Πάμε να αγαπήσουμε

H νύχτα, ξέρουμε όλοι πια, πως πάντα με εμπνέει!

Στη σημερινή ανάρτηση, έχω τη χαρά (και τιμή) να μοιράζομαι μαζί σας, την πρώτη μου ανάρτηση σε ένα καινούριο δρώμενο. Το δρώμενο ονομάζεται “Τα γνωμικά εμπνέουν” και μας έκλεψε την καρδιά!

Περάσαμε πάρα πολύ όμορφα και ευχαριστούμε πάρα πολύ τη Μαίρη από το blog “Γήινη Ματιά” που το εμπνεύστηκε, αλλά και για την όμορφη φιλοξενία της.

Τα συγχαρητήρια μου, στη Μαρία για την πρωτιά, αλλά ένα μεγάλο μπράβο, αξίζει σ’ όλους, γιατί μας χάρισαν πολύ όμορφες συμμετοχές.

Προσωπικά, λατρεύω τα δρώμενα μας, το έχω πει αμέτρητες φορές. Χαίρομαι κάθε φορά που κάποιο γεννιέται και εύχομαι να μας συντροφεύσουν και άλλα δρώμενα και φυσικά να είμαστε καλά, να δημιουργούμε, όλοι μαζί.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ, σ’ όσους στάθηκαν στη συμμετοχή μου ή μου χάρισαν βαθμούς.

Η συμμετοχή μου:

Δωσ’ μου το χέρι σου, να περπατήσουμε στη νύχτα.

H ησυχία σαν ψαλμός, στήνει ατμόσφαιρα στο φόντο.

H πόλη κλεισμένη στο καβούκι της. Κι η κοινωνία, μακριά από καθρέφτες. Μην αντικρίσει κατά λάθος την αλήθεια της και τη σοκάρει το είδωλο της.

Η νύχτα ξαπλωμένη στου ουρανού τα δάπεδα, έχει μαγέψει και το πάτωμα να αλλάξει. Κι άφησε για αύριο το σύνηθες γαλάζιο του, έβαλε μαύρο να ταιριάξει!

Στο δρόμο, ούτε αμάξια, ούτε ψυχές κυκλοφορούν. Απόψε η ερημιά γιορτάζει.

Άδειοι οι δρόμοι, μα θα γεμίσουν ξανά, σαν έρθει το πρωί, φωνές, θόρυβο, ζωή. Οι άνθρωποι όμως…

Οι άδειοι άνθρωποι με τι θα γεμίσουν;

Έρημη η πόλη…

Μονάχα όνειρα θα δεις κι Ερινύες, που ψάχνουν κάπου να φωλιάσουν. Ψυχή, μυαλό, ότι βρουν… αρκεί να περάσουν τη νύχτα.

Το φεγγάρι ανέκφραστο, άψυχο, απλά φωτίζει.

Σαν να ‘ναι η λάμπα του ουρανού. Ανάβει-σβήνει και πάλι απ’ την αρχή.

Μη σε γελά, όλα έχουν ψυχή. Όλα αισθάνονται. Κι όλα ζητούν να αισθανθούν!

Να ένα παγκάκι. Κάθισε!

Θέλω να κλείσεις ένα λεπτό τα μάτια σου. Πες μου τι βλέπεις;

Άλλοι λένε πως βλέπουν αστραπές, άλλοι αγγέλους κι άλλοι σκοτάδι.

Εγώ φοβάμαι το έρεβος.

Σαν κλείσω τα μάτια, βλέπω το αύριο.

Το νιώθω, του δίνω μορφή, το ντύνω με αγάπη και το βαφτίζω με δάκρυα.

Το ταΐζω με ελπίδες και το ξεδιψώ με βήματα.

Μικρά, σταθερά βήματα.

Σαν παιδί, με πιάνει απ’ το χέρι και με αφήνει να το πάω παρακάτω.

Κι αν η μοίρα με εμποδίσει τη προσπερνώ.

Κι αν έχει κρυφτεί στο παρασκήνιο και δεν προλάβω, παίρνω ανάσα και συνεχίζω.

Πάντα συνεχίζω. Ποτέ δε σταματώ.

Λες και με κυνηγάνε δαίμονες σε κάποιο σταυροδρόμι, με ένα φιλί να ενώσουν μια συμφωνία απόκοσμη.

Κοίτα, κι η νύχτα συνεχίζει.

Σπιθαμή τη σπιθαμή μετράει τη γη, μα δε τη νοιάζει.

Ακούραστα συναντά τη τύχη της στα ραντεβού τους.

Ξέρεις, το αξιοσημείωτο στη νύχτα, είναι ότι χωρά πολλές στιγμές.

Απόψε κάποιος γιορτάζει μια επιτυχία κι η χαρά χαμογελά.

Απόψε κάποιος χώρισε κι ο πόνος πίνει.

Απόψε κάποιος γέννησε και κάποιος γεννήθηκε.

Απόψε κάποιος πέθανε και κάποιος κλαίει.

Απόψε κάποιος θα πέσει για ύπνο ήρεμος και κάποιος άλλος θα μετρά προβλήματα και θα ονειρεύεται λύσεις για να κοιμηθεί.

Αυτή είναι η ζωή.

Κάπου νικά και κάπου χάνει.

Τόσο μικρή, μα χωράει τόσα.

Έχει μια γοητεία η ζωή, που δε χωράει σε λέξεις.

Δε χωρά σε στιγμές.

Έχει μια αδέσποτη ομορφιά, που συναρπάζει.

Η ζωή βλέπεις δε μετριέται στον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά με τον αριθμό των στιγμών που μας κόβεται η αναπνοή.

Ας φύγουμε.

Σε λίγο ο έρωτας, θα διαβάσει με το φεγγάρι τις ευχές και σαν ταρώ θα ρίξει τα αστέρια, να δει τα μελλούμενα. Μη χαραμίσει βέλη.

Και προτού η νύχτα, φιλήσει τις καρδιές για καληνύχτα, επέτρεψε μου να σε αποχαιρετήσω.

Πριν φύγεις, να! Πάρε το τριαντάφυλλο ενός πρίγκιπα μικρού, να με θυμάσαι. Γιατί είναι ο χρόνος που μου αφιέρωσες, που το έκανε όλο αυτό σημαντικό!

Τι εννοείς που πάμε…

Πάμε να ζήσουμε. Να ανακαλύψουμε. Να αγαπήσουμε.

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)

Και για να μην χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!

Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.