Μια κοινωνία, που όλο σοκάρεται!

Πόσες φορές, δεν έχουμε διαβάσει βαρύγδουπους τίτλους : “Σοκ έχει προκαλέσει”, “Σοκαρισμένη η κοινωνία”, “Σοκ! …” , για διάφορα γεγονότα της επικαιρότητας, στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο;! Το λάθος βέβαια δεν είναι στους τίτλους, ούτε στις λέξεις, είναι στην κοινωνία, που απλά σοκάρεται και συνεχίζει τη ζωή της!
Disclaimer: Το κείμενο δεν είναι επηρεασμένο από ένα γεγονός (δυστυχώς), αλλά κι από προηγούμενα γεγονότα κι από επόμενα. Γιατί, όσο δεν αλλάζουμε νοοτροπία, θα υπάρχουν πάντα επόμενα!

Κάπου εδώ, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω, πως άσχημα γεγονότα συνέβαιναν πάντα, δεν είναι προνόμιο της κοινωνίας του 2018. Φαίνεται όμως πως η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί και η επικινδυνότητα έχει ανέβει. Δεν είμαι εδώ για να εξετάσω τα “γιατί” και να σας εξηγήσω γιατί συμβαίνει αυτό. Είμαι εδώ όμως, για να σας πω, πως κουράστηκα να βλέπω το ίδιο έργο σε επανάληψη.
Φαίνεται πως έχουμε εγκλωβιστεί σε ένα φαύλο κύκλο και πάντα όταν συμβαίνει κάποιο έγκλημα ή άσχημο συμβάν -σοκαριστικό, δεν αντιλέγω- εμείς σοκαριζόμαστε κι ύστερα συνεχίζουμε τις ζωές μας. Με τις αντιδράσεις δηλαδή μια χαρά τα πάμε, με τις δράσεις βλέπω πως έχουμε ένα μικρό πρόβλημα. Και θα το βλέπετε κι εσείς δε μπορεί!

Θα περίμενε κανείς, πως η κοινωνία, θα είχε μέχρι τώρα ωριμάσει. Κι όμως στα δικά μου μάτια, φαντάζει πιο ανώριμη από ποτέ ^. μπερδεμένη, ευεπηρέαστη, να αναζητεί τη δική της ταυτότητα. Κι αυτό το καταλαβαίνω, κάθε φορά που κάτι συμβαίνει, γιατί είτε διαδικτυακά, είτε σε προσωπικές συζητήσεις, το μόνο που συμβαίνει, είναι πως στήνονται “λαϊκά δικαστήρια”, χωρίς να είμαστε δικαστές, χωρίς να γνωρίζουμε όλα τα στοιχεία και απλά τσακώνονται οι άνθρωποι, υπερασπιζόμενοι τις απόψεις τους. “Λαϊκά δικαστήρια” βέβαια πάντα υπήρχαν, απλά λόγω διαδικτύου, η κατάσταση έχει μεγεθυνθεί κι είναι πιο εύκολα αντιληπτή.
Και φυσικά δε κατηγορώ το δικαίωμα της άποψης, η ελευθερία του λόγου, είναι αναμφισβήτητη. Απλά με προβληματίζει πολύ:

• το πόσο εύκολα γινόμαστε ένα με τη μάζα (καμιά φορά αυτό που κοροϊδεύουμε),
• φερέφωνα απόψεων που δεν γνωρίζουμε ολοκληρωμένα,
• το πού έχει χαθεί η κριτική σκέψη,
• το πώς έχουμε καταντήσει έτσι και
• το πού πιστεύουμε, ότι θα οδηγηθούμε.

Και με φοβίζει, που οι προβληματισμοί μου, είναι τόσοι, ώστε να μου επιτρέπουν, να μπορώ να τα παρουσιάζω με bullet points!
Όλοι μιλάμε για το όνειρο μια οργανωμένης, συγκροτημένης, ώριμης κοινωνίας, μα μέχρι εκεί. Απλά το οραματιζόμαστε, απλά το ποθούμε. Τι κάνουμε όμως, για να κάνουμε αυτό το όνειρο πραγματικότητα; Γιατί εγώ το μόνο που βλέπω να κάνουμε, είναι να σοκαριζόμαστε. Κάποια στιγμή, θα πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να πούμε αυτή τη κοινωνία θέλω, αυτή θα έχω και να τη διεκδικήσουμε.

Γιατί η κοινωνία, είμαστε εγώ κι εσείς. Αν λοιπόν όλοι κάνουμε μικρές αλλαγές στο τρόπο που ζούμε, που φερόμαστε, που αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις, αυτές οι αλλαγές θα αντικατοπτριστούν στην κοινωνία. Ξέρω τι θα σκεφτείτε, έχει γίνει κομμάτι της νοοτροπίας μας πια, η σκέψη: “έλα μωρέ, εγώ θα αλλάξω τη κοινωνία;”.

Και γιατί δε πιστεύουμε στον εαυτό μας; Γιατί μας νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι; Γιατί δε λέμε: “Ναι, εγώ θα αλλάξω τη κοινωνία”.

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: αν εγώ δεν πετάξω τα σκουπίδια μου στο δρόμο, δε σημαίνει πως αυτόματα οι δρόμοι της Αθήνας καθάρισαν. Σίγουρα όμως, είναι λίγο πιο καθαροί, αφού εγώ τουλάχιστον δεν τους επιβάρυνα. Το παράδειγμα μου, ίσως το ακολουθήσουν κι άλλοι και το αποτέλεσμα θα φανεί. Το ίδιο συμβαίνει και με την κοινωνία, αν εγώ αλλάξω τη νοοτροπία μου, δε σημαίνει πως θα αλλάξει η κοινωνία ολάκερη, αλλά τουλάχιστον θα έχει αλλάξει μια κουκκίδα της. Όσες περισσότερες κουκκίδες αλλάζουν, τόσο θα αλλάζει η τελική εικόνα της κοινωνίας!
Κάπου εδώ, θα βάλω μια τελεία στις σκέψεις μου, γιατί όσα και να γράψω, δε θα αλλάξει κάτι. Πράξεις πρέπει να ξεκινήσουμε να κάνουμε. Να σταματήσουμε να είμαστε δικαστές και επαναστάτες του καναπέ και να ενεργοποιηθούμε. Γιατί, πόσα σοκ να αντέξει πια ο κόσμος;!
Εύχομαι κι ελπίζω, να ξημερώσει μια μέρα που στα άσχημα γεγονότα (γιατί πάντα θα υπάρχουν), θα αντιδρούμε ως σκεπτόμενοι άνθρωποι και θα δρούμε ως σκεπτόμενοι πολίτες. Πριν έρθει η μέρα, που τίποτα πια δε θα μας σοκάρει…

Εσάς ποια είναι η άποψη σας, απέναντι στους χειρισμούς της κοινωνίας, σε όλα τα άσχημα γεγονότα που συμβαίνουν;

Until Next Time…

Μαρίνα ♥

Αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, μπορείτε να τη μοιραστείτε μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης στα social media, στα οποία μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.