Marina Tsardakli 
Το 28ο Συμπόσιο ποίησης με θέμα τον πόλεμο έλαβε τέλος!
Ήταν -φυσικά κατά τη γνώμη μου- το πιο δύσκολο και το πιο δυνατό συμπόσιο, έως τώρα.
Μακάρι βέβαια, κάθε φορά να βλέπουμε τέτοια συμπόσια (αν και όχι τέτοιου θέματος)! Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε άλλωστε, η δημιουργία είναι η καλύτερη άμυνα!
Στη διάρκεια του όμως, αυτό το συμπόσιο ποίησης μας γέμισε και με δυνατά συναισθήματα! Και αυτό είναι άξιο αναφοράς!
Αρχικά, να πούμε λοιπόν ένα συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες! Γιατί ο καθένας, έδωσε τη δική του πινελιά.
Όλοι μαζί υψώσαμε τη φωνή μας, απέναντι στον πόλεμο. Και φυσικά, αυτό το συλλογικό, έχει όλη την αξία!
Όλο αυτό το όμορφο δημιούργημα το χρωστάμε, στο Αριστάκι μας, γιατί εκείνη, μας έδωσε το έναυσμα. Και φυσικά, μας αφιέρωσε χρόνο, ενέργεια και αυτό είναι ανεκτίμητο! Να ‘σαι καλά Αριστάκι μας!!
Συγχαρητήρια στην αγαπημένη Σταυρούλα Δεκούλου για την πρωτιά και φυσικά σε όλους όσους μας χάρισαν κομμάτια της καρδιάς τους.
Θα βρείτε όλες τις συμμετοχές από το συμπόσιο ποίησης εδώ, γιατί, αξίζει να τις διαβάσετε.
Παρακάτω θα διαβάσετε, τις δικές μου συμμετοχές:
(Σημ: Τα ποιήματα είναι πνευματική μου ιδιοκτησία! Και τα δημοσιεύω στα πλαίσια του διαδικτυακού διαγωνισμού. Όχι για να τα κλέψει κάποιος -σοκ το ξέρω!)
Την Κόλαση τη ζήσαμε εδώ
Χριστέ μου!
Μας σκοτώνουν!
Μας οδηγούν στον Σταυρό, χωρίς χιτώνα!
Γιατί ο πόλεμος πάντα ξεγυμνώνει.
Την αλήθεια, την ασφάλεια, τον ανθρωπισμό!
Εκεί που τα πιο άγρια ένστιχτα,
γίνονται πυξίδα για την επιβίωση!
Και ενώ καθημερινά μας πολεμούν
οι ισχυροί αυτού του κόσμου,
με τα δεινά που δημιουργούν,
υπάρχει και ο αληθινός πόλεμος,
με τα όπλα και τους στρατιώτες του,
να μας αποτελειώνει.
Γυμνοί με την αλήθεια μας,
ανεβαίνουμε τον Γολγοθά,
με τα βάσανα να αποτελούν το αγκάθινο στεφάνι μας!
Σείεται η γη, όχι από σεισμούς,
αλλά από βόμβες!
Και ρέει το αίμα άφθονο,
λες και ο Θάνατος γλεντά με το δικό μας δράμα!
Μα στο γλέντι αυτό, κανείς δεν τραγουδά,
ακούγεται το μοιρολόι της ζωής,
κλαίει σαν μάνα που χάνει τα παιδιά της.
Ακούγονται και οι φωνές των ανθρώπων,
άλλοι ουρλιάζουν από φόβο,
άλλοι από πόνο,
και άλλοι από απόγνωση!
Οι σειρήνες σώπασαν πια,
μέχρι να ηχήσουν ξανά!
Μας προδίδουν καθημερινά,
οι ισχυροί,
αν δεις τα συμφέροντα τους για αργύρια.
Και δεν είναι τριάντα, είναι πολλά!
Μα δεν είναι ένας ο Ιούδας.
Αλλάζει όνομα και μορφή,
ανάλογα την προδοσία!
Μαστιγωνόμαστε εμείς
και αυτοί νίπτουν τας χείρας τους!
Ένα καρφί εδώ, ένα εκεί και ένα παραπέρα.
Το σφυρί τους δουλεύει υπερωρίες
και η ζωή ξεμένει από δάκρυα.
Χριστέ μου!
Κάνε αν μπορείς, όταν θα φύγουμε όλοι απ’ τον κόσμο αυτό
οι ισχυροί τούτου του κόσμου, να μην έρθουν μαζί!
Ο πόνος με όσα βλέπω, όσα ακούω και όσα ζω,
με κάνει να πω τ’ ανάθεμα
και ας κουβαλήσει η ψυχή μου, αυτό το βάρος
και ας φανεί η καρδιά μου άπονη, όπως των ισχυρών!
Μα δεν με νοιάζει αν θα πάνε στην Κόλαση!
Γιατί εμείς, την Κόλαση, τη ζήσαμε εδώ!
Την λένε πόλεμο!
Και δεν τους ένοιαξε!
(Πηγή εικόνας: Photo by DeSa81 on Pixabay)
Πόλεμος θα πει
Πόλεμος θα πει,
να είναι το ξυπνητήρι σου οι σειρήνες
και αντί να τρέχεις για δουλειά,
να τρέχεις στο καταφύγιο.
Πόλεμος θα πει,
να μπαίνει ένα επίθετο ή μετοχή δίπλα απ’ τη συγγένεια.
Μάνα που έχασε παιδί, μένει χαροκαμένη
και ένα παιδί χωρίς γονιό θα μείνει ορφανό
και αλλάζουν οι οικογένειες και
καταστρέφονται ζωές
Γιατί κάποιοι πιστοί οπορτουνιστές
που λατρεύουν το συμφέρον για Θεό
θυσιάζουν στον βωμό του πλούτου και της δύναμης
ανθρώπινες ζωές.
Πόλεμος θα πει
εκείνο το μικρό παιδί
που κλαίει γοερά
βλέποντας μια κούκλα βρώμικη,
να κείτεται νεκρή και αυτή,
σε κάποια χέρια παιδικά,
που δεν τους άξιζε αυτός ο κόσμος
και απέδρασαν!
Και για όλη αυτή την ασχήμια,
κάνει εμπάργκο η ζωή στη χαρά,
γιατί ο άνθρωπος συνέχεια την πληγώνει.
Και αφού δεν ξυπνάς,
αφού η φωνή σου δε χάνεται από την ένταση,
όταν φωνάζεις στο κατεστημένο,
“Φτάνει πια”,
“Όχι άλλος Θάνατος”,
“Είμαι άνθρωπος, δεν είμαι ποσοστό”,
άσε την ειρήνη να χαθεί στο όνειρο,
μάθε πως μυρίζει η γη όταν ποτίζεται με αίμα,
πως σβήνει το βλέμμα απ’ τα μάτια,
όταν τα φιλά ο Θάνατος,
γιατί θα γίνουν η πραγματικότητα σου.
Οι ισχυροί δε σταματούν να θέλουν,
αν οι ανίσχυροι δεν τους μάθουν πως δεν μπορούν.
Και η μάσκα δε θα φύγει από το πρόσωπο σου τελικά,
απλά θα αλλάξει με αυτή του πόνου!
Γιατί για την απληστία και την ανθρωποφαγία,
δε βρέθηκε ποτέ εμβόλιο!
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Αυτές λοιπόν, ήταν οι συμμετοχές μου για το 28ο Συμπόσιο Ποίησης.
Σε σπάνια εμφάνιση με δυο συμμετοχές, γιατί συνήθως στέλνω μόνο μία!
Αλλά, ανεξάρτητα από τον αριθμό συμμετοχών, με το καλό και στα επόμενα δρώμενα μας! Μιας και μας γεμίζουν χαρά, αφού περνάμε πάντα όμορφα!
Πάντα να βρίσκουμε όλοι εναύσματα να δημιουργούμε και φυσικά να έχουμε πάντα υγεία!
Τέλος, στέλνω την ευχή μου, ποτέ ξανά, να μη έρθει στιγμή να “φωνάξουμε” για τον πόλεμο. Και μακάρι η ευχή μου να βγει αληθινή!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog.
Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Ωραιότατες και αξιόλογες και οι δυο συμμμετοχές σου. Αλλά η πρώτη που ήταν και επιλογή μου με άγγιξε βαθύτατα. Μου μίλησε. Με συγκίνησε,
Μπράβο Μαρίνα μου μπράβο μπράβο
Πάντα δημιουργική κορίτσι μου πάντα ποιοτική και δοτική
Χρόνια πολλά
Τα φιλιά μου
Να είσαι καλά Αννούλα μου για τα γλυκά σου λόγια και να είμαστε όλοι καλά να ανταμώνουμε στα διαδικτυακά μας δρώμενα!
Σε όλα τα δύσκολα που ζούμε, ας είναι η δημιουργία η απάντηση.
Σε φιλώ πολύ γλυκά.
Καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Είναι πλέον εμφανέστατο Μαρινάκι μου, πως το κατέχεις το ποιητικό ταλέντο, γιατί περί ταλέντου πρόκειται όταν καταφέρνεις να αγγίξεις την καρδιά των αναγνωστών σου και ειδικά όταν πρόκειται για τον πόνο του πολέμου…
Δεν ξεχωρίζω τα δυο σου ποιήματα γιατί και τα δυο μεταδίδουν δυνατά συναισθήματα!
Μπράβο και πάλι Μαρινάκι και για την συμμετοχή σου, σε ποιοτικά δρώμενα! 🙂
ΑΦιλάκια φωτεινά και αισιόδοξα! 🙂
Να ‘σαι καλά μαγισσούλα μου για τα γλυκά σου λόγια.
Δεν ξέρω αν έχω κάποιο ταλέντο, ξέρω μόνο ότι γράφω από την καρδιά μου και ίσως γι’ αυτό να αγγίζονται απ’ τους στίχους μου, άλλες καρδιές.
Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε 🙂
Σε φιλώ γλυκά!
Δύο οι δυνατές σου παρουσίες στο σημαντικό αυτό “συμπόσιο”, Μαρίνα μου! Δύο τα ελεύθερα ποιήματά σου, κραυγές ουσιαστικές και σημαντικές ενάντια στον πόλεμο. Δύο δημιουργίες, που δεν στάθηκαν μόνο στο δράμα των παραγώγων του πολέμου αλλά, έκαναν ένα βήμα μπροστά. Έψαξαν ευθύνες, αναζήτησαν αίτια και ενόχους. Και αυτό, για μένα, είναι πολύ σημαντικό.
“Την κόλαση τη ζήσαμε εδώ”. Ένα χρονογράφημα της τραγωδίας του πολέμου δοσμένο με τη μορφή ενός ελεύθερου ποιήματος, και
“Πόλεμος θα πει”, ένα ποίημα αποκάλυψη.
“Γιατί κάποιοι πιστοί οπορτουνιστές, που λατρεύουν το συμφέρον σαν Θεό, θυσιάζουν στο βωμό του πλούτου και της δύναμης, ανθρώπινες ζωές”
Πιο ώριμη πολιτική κουβέντα δεν γίνεται για έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Και την είπες συνειδητά με τη γραφή σου.
“Οι ισχυροί δε σταματούν να θέλουν αν οι ανίσχυροι δεν τους μάθουν πως δεν μπορούν”
Και μετά την επισήμανση των αιτιών φτάνεις στην πρόταση, στη διέξοδο.
Μου άρεσε πάρα πολύ η συμμετοχή σου Μαρίνα μου διπλή. Και δη το δεύτερο ποίημά σου, στο οποίο έμεινα παραπάνω, κράτησα και την επισήμανση αλλά και τη διέξοδο, την πρόταση.
Μπράβο καλή μας φίλη. Για μια ακόμα φορά κορίτσι μου, η παρουσία σου εδώ, δημιουργική, ζωντανή και ανθρώπινη.
Την αγάπη μου.
Να ‘σαι καλά Γιάννη μου, ευχαριστώ για τις σκέψεις και τα γλυκά σου λόγια.
Να είμαστε καλά, να δημιουργούμε και να ανταμώνουμε στα δρώμενα μας.
Καλή εβδομάδα 🙂
Δυνατά, αντιπολεμικά ποιήματα και τα δύο, Μαρίνα, που δείχνουν και τη δική σου ευαισθησία αλλά και πολύ εύγλωττα όλα τα δεινά που φέρνει ο πόλεμος στους δύστυχους λαούς που τον γνωρίζουν.
Ειρήνη, μόνο Ειρήνη, Μαρίνα!
Να ‘σαι καλά Βασίλη. Μακάρι η ειρήνη, να έρθει και να σταματήσει ο ανθρώπινος πόνος.
Καλή συνέχεια στη μέρα σου!
Μαρινάκι μου, στο είχα γράψει και ιδιωτικά, εγώ αγάπησα
και τις δύο συμμετοχές σου, ένα τσικ περισσότερο την Κόλαση!
Έχουν και οι δυο συμμετοχές δυνατούς στίχους, που κατέσκισαν
(θέλω να πιστεύω) την ψυχή μας!
Σε ευχαριστώ από καρδιάς που είσαι πάντα εδώ, ενεργή και δημιουργική
για το Συμπόσιο. Να περάσουν κάπως οι φουρτούνες που περνώ και
θέλω να κάνω και μια ανάρτηση Review και των 28 ως τώρα Συμποσίων
αλλά και να έχω ένα Συμπόσιο ακόμα, μέχρι τα Χριστούγεννα.
Ζεστάθηκα βλέπεις με τη δυναμικότητα του 28ου! ☺
Εύχομαι ολόψυχα να έχεις πάντα έμπνευση και ποιητικό οίστρο!
Love♥
Να ‘σαι καλά Αριστάκι μου. Σε ευχαριστώ από καρδιάς για όλα. Εκτιμώ και τον χρόνο που μας αφιερώνεις και τον ενθουσιασμό και όλη τη στήριξη σου στις συμμετοχές μας.
Μακάρι όλοι να είμαστε καλά και με υγεία και δημιουργικότητα, να ανταμώνουμε στα δρώμενα μας 🙂
Μαρίνα μου και οι δυο συμμετοχές σου καταπληκτικές με πολύ δυνατούς στίχους.
Μπράβο!
Ευχαριστώ πολύ Ελένη μου!
Καλό ξημέρωμα 🙂
Χάθηκα τόσες ημέρες, κουκλοβαφτιστηρόνιμου.. Πολλές υποχρεώσεις, αλλά και πολλοί πονοκέφαλοι, με έβγαλαν για άλλη μια φορά “νοκ άουτ”.. Θαύμασα για άλλη μια φορά την μαχητικότητά σου, συμμερίστηκα τις ανησυχίες σου, ένιωσα κι εγώ την ανημπόρια σου, γιατί αυτό ακριβώς είναι που μας κάνει και οργιζόμαστε, ότι είμαστε μικροί και αδύναμοι απέναντι στο Κακό και σε κάθε τρελό, ξεκάθαρα, ηγετίσκο που αγαπά να μετρά θύματα.. Σου στέλνω γλυκό φιλί!
Εύχομαι να ‘σαι καλύτερα από τους πονοκεφάλους νονούλι μου!
Σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια.
Να είσαι πάντα καλά 🙂
Καλό ξημέρωμα 🙂