Χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά
Άλλο ένα Παίζοντας με τις Λέξεις (το 19ο), έφτασε στο τέλος του. Οι λέξεις, βάσει των οποίων γεννήθηκαν οι εμπνεύσεις μας, ήταν αυτές εδώ: στάχτη, στάλα, άφεση, εξουσία, χάρισμα. Στην πρώτη θέση, βρέθηκε η Μαρία Κανελλάκη και το Απάγκιο της, με ένα εξαιρετικό κείμενο. Όμως, υπήρχαν πολλές ακόμα, εξαιρετικές συμμετοχές. Μπορείτε να τις αναζητήσετε όλες, εδώ.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Μαρία και στο Χάρτινο Καραβάκι της, που για μια ακόμα φορά μας φιλοξένησαν τόσο όμορφα. Και φυσικά, σε όλους, όσους στάθηκαν στη συμμετοχή μου!
Κι αν η ζωή είναι ταινία;
Βάλε για μουσική συντροφιά, αυτό ή αυτό.
Κι αν η ζωή είναι ταινία; Για σκέψου! Σκέψου, τη κάθε στιγμή, να έχει ένα μουσικό χαλί να δίνει έμφαση, ανάλογο φωτισμό, για να φτιάχνει διάθεση.
Οραματίσου αυτό, για παράδειγμα.
Σκηνή τάδε, λήψη πρώτη
(όχι ότι η ζωή, θα επέτρεπε άλλη, αλλά για να σε βάλω στο κλίμα).
Μια θλιμμένη, ερωτική μουσική παίζει στο βάθος. Είναι νύχτα, κάνει λίγη ψύχρα, παρά του ότι είναι άνοιξη. Η σκηνή ανοίγει με πλάνο στο φεγγάρι και φτάνει στη πρωταγωνίστρια.
Καθισμένη σ’ ένα παγκάκι, σκεπτική, σχεδόν χαμένη σε όσα κρύβονται στο μυαλό της, σφίγγει λίγο πιο πολύ το μπουφάν της.
Ίσως έτσι ζεστάνει το σώμα της, μα η ψυχή της είναι παγωμένη.
Την αγκαλιάζει, μόνο η μοναξιά.
Μια μοναξιά, που δεν ξορκίζεται, αν δεν κρατήσεις εσύ τον σταυρό να την ξορκίσεις.
Οι λάμπες του δρόμου, φώτιζαν τη νύχτα, μα στα μάτια της, ένα πέπλο σκοτεινό, πάνω στο οποίο, συναισθήματα, διαδέχονται το ένα, τ’ άλλο. Μα εμμένει η μελαγχολία και κυριεύει το βλέμμα της.
Ησυχία!
Στο βάθος, κάπου κάπου ξεφυτρώνει κανένα κορνάρισμα αυτοκινήτου ή ακούγονται γαβγίσματα σκύλων. Μα όλα μοιάζουν μακρινά και αδιάφορα.
Η νύχτα κυλά κι εκείνη βυθίζεται ακόμα πιο πολύ, στον κυκεώνα του μυαλού της! Χωρίς κλισέ, με αλκοόλ και τσιγάρα. Τίποτα! Απόψε, είναι αυτή, η νύχτα κι οι σκέψεις της.
Το μυαλό της, παίζει σκηνή σκηνή τα όσα έγιναν και καταλήγει σε αυθόρμητα συμπεράσματα, μερικά από τα οποία δεν θέλει να δεχτεί.
“Φοβάμαι…” ψελλίζει. “Πώς να μην φοβάμαι. Ο Έρωτας…” γέλασε ψυχρά.
“Ο Έρωτας, τρυπώνει αθόρυβα και παίρνει την εξουσία, της καρδιάς και του μυαλού σου. Τα κυριεύει. Κι αν θέλει, τα λεηλατεί, τα κάνει στάχτη! Έχει όμως και το χάρισμα, να σε κάνει να θέλεις να ζεις, πιο δυνατά από ποτέ! Σε κάνει να ονειρεύεσαι το άπιαστο”.
Χαμογέλασε μελαγχολικά.
Αγκάλιασε τις αδέσποτες σκέψεις της, σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε το φεγγάρι, λες κι εκείνο θα έκρυβε απαντήσεις. Ίσως και να ‘χει απαντήσεις για πολλά, με τόσα που βλέπεις, μα δεν τις μοιράζεται.
“Δεν ζητάω άφεση αμαρτιών…” μονολόγησε. “Μια στάλα ευτυχίας, θα ήθελα μαζί του κι ας ήταν μόνο αυτό, που θα είχα”.
Κάθισε για λίγο ακόμα σιωπηλή. Το βλέμμα καρφωμένο στο Φεγγάρι.
Σαν να εξομολογείται πράγματα που δεν τολμάει να ξεστομίσει.
Σηκώθηκε!
Έσφιξε το μπουφάν της κι άρχισε να περπατά.
Προς το μέλλον; Προς τα όνειρα της; Ποιος ξέρει…
Σε μια γωνιά του Ουρανού, ένα αστέρι έπεσε.
Ίσως κάποιος να έκανε μια ευχή. Ίσως πάλι, να το αφιέρωσε η νύχτα, σε εκείνες τις καρδιές, που έπεσαν άδοξα, από τα βέλη του έρωτα!
Τέλος σκηνής.
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, μπορείτε να τη μοιραστείτε μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης στα social media, στα οποία μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.
Marina Tsardakli 
Μου άρεσε πολύ! Και φυσικά δεν κατάλαβα ότι κρύβεσαι από πίσω εσύ αστέρι μου.
Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου.
Όντως η ζωή θα μπορούσε να είναι ταινία. Μηπως οι ταινίες δεν είναι αποσπάσματα της ζωής; Ή της φαντασίας επίσης;
Πάμε για το επόμενο τώρα
Το Συμπόσιο περιμένει θανατικές εμπνεύσεις
Φιλιά πολλά
Είχα διαβάσει κάποτε κάτι που κράτησα γιατί το βρήκα πρακτικά χρήσιμο! 😉
Έλεγε ο ομιλητής πως καλό είναι να παρακολουθούμε τον εαυτό μας, σαν να είχαμε πάνω απ΄το κεφάλι μας, μια κάμερα και να γυρίζουμε την καθημερινότητα μας, σε ταινία… αυτό βοηθά να έχουμε επίγνωση, να είμαστε παρόντες και να μη χανόμαστε σε ονειροπολήσεις! 😛
Πολύ πολύ μου άρεσε η συμμετοχή σου, γιατί είναι πρωτότυπη, καλογραμμένη και σου αφήνει χαμόγελο! 🙂
ΑΦιλάκια και μπράβο Μαρινάκι μου! 🙂
Έχεις δίκιο μαγισσουλα μου. Να σαι καλά, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Σε φιλώ γλυκά
“Κι αν η ζωή είναι ταινία….”
Και ναι Μαρίνα μου, είναι! Μια ταινία με εμάς τους ίδιους πρωταγωνιστές.
Χάρηκα τη συμμετοχή σου αγαπημένη μου φίλη. Κατ΄αρχήν την έστησες πολύ σωστά. Λες και το έχεις στην έκφραση και στο σχεδιασμό σου. Και αυτό δείχνει ότι κάποιο δημιουργικό σαράκι έκφρασης μέσα σου, σου αρέσει.
Να είσαι καλά Μαρίνα μου και πάντα να σε απολαμβάνουμε κοντά μας.
Γιάννη μου σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Να είσαι πάντα καλά. Σε φιλώ γλυκά
Μαρίνα μου, εσύ κρυβόσουν πίσω από αυτή την υπέροχη συμμετοχή? Κι εγώ που νόμιζα ότι ήταν ο Γιάννης!
Μπράβο σου, φίλη μου. Εξαίρετη. Πολλά φιλιά.
Ε ναι λοιπόν εγώ ήμουν από πίσω. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Σε φιλώ γλυκά Μία μου
Αρχικά είχα δίλημμα ποιο τραγούδι από τα δύο του πάει περισσότερο.
Αποφάσισα πως .. και τα δύο του πάνε.
Και μετά σκεφτόμουν αν είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο.Θέλω να πω αν κλίνει στο αισιόδοξο ή στο απαισιόδοξο.
Και αποφάσισα πως ο έρωτας κλίνει ταυτοχρόνως και στα δύο, οπότε τέρμα τα διλήμματα.
Στο τέλος κάθησα λίγο στο παγκάκι κι εγώ. Μάλλον τη συμπάθησα τη γυναικεία φιγούρα σου.
Πάντα τέτοια, Μαρινάκι!
Να είσαι καλά Διονύση μου, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Να είμαστε καλά να εκφραζόμαστε…
Καλό μας βράδυ
Μπράβο ρε Μαρινάκι που στηρίζεις τα δρώμενα κορίτσι μου. Και γιατί στο κάτω κάτω να μην είναι ταινία η ζωή;
Να είμαστε όλοι καλά, να συμμετέχουμε στα όμορφα δρώμενα μας.
Σε φιλώ γλυκά Χριστίνα μου 🙂
Αχά!… κι εγώ τον Γιάννη “είδα” σ’ αυτή την ιστορία. Ταινία σκέφτηκα, πλάνα, σκηνές, λήψεις, τι κάνει νιάου-νιάου…
Μπράβο ρε Μαρινάκι μου! Μια περίφημη μικρή ταινία, με ωραίες εικόνες και συγκινητικό σενάριο με αλήθειες ζωής. Κοντολογίς “μου έβαλες τα γυαλιά, για να μάθω να βλέπω καλύτερα στο εξής…
Α πολύ χαίρομαι που σας παραπλάνησα.
Αυτή δεν είναι άλλωστε κι η ομορφιά στα παιχνίδια μας;
Να δοκιμαζόμαστε σε νέα μονοπάτια.
Όμορφη μέρα να έχεις Μαρία μου 🙂
Α, μόνο εγώ μύρισα το Μαρινάκι από πίσω;
Και το γεγονός ότι δεν έδωσα βαθμό δεν σημαίνει ότι δεν μου άρεσε, απλά προκρίθηκαν πέντε
συμμετοχές πιο πάνω. Ξεκάθαρα και μόνο ☺♥
Μαρινάκι μου γλυκό, συμφωνώ απόλυτα με μαγισσούλα!
Φιλάκια πολλά ( εγώ προτίμησα το Shallow που το έχω λατρέψει! ♥)
Οι βαθμοί, δεν έχουν καμιά σημασία.
Σημασία έχει να συμμετέχουμε και να εκφραζόμαστε.
Φιλί γλυκό Αριστάκι μου.
Καλή βδομάδα να έχουμε 🙂
Χα χα και εγω την πατησα σαν πολλους Μαρινακι μου πως πισω απο την Αυλαία κρυβοταν ο Γιαννης..χι..χι.. ηταν η μονο φορα που εκανα προβλεψη και δεν την πετυχα..
Η Αυλαια σου πάντως ηταν πολυ ομορφη και ας μιλουσε για μοναξια…το αστερι που επεσε αφησε ελπίδες για το αυριο.. κριμα να μην φτανουν οι βαθμοί…φιλη μου..
Να εισαι καλά κοριτσι μου και να περνας ομορφα την αγαπη μου ..φιλακιααα!!
Να ‘σαι καλά Σμαραγδένια μου. Χαίρομαι που σας παραπλάνησα.
Να είμαστε καλά να συμμετέχουμε.
Σε φιλώ γλυκά 🙂
Δεν σε μυρίστηκα, Μαρίνα μου! Μπράβο για τη συυμετοχή και την έκπληξη!
Σε ευχαριστώ πολύ Αλεξάνδρα μου! Να ‘σαι πάντα καλά.
Καλή βδομάδα 🙂
Μαρίνα μου πολλά συγχαρητήρια για την εξαιρετική σου συμμετοχή!
Σε ευχαριστώ πολύ για όλα! 🙂 🙂
Να ‘σαι καλά Μαρία μου, σε ευχαριστούμε πολύ, που πάντα μας φιλοξενείς 🙂
Καλή βδομάδα 🙂
[…] Ίσως απλά οι Έρωτες δεν είναι ανεκπλήρωτοι, αλλά άτυχοι, σαν τους ανθρώπους. Ή εν δυνάμει ευτυχισμένοι! Γιατί ο Έρωτας έχει την ευλογία να ξαναγεννιέται. Κι ίσως την επόμενη φορά, να γεννηθεί σε έδαφος πρόσφορο και να ανθίσει! Και στους καρπούς Του, να μοσχοβολήσει η Αμοιβαιότητα, η Συντροφικότητα, η Αγάπη! […]