σας υποδέχτηκα. Τα τραγούδια τα έβαλα εχθές, γιατί σ’ αυτό το blog, πέρα από ανατρεπτικοί, είμαστε και λάτρες της Παράδοσης. Καλά τα κάλαντα τα Χριστούγεννα, αλλά και το Πάσχα τη μουσικούλα του, τη θέλει. Τα τραγούδια, αύριο το πρωί θα βγουν μη μου αγχωθείτε.
Σήμερα λοιπόν, είναι η δεύτερη ημέρα του Πάσχα. Αργία. Προσωπικά, θεωρώ πως αυτή η ημέρα υπάρχει, για να συνέλθεις από τη ταλαιπωρία των προηγούμενων ημερών. Κι αφού ανέφερα τις προηγούμενες ημέρες, να σας πω και πως πέρασα.
Μεγάλη Παρασκευή
Έχει έρθει η ξαδερφοκουμπάρα μου από Σύρο και αποφασίσαμε να κατεβούμε στο κέντρο της Αθήνας για ψώνια. Εκεί, παρατήρησα ότι: α) όλος ο κόσμος ήταν στο κέντρο της Αθήνας β) κανείς δε νήστευε, αφού όλα τα φαγάδικα που έχουν σχέση με κρέας, ήταν γεμάτα. Εγώ νήστευα και το λάδι και κατέληξα να φάω το βράδυ που γύρισα σπίτι. Παρ’ όλα αυτά, η ξαδερφοκουμπάρα δεν ήθελε να μείνω νηστική. Κι είχε τη φαεινή ιδέα, να πάμε για Ιαπωνέζικο. Χάσατε, που δεν ήσασταν μπροστά, σ’ αυτή τη καινούρια εμπειρία μου. Η οποία στέφτηκε με πλήρη αποτυχία, γιατί διαπιστώσαμε μετά λύπης, ότι δεν είμαι φαν της ιαπωνικής κουζίνας. Αφού λοιπόν, κλείσαμε εφτάμιση ώρες στα μαγαζιά, πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι και πήγαμε επιτάφιο. Και του χρόνου, να είμαστε καλά.
Μεγάλο Σάββατο
Εγώ κάθε χρόνο, κοινωνάω τη Μεγάλη Πέμπτη. Φέτος, όμως το γαστρεντερικό μου, δε μου το επέτρεψε κι έτσι, πήγα να κοινωνήσω το Μεγάλο Σάββατο. Στην Εκκλησία, ζήσαμε τη Πρώτη Ανάσταση κι ήταν υπέροχα. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι παρόμοιο, αλλά μακάρι να είμαστε καλά και θα προσπαθώ να πηγαίνω κάθε χρόνο για τη Πρώτη Ανάσταση. Το βράδυ, ήμασταν καλεσμένοι στο σπίτι του αδερφού της μητέρας μου κι άρα, δεν έφτιαξα τελικά τη μαγειρίτσα. Επίσης, δε τη δοκίμασα, γιατί η θεία μου, με ξέρει και μού είχε ετοιμάσει μπριζολίτσα. Και θεώρησα, ότι ήταν κρίμα, να προσβάλω τη μπριζολίτσα που πάντα τιμώ, για μια σούπα με μαρούλια και εντόσθια, παρ΄ότι όλοι δήλωσαν, ότι η θεία μου την είχε κάνει εκπληκτική. Έπειτα, πήγαμε στην Ανάσταση. Πήγα με διάθεση και φλατ παπούτσια, γιατί με τακούνια δε μπορείς να τρέξεις να σώσεις τη ζωή σου από τις κροτίδες, αλλά ευτυχώς δε τσίριξα πολύ. Και του χρόνου, να είμαστε καλά, να μη με κάνετε να τσιρίξω .
Κυριακή του Πάσχα
Τη Κυριακή, ψήσαμε. Εγώ, το αρνί δε το τρώω, το κατσίκι δε το τρώω κι έτσι κατέληξα πάλι, να φάω μπριζολίτσα. Παρ’ όλες τις παραξενιές μου και τη μπριζολίτσα μου έφαγα και τη σαλατούλα μου και τη γαρδουμπίτσα μου και τη πατατούλα μου τη ψητή και το ψητό μου το ψωμάκι και γενικά, το κάψαμε κυρ Στέφανε. Και το κάψαμε, γιατί έβαλα και τα κατάλληλα τραγούδια και χορέψαμε και περάσαμε σούπερ. Και του χρόνου, να είμαστε καλά και να ξαναπεράσουμε όμορφα.
Η σημερινή ημέρα βέβαια, με βρίσκει με κλειστό λαιμό. Παγωμένα δεν ήπια, κάποιος με ίωση δε με φίλησε για να με κολλήσει, οπότε πιστεύω ότι απλά κάποιος με γκαντέμιασε και έτσι έχω πεθάνει από το πόνο και δε μπορώ να μιλήσω. Παρ’ όλα αυτά, you only live once και δε θα μασήσω. Θα ψήσουμε και σήμερα κοτοπουλάκι για αλλαγή και λουκάνικο για τη τσαχπινιά, θα βάλλουμε πάλι τραγούδια να ομορφοπεράσουμε κι ο πόνος ας πάρει το μήνυμα κι ας σηκωθεί να φύγει.
Να είστε όλοι καλά, να γιορτάσετε και του χρόνου όπως επιθυμείτε το Πάσχα και εύχομαι η Ανάσταση του Κυρίου να φέρει πάνω απ’ όλα υγεία.
Εσείς πήγατε κάπου; Περάσατε καλά;
Until Next Time…
Μαρίνα ♥
Κι επειδή σκέφτομαι να προσπαθήσω (keyword) να είμαι πιο ενεργή στα social media, ακολούθησε με στο facebook, το twitter ή το instagram, για να μη χάνεις τίποτα.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Κι εμένα ρε Μαρινάκι με τσάκισε το γαστρεντερικό μου όλη την εβδομάδα… και επίσης με πονάει ο λαιμός μου από το Μ. Σάββατο… Μα τι γίνεται; Βουντού μας κάνουν; Κατά τα άλλα σπίτι, οικογενειακά και ήρεμα, και τις ταινιούλες μας είδαμε και μια χαρά περάσαμε! Άντε και του χρόνου με υγεία! <3 <3 <3
Βουντού μας κάνουν. Κι εγώ το πιστεύω χαχα
Χαίρομαι που περάσατε ωραία Stavie μου. Και του χρόνου, με υγεία, να ξαναγιορτάσουμε το Πάσχα 🙂
Καλημέρα Μαρινάκι μου και χρόνια πολλά! Εμένα ο λαιμός μου δεν πονάει αλλά για έναν περίεργο λόγο ειναι κλειστος! Η μερα του λαιμού ειναι σημερα;;
Δεν έκανα κατι ιδιαιτερο αυτές τις μέρες, ήταν λιγο περιεργη χρονιά γενικα, εκτος απο το γεγονός ότι εμενα το Πάσχα ΔΕΝ με θελει!!! Δεν με χωνευει ρε παιδι μου πως να το πουμε! χαχαχα
Το βασικο ομως είναι οτι όλοι ειμαστε καλα!! Και του χρονου να είμαστε και να περάσουμε καλύτερα
Χαίρομαι που περασες όμορφα με αυτους που αγαπάς
Σε φιλώ πολύ
Μαρία
Ομολογώ πως τρόμαξα Μαρινάκι μου, όταν μπαίνοντας στο σπιτικό σου άκουσα δημοτικά άσματα, αλλά και αυτά πάνε πακέτο με το μεταπασχαλινό γλέντι, έτσι καλοδεχούμενα! 😛
Χαίρομαι όταν οι φίλοι μου περνούν καλά και ας κλείνει το λαιμούδακι τους, περαστικούλια! 😉
ΑΦιλάκια ιντερνετικά που δεν κολλάνε γι αυτό και σου στέλνω μια ντουζίνα! 🙂
Αργίες – προνομιακός 1 – 0. Και του χρόνου, Μαρίνα. Μην πτοείσαι με τίποτα! Αθήνα ή αλλού, με νηστήσιμα ή με γιαπωνέζικα, με δημοτικά ή όχι, με συριανούς καλεσμένους ή συγγενικά τραπέζια, το Πάσχα εύχομαι πάντα να σε αναζωογονεί και να σε εμπνέει. Φιλιά.
Ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω. Και του χρόνου, με υγεία πάνω απ’ όλα! 🙂
Χριστός Ανέστη Μαρινάκι μου. Και περαστικά σου φυσικά.Ο λαιμός πόνεσε από το μπλαμπλα νομίζω, τι λες;
Χαίρομαι που πέρασες καλά. Και εμείς καλά περάσαμε αλλά δεν έφαγα μπριζολίτσα. Πολύ όμορφο το κατσικάκι και το λατρεύω. Αλλά δεν κάνω μαγειρίτσα μας αρκεί η μανιταρόσουπα που γίνεται όπως η μαγειρίτσα απλά βάζω μανιτάρια αντί εντόσθια
Να μαστε καλά και του χρόνου
Μπα, εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι ξεκάθαρη γκαντεμιά.
Και του χρόνου Αννούλα μου, να είμαστε καλά και να ξαναγιορτάσουμε το Πάσχα 🙂
Χριστός Ανέστη Μαρίνα μου.
Χαίρομαι που έζησες καινούργια πράγματα αυτήν την Μ. Βδομάδα. Όπως αναφέρεις η πρώτη Ανάσταση το Μ. Σάββατο είναι μια πανέμορφη διαδικασία, τροπάρια, λειτουργία.
Εύχομαι και του χρόνου να είσαι καλά.
Εμείς οικογενειακά, ζούμε πάσει δυνάμει την Μ. Βδομάδα θα έλεγα. Και το Πάσχα στην πεθερά μου με τα δέοντα της υπαίθριας σούβλας.
Να είμαστε καλά.
Είναι πολύ ωραίες οι οικογενειακές στιγμές. Και του χρόνου, να έχουμε υγεία να ξαναγιορτάσουμε το Πάσχα 🙂
Χριστός Ανέστη, Μαρινάκι μου. Βλέπω πως τις έζησες στο έπακρο τις πασχαλινές ημέρες, και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Και του χρόνου ακόμη καλύτερα, κοριτσάρα μου. 🙂
Και του χρόνου Λυσιππάκι μου. Υγεία και ευτυχία να έχουμε 🙂
Χριστός Ανέστη
Αληθώς ο Κύριος. Και του χρόνου, με υγεία, πάνω απ’ όλα 🙂
Ωχ, σε μάτιαξαν κι εσένα;!
Καλή χώνεψη Κατερίνα μου 🙂
Και του χρόνου, με υγεία, να ομορφοπεράσουμε 🙂
Χριστός Ανέστη
Περαστικά σου
να περνάς πάντα τόσο ωραία και όμορφα και με νέες εμπειρίες , να γνωρίζεις νέα πράγματα και να τα απολαμβάνεις
Να ‘σαι καλά Δελφινάκι, κι εσύ πάντα να ομορφοπερνάς. Σε φιλώ 🙂
Μαρίνα μου Χριστός Ανέστη και χαίρομαι που με τίποτα δεν το βάζεις κάτω! Ούτε με έντερο να νοσεί ούτε με λαιμό! Του χρόνου εύχομαι οι ιοί να πάνε σε άλλο τραπέζι και να περάσεις χώρια τους! Να χαίρεσαι την οικογένεια και ό,τι ποθείς κορίτσι μου γλυκό! Πολλά φιλιά!
Άμα τα αφήνουμε τα πράγματα να μας πάρουν από κάτω, πάει…
Εύχομαι κι εγώ του χρόνου να είναι καλύτερη χρονιά σε υγεία, γιατί φέτος δε μας πάει καθόλου καλά.
Και του χρόνου Μαίρη μου, πολλές ευχές στέλνω για εσένα και τα αγαπημένα σου πρόσωπα.
Σε φιλώ 🙂
Χριστός Ανεστη Μαρινακι μου χρόνια πολλα…τι ωραια που μπορω να σχολιασω εδώ!!
Μα τι επαθες κοριτσι μου; αν ειναι περαστικα δεν πειραζει..ελπίζω να έχει περασει όμως όλο αυτο και να είσαι καλα τωρα ναι;… και βεβαια δεν το βαζουμε κατω.. μπραβο σου.. η ουσια ειναι οτι περασες καλα και του χρονου να περασεις καλυτερα.. φιλη μου… να περνας όμορφα ότι και να κανεις.. φιλακιααα!!!
Προσπαθούμε να μη το βάζουμε κάτω Σμαραγδένια μου. Όπως λέει κι η φράση: επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς.
Και του χρόνου, με υγεία και ευτυχία σου εύχομαι.
Σε φιλώ 🙂
Χριστός Ανέστη Μαρίνα μου!
Χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη σου εύχομαι!
Αλήθεια πειράζουν τα παγωμένα στο λαιμό;…δεν το ήξερα και γι’ αυτό δε με πειράζουν φαίνεται, μια και πίνω πάντα παγωμένο νερό!
Ας αφήσω τα παγωμένα αστεία μου όμως και να σου πω ότι η κόρη μου μικρή είχε προβλήματα με το λαιμό της, ώσπου πέσαμε σε γιατρό που μου απαγόρεψε να της δίνω και το φαγητό ζεστό όταν την έπιασε ο λαιμός και μου σύστησε όλα να τα πίνει κρύα.. Μόλις έγινε καλά, έτρωγε πάλι ζεστό φαγητό φυσικά, αλλά από τότε πίνει κι αυτή παγωμένο νερό…και παγωτό το καταχείμωνο τρώει αν το επιθυμεί. Για ρώτα κανέναν γιατρό γιατί κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, αλλά όσο περισσότερο “προσέχεις” καμιά φορά τόσο την πατάς! Εφάρμοσα το σύστημα του γιατρού και στον γιο μου που ήταν μικρότερος και αυτόν ζήτημα να τον έχει πονέσει ποτέ ο λαιμός!
Κατά τα άλλα κυκλοφορεί γρίπη, κι εδώ μια προσοχή τη θέλει! Χθες επέστρεψα εγώ και σήμερα που πήγα στη δουλειά χαιρετούσα όποιον ήταν άρρωστος με χειραψία μόνο!
Αυτά τα ολίγα!
Φιλιά πολλά…τα μακρινά δεν κολλάνε! 🙂
Έχω πολύ ευαισθησία στο λαιμό. Μέχρι αδενίτιδα έχω πάθει από κρύωμα. Άσε. Με το που κολλήσω ίωση ή κρύωμα, στο λαιμό με χτυπάει πρώτα.
Θα πάω να πάρω και μια δεύτερη γνώμη, μήπως οφελήσει αυτό που λες, γιατί ποτέ δε ξέρεις. Ο δικός μου γιατρός μου έχει πει να προσέχω. Οπότε θα πάω να πάρω και μια δεύτερη γνώμη.
Όπως και να ‘χει εύχομαι να πέρασες όμορφα αυτές τις ημέρες.
Και του χρόνου, με υγεία κι ευτυχία κι όλα τα καλά. Σε φιλώ 🙂