Marina Tsardakli Πώς θα συνεχίσουμε σε αυτή την κοινωνία;
Νιώθω πως η ζωή μας είναι πια μια ταινία φαντασίας.
Η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες μέρες το μυαλό μου δουλεύει υπερωρίες.
Η καρδιά μου έχει μαυρίσει.
Πραγματικά, αναρωτιέμαι αν κάνουν κάποιο challenge οι ημέρες, ποια θα μας ξαφνιάσει και θα μας στεναχωρήσει πιο πολύ, με τις ειδήσεις της!
— Marina Tsardakli (@marinatsardakli) October 12, 2022
Ζούμε σε μια κοινωνία τεράτων. Τέρατα κρυμμένα πίσω από κλειστές πόρτες και μάσκες καθωσπρεπισμού.
Είναι φυσικό να μας σοκάρει. Είναι θετικό αν με ρωτάτε να μας σοκάρει κάθε τι τερατώδες. Γιατί σημαίνει, πως δεν τα συνηθίσαμε όλα αυτά. Πως ακόμα υπάρχει ελπίδα.
Δε βοηθά όμως το να μένουμε εκεί.
Κάτι πρέπει να αλλάξει.
Και αυτό το κάτι χωράει πολλά: τις ποινές, την νοοτροπία της κοινωνίας, εμάς τους ίδιους.
Ζούμε σε μια νοσηρή κοινωνία
Και αυτό το αποδεικνύουν οι καθημερινές ειδήσεις που έρχονται η μία πίσω από την άλλη, κάθε μία χειρότερη από την άλλη.
Δολοφονίες, γυναικοκτονίες, βιασμοί ενηλίκων και ανηλίκων κ.α. .
Με λεπτομέρειες που θέλοντας και μη, δεν μπορούν παρά να σοκάρουν.
Και με προβληματίζει λίγο όλο αυτό.
Ακούω το “κλείστε την τηλεόραση, μη βλέπετε ειδήσεις”.
Το κατανοώ. Προσωπικά, επιλέγω το ίντερνετ για να ενημερωθώ.
Τι μπορεί να γίνει όμως, όταν οι ίδιες οι ειδήσεις είναι φρικτές;
Είναι υπεύθυνη στάση, πολίτη, το να μην έχει καθόλου ενημέρωση;
Καταλήγω στο ότι, μάλλον πρέπει να υπάρξει ένα μέτρο. Μια ισορροπία.
Γιατί σαν πολίτες σε αυτή την κοινωνία, δεν έχουμε μόνο υποχρεώσεις, αλλά και ευθύνες.
Ποια είναι η λύση στα τόσα που συμβαίνουν στην κοινωνία;
Γιατί ναι μεν μας σοκάρουν όσα συμβαίνουν, κάτι όμως πρέπει και να γίνει. Τουλάχιστον αν θέλουμε να ζήσουμε σε μια πιο υγιή κοινωνία.
Είμαι σίγουρη πως ο καθένας το βλέπει διαφορετικά. Φυσικά, δεν υποδεικνύω, ούτε “κουνάω το δάχτυλο”. Επιτρέψτε μου όμως, να ξεδιπλώσω τον δικό μου τρόπο σκέψης.
Να δουλέψουμε.
Με τον εαυτό μας, τα παιδιά, τους φίλους, τους γείτονες μας.
Φτιάχνοντας γέφυρες επικοινωνίας, ώστε στη δύσκολη στιγμή, να υπάρξει αναζήτηση βοήθειας.
Να αποκτήσουμε αξίες.
Ο θεσμός της οικογένειας είναι κάτι που στις μέρες μας, λόγω ωραρίων και υποχρεώσεων δεν είναι σε προτεραιότητα.
Η οικογένεια όμως είναι το κύτταρο της κοινωνίας. Είναι η πηγή των αξιών, της αγάπης, της δύναμης.
Υπάρχει έλλειψη χρόνου στις μέρες μας και αυτό δε βοηθά!
Σίγουρα, αλλά πώς το λέει ο σοφός λαός; “Όποιος θέλει, βρίσκει”. Όσο και όπως μπορεί.
Και γενικά, να αποκτήσουμε αξίες και να διδάξουμε αξίες γύρω μας, με τη στάση ζωής μας.
Γιατί ζούμε σε καιρούς που δεν έχουν ανάγκη από λόγια, απαιτούν πράξεις.
Να μην ξεχνάμε
Γιατί, κάθε φορά, διαρρηγνύουμε τα ιμάτια μας και ύστερα από λίγο ξεχνάμε. Και η ζωή προχωρά.
Ναι, αλλά μετά ξαναγυρνάμε στα ίδια. Γιατί; Γιατί δεν επιλύσαμε το πρόβλημα.
Ζούμε σε έναν κόσμο κουλουβάχατα, μια κοινωνία που νοσεί και στρουθοκαμηλίζει και θέλει δουλειά και ψυχή να παραμείνεις Άνθρωπος!
— Marina Tsardakli (@marinatsardakli) October 11, 2022
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Ζούμε στον καιρό του δήθεν και των social media. Και αυτά τα δυο, χτίζουν βιτρίνες. Και πίσω από αυτές τις βιτρίνες, καταφέρνουν να κρυφτούν πολλές παθογένειες.
Ξέρετε που καταλήγω; Υπάρχει γύρω μας μεγάλη νοσηρότητα και πολύς πόνος. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να σώσουμε όλο τον κόσμο και αυτό είναι μια πολύ πικρή παραδοχή.
Ίσως όμως, αν κρατάμε τα μάτια μας ανοιχτά, όπως και την καρδιά μας, να σώσουμε κάποιον δίπλα μας.
Και αν ο κάθε ένας από εμάς σώσει και από έναν, αυτό είναι κάτι, δεν είναι ασήμαντο.
Ζούμε σε άγριους καιρούς, μα ας παλέψουμε να μη μας αγριέψουν.
Ας παλέψουμε κόντρα στους καιρούς, να παραμείνουμε Άνθρωποι.
Επίσης, όπου και όπως μπορούμε, ας κάνουμε τον κόσμο λίγο πιο εύκολο για τον διπλανό μας.
Δεν ξέρουμε ο καθένας τι κουβαλά στην ψυχή του και τι βάρη σηκώνει.
Και εκεί που ο Κόσμος σκοτεινιάζει, ας ρίχνουμε το φως της αγάπης, να φωτίσει τις ψυχές.
Καλή μας δύναμη!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Η ανάρτηση προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα. Μπορείς να μάθεις περισσότερα εδώ!
Aν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media!
Στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter, newsletter”
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Αχ Μαρίνα μου πόσο σε νιώθω. Με την ίδια διάθεση και παρόμοιες σκέψεις ξύπνησα κι εγώ σήμερα. Αν είδες την ανάρτηση μου θα κατάλαβες πως κι εγώ λύσεις ψάχνω , λύσεις που ξεκινούν από εμάς τους ίδιους και όχι να πετάξω τη ευθύνη κάπου αλλού.
Μα έτσι είναι, την αλλαγή που θέλουμε να δούμε, από εμάς πρέπει να την ξεκινήσουμε.
Άλλωστε η κοινωνία δεν είναι κάτι αόριστο.
Εμείς τη συνθέτουμε.
Ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου Ντένια.
Καλό ξημέρωμα 🙂
Έχουμε αυτή την κακία συνήθεια να μην αναλαμβάνουμε την ευθύνη μας όμως και αυτό μου δημιουργεί πάντα δεύτερες σκέψεις. Θα συνεχίσω να ελπίζω σε καλύτερες μέρες. Καλό ξημέρωμα.
Δυστυχώς αυτό ισχύει, σε διάφορες πτυχές της ζωής μας.
Όλοι μας σε αυτές τις καλύτερες μέρες ελπίζουμε.
Ας ευχηθούμε να μπορέσουμε να τις δημιουργήσουμε 🙂
Δικαιολογημένη απόλυτα η ανησυχία σου, ο προβληματισμός σου. Ακόμα και η οργή σου πιθανά, Μαρίνα μου.
Κατακλυσμός γκρίζου και μαύρου στη ζωή μας. Κάτι σαν “λιμός”. Όπως αυτό που έπεφτε τα πανάρχαια χρόνια στις ιστορικές πόλεις και τις αφάνιζε, εξ’ αιτίας κάποιου εκτρωματικού γεγονότος ή κάποιας κατάρας; Δεν σού θυμίζει τέτοιες μέρες και συνθήκες; Τηρουμένων των αναλογιών;
Χρειάζεται να γίνουν πάρα πολλά πράγματα για να γλιτώσουμε τον εκπεσμό, Μαρίνα μου και δεν ξέρω αν οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να τα αναλάβουν. Δεν ξέρω.
Καλησπέρα καλή μου φίλη και σε ευχαριστούμε, που τα θέματά τους ανοίγουν βήμα για τέτοιες συζητήσεις.
Έχεις δίκιο Γιάννη. Θυμίζουν κάτι παρόμοιο οι μέρες που ζούμε.
Μόνο που δεν είναι θέμα κατάρας στη περίπτωση μας.
Αντίθετα, απόρροια των επιλογών, της σιωπής και της κατάντιας μας.
Εγώ σας ευχαριστώ Γιάννη, που είστε εδώ και μοιράζεστε τις σκέψεις σας.
Καλό ξημέρωμα 🙂
Ως πολύ μεγαλύτερη σου Μαρίνακι μου, θέλω να σου πω, πως έχω περάσει πολύ χειρότερες καταστάσεις και στη εδώ χούντα και όταν σπούδαζα
Βιάστηκε να φύγει το σχόλιο μου… έλεγα λοιπόν πως και τότε τα πράγματα ήταν πολύ ζόρικα και το μόνο που μπορούσα να κάνω, ήταν υπομονή και βοήθεια στους γύρω πρακτικά και ψυχολογικά… ‘Ετσι και τώρα έχω αποφασίσει πως θα χρησιμοποιήσω όλη την σοφία και γνώση που απέκτησα όλα αυτά τα χρόνια για να στηρίξω ψυχολογικά τους γύρω μου και να μη τους αφήσουν να πέσουν…
ΑΦιλάκια υπομονετικά, δυναμικά και πάντα καρδιάς! 🙂
Μακάρι να ακολουθήσουμε όλοι το παράδειγμα σου μαγισσούλα μου και να προσπαθήσουμε να διευκολύνουμε και να βοηθήσουμε τους γύρω μας.
Ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου!
Ανταποδίδω τα φιλιά και στέλνω ευχές για καλό ξημέρωμα 🙂
Τα ερωτήματα και οι ανησυχίες σου, ομολογώ είναι και δικές μου. Βλέπω ξεκάθαρα, πως ως κοινωνία αποτύχαμε. Θεσμοί, που αδυνατούν να διαφυλάξουν ή να μορφώσουν τον σημερινό Έλληνα έναντι όλων των αισχρών κοινωνικών “φρούτων” που καθημερινά μαθαίνουμε ( εγώ από το διαδίκτυο). Κυρίως, δυστυχώς για μένα που υπήρξα δάσκαλος, η Παιδεία που μόνο κάποιες γνωστικές δεξιότητες δίνει πια στα παιδιά και έχει ξεχάσει την αγωγή. Για να πω την αλήθεια , δεν δίνει αγωγή πλέον διότι ότι πει ο εκπαιδευτικός ακυρώνεται την ίδια στιγμή από τους γονείς τους που απαξιώνουν το σχολείο ( μαζί με την πολιτεία) όλο και πιο πολύ.
Δεν ξέρω ποια αναχώματα πια μπορούν να βρεθούν.
Την Καλημερα μου, Μαρίνα!
Εγώ δεν ξέρω αν έχουμε την διάθεση να δημιουργήσουμε τα αναχώματα όταν βρεθούν.
Παρ’ όλα αυτά ελπίζω πως όλα αυτά τα χαστούκια που έχουμε φάει κοινωνικά, κάποια στιγμή θα μας ξυπνήσουν.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Καλό Σαββατοκύριακο Βασίλη.
Ευχαριστώ για τις σκέψεις σου.
Είναι ένας ακήρυχτος πόλεμος, Μαρίνα μου. Χρέος μας να κρατηθούμε όρθιοι και “καθαροί”. Όπως το λες κι εσύ άλλωστε. “Να κάνουμε τον κόσμο λίγο πιο εύκολο για τον διπλανό μας”. Ο άνθρωπος θα σώσει τον άνθρωπο. Υπομονή, κλειστή τηλεόραση, κριτική ματιά σ’ όσα μας σερβίρουν και αλληλεγγύη μ’ όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας μας. Θα τον ξαναφτιάξουμε τον κόσμο απ’ την αρχή, Μαρίνα μου…
Μακάρι να μην χάσουμε το κουράγιο και την ανθρωπιά μας Μαρία μου. Γιατί πρέπει όχι απλά να αντέξουμε, αλλά να ζήσουμε.
Μακάρι να τον ξαναφτιάξουμε τον κόσμο από την αρχή.
Οι ελπίδες σου, είναι δικές μου.
Σε φιλώ γλυκά.
Καλό ξημέρωμα 🙂
Τι τα θες κοριτσάκι μου..το έχω πάρει απόφαση πως ο κόσμος που ήξερα, που έζησα, που χάρηκα μαζί του..χάθηκε. Ο άνδρας μου δεν θέλει να ακούσει ειδήσεις, μάταιο…όπου και να κοιτάξεις πληγώνεσαι, βλέπεις ταινίες…τα ίδια.Άστο.. απλά γίνε δυνατή και πάρτο απόφαση..ο κόσμος άλλαξε.
Όλοι μας πρέπει να γίνουμε πιο δυνατοί. Για να αντέξουμε.
Σου στέλνω ολόγλυκο φιλί και ευχές για καλό βράδυ 🙂
Αχ κορίτσι μου γλυκό ότι περνάει από το μυαλό σου για την σήψη που υπάρχει στην κοινωνία,( ευτυχώς ελπίζω να είναι η μειοψηφία,) περνάει και απο τα δικά μας μυαλά…
Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που έχουν χάσει τις αξίες της ζωής και έχουν γίνει υπάνθρωποι και εκείνοι που τις εξυψώνουν και τις ακολουθούν…
Κράτα την αισιοδοξία σου Μαρινάκι μου και βλέπε την ζωή όπως ξέρεις εσύ γιατί έτσι θα νιώσεις πως υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, όχι πως θα σταματήσουν όλα τα άσχημα να γίνονται, αλλά εσύ να βλέπεις μόνο θετικά όσο μπορείς…την αγάπη μου πάντα φυλιαααα!!
Μακάρι όλοι μας, να μην χάσουμε την αισιοδοξία μας.
Ευχαριστώ για την θετική σου ενέργεια Σμαραγδένια μου.
Σε φιλώ πολύ γλυκά.
Όλα αυτά που γράφεις Μαρίνα μου, πτοβληματιζουν κι εμένα.
Βλέπω λιγότερες ειδήσεις ωστόσο ενημερώνομαι.
Κάθε εποχή έχει τα δικά της και τώρα περνάμε τον δικό μας πόλεμο .
Η οικογένεια κάνει θαύματα και καλό είναι να την κρατάμε σε υγιείς βάσεις.
Βλέπω έχω χάσει μερικές αναρτήσεις σου.
Ο χρόνος που τρέχει πιο γρήγορα από μένα.
Σε φιλώ.
Έτσι ακριβώς Ρένα μου. Μπορούμε να ενημερωνόμαστε χωρίς να είμαστε κολλημένοι στην TV! Θα συμφωνήσω για την αξία της οικογένειας. Εύχομαι να αποκτήσει ξανά στην κοινωνία τη θέση που της αξίζει.
Δεν πειράζει, μην στεναχωριέσαι για τις αναρτήσεις.
Εγώ σε ευχαριστώ από καρδιάς που αφιερώνεις χρόνο στο blog μου.
Πολλά πολλά φιλιά 🙂