Δεν είναι όσοι γεννούν παιδιά γονείς!

Η 1η Ιουνίου, έχει οριστεί η Παγκόσμια Ημέρα Γονέων. Όμως, τιμώντας το πρόγραμμα Δεύτερα -Παρασκευή με το οποίο γράφω, δε μου έβγαινε η ανάρτηση άλλη μέρα.

Και ήθελα πολύ να αναφερθώ σε αυτό το θέμα.

Δεν είναι όσοι γεννούν παιδιά, γονείς!

Αυτό είναι κατανοητό, απ’ όσα διαβάζουμε και ακούμε καθημερινά, για την Ελλάδα, αλλά και όλον τον κόσμο! Περιστατικά κακοποίησης (σεξουαλικής, λεκτικής, σωματικής), αμέλειας, εγκατάλειψης από γονείς. Κάποια τόσο σοκαριστικά, που δεν τα χωρά ο ανθρώπινος νους. Δεν μπορεί να δικαιολογήσει την αγριότητα, ενός γονιού, προς το παιδί του. Ειδικά όταν είναι μικρό. Πώς να πειράξει κανείς, ένα τόσο μικρό πλάσμα;

Και όμως, συμβαίνει. Συμβαίνει πιο πολύ απ’ ότι θα έπρεπε και αντέχουμε. Δυστυχώς, κάποιες φορές το μαθαίνουμε όταν πλέον είναι αργά.

Οι γονείς πρέπει να φροντίζουν το περιβάλλον που μεγαλώνουν τα παιδιά τους.

Πάντα λέω πως ο γάμος, δεν είναι κάτι που πρέπει να κάνεις γιατί το επιβάλλει η κοινωνία. Αν δε βρεις έναν άνθρωπο που να ταιριάζεις μαζί του, καλό είναι να μην μπαίνεις στη διαδικασία αυτή. Ειδικά, όταν έχεις σκοπό να κάνεις παιδιά.

Τα παιδιά δε χρωστάνε τίποτα, να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον γεμάτο ένταση, τσακωμούς και ενδεχομένως βία. Όλα αυτά γράφουν στην ψυχή τους και τα διαμορφώνουν στους ανθρώπους που θα γίνουν αργότερα. Ούτε χρωστάνε κάτι, όταν το ζευγάρι χωρίζει να εγκαταλείπεται από τον ένα γονιό ή να υπάρχει και πάλι ένταση, με αφορμή το παιδί.

Τις προάλλες τυχαία μου έβγαλε το youtube, ένα τηλεφώνημα στο τηλεφωνικό κέντρο της αστυνομίας της Αμερικής. Μόλις το άκουσα, άκουσα δυο τρία ακόμα που μου έβγαζε στα σχετικά. Κλήσεις που δεν μπορούν παρά να σε συγκλονίσουν.

Παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε ένα περιβάλλον τοξικό και νιώθουν τόσο απροστάτευτα που τηλεφωνούν στην άμεσο δράση, να επέμβει σε έναν χώρο που θα έπρεπε να ‘ναι καταφύγιο. Το σπίτι τους! Σε μια οικογένεια που θα έπρεπε να τους δίνει μόνο αγάπη. Πρακτικά αυτό είναι το σωστό! Από ψυχολογικής άποψης όμως, το παιδί έχει κατανοήσει ότι δεν μπορεί να στηριχτεί στους ανθρώπους που θα έπρεπε να του δίνουν αγάπη και αναζητά σε έναν τρίτο “σωτηρία”. Πόσο σπαρακτικό είναι αυτό!!!!

Και φυσικά, η κακοποίηση δε γνωρίζει σύνορα.

Δεν είναι κάτι που συμβαίνει μακριά. Συμβαίνει παντού! Πολλές φορές δίπλα μας!

Στον αντίποδα και αξίζει να σταθούμε σε αυτό, υπάρχουν οι γονείς που παλεύουν με νύχια και με δόντια, να προσφέρουν μια αξιοπρεπή ζωή στα παιδιά τους. Μονογονεϊκές οικογένειες, που αγωνίζονται απέναντι σε κλισέ, αλλά και τον δικό τους φόβο και δυσκολίες για να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητα. Γονείς – ήρωες και παράλληλα υποδείγματα!

Εντυπωσιάστηκα, που είδα τηλεφωνήματα στην αστυνομία της Αμερικής, από παιδιά που προσπαθούσαν να σώσουν κάποιο άτομο της οικογένειας (και όλα πήγαν καλά χάρις σε αυτά). Τόσο έξυπνα παιδιά, με ενσυναίσθηση, καταλάβαινες από ένα τηλεφώνημα μερικών λεπτών πόση δουλειά έχουν κάνει οι γονείς με τα παιδιά τους! Και αμέσως σκέφτηκα, πόσο διαφορετική μοίρα μπορούν να ΄χουν παιδιά ίδιας ηλικίας και ας μη βρίσκονται σε πόλεμο ή στον τρίτο κόσμο!

Τον γονιό, δεν τον καθορίζει η βιολογία!

Γονιός είναι αυτός που κάνει το παιδί προτεραιότητα. Που ξενυχτά δίπλα του,  καθησυχάζει τους φόβους του, του δίνει αγάπη, αλλά του μαθαίνει να δίνει και αγάπη.

Δε χρειάζεται να γεννήσεις ένα παιδί, για να το καταφέρεις αυτό. Έχουμε δει ανθρώπους, οι οποίοι γίνονται ανάδοχοι ή υιοθετούν παιδιά που είναι πολύ πιο σωστοί στο ρόλο τους, από πολλούς βιολογικούς γονείς.

Πάντα τους θαύμαζα και τους θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους. Όταν καταλαβαίνεις πως έχεις τόση αγάπη να δώσεις που βγάζεις από τη μέση το στοιχείο αν είναι δικό σου το παιδί ή όχι, το θεωρώ πράξη μοναδική.

Την πρώτη Ιουνίου λοιπόν γιορτάζουν οι γονείς

Και θέλω να στείλω τις ευχές μου στους καταπληκτικούς γονείς που δίνουν το είναι τους για τα παιδιά τους! Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει και παρουσιάζει πολλές και συχνά νέες δυσκολίες και εύχομαι να έχετε πάντα δύναμη να ανταπεξέρχεστε σε αυτές και να χαίρεστε τα παιδιά σας.

Εύχομαι να τους διδάσκετε αγάπη και να περνάτε χρόνο μαζί τους, γιατί οι αναμνήσεις είναι ο πιο ακριβός θησαυρός της ζωής μας! Και τα υλικά αγαθά είναι φυσικά σημαντικά και καλά κάνετε να θέλετε να τους τα προσφέρετε. Όμως τα υλικά αγαθά χάνονται, καταστρέφονται, οι εμπειρίες και οι μνήμες όμως, δε σβήνουν ποτέ.

Και οι γονείς που έφυγαν εύχομαι να μην ξεχαστούν ποτέ.

Είμαι ευλογημένη και οι γονείς μου είναι και οι δυο εν ζωή και πάντα δίπλα μου. Όμως πονά και μόνο σαν ιδέα, πόσο μάλλον όταν είναι γεγονός να αποχωρίζεσαι τον γονιό σου. Εύχομαι λοιπόν όσοι έχετε χάσει τους γονείς σας, να είστε καλά, να τους θυμάστε. Γιατί στην καρδιά σας πάντα θα ‘ναι ζωντανοί!

Λίγες τελευταίες σκέψεις

Ο ρόλος του γονιού, είναι από τους πιο σημαντικούς αν όχι ο σημαντικότερος στη ζωή ενός ανθρώπου. Είναι παράλληλα μεγάλη ευθύνη, αλλά και μεγάλη χαρά. Είναι ευλογία!

Εύχομαι όλοι οι άνθρωποι του κόσμου που γίνονται γονείς, να ‘χουν την ωριμότητα να αντιληφθούν, τη σπουδαιότητα αυτού του ρόλου.

Για να σταματήσει η βία απέναντι στις γυναίκες και τα παιδιά. Να μην ξανακουστούν φωνές, να μην ξαναϋπάρξουν δάκρυα, εκτός και αν είναι χαράς.

Να είναι οι οικογένειες ευτυχισμένες και γεμάτες αγάπη όπως τους αξίζει, γιατί η οικογένεια είναι έννοια ιερή!

Χρόνια πολλά στους γονείς!

Χρόνια πολλά και στους δικούς μου γονείς, που τους χρωστάω τόσα!

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)

Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!

Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.