Συμπόσιο Ποίησης: Συμμετοχές μου

Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά

Αρχικά, στο 29ο Συμπόσιο ποίησης που οργάνωσε το Αριστάκι, έστρωσε τραπέζι και μας περίμενε.

Η γιορτή, ήταν ρεφενέ. Όλοι δηλαδή, πήγαμε από κάτι.

Συναισθήματα, μηνύματα, αλλά και εικόνες.

Εκείνη έβαλε τη φιλοξενία, τον κόπο, τον χρόνο, ακούμπησε φυσικά και τη δική της συμμετοχή πάνω στο τραπέζι, γιατί είναι φιλότιμη ψυχή.

Εκτός συναγωνισμού η συμμετοχή της βέβαια! Γιατί έτσι και αλλιώς η ψυχούλα της είναι εκτός συναγωνισμού.

Με φόντο την χαρά της ποίησης, αλλά και ζεστασιά ψυχής, ζωγράφισε ο καθένας μέσα από στίχους.

Να ‘σαι καλά Αριστάκι μου, που οργάνωσες αυτό το συμπόσιο ποίησης. Δεν υπάρχουν λόγια για τον κόπο μα και τον χρόνο που μας αφιέρωσες.

Συγχαρητήρια στη Σταυρούλα μας για την πρωτιά της και την υπέροχη συμμετοχή της.

Φυσικά, επιτρέψτε μου να πω, ένα μεγάλο μπράβο και σε όλους τους συμμετέχοντες. Για τη βελτίωση μας, την ευκαιρία να αγγίξουμε ο ένας την ψυχή του άλλου, ακόμα και την έκφραση μας, μέσα από στίχους 🙂

Να ανταμώσουμε με το καλό και σε επόμενα συμπόσια ποίησης αλλά και δρώμενα μας 🙂

Τέλος, να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, σε όσους αφιέρωσαν ένα σχόλιο ή βαθμούς στις συμμετοχές μου.

Photo by Mourad Saadi on Unsplash

Σε κάποια ευτυχία

Κουστουμάτα κουφάρια, με άδειες ψυχές και μεγάλες τσέπες,
κάθονται στο μεγάλο τραπέζι και αποφασίζουν για το μέλλον μας.
Πάντα μετά ακολουθεί τσιμπούσι, στην “υγειά των κορόιδων”.
Μια υγεία αμφίβολη, σε νοσοκομεία ετοιμοθάνατα,
μα σάμπως ο θάνατος δεν κάνει σεργιάνι γενικότερα;
Φωτιές στα δάση, δεν έσβησαν ποτέ,
μα σβήνουν όνειρα απ’ τις ψυχές του κόσμου, με άνεση.
Στολίζουν έλατα ψηλά και κάνουν μεγαλόπρεπες γιορτές,
και ξεγελούν τον κόσμο, τάζοντας τους γεμάτα καλάθια.
Μα αν ένα πράγμα μας έμαθε η Κοκκινοσκουφίτσα με το καλαθάκι της,
είναι να προσέχουμε τον κακό τον λύκο.
Δε δώσαμε όμως βάση στα παραμύθια και έτσι τους λύκους
τους καπελωθήκαμε για χρόνια.
Γεμίζουν τους λογαριασμούς τους και για το τραπέζι σου,
ποιος νοιάζεται!
Νερό να πίνεις και να βλέπεις ειδήσεις,
όλο και κάποιο σκάνδαλο θα σε βοηθήσει για να ξεχάσεις την πείνα σου.
Βία παντού, ψυχές πονεμένες
και ο κόσμος χαμένος σε ένα ταραγμένο χάος.
Μια κρίση που όλο αλλάζει επίθετο,
οικονομική, κοινωνική, ενεργειακή.
Μα ο κόσμος δεν αλλάζει και δεν τον αλλάζουμε.
Στωικά, σκυθρωπά, βαδίζουμε με βήμα ταχύ,
κάπου να φτάσουμε.
Σε κάποια ευτυχία.
Μα ας σιωπήσω, να μη χαλάσω τη γιορτή.
Μια λακουβίτσα είμαι άλλωστε,
στους άφτιαχτους δρόμους του παρόντος.
Αγναντεύοντας μέσα απ’ τη λάσπη, ένα μέλλον αβέβαιο.
Ας ανάψουμε το δέντρο, να κυνηγήσουν τα πολύχρωμα φώτα του,
το σκοτάδι που μας σκεπάζει.
Και ας ρίξουμε λίγη χρυσόσκονη, πάνω στους πόνους της στιγμής.
Και όταν θα έρθει ο χρόνος να σκουπίσει,
ας ευχηθούμε το πάτωμα μας, να ‘χει μείνει καθαρό.
Κάτω απ’ το δέντρο, τα δώρα τ’ απαραίτητα.
Αγάπη, ελπίδα, υγεία, ειρήνη, ανθρωπιά,
με όποια σειρά τα τύλιξε η προσμονή.
Και μια ευχή,
να ζήσουμε με τρέλα, με λίγη αγάπη και αξιοπρέπεια,
πριν να τελέψει η άμμος απ’ την κλεψύδρα.Καλά Χριστούγεννα
Με μέρες καλύτερες, ανθρώπινες, δικές μας.
συμπόσιο-ποίησης
Photo by krakenimages on Unsplash

Για όσους λείπουν 

Ετοίμασα τα πρόσφορα και τα ονόματα τους,
να διαβαστούν, να ευλογηθούν, να φτάσουν μέχρι απάνω.
Κάτι ήθελα να ‘χει και από εμένα το τραπέζι τους,
να μην νομίζουν πως τους ξέχασα.
Και εκεί γιορτή θα έχουν.
Έστω χωρίς στολίσματα και τυμπανοκρουσίες.
Ελπίζω πως θα ‘ναι όλοι μαζί,
ήρεμοι, γαλήνιοι, ευτυχισμένοι.
Αόρατες ψυχές, σε ταξίδι αιώνιο,
που η απουσία τους χαράζει πόνο.

Και η καρδιά στάζει αγάπη στις θύμησες

και τις στιγμές που είχαμε ζήσει.
Σε κάθε τραπέζι, σε κάθε γιορτή,
εκεί που πονάει ένα τσικ πιο πολύ η απώλεια.
Και να!
Σήμερα που το τραπέζι είναι στρωμένο προσεγμένα,
με το καλό τραπεζομάντηλο και τις λινές πετσέτες,
σήμερα που ‘χει γεμίσει ο αέρας νοστιμιά
και οι ευχές δίνουν και παίρνουν,
πίσω απ’ το χαμόγελο,
μια προσευχή ανεμίζει.

Γι’ αυτούς που λείπουν και μας λείπουν.

Που η αγκαλιά τους, δεν θα μας κρατήσει ξανά.
Ούτε θα ακούσουμε απ’ τα χείλη τους πειράγματα και ευχές.
Μα δεν ξεχνιούνται, όσος χρόνος και αν περνά.
Γιατί, η αγάπη δεν είναι κερί, να σβήσει με ένα “φου”.
Και αν δεν τους στρώσαμε σερβίτσιο στο τραπέζι,
η θέση τους, στη καρδιά μας, δεν αδειάζει.
Πάντα ψιθυρίζει το μισεμό,
και προσδοκάει, χρόνια μετά την αντάμωση.
Στωικά, το ποτήρι σηκώνεται προς τον άγγελο,
στην κορυφή του δέντρου.
Σε μια αλλιώτικη πρόποση,
ένα ρητορικό εβίβα.
Για όσους μας λείπουν.
Για όσους η καρδιά, δεν σταματά να αγαπά
και το μυαλό δεν υποκλίνεται στη λήθη.
Εις μνήμην…

συμπόσιο-ποίησης
Image by LaSu1923 from Pixabay

Ευχές για τη νέα χρονιά

Επειδή, η ανάρτηση είναι η τελευταία της χρονιάς, επιτρέψτε μου πέρα από το συμπόσιο ποίησης, να στείλω και τις ευχές μου.
Αρχικά, περάσαμε μια απαιτητική χρονιά! Αλλά, θα καλωσορίσουμε αύριο βράδυ μια καινούρια.
Οπότε, ας αφήσουμε κάθε τι δυσάρεστο, να χαθεί με το 2022. Βέβαια, ας κρατήσουμε το μάθημα του!
Γιατί είναι ωραίο, σαν τελική σκέψη, να κρατάμε το ότι βγήκαμε κερδισμένοι, ακόμα και μέσα από τις δυσκολίες. Γιατί, κάτι μάθαμε!
Οι ευχές μου για το 2023, απλές μα ουσιαστικές!
Υγεία, τύχη, ηρεμία και φυσικά φως στις ψυχές μας, για να φωτίζουμε το σκοτάδι του κόσμου!
Για εμένα το 2022, δεν ήταν μια χρονιά που θα μου λείψει. Δεν είναι δηλαδή, ότι καλοπέρασα!
Παρ’ όλα αυτά, εγώ νιώθω κερδισμένη γιατί κάθε μήνα, έβρισκα μια αφορμή ευγνωμοσύνης.
Και φυσικά, δεν έμεινα μόνο σε εμένα. Αντίθετα, παρέσυρα και άλλους ανθρώπους σε αυτό το ταξίδι ευγνωμοσύνης.
Και τους εκτιμώ όλους, αλλά και τους ευγνωμονώ που με ακολούθησαν και κάναμε αυτό το εγχείρημα όλοι μαζί.
Με το καλό, να ζήσουμε όμορφα ταξίδια και στο 2023

Ευλογημένη η νέα χρονιά!

Τέλος, μην παραλείψετε να έρθετε τη Δευτέρα, να καλωσορίσουμε το 2023, όλοι μαζί στην πρώτη ανάρτηση της χρονιάς. Βέβαια, μην έρθετε με άδεια χέρια για το ποδαρικό! Μπορείτε να κρατάτε, ένα “ρόδι” ευχών από την καρδιά σας να το σπάσετε μπαίνοντας, καλή διάθεση και φυσικά ένα μεγάλο χαμόγελο.

Until Next Time…

Μαρίνα


Για να ενημερωθείς για τα πνευματικά δικαιώματα στο blog, μπορείς φυσικά, να μάθεις περισσότερα εδώ!

Aν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media!

Στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter, newsletter


Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή

Subscribe to get the latest posts sent to your email.

Marina Tsardakli

Είμαι η Μαρίνα,
Ένα κορίτσι της διπλανής πόρτας και serial Blogger, με μια αδυναμία στο αισιόδοξο, το διαφορετικό, το πρωτότυπο!
Αυτό το blog, με το χιούμορ και την αισιοδοξία του, είναι η επανάσταση μου, σε έναν κόσμο μίζερο και ολίγον φλατ!

Subscribe
Notify of
guest

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

16 Comments
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
View all comments
Αριστέα ☺
30/12/2022 6:16 ΜΜ

Πόσο διαφορετικές οι δυο συμμετοχές σου!
Και πόσο συγκινητικό και δυνατό το Για όσους λείπουν!
Δεν γίνεται να μην σπαράξεις διαβάζοντάς το για όσους
δεν έχεις κοντά σου ή σκεπτόμενος ότι σύντομα (ή κάποια
στιγμή στο μέλλον) δεν θα έχεις κοντά σου τους δικούς σου
ανθρώπους! Με τσάκισε, με ταρακούνησε, αλλά από την άλλη,
με σήκωσε από την καρέκλα μου! Ήταν υπέροχο που σκέφτηκες
να τιμήσεις την απουσία των ανθρώπων μας (και με τι φροντίδα
ξεκινάς με τα πρόσφορα… )
Μαρινάκι μου, σε ευχαριστώ πολύ πολύ και για τις δύο σου
συμμετοχές. Λάμπρυνες το Συμπόσιο! ♥

Ολόψυχα σου εύχομαι Καλή Χρονιά, υγεία πάνω απ’ όλα και
πολλή αγάπη!
Φιλάκια ομορφιά μου!

ainafets
30/12/2022 6:43 ΜΜ

Σκληρά κείμενα και τα δυο σου ποιήματα Μαρινάκι μου και πώς να μην είναι με ότι ζει η ανθρωπότητα στις μέρες μας!
Εύχομαι η νέα χρονιά να φέρει πιο πολύ ζεστασιά, αισιοδοξία και αγάπη στις καρδιές μας!

Επανέρχομαι με ευχές αγάπης για την νέα χρονιά!

Πολλά πολλά τα γλυκά μου ΑΦιλάκια! 🙂

Giannis Pit.
Giannis Pit.
30/12/2022 7:07 ΜΜ

Δύο ποιήματα, Μαρίνα μου! Δυναμική συμμετοχή με δύο πολύ όμορφα δημιουργήματα, διαφορετικά μεταξύ τους. Το πρώτο με σαφή κοινωνική χροιά και μηνύματα. Το δεύτερο με έντονα συναισθηματική φόρτιση, με έμφαση στις μνήμες.
Χαίρομαι για κάθε σου παρουσία ανάμεσά μας, Μαρίνα! Δίνεις το στίγμα, την αύρα, την ποιότητά σου.
Και αυτή τη φορά, η ποιητική σου γραφή έχει το δικό της βάθος, το δικό της χρώμα.
Σε χαίρομαι και σε καμαρώνω.
Καλή χρονιά καλή μου.

Κατερίνα Β
30/12/2022 10:20 ΜΜ

Ότι θα σε “πετύχαινα” και στα δύο σου ποιήματα…!
Τα αγάπησα αμέσως και τα δύο, πολλά πολλά συγχαρητήρια που καταπιάνεσαι με τόσα ζητήματα και τόσο πετυχημένα.
Σε ευχαριστούμε για την ποιότητα σου, την ζεστή και ανθρώπινη αύρα σου!
Ό,τι καλύτερο με υγεία Μαρίνα μου ✨✨

Anna
31/12/2022 9:59 ΠΜ

Πολυγραφότατη με μεγάλη έμπνευση Μαρίνα μου. Σε καμαρώνω!
Γεμάτα συγκίνηση, γεμάτα συναισθήματα και εικόνες ζωής αληθινές
Να σαι καλα και πάντα δημιουγική
Εύχομαι καλή νέα χρονιά
Να σου φέρει ο νέος χρόνος κάθε καλό εύχομαι γιατί στο χρωστάει
Φιλιά πολλά

Ρένα Χριστοδούλου
31/12/2022 4:14 ΜΜ

Και τα δύο σου ποιήματα μου άρεσαν πολύ , Μαρίνα μου!
Το δεύτερο όμως μου ράγισε την καρδιά!
Ήταν η πρώτη μου επιλογή από την πρώτη στιγμή!
Πόσο μας λείπουν οι άνθρωποι μας, ιδίως αυτές τις μέρες !
Έκανες το καλύτερο μνημόσυνο και μαζί σου κι εμείς !
Σου εύχομαι καλή χρονιά και του χρόνου με υγεία! Σε φιλώ

Μαρία Γ.
Μαρία Γ.
08/01/2023 11:40 ΠΜ

Πολύ ωραίες και οι δυο συμμετοχές σου Μαρίνα μου, πέρασες τα κοινωνικά σου μηνύματα με ευθύ τρόπο και χωρίς περιστροφές. Σε αυτό τον κόσμο ζούμε, ας προσπαθήσουμε, στο μέτρο του δυνατού, να τον κάνουμε καλύτερο, έτσι για να νιώθουμε πως εγκαταλείψαμε.
Καλή Χρονιά Μαρίνα μου, όσο γίνεται περισσότερο καλύτερη για σένα και την οικογένειά σου!
Πολλά φιλιά!

Μαρία Γ.
Μαρία Γ.
08/01/2023 11:42 ΠΜ

…έτσι για να ΜΗ νιώθουμε πως εγκαταλείψαμε.

mia petra
10/01/2023 10:15 ΠΜ

Να σου πω την αλήθεια, τώρα που τα διαβάζω εδώ με καθαρό μυαλό, το δεύτερο ποίημα πολύ με πόνεσε. Κι είναι μιά κατάσταση αυτή -του αιώνιου χωρισμού- που κανείς δεν έχει γλιτώσει ποτέ.. Πόσο συναίσθημα μέσα σε μερικούς στίχους έβαλες, κουκλοβαφτιστηρόνιμου.. Μεγάλη αγκαλιά, πολλά φιλιά για τις ευαισθησίες σου, που είναι εμφανείς τόσο στη δεύτερη συμμετοχή σου, όσο και στην πρώτη, για κάθε άνθρωπο που υποφέρει από τους “από πάνω”… 🙁

[instagram-feed]
16
0
Would love your thoughts, please comment.x
()
x

Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading