Ένα παραμύθι η ζωή

Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά
Βιβλίο παραμυθιών ανοιχτό με παραμυθένιες εικόνες για τις ανάγκες της ανάρτησης Ένα παραμύθι η ζωή - Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Image by Dorothe from Pixabay

Η Woman in blogs, από το blog A button on the moon, επανήλθε με μια ιδέα για δρώμενο. Μας κάλεσε να χαθούμε στον κόσμο των Παραμυθιών. Δεν ήθελε ούτε αυτά που παίζει ο έρωτας, ούτε τα άλλα των πολιτικών. Ήθελε τα απλά, τα παραδοσιακά, αυτά των Γκριμ. Και κάπως να τα παραποιήσουμε, να τους δώσουμε, μια άλλη οπτική.

Εγώ βέβαια, δεν έχω έμπνευση αυτόν τον καιρό. Τι να γράψω;

Η χιονάτη με τους εφτά νάνους και το μήλο, για τις ανάγκες της ανάρτησης, ένα παραμύθι η ζωή, του blog Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Image by Alana Jordan from Pixabay

Ήθελα αρχικά, να πω για το γνωστό παραμύθι, τη  Χιονάτη!

Όταν ο καθρέφτης, έδωσε τη θέση του στη selfie!

Αλλά έλα που στα χούγια της Βασίλισσας με τον καθρέφτη, έβλεπα ένα μεγάλο μέρος των σύγχρονων γυναικών. Που θέλουν να είναι οι ωραιότερες του κόσμου! Απλά όχι μόνο για τον καθρέφτη, αλλά και για τα social media. Σε έναν τρομακτικό αγώνα με τον χρόνο ή σε μια προσπάθεια κατάργησης του, ανάλογα την περίπτωση. Με botox απ’ τα 25 και μια αγωνία να πουν τα likes ποια είναι η ομορφότερη, γιατί οι καθρέφτες δε μιλάνε! Και ευτυχώς να λέμε. Γιατί, θα είχαν άπλυτα για τη γούνα μας!

Χωρίς καμιά έννοια για την ψυχή. Γιατί η ψυχή δε “πουλάει” σήμερα. Τα πρότυπα έχουν καταστραφεί, από ταινίες (Hollywood), μουσική (rap) και από την κοινωνία γενικότερα: τα media, τα ΜΜΕ και τον έξω κόσμο! Σκοπός είναι να εστιάζουμε εμείς στην αληθινή ομορφιά, στην αυτοαξία, στην καλλιέργεια της ψυχής. Σε μια ζωή με απλότητα και επίγνωση, όπως και αν μεταφράζεται αυτό για τον καθένα. Και αυτό μόνο ωφέλιμο θα είναι και για εμάς, αλλά και για τις νεότερες γενιές.

Η Σταχτοπούτα με το ένα γοβάκι μπροστά σε ένα τζάκι με φωτιά για τις ανάγκες της ανάρτησης Ένα παραμύθι η ζωή του blog εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Image by Prawny from Pixabay

Έπειτα μου ήρθε σαν ιδέα, να πω για τη Σταχτοπούτα!

Όταν το βιογραφικό σου, δεν είναι το κλειδί για το γοβάκι!

Στα μάτια της, είδα τα παιδιά του σήμερα. Που παλεύουν στον εργασιακό στίβο. Που ναι μεν δε βιώνουν τα βασανιστήρια της κακιάς μητριάς, αλλά εκμετάλλευση, εργασιακές αδικίες, ανασφάλεια, κτλ. Σε μια συνθήκη που η κακιά μητριά, έχει πολλά πρόσωπα και τίτλους.

Και χωρίς ιδιαίτερο φως στον ορίζοντα. Με έναν μισθό, που δεν επαρκεί για μια αξιοπρεπή ζωή. Με ενοίκια, που λογικά θα ήταν κατάλληλα μόνο για το παλάτι του παραμυθιού. Κ

Μην αναλύσω και όλα τα υπόλοιπα, γιατί θα αφήσουμε, την παραμυθένια ανάρτηση μου, για να κλάψουμε.

Και όλα αυτά, οδηγούν σε ανθρώπους χωρίς χαμόγελο. Και σε εργαζομένους που αντιμετωπίζουν burn out, έντονο stress και βιώνουν μια αβεβαιότητα.

Κάποια στιγμή, θα ήταν ωφέλιμο να γίνουν αλλαγές. Και μια καλή ιδέα, θα ήταν, αντί οι ιθύνοντες, να εστιάζουν στο rebrain, να δώσουν έμφαση στους νέους, που έμειναν να στηρίξουν τη χώρα τους. Γιατί με τις συνθήκες που επικρατούν, όχι μόνο οι “έξω” δε θα γυρίσουν, αλλά θα φύγουν και οι εντός. Ας μη στεκόμαστε λοιπόν μόνο στο ότι εξάγουμε μυαλά, ας επενδύσουμε κατάλληλα και στα εγχώρια.

Ο κακός ο λύκος και η κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος, για τις ανάγκες της ανάρτησης Ένα παραμύθι η ζωή, του blog Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Image by Betidraws from Pixabay

Μετά, μου φάνηκε ενδιαφέρον το παραμύθι με την Κοκκινοσκουφίτσα!

Ο λύκος είχε username!

Στην περιπέτεια της Κοκκινοσκουφίτσας, είδα τα παιδιά που μέσα απ τα social media, έπεσαν στα χέρια τεράτων. Και δυστυχώς, δεν υπάρχει πάντα happy end, όπως στο παραμύθι. Γι αυτό είναι σημαντικό, οι γονείς να μιλούν  στα παιδιά για όλους τους πιθανούς κινδύνους.

Και τα παιδιά, να χρησιμοποιούν με προσοχή το διαδίκτυο. Γιατί οι κακοί λύκοι δεν πάντα προφανείς. Δεν έχουν δόντια, αλλά ψεύτικα προφίλ, δύσκολο να τα αναγνωρίσεις.

Και η κοινωνία, δεν είναι κατάλληλα ενημερωμένη και εκπαιδευμένη, ώστε σαν άλλος κυνηγός να εμφανιστεί ως από μηχανής θεός, να σώσει την κατάσταση!

Λίγες τελευταίες σκέψεις

Μπορεί η συμμετοχή μου, να μην ήταν η παραποίηση ενός παραμυθιού. Αλλά, ας το δούμε σαν plot twist, που έχει κάτι να πει. Γιατί δε ζουν πάντα αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Γιατί οι από μηχανής θεοί, οι νεράιδες και τα παραμυθένια τεχνάσματα των happy end δεν περισσεύουν.

Σίγουρα, μπορούμε να χτίσουμε όμορφες ζωές. Αλλά ξεκάθαρα όχι σε έναν παραμυθένιο κόσμο.

Ας είναι! Σε αντίθεση με τα παραμύθια που μας ταξίδευαν ως παιδιά σε κόσμους μαγικούς, το τέλος της ιστορίας κάθε ανθρώπου, δεν είναι προδιαγεγραμμένο.

Κάθε μέρα, είναι μια ευκαιρία για ένα νέο κεφάλαιο. Και κάθε κεφάλαιο, μας οδηγεί στο δικό μας happy end. Ότι και αν σημαίνει αυτό για τον καθένα.

Ας τολμήσουμε λοιπόν, να γράψουμε το δικό μας παραμύθι, σε αυτή τη ζωή. Χωρίς μαγικά, αλλά με θάρρος, αξιοπρέπεια και την ψυχή πανέτοιμη για τα μαθήματα, τις εικόνες, τα συναισθήματα, τις εμπειρίες, τις στιγμές!

Ένα banner για το δρώμενο με τα παραμύθια

Αλεξάνδρα μου ευχαριστούμε για το έναυσμα δημιουργίας και το πρωτότυπο δρώμενο που εμπνεύστηκες. Με το καλό να δημιουργηθούν και άλλες ιδέες στην διαδικτυακή μας γειτονιά.

Until Next Time…

Μαρίνα


Για τα πνευματικά δικαιώματα, της ανάρτησης μπορείς να μάθεις περισσότερα εδώ!

Aν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media!

Στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter, newsletter


Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

Marina Tsardakli

Είμαι η Μαρίνα,
Ένα κορίτσι της διπλανής πόρτας και serial Blogger, με μια αδυναμία στο αισιόδοξο, το διαφορετικό, το πρωτότυπο!
Αυτό το blog, με το χιούμορ και την αισιοδοξία του, είναι η επανάσταση μου, σε έναν κόσμο μίζερο και ολίγον φλατ!

Subscribe
Notify of
guest

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

24 Comments
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
View all comments
Giannis Pit
16/05/2025 3:22 ΜΜ

Μαρίνα μου, έκανες την υπέρβαση! Ναι, δεν πήγες στην πεπατημένη αλλά την ξεπέρασες. Πήρες τα παραμύθια τα απομυθοποίησες και τα έφερες στη σημερινή μας πραγματικότητα. Με τους σημερινούς κακούς δράκους, με τις βασίλισσες και τις χιονάτες και τις σταχτοπούτες, γεμάτες αυταπάτες μιας ψεύτικης ζωής και εκποίησης του εαυτού τους.
Μια ακόμα μεγάλη δέσμη μηνυμάτων στη σημερινή σου ανάρτηση, καλή μου φίλη.
Μπράβο.

Πίπη
Πίπη
16/05/2025 4:22 ΜΜ

Τρία παραμύθια σε ένα περιέλαβες, Μαρίνα μου! Και καθόλου δεν πειράζει που δεν τα “πείραξες” με τον αναμενόμενο τρόπο, τα έφερες στη σημερινή εποχή και το πέρασες ξεκάθαρα το μήνυμά σου! Πονηρούλα!
Να έχεις ένα όμορφο Σαββατοκύριακο

ainafets
16/05/2025 5:46 ΜΜ

Πολύ μου άρεσε Μαρινάκι ο τρόπος που πήρες μέρος σ΄αυτό το δρώμενο!
Η ζωή όλων έχει ένα end και από το πώς θα τη ζήσουμε εξαρτάται αν αυτό το end θα είναι happy!
Η ζωή μας, μπορεί να μοιάσει με ένα περιπετειώδες παραμύθι με απροσδόκητο και άγνωστο τέλος!
Πολλά ΑΦιλάκια στέλνω χωρίς παραμυθιάσματα αλλά με αληθινή αγάπη! 🙂

ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑ ΡΟΥΛΑ
16/05/2025 10:49 ΜΜ

Με αναφορά στα παραμύθια Μαρινάκι μου έδωσες μια άλλη σημερινή εκδοχή στην πρόσκληση του δρώμενου. Στοχεύοντας στα πραγματικά προβλήματα που υπάρχουν εδώ και τώρα. Βρήκα την ιδέα σου πολύ έξυπνη μπράβο σου μικρή μου!
Πολύ ενδιαφέρουσα η συμμετοχή σου. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου. φιλιαααα!

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΔΙΑΚΟΒΑΣΙΛΗΣ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΔΙΑΚΟΒΑΣΙΛΗΣ
17/05/2025 7:16 ΠΜ

Μα το παραμύθι έχει την υπέρβαση και τον μύθο από την γέννησή του. Και οι δικές μας γενιές, περισσότερο η δική μου, έχει “φάει” πολύ παραμύθι, κάθε είδους, που δυσκολευόμαστε πλέον να απολαύσουμε ακόμα κι αυτά τα αθώα, με τα οποία μεγάλωναν τα παιδιά κάποτε. Ύστερα τα έχουμε υπεραναλύσει τόσο ( ως όψονται οι ψυχολογούντες), που δεν μένει και τίποτε για μια αθώα πλέον ματιά! Γιατί αθώα θα ήθελα να ήταν η ματιά μου απέναντί τους, όπως τότε που μικρός κρεμόμουν από τα χείλη της μάνας μου, όταν σκαρφιζόταν τη δική της εκδοχή για τα “επτά κατσικάκια”.
Την Καλημέρα μου, Μαρίνα!

Joanna
18/05/2025 11:37 ΠΜ

καλημέρα Μαρίνα
Μπορεί να μην έδωσες στο κείμενο μορφή παραμυθιού, όπως λες, μοιράστηκες ενα δοκίμιο με τροφή για σκέψη και προβληματισμο.
Βρισκω ιδιαιτερα ενδιαφέρουσα τη σχέση μεταξύ καθρέπτη και σέλφι. Το πώς τα λάικ ειναι μια μορφη εξωτερικής αποδοχής. Πώς μπορούμε και παραμυθιαζόμαστε με όσα βλέπουμε να γίνονται στον κόσμο του διαδικτύου, χωρίς σύνδεση με την καθημερινότητα εκτός.

Woman in blogs
Woman in blogs
18/05/2025 5:04 ΜΜ

Μέσα στις επιλογές συμμετοχής στο δρώμενο ήταν και η παράθεση απόψεων, Μαρίνα μου.
Θα πω πρώτα για τις εικόνες σου, πανέμορφες και… παραμυθένιες!
Όσο για την ανάλυση ανέδειξες την ουσία,
Μπορούμε να αλλάξουμε τη μοίρα μας, αρκεί να εμπιστευτούμε, όχι μαγικές λύσεις και δυνάμεις, μα τη γνώση και την αλληλοστήριξη. Αρκεί να αποφασίσουμε να κάνουμε όμορφη την ψυχή μας και κατ επέκταση να ομορφυνουμε και τον κόσμο.
Σε ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή σου! ❤

Αριστέα
21/05/2025 9:39 ΜΜ

χεχε! Δεν είμεθα όλοι Πίπη βλέπεις, να έχουμε το παραμύθιασμα του χεριού μας! Ούτε εγώ έχω έμπνευση ( και χρόνο) οπότε διάβασα με ενδιαφέρον τη δική σου οπτική και όπως πάντα τον εξαίσιο προβληματισμό σου!
Μαρινάκι, πάντα του δε πόιντ, ακόμα και αν ξεφεύγεις από την πεπατημένη!
Σε φιλώ!

mia petra
22/05/2025 1:24 ΜΜ

Κουκλοβαφτιστηρόνιμου, πρωτοποριακό κι ευαίσθητο, δεν άφησες και κάνα παραμύθι να εμπνευστεί κι ο απλός άνθρωπος, άντε να δούμε αν θα βρεθεί “τίποτα” και για μας τώρα.. 🙂 Στα σοβαρά όμως, μόνο με κοινωνική ευαισθησία περίμενα να προσέγγιζες -και- αυτό το ωραίο “Αλεξάνδρειο” δρώμενο, και δεν έπεσα έξω! 😉 Μια μικρή διευκρίνηση μόνο, η rap που αναφέρεις, δεν είναι υποείδος, αλλά η trap είναι εκείνη που είναι ξεκάθαρα “επιπέδου δαπέδου”. Σε φιλώ πολύ!

Anna
22/05/2025 7:46 ΜΜ

Α κι εγώ δεν έχω έμπνευση και δεν ξέρω τι να γράψω αλλά εσύ κατά τη γνώμη μου πείραξες τρία παραμύθια και μας έδωσες τη σύγχρονη ματιά διδάσκοντας και περνώντας μηνύματα. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ Μαρίνα μου, ο τρόπος σκέψης σου -γιατί συμφωνώ-, η επιλογή σου, οι παραινέσεις σου, οι διδαχές για μια όμορφη ζωή
Να σαι καλά κοπέλα μου
Φιλάκια πολλά

ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)

Κι εμένα μου αρέσει η δική σου προσέγγιση πάνω στο ‘παραμυθένιο δρώμενο’ της Αλεξάνδρας για τα παραμύθια. Και να σου πω και κάτι πλέον προτιμώ την αλήθεια της πραγματικότητας όσο κι αν δεν μας αρέσει, τουλάχιστον βλέπεις κατάματα την αλήθεια της ιστορίας που ζει ο καθένας και δεν παραμυθιάζεσαι με ψευτοελπίδες, γοβάκια, ήρωες ή κάποιος να βρεθεί να σε σώσει… όπως μας λένε τα κλασικά παραμύθια και ναι προσωπικά κάποτε τα αγαπούσα και τα πίστευα ίσως. Τώρα πια όχι! Τα έχω απομυθοποιήσει και ξέρω τι μου γίνεται. Καλά τα κρατάμε τα αθώα αυτά παραμύθια αλλά Σήμερα ζούμε τα δικά μας ρεαλιστικά παραμύθια με τέλος; όπως θα το παλέψει ο καθένας! Γνώμη μου! Να είσαι καλά Μαρινάκι μου!

Ρένα Χριστοδούλου
29/05/2025 7:57 ΠΜ

Καλημέρα Μαρίνα μου!
Μπήκα να διαβάσω το παραμύθι σου κι η έκπληξη μου ήταν μεγάλη όταν διαπίστωσα ότι χρησιμοποιησες τρεις παραμύθια για να θίξεις τα κακώς κείμενα της εποχής μας.
Πετειχες αυτό ακριβώς που ήθελε η Αλεξάνδρα!
Όπως πάντα διάβασα με πολλή ενδιαφέρον την ανάρτηση σου.
Καλή συνέχεια στην πραγματικότητα!
Σε φιλώ!

[instagram-feed]

Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading

24
0
Would love your thoughts, please comment.x
()
x