Το κατανοώ πως η χώρα μας, ο κόσμος όλος, περνά μια δύσκολη στιγμή, βιώνει μια δύσκολη κατάσταση. Ο Κοροναϊός, εισέβαλε στην καθημερινότητα μας! Κι έφερε τα πάνω κάτω!
Σε κάθε κατάσταση, υπάρχει ένα μάθημα. Το οποίο, την στιγμή που την βιώνεις, ίσως δεν μπορείς να το καταλάβεις. Ή απλά, δεν είσαι σε θέση να το συνειδητοποιήσεις. Όπως και να ‘χει υπάρχει. Κι όταν ηρεμήσεις και δεις πιο ψύχραιμα τα πράγματα, θα το διαπιστώσεις.
Θεωρώ, ότι όσο δύσκολη κι επικίνδυνη είναι η κατάσταση που βιώνουμε, έχει να μας δώσει πολλά μαθήματα! Τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο!
Δεν είμαστε μόνοι μας!
Σε αυτόν τον κόσμο, δεν υπάρχουμε. Συνυπάρχουμε! Κι ο Κοροναϊός, μα το θύμισε αυτό!
Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας, που ακόμα κι αν δεν εξαρτώνται άμεσα από μας, επηρεάζονται από τις πράξεις μας. Ξαφνικά, λόγω του κοροναϊού, βρεθήκαμε έξω από τις εγωιστικές μας φούσκες. Από τη μια στιγμή στην άλλη, έπρεπε να μείνουμε σπίτι, για να προστατεύσουμε την υγεία μας, αλλά κι αυτή των συνανθρώπων μας.
Δεν είμαστε μόνοι μας! Που σημαίνει ότι όταν ψωνίζουμε, πρέπει να σκεφτόμαστε να αφήσουμε απόθεμα και για τους άλλους. Όταν κινούμαστε, πρέπει να φερόμαστε με ευγένεια, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που περνάνε δύσκολα. Δεν κάνουμε άσκοπες μετακινήσεις, γιατί δεν ξέρουμε την κατάσταση υγείας των άλλων κι ίσως αν τους μεταδώσουμε τον ιό, να αποβεί μοιραίο!
Reality check ή αναγκαιότητα, δεν είμαι σίγουρη! Όπως και να ‘χει, ήταν ωραίο να θυμηθούμε πως αποτελούμε μέρος ενός συνόλου, που το διέπει ο σεβασμός. Ο μεγαλύτερος σεβασμός- αυτός προς την ανθρώπινη ζωή!
Πρέπει να επανεξετάσουμε τις προτεραιότητες μας!
Γιατί ίσως έχουμε βάλει μερικές σε λάθος θέση στην ιεραρχία!
Κάτι ακόμα, που μας υπενθύμισε ο Κοροναϊός!
Καλές οι καριέρες, καλές οι σπουδές, αλλά στην χαοτική καθημερινότητα που η κοινωνία, συχνά μας αναγκάζει να υιοθετήσουμε, ξεχνάμε τι είναι σημαντικό! Σίγουρα, η επίτευξη στόχων είναι σημαντική. Η εξασφάλιση των προς το ζην, το ίδιο. Μα το πιο σημαντικό, είναι ο εαυτός μας.
Ένας εαυτός, που στην προσπάθεια μας, να επιτύχουμε όσον το δυνατόν περισσότερα, συχνά παραμελείται. Λέμε θα τον προσέξουμε και αφήνουμε μετέωρο το “πότε”. Προσέχω τον εαυτό μου, θα πει:
- Τρώω σωστά
- Γυμνάζομαι (όσο κι όπως μπορώ)
- Διώχνω από κοντά μου, ανθρώπους που με στεναχωρούν!
- Χαλαρώνω, μυαλό και σώμα!
Ο Κοροναϊός δεν “θέλει” μόνο αντισηπτικά για να “καταπολεμηθεί”! Θέλει να “θωρακίσουμε” τον οργανισμό μας! Να τον προσέξουμε και σωματικά και πνευματικά! Κι ότι κι αν κάνουμε, να μην αφήσουμε τον πανικό, να μας παρασύρει!
Οι καταστάσεις είναι ρευστές!
Πόσα λαμβάνουμε ως δεδομένα και πόσα αφήνουμε να μας προσπερνούν!
Η καθημερινότητα μας άλλαξε σε μια στιγμή. Η ζωή ήταν, σαν να μεταφέρθηκε ξαφνικά, σε ένα παράλληλο σύμπαν. Κι έπρεπε χωρίς προειδοποίηση να δεχτούμε καινούρια δεδομένα, νέους κανόνες. Μια κατάσταση που δεν μας ήταν γνώριμη, μα ήταν κι είναι πια η πραγματικότητα μας.
Μια άχαρη αλλαγή, χωρίς μετάβαση, που μας άφησε μετέωρους, αγχωμένους και λίγο αμήχανους.
Ξαφνικά, το “τι θα γίνει σήμερα άραγε στη δουλειά” ή η δυσαρέσκεια για τον συνάδελφο, έδωσαν την θέση τους στην αγωνία για την αύξηση των κρουσμάτων του κοροναϊού. Και κάπως έτσι, επανεξετάζεις τις καταστάσεις. Συνειδητοποιείς, πόσο χαζά είναι τα άγχη μας και με τι ανόητα πράγματα, αναλωνόμαστε! Γιατί, το σημαντικό είναι η ανθρώπινη ζωή. Το πως θα βοηθήσουμε την κατάσταση, τους συνανθρώπους μας.
Ζούμε, μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Με τεράστια σημασία, μέγεθος κι επικινδυνότητα. Όμως, σε όλο αυτό που ζούμε, μιας και #μένουμε_σπίτι κι οι δραστηριότητες είναι περιορισμένες, ας δουλέψουμε με τον εαυτό μας λίγο! Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε μια καλύτερη εκδοχή αυτού που είμαστε σήμερα! Κι ότι κι αν κάνουμε μέσα στη μέρα, ας βρούμε χρόνο, να νιώσουμε ευγνωμοσύνη.
Ευγνωμοσύνη, που είμαστε ζωντανοί κι έχουμε υγεία. Ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχουμε. Ακόμα και που έχουμε ανθρώπους εκεί έξω, να φροντίζουν ώστε να είμαστε εμείς υγιείς και πλήρως εξοπλισμένοι. Για κάθε τι, μικρό ή μεγάλο, που έχουμε στη ζωή μας, ας νιώσουμε ευγνωμοσύνη. Τίποτα δεν είναι δεδομένο!
Να προσέχετε και μην ξεχνάτε, μένουμε σπίτι!
Εσύ έχεις μάθει κάτι από τον κορονοϊό;
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θέλετε να γίνετε κομμάτι της παρέας μας και να μην χάσετε όλα τα ωραία που θα έρθουν, γραφτείτε στο newsletter μας!
Επίσης, αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, κάντε την καλή σας πράξη για σήμερα και μοιραστείτε την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης στα social media, στα οποία μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
‘Ευγνωμοσύνη, που είμαστε ζωντανοί κι έχουμε υγεία. Ευγνωμοσύνη για όλα όσα έχουμε. Ακόμα και που έχουμε ανθρώπους εκεί έξω, να φροντίζουν ώστε να είμαστε εμείς υγιής και πλήρως εξοπλισμένοι. Για κάθε τι, μικρό ή μεγάλο, που έχουμε στη ζωή μας, ας νιώσουμε ευγνωμοσύνη. Τίποτα δεν είναι δεδομένο!”
ΜΠΡΑΒΟ Μαρινάκι μου, το κείμενο σου, ΟΛΟ εξαιρετικό! 😉
ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! 🙂
Μαγισσούλα μου, να ‘σαι καλά! Μακάρι να τελειώσει όλο αυτό χωρίς άλλες απώλειες ανθρώπινης ζωής και να μας βοηθήσει να γίνουμε πιο δυνατοί!
Καλημέρα! Ανταποδίδω τα φιλιά, πάντα από καρδιάς! 🙂
Υπέροχο συναίσθημα η ευγνωμοσύνη.
Ας κρατήσουμε αυτό το συναίσθημα και ας κάνουμε στην άκρη τον φόβο και τον πανικό.
Ας νιώσουμε ευγνωμοσύνη για όλα αυτά που έχουμε και ελπίδα για την πορεία της ζωής μας.
Μπράβο Μαρίνα μου.
Εξαιρετικό κείμενο.
Τελικά πάντα χρειαζόμαστε κάποιον να μας δείξει που πρέπει να κοιτάμε.
Είναι πραγματικά υπέροχο συναίσθημα! Σε τόσο δύσκολες στιγμές, που η αγωνία κι ο φόβος είναι αυτά που επικρατούν, ας μην ξεχνάμε τις μικρές ευλογίες της ζωής μας!
Καλημέρα Ντένια, με χαμόγελο! 🙂
Ζούσαμε σε μια κοινωνία όπου η άρχουσα ιδεολογία της ήταν και είναι ο ατομισμός. Ακόμα και σήμερα το μότο που προάγεται ΔΕΝ είναι η κοινωνική αλληλεγγύη αλλά η “προσωπική ευθύνη”. Αυτή η αντίφαση φυσικά δεν ακυρώνει τη δεύτερη που είναι απόρροια της πρώτης. Αν έχεις κοινωνική αλληλεγγύη δεν θα πουλήσεις τους συνανθρώπους σου.
Όμως η αντίφαση είναι ότι έρχεται και καταρρέει ένας ολάκερος κόσμος της κοινωνίας των αριθμών, των συγκλίσεων, των δημοσιονομικών μεγεθών. Καταρρέει σαν τραπουλόχαρτο. Γιατί είναι και πρόστυχος και αντιεπιστημονικός.
Πάω τώρα σε κάτι άλλο. Η Πανδημία θα φέρει οικονομική ύφεση τραγική, ένα κραχ χειρότερο από αυτό των μνημονίων. Κρίση που θα πληρώσει πάλι η λαϊκή οικογένεια και τα νέα παιδιά. Και εξηγούμαι:
Η κόρη μου ξεκίναγε να δουλεύει σε σπίτια με μαλλιά και νύχια. Καληνύχτα!
Νεαροί αδιόριστοι καθηγητές ή φοιτητές ζούσαν από ιδιαίτερα. Καληνύχτα!
Νεαρά παιδιά δούλευαν, δουλοπάροικοι, στην εστίαση. Καληνύχτα!
Δεν πάω παρακάτω.
Τι βιβλίο τώρα να ανοίξεις να διαβάσεις ρε παιδιά; τι γυμναστική να κάνεις; τι διάθεση να έχεις; Όταν η ζωή σου βουλιάζει τι θα κάνεις; Ενίσχυσε κανείς αυτά τα στρώματα; Κόπηκαν οι πληρωμές στις τράπεζες;
Αυτό το βλέπουμε;
Δουλεύουν τα σούπερ μάρκετ απ το πρωι μέχρι τη νύχτα. Γιατί; ποιος ο λόγος; Ο Μπακάλης της γειτονιάς δεν μας βολεύει αν μας λείψουν 2-3 πράγματα; Πρέπει να πάρουμε 30 μπουκάλια γάλα;
Όχι δεν είμαι αισιόδοξος Μαρίνα μου. Έχω πολύ μεγάλη ανησυχία.
Στέλνω φιλιά και καλά κουράγια.
Γιάννη μου καλημέρα,
Σε μια τέτοια στιγμή, αν δεν δοθεί έμφαση στην ατομική ευθύνη, θα έχει τεράστια καταστροφή στο κοινωνικό σύνολο. Οπότε εν προκειμένω, σωστά κατά την γνώμη μου, προάγεται αυτό περισσότερο.
Αντιλαμβάνομαι την απόρροια του ιού και στην κοινωνία και στην οικονομία. Μην ξεχνάς, πως έχω σπουδάσει οικονομικά. Μάλιστα πιστεύω ότι το μέγεθος του αντίκτυπου που θα έχει ο Κοροναϊός, θα έχει σαφώς διάρκεια και δεν έχει φανεί ακόμα πλήρως.
Κι ενώ καταλαβαίνω και τι λες και τον τρόπο σκέψης σου, θα μου επιτρέψεις να μην συμφωνήσω, ότι “δεν θα κάνεις γυμναστική ή θα διαβάσεις ένα βιβλίο”.
Πριν τα Χριστούγεννα, ο Θάνατος χτύπησε την οικογένεια μου και χάσαμε έναν αγαπημένο μας άνθρωπο. Με το που μπήκε η χρονιά, έχασα την δουλειά μου. Πριν λίγες μέρες πήγα στο νοσοκομείο με ένα πρόβλημα υγείας που θα με ταλαιπωρεί έξι εβδομάδες τουλάχιστον. Αν βάλεις κι όλες τις μικρότερες αναποδιές που έχουν από τότε συμβεί, μπορείς να καταλάβεις ότι όχι απλά είναι μια μη ευνοϊκή περίοδος για εμένα, αλλά μια περίοδος που ανυπομονώ να περάσει.
Αν δεν κάνω γυμναστική (που δεν κάνει να κάνω αλλά λέμε), αν δεν γράψω στο blog, αν δεν συμμετέχω σε δρώμμενα, αν δεν διαβάσω βιβλία, θα αλλάξει κάτι;
Όχι! Ίσα ίσα που θα πέσω σε κατάθλιψη! Κυριολεκτικά! Κυριολεκτικά, όμως!
Δεν είναι κακό, σε μια δύσκολη περίοδο να κρατάμε μια αισιόδοξη στάση. Είναι τρόπος άμυνας.
Η ανησυχία σου, πίστεψε με, είναι ανησυχία όλων μας. Το μέλλον είναι αβέβαιο, αυτή τη στιγμή, πιο αβέβαιο από ποτέ. Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις! Μια πανδημία!
Ας έχουμε υγεία! Είμαστε σε ένα σημείο που δεν ξέρουμε τι θα ξημερώσει η επόμενη ημέρα ή αν θα ξημερώσει για εμάς!
Υγεία, ψυχραιμία και σιγά σιγά, θα τα βρούμε όλα. Αν δεν έχουμε όμως υγεία, τι να βρεις και τι να χάσεις!
Την καλημέρα μου Γιάννη μου και καλή δύναμη σε όλους μας!
Εγώ πάλι κόλλησα σ αυτό το ωραιότατο χρωματιστό μπάνερ στο τίτλο του μπλογ σου ψηλα ψηλα, με το πουλάκι και τα λουλουδάκια, και το happy easter, μα πόσο χαρουμενί και αισιόδοξο!
Να κάνουμε ο καθένας μας αυτό που του αναλογεί και όλα θα πάνε καλά, κι από το μηδέν πάλι θα αναγεννηθούμε, μόνο την υγεία μας να έχουμε.
Άντε και σήμερα από τον κήπο μιας φίλης διαδικτυακής είδα ότι άνθισαν και οι πρώτες λατρεμένες μου γλυσίνες. Χρώματος μωβ παρακαλώ 🙂
Τα φιλάκια μου ζεστά ζεστά κι από μακριά 🙂
Λιτά, αλλά αισθητά, να θυμηθούμε ότι έρχεται Πάσχα.
Μια υπενθύμιση, πως ό,τι κι αν συμβαίνει στις ζωές μας, ο χρόνος προχωρά.
Αμήν στα λόγια σου. Κι εγώ εύχομαι και προσεύχομαι όλα να πάνε καλά.
Ας ανθίσει η ελπίδα όπως τα λουλούδια της διαδικτυακής σου φίλης.
Καλό ξημέρωμα Στέλλα μου 🙂
Μαρινάκι μου πόσο σωστά και με πολλές αλήθειες μιλάς.
Όλοι μας βράζουμε στο ίδιο καζάνι… Μετά από αυτό που βιώνουμε να δείξουμε τι ανθρωπιά έχουμε μέσα μας.
Για μετά που θα περάσει αυτό ίσως τελικά να έχει μεγαλύτερη σημασία.
Θα έχουμε καλυτερέψει, χειροτερέψει ή θα είμαστε οι ίδιοι;
Για τώρα μόνο ψυχραιμία, υπομονή, δύναμη, πίστη και προσευχή σαν ένα ευχαριστώ που κοιμόμαστε και ξυπνάμε και την επόμενη μέρα έχοντας την υγεία μας.
Τα φιλιά μου!
Έτσι είναι Μαράκι. Εκτός από επικίνδυνος, ο ιός είναι κι ένα μεγάλο challenge. Ακριβώς γι’ αυτό που λες: Όταν φύγει, “Θα έχουμε καλυτερέψει, χειροτερέψει ή θα είμαστε οι ίδιοι;”;
Μένει να δούμε!
Καλό ξημέρωμα Μαράκι μου 🙂
Μου έχει μάθει πως κάποιοι άνθρωποι έχουν αυτή την υπέροχη αρετή της προσαρμοστικότητας. Κι άλλοι πάλι, διάγουν ήδη το πρώτο στάδιο της κατάθλιψης (άρνηση της πραγματικότητας). Ανήκεις στην πρώτη κατηγορία και σου βγάζω το καπέλο. Δεν είναι εύκολο για ένα νέο κορίτσι να αντιμετωπίζει με τόση ωριμότητα αυτή τη “φουρτούνα”.
Κρατάμε γερά και εφαρμόζουμε όλα αυτά τα ωραία που μας έχεις καταγράψει στο κείμενό σου.
Εύγε!
Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι εύκολο (δυστυχώς) Μαρία μου. Σημασία έχει, πως μαθαίνοντας τα κάνουμε ευκολότερα.
Κρατάμε γερά όπως λες και πάνω απ’ όλα #μένουμε_σπίτι. Θα περάσει κι αυτό.
Ας ευχηθούμε χωρίς άλλες απώλειες ζωής κι όσο πιο σύντομα γίνεται.
Καλό ξημέρωμα Μαρία μου και καλή δύναμη!
[…] Δεν θα νικήσει ο κοροναϊός! […]
[…] μυαλό μου, πήγε στην πανδημία. Σε όλους εμάς, κλεισμένους στα σπίτια μας, […]
[…] τα πράγματα με τον Covid-19 είναι ακόμα ρευστά και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει […]