Τι κάνεις;

Τι κάνεις; Πόσο απλή φράση. Πόσο απλή ερώτηση. Κι όμως κρύβει τόσα πολλά!

Με αυτή τη φράση, έχουν ξεκινήσει πολλές κουβέντες, έχουν συνοδευτεί συναντήσεις στον δρόμο, έχουν ξεκινήσει γνωριμίες.

Είναι απλή, σύντομη και φαινομενικά αθώα κι όμως έχει καταντήσει σχεδόν ταμπού. Όταν ρωτάμε κάποιον τι κάνει, απαντάει συνήθως θετικά, μη θέλοντας να επεκταθεί. Λίγο γιατί υποθέτουμε, τόσο που έχουν αποξενωθεί οι άνθρωποι, πως ρωτάνε τυπικά κι όχι από αληθινό ενδιαφέρον και λίγο γιατί έχουμε μάθει  πια στην “γρήγορη” επικοινωνία, την επιφανειακή.

Που πήγε το ενδιαφέρον;

Κι όμως, πόσο πιο ωραία κι ίσως πιο ανθρώπινη, θα ήταν η κοινωνία μας, αν αφιερώναμε πέντε λεπτά στον συνάνθρωπο να μάθουμε πώς είναι. Να του συμπαρασταθούμε στα προβλήματα ή να χαρούμε με τις χαρές του. Κι αντίστοιχα το ίδιο να κάνει και για μας.

Μήπως φταίει ο τρόπος που χρησιμοποιούμε το internet;

Ίσως σε ένα βαθμό, τώρα με τα social media, δεν νιώθουμε την ίδια ανάγκη. Κάποτε έπρεπε να συναντήσεις κάποιον γνωστό, για να μάθεις τα νέα του ή τα νέα των κοινών σας φίλων. Πλέον, αυτό είναι σαφώς πιο εύκολο και άμεσο, αφού αρκεί να συνδεθεί κανείς στο facebook ή στο instagram και να μάθει με ποιον έχει σχέση, με ποιον βγαίνει, που πάει, πόσο κάθεται και πόσες άλλες πληροφορίες.

Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε;

Κι όμως! Κάπου έχει αρχίσει να με ξενίζει όλο αυτό που γίνεται. Η αποξένωση που υφίστανται το κοινωνικό σύνολο, δεν συμβαίνει μόνη της. Γίνεται σταδιακά. Και συμβαίνει, γιατί έχουμε παρεξηγήσει την αναγκαιότητα του διαδικτύου.

Που οδηγείται η επικοινωνία;

Όμως κι εκεί, χάσαμε το μέτρο και πλέον η ουσία στις συζητήσεις έχει χαθεί. Ακόμα και την απάντηση στην απλή ερώτηση του “τι κάνεις;” την φτιάχνουμε, σύντομη και λακωνική. Πρώτα μειώσαμε τις “καλημέρες, τις καληνύχτες” και λοιπούς χαιρετισμούς κι ύστερα σταματήσαμε να ενδιαφερόμαστε για το τι κάνει ο διπλανός μας.

Υπάρχουν άνθρωποι, που δεν ξέρουν τους υπόλοιπους ενοίκους μιας πολυκατοικίας ή ποιοι μένουν στη γειτονιά τους. Αντίθετα, ξέρουν τι κάνουν γνωστοί celebrity της Αμερικής!

Δεν με ενοχλούν τα social media, μην παρεξηγηθώ. Είμαι παιδί της νέας εποχής και φυσικά κι εγώ τα χρησιμοποιώ. Με ενοχλεί που έχουμε χάσει το μέτρο κι έχουμε δημιουργήσει ένα επικοινωνιακό χάσμα που όλο και μεγαλώνει.

“Our social tools are not an improvement to modern society, they are a challenge to it.”  ― Clay Shirky

Φροντίζω να μιλάω στους άλλους, όσο πιο πολύ μπορώ, με περίσσιο ενδιαφέρον για τα νέα τους και συναισθήματα για τα γεγονότα της ζωής τους. Γιατί καλές οι οθόνες, καλά τα stories, αλλά σαν τις γκριμάτσες του προσώπου και την γλώσσα τους σώματος του (μέσα από την οποία μπορούν να προκύψουν πολλά συμπεράσματα), δεν έχει!

Εγώ θα συνεχίσω να ενδιαφέρομαι λοιπόν, για το διπλανό μου, έστω και μέσα από αυτή την μικρή, απλή συνήθεια, πρωτού η ανθρώπινη επικοινωνία, θεωρηθεί vintage ή παλιομοδίτικη!

Στα πλαίσια αυτά λοιπόν, πείτε μου:

Εσείς τι κάνετε;

▶ “Fun” fact: Έχω βρεθεί σε μνημόσυνο γνωστού μας και κάποιοι γείτονες τους, χαιρετώντας την οικογένεια στο καφενείο, τους είπαν πώς δεν πήραν χαμπάρι, ότι είχε πεθάνει ο άνθρωπος τους, χάθηκε κι αυτοί, να αναρτούσαν ένα status στο facebook!

Until Next Time…

Μαρίνα ♥

Αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, μπορείτε να τη μοιραστείτε μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης στα social media, στα οποία μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.