Marina Tsardakli 
Μια διαφορετική ανάρτηση, αφιερωμένη όχι στον Άγιο Βαλεντίνο, αλλά στον προβληματισμό, γύρω απ΄ την αγάπη και τον έρωτα!
Όταν μιλάμε για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, υπάρχουν δυο απόψεις (είτε οι άνθρωποι είναι σε σχέσεις, είτε single):
- Ότι είναι μια όμορφη θεματική ημέρα
- Και ότι ο Έρωτας γιορτάζει κάθε μέρα.
Σαφώς, “Άγιος Βαλεντίνος”, δεν υπάρχει. Είναι μια θεματική, επετειακή ημέρα, με έντονο εμπορικό χαρακτήρα, έμφαση στο κόκκινο χρώμα και γεύση σοκολάτας! (Να τα λέμε και αυτά!)
Φυσικά, ο έρωτας (πρέπει) να γιορτάζει κάθε μέρα! Και βέβαια, πρέπει να απολαμβάνουμε με σεβασμό, καθημερινά και το υπέροχο συναίσθημα της αγάπης! Αλλά αυτά, σήμερα θα τα διαβάσετε παντού, με φόντο τον Βαλεντίνο και τις σχέσεις. Εγώ θέλω να δούμε την ημέρα, από μια διαφορετική ματιά.
Ο πλασματικός έρωτας των social media
Ξέρετε, αυτός που δε χωράει ο τόπος, γιατί είναι τόσο τεράστιος και τόσο μα τόσο αληθινός. Που δε χωράει σε λέξεις, μόνο σε hashtags. Και φυσικά, δεν αφορά μόνο τους celebrities!
- #myman – σιγά μανδάμ δε θα στον φάμε
- #myqueen – η χώρα έχει ακόμα δημοκρατία, μην επηρεάζεστε από τη δημοσιότητα, πρόσφατων γάμων
- #myboyfriendisbetterthanyours – ασχολίαστο
Και φυσικά υπάρχουν μεγάλες αγάπες και ισορροπημένες σχέσεις. Δεν τα ισοπεδώνουμε όλα και δε γενικεύουμε! Απλά κάθε αγάπη στα social media, δεν είναι απαραίτητα αληθινή ή τουλάχιστον όχι στον βαθμό που μας δείχνουν.
Κάπου εδώ, ας δούμε ένα βιντεάκι του youtube, για να κάνουμε ένα ευχάριστο διάλειμμα. Αλλά κυρίως να μας προβληματίσει.
Και φυσικά, μην ξεχνάμε και μια άλλη σοβαρή οπτική! Πόσα εγκλήματα έγιναν, που στα social media βέβαια, απεικόνιζαν ευτυχισμένα ζευγάρια και υγιείς σχέσεις. Και πίσω απ’ τις κλειστές πόρτες, χώραγε η κόλαση!
Πού πάνε οι σχέσεις;
Όλα, ακόμα και τα συναισθήματα, σε ένα μεγάλο βαθμό, είναι πιο επιφανειακά σήμερα. Και δυστυχώς, εμπεριέχουν πολύ εγωισμό.
Έννοιες, όπως ο αμοιβαίος σεβασμός, οι αμοιβαίες υποχωρήσεις και φυσικά η συντροφικότητα, δεν έχουν τη θέση στις σχέσεις, που είχαν παλιά.
Και το θέμα είναι, πού θα φτάσει αυτό! Ήδη το φλερτ, για παράδειγμα, με την παραδοσιακή έννοια, τείνει να εκλείψει. Όλα γίνονται, μέσω των social media.
Σε προηγουμένη ανάρτηση, σας είχα μιλήσει για ρεπορτάζ για ψηφιακούς “συντρόφους”. Πώς θα είναι άραγε οι σχέσεις, σε 20 χρόνια από σήμερα;
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Εγώ θα ευχηθώ, η ζωή σας να είναι γεμάτη αγάπη, έρωτα και θετικά συναισθήματα. Να έχετε ανθρώπους και συνήθειες, που γεμίζουν την ψυχή σας χαρά και ηρεμία.
Γιατί, είναι τόσο δύσκολη η καθημερινότητα του σήμερα, που κάθε τι φωτεινό στη ζωή μας, είναι μια ασπίδα, στο σκοτάδι της εποχής!
Αλήθεια, εσείς πώς πιστεύετε ότι θα είναι οι σχέσεις στο μέλλον; Σε 20-30 χρόνια από σήμερα;
Αν έχουμε στο μεταξύ γλιτώσει από πολέμους, ηφαίστεια, σεισμούς, μετεωρίτες, λιμούς, καταποντισμούς και ίσως και εξωγήινη εισβολή – θα δείξει!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Για τα πνευματικά δικαιώματα, της ανάρτησης μπορείς να μάθεις περισσότερα εδώ!
Aν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media!
Στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter,
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Να ένα δύσκολο αλλά και σημαντικό θέμα, που το ανασύρεις στην επιφάνεια ανήμερα, τύποις, της γιορτής των ερωτευμένων, Μαρίνα μου.
Ναι, το παλιό μοντέλο των σχέσεων, ακόμα και στη δεκαετία του 1980, ήταν παντελώς διαφορετικό. Σε κάθε περίπτωση, η αμεσότητα της επαφής ήταν κυρίαρχη. Ο εικονικός κόσμος ήταν ελάχιστος. Το “εγώ” διαφορετικό, πιο εύπλαστο, λιγότερο άκαμπτο, η ελαστικότητα στην κουβέντα μεγαλύτερη. Βέβαια, για να λέμε και αλήθειες, αν πάμε πιο πίσω, η υποχωρητικότητα ήταν μονομερής και οφείλονταν στη γυναίκα, που υπέμενε καρτερικά και πολλές φορές μαρτυρικά, τα γενόμενα.
Εκείνο, που με τρομάζει σήμερα είναι η ενοχοποίηση του φλερτ, (δεν τολμάς μια φιλοφρόνηση), ο τσακωμός με το παραμικρό για ηλίθιες αιτίες, η θερμή λογική σε βάρος της ωριμότητας.
Δεν ξέρω πώς θα είναι οι σχέσεις στο αύριο. Ειλικρινά δεν ξέρω. Αν συνεχίσουμε αυτήν την πολιτική της παγωμένης political correct, τότε τα μαντάτα δεν είναι καλά.
Οι άνθρωποι πρέπει να συναντηθούν στην πραγματική ζωή. Το κυριότερο, να έχουν χρόνο να ζήσουν, να έχουν ελεύθερες στιγμές, να έχουν δημιουργικά διέξοδα, να μπορούν να έχουν επαφή με την τέχνη, να έχουν παιδεία. Πράγματα τα οποία, καθόλου τυχαία, ο καπιταλισμός του σήμερα, αφαιρεί και ξηλώνει.
Ας προσπαθήσουμε να διεκδικήσουμε καλύτερες για μας στιγμές.
Πολλές καλησπέρες, Μαρίνα μου.
Γιάννη, ναι, σίγουρα. Παλιότερα ήταν μονομερής η υποχώρηση απ’ τη μεριά της γυναίκας. Αλλά σήμερα, πήγαμε στο αντίθετο άκρο.
Δυστυχώς, σαν κοινωνία, δεν έχουμε ισορροπία.
Ναι σήμερα μας έχουν φάει λίγο τα political correct, και θα μας στοιχίσει κάποια στιγμή.
Πράγματι, το ότι ο ελεύθερος χρόνος, η οικογένεια, κτλ “χτυπιούνται” σήμερα, δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Καλό ξημέρωμα. Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου.
Κατ΄αρχάς ο Άγιος Βαλεντίνος υπήρξε βασικά για τους Καθολικούς αλλά το θέμα του Έρωτα βρίσκεται αλλού και είναι η αγάπη που ντύνεται μια φορά το χρόνο με κόκκινο και γεύση σοκολάτας, έτσι για τη χαρά που δίνει σε όσους το πιστεύουν όσο εμπορικό και αν είναι!
Σε είκοσι χρόνια η τεχνητή νοημοσύνη δυστυχώς θα έχει μπει για τα καλά στα μυαλά των ανθρώπων και κάθε γιορτή θα έχει χάσει την ομορφιά της!
Τώρα δουλειά μας είναι να δώσουμε στη νέα γενιά τροφή για σκέψη και αυτό γίνεται μόνο αν δώσουμε Αγάπη!
Χαμογελαστά και γλυκά τα ΑΦιλιά μου Μαρινάκι μου, με πραγματική αγάπη καρδιάς! 🙂
Και εγώ το φοβάμαι μαγισσούλα μου. Πως σε 20 χρόνια, όλα θα είναι πιο άχρωμα και πιο φλατ!
Μακάρι να δώσουμε όχι μόνο τροφή για σκέψη, αλλά και τα όπλα στη νέα γενιά, ώστε να ανοίξουν το μυαλό και την καρδιά τους και να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους, γιατί κάθε χρόνος που περνά, θα φέρνει και πιο πολλές προκλήσεις.
Καλό ξημέρωμα.
Σε φιλώ!
Καταρχάς, δεν πιστεύω ότι ο έρωτας γιορτάζει κάθε μέρα. Ούτε θα έπρεπε! Θα ήταν αβάσταχτο. Οι γιορτές είναι τόσο όσο, για την αποσυμπίεση της βαριάς και δύσκολης καθημερινότητας. Αν πιστεύουμε ότι γιορτάζει κάθε μέρα, στη real life, μετά, θα πέσουμε στα πατώματα, όταν διαπιστώσουμε ότι αυτό δεν είναι εφικτό! Και χτες γιόρταζε ο έρωτας (όχι η αγάπη) και δεν μου πέφτει και λόγος για το τι θέλει να κάνει ο κάθε ένας. Γι’ αυτό και δεν κοροϊδεύω κανέναν. Όταν περάσει κανείς απ’ όλα τα στάδια και έχει χορτάσει στη ζωή του, δεν ασχολείται με τι κάνουν οι άλλοι. Από την άλλη όμως, καλώς και αναρωτιόμαστε για το πού πάμε. Δεν γίνεται να μην τρομάζουμε για το μέλλον, κυρίως όσοι έχουν παιδιά. Ευτυχώς για μένα έζησα τα σκιρτήματα του Έρωτα σε άλλες εποχές. Πρόλαβα το διαδίκτυο λίγο αργά για ψηφιακά ερωτοπαιχνίδια. Λυπάμαι τη νέα γενιά, γιατί δυσκολεύει η κατάσταση του να βρεις και να κρατήσεις κάτι υγιές και με μέλλον. Και η παιδεία που θα βοηθούσε τραβάει μεγάλο ζόρι….
Φιλιά, Μαρινάκι μου!
Να γιορτάζεις ό,τι ποθεί η ψυχούλα σου! ♥
Πράγματι, αλλάζουν τα δεδομένα στις σχέσεις και όλα φαίνονται λίγο πιο δυστοπικά.
Ας ελπίσουμε πως και η αγάπη και ο έρωτας θα βρίσκουν πάντα τον δρόμο!
Η παιδεία ορθά λες πως τραβάει ζόρι, αλλά και οι οικογένειες, δεν έχουν την ίδια διάθεση με παλιά να δώσουν αξίες και βάση στα παιδιά. Αντ’ αυτού η δουλειά γίνεται με κινητά και ίντερνετ!
Να γιορτάζουμε τη ζωή, γιατί τα περιέχει όλα.
Φιλί γλυκό Αριστούλι μου, σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου!!!
Μαρίνα, δύσκολες ερωτήσεις μας βάζεις! Δύσκολες και χρήσιμες. Αλήθεια, προτού μπούμε σε μια ρομαντική- ερωτική σχέση, σκεφτόμαστε τι θέλουμε να πάρουμε και να δώσουμε στη σχέση αυτή; Ή πώς θα διατηρήσουμε αυτό που θέλουμε; Συνειδητά
Αν, αν οι σχέσεις έχουν φθάσει σε τέλμα, αν η επιφάνεια είναι πιο σημαντική από το περιεχόμενο, με αισιοδοξία λέω πως κάποια στιγμή θα υπάρξει αντίδραση – μια έκρηξη, ένας προβληματισμός – που θα οδηγήσει στην ανάγκη για το πιο ανθρώπινο
Καλή μας εβδομάδα
Νομίζω ότι στις μέρες μας, είναι όλα κάπως πιο επιφανειακά και επηρεασμένα απ’ το Χόλιγουντ.
Και επειδή όπως ορθά επισημαίνεις, δεν ξέρει ο κόσμος τι θέλει, οδηγείται και πολύ εύκολα στον χωρισμό, για άνευ λόγου αιτίες.
Μακάρι η ουσία των σχέσεων, να επανέλθει και να διατηρηθεί στα (δύσκολα) χρόνια που έρχονται.
Καλό ξημέρωμα Τζοάννα μου!
Ευχαριστώ για τις σκέψεις σου!
Η γιορτή του έρωτα πέρασε, αν και μπορεί να γιορτάζεται ο έρωτας κάθε μέρα αυτό φαίνεται από την επιδίωξη των ανθρώπων να ερωτευτούν. Άσχετα αν οι ερωτοτροπίες βαπτίστηκαν έρωτας. Και δεν πειράζει που έγινε εμπορική γιορτή, ας δουλέψουν μικρομάγαζα και ας προσφέρουν λουλούδια-τι πιο ωραίο; – οι γιορτάζοντες.
Σήμερα βρισκόμαστε αλλού, σε αψυχα περιβάλλοντα, σε ανθρώπους που ερωτοτροπούν με το κινητό στο χέρι. Τα νέα παιδιά λυπάμαι. Αφάνταστα λυπάμαι που δεν έχουν πού να πατήσουν και στηρίζονται στο διαδίκτυο.
Σε 20 χρόνια θα μας λέει η τεχνητή νοημοσύνη πώς να πορευτούμε, αν θα χωρίσουμε, αν θα φιληθούμε. Ευτυχώς ερωτεύτηκα σε άλλες εποχές τότε που δίναμε ραντεβού έξω στην πραγματική ζωή.
Ας ελπίσουμε ότι θα απενοχοποιηθεί ο έρωτας και το πάθος που δίνει δικαιολογία στους ανισόρροπους να βιαιοπραγούν στο όνομά του.
Μαρίνα μου ας βοηθήσουμε τους νέους να βρουν σωστά πατήματα στη ζωή τους
Τα φιλιά μου
Πράγματι Άννα μου, είναι πιο άψυχες και επιφανειακές αυτές οι εποχές. Και ποιος ξέρει πού θα βαδίσουμε στο μέλλον και πώς θα διαμορφωθούν οι καταστάσεις!
Δυστυχώς η τεχνητή νοημοσύνη, θα εισβάλλει για τα καλά στη ζωή μας και δεν ξέρουμε πού θα μας οδηγήσει αυτό.
Καλό ξημέρωμα Άννα μου.
Ευχαριστώ για τις σκέψεις σου!
Αν κάποιος ρωτούσε τους γονείς μας πριν 20-30 χρόνια αυτό που ρωτάς σήμερα, τα ίδια θα έλεγαν πάνω κάτω. Γιατί και τότε η σεξουαλική επανάσταση και τα κινήματα που της εκφράζανε, οι μουσικές και η μόδα, ήταν πολύ δυσκολοχώνευτα για τα συντηρικά τους στομάχια. Μαρίνα μου, για μένα το ζητούμενο είναι απλά να υπάρχουμε (τα παιδιά μας κυρίως) σε βάθος εικοσαετίας. Και θα τον βρει το μπούσουλά της η νέα γενιά. Όπως γίνεται πάντα… Κι ας ξενίζει ο τρόπος που επικοινωνούν σήμερα τα παιδιά. Κι ας θεωρούμε πως μονάχα εμείς έχουμε το προνόμιο της πιο ερωτεύσιμης γενιάς που τα έζησε όλα στο έπακρον. Τυχεροί στη σειρά εμφάνισης ήμασταν. Τίποτα περισσότερο…
Άσε που θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο (ως ένα γρανάζι του μηχανισμού) για τον κόσμο που τους παραδίδουμε. Ελπίζω και εύχομαι να μας βάλουν τα γυαλιά.
Φιλί γλυκό, Μαρίνα μου…
Σίγουρα κάθε γενιά στις υπόλοιπες έδειχνε υπερβολικά προχώ. Αλλά με προβληματίζει το θέμα της επαφής των νέων γενιών, που όλο και λιγοστεύει και αντικαθίστανται από τις άψυχες οθόνες. Αυτό κυρίως.
Σίγουρα όλοι μας, έχουμε ευθύνη για τη διαμόρφωση του κόσμου. Ας ελπίσουμε πως όλοι θα υπάρχουμε σε 20 χρόνια. (Αρκεί να έχουμε αποφύγει, ηφαίστεια, σεισμούς, πανδημίες, παγκόσμιους πολέμους και ίσως και εισβολή εξωγήινων, κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει χαχα).
Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου Μαρία μου.
Καλό ξημέρωμα!
Σε 20-30 χρόνια από σήμερα, το ρομπότ NAO θα “τα έχει” με το ρομπότ Σοφία (γκουγκλάρετε! 🙂 ) και θα της κάνει τρελές σκηνές ζήλιας, καθότι η Σοφία είναι μια δίμετρη κουκλάρα ενώ ο NAO είναι ομολογουμένως τάπας, εγώ θα έχω περάσει στην ιστορία (της μόδας 🙂 😉 ) κοινώς θα έχω φύγει “για το πιο μακρινό μου ταξίδι” 😉 με την ίδια όμως απορία: γιατί την ημέρα τού αγίου Βαλεντίνου γιορτάζουν όσοι είναι ερωτευμένοι και ουχί (κυρίως) όσοι βρίσκουν ανταπόκριση στον έρωτά τους, οεο;; Διότι αν ο άλλος “σ’ έχει στην καψούρα” και δεν του καίγεται καρφί, να τη βράσω εγώ την Ημέρα τού Αγίου! (τα’ πα και ξεθύμανα) 🙂 Μάκια πολλά!
Νονούλι ας μην πιάσουμε και τους αδιέξοδους ή και ανεκπλήρωτους έρωτες και τους μπλέξουμε με τα ρομπότ, γιατί θα τρελαθούμε χαχαχα
Καλά να ‘μαστε και ας ελπίσουμε πως ο έρωτας και η αγάπη, πάντα θα βρίσκουν τον τρόπο.
Καλό ξημέρωμα.
Ευχαριστώ για τις σκέψεις σου!
Σε 20 χρόνια από τώρα; χμμμ δεν μπορώ να σου πω Μαρινάκι μου. Νομίζω ότι η τεχνολογία θα έχει προχωρήσει τόσο πολύ, που όλα θα γίνονται πολύ γρήγορα, που δεν θα προλαβαίνουν οι άνθρωποι να βρίσκουν χρόνο, να τον αφιερώνουν στον εαυτό τους, να φλερτάρουν και να αγαπήσουν.
Αυτό βέβαια είναι ένα τρομακτικό σενάριο που δεν νομίζω ότι θα πραγματοποιηθεί.
Η αγάπη πάντα θα βρίσκει τον δρόμο να περνάει μέσα από τις καρδιές των νέων! Κρατάμε αυτό!
Να είσαι καλά μικρή μου καλή τσικνοπέμτη! την αγάπη μου φιλιάαα.
Πράγματι, τρομακτικό σενάριο Σμαραγδένια μου, ας ελπίσουμε πως δεν θα πραγματοποιηθεί.
Πόσο φλατ θα είναι ο κόσμος, αν ισχύσει, πωπω ούτε να το σκέφτομαι!
Μακάρι όντως η αγάπη και ο έρωτας πάντα να βρίσκει τον τρόπο.
Καλό ξημέρωμα.
Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου!