Marina Tsardakli 
Το να αγαπήσεις τον εαυτό σου είναι η αρχή ενός έρωτα που θα κρατήσει μια ολόκληρη ζωή. -Όσκαρ Ουάιλντ
Θέλω να είμαι ειλικρινής, το να αγαπήσεις τον εαυτό σου, δεν είναι εύκολο!
Κι αυτός είναι ο λόγος, που δε το καταφέρνουν όλοι. Επίσης, δεν είναι κάτι που συμβαίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Είναι μια σχεδόν επίπονη, αλλά αποκαλυπτική διαδικασία.
Δεν είναι κάτι που ξεκινάς ελαφρά τη καρδία και θα σου πω γιατί.
Όταν στήνεις τον εαυτό σου, μπροστά στον καθρέφτη και τον ρωτάς: “Ποιος είσαι;”, πρέπει να ‘σαι έτοιμος γι’ αυτό που θα αντικρύσεις. Πρέπει να ‘σαι προετοιμασμένος να δεχτείς την αλήθεια. Ακόμα κι αν δεν σου αρέσει.
Γιατί όλοι έχουμε πράγματα πάνω ή μέσα μας, που δε μας αρέσουν.
Εγώ για παράδειγμα, σιχαίνομαι που είμαι τόσο ευαίσθητη. Λατρεύω όμως την ετυμολογία μου. Όλα αυτά τα υπέρ και τα κατά σου, τα καταλαβαίνεις ξεκινώντας με μια μικρή κι απλή ερώτηση!
Ποιος είσαι;
Όταν η ερώτηση ακουστεί, δε θα σου απαντήσει το είδωλο σου. Δεν είναι θρίλερ! Θα σου απαντήσει η ζωή. Μέσα από καταστάσεις και συμπεριφορές.
Κι αν τύχει να είσαι ανεπίδεκτος μάθησης, να ξέρεις ότι είναι υπέρ του ρητού: “Η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως” και θα σου ξαναρίξει στο διάβα σου ανάλογες καταστάσεις.
Δεν το κάνει από κακία. Μάλλον το αντίθετο. Συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Σου δείχνει ποιος είσαι, επιτρέποντας σου όμως, να αποκτήσεις άμυνες. Γιατί δε θέλει να κυνηγάς Χίμαιρες, θέλει να κυνηγήσεις την ευτυχία σου. Κι ευτυχία νιώθεις, ότι σταματάς το θόρυβο και ακούς τι σου λέει η καρδιά (ο νους και το σώμα σου).
Κι εκείνη τη στιγμή κατανοείς, πως το να είσαι ο εαυτός σου, χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς άγχος για αποδοχή, είναι το μόνο “πρέπει” της ζωής σου.
Αυτό που εσύ πιστεύεις για τον εαυτό σου είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτό που πιστεύουν οι άλλοι για σένα. – Σενέκας
Η εποχή δεν προωθεί την αγάπη προς τον εαυτό μας!
Ελπίζω να μη σε σοκάρω, μα ζούμε σε μια εποχή που η σκέψη κι η αγάπη, είναι σχεδόν επικίνδυνες. Τουλάχιστον έτσι θεωρούνται.
Η εποχή, μας μαθαίνει να δίνουμε μεγάλη έμφαση στην άποψη των άλλων. Θα πεθάνω και δε καταλάβω γιατί.
Πώς θα στηριχτώ, σε μια άποψη που δε ξέρω πώς προέκυψε, πού οφείλεται, κ.τ.λ.
Και γιατί να με νοιάζει; Θέλω να πω, σε αντίστοιχη περίπτωση νοιάζει τους άλλους η γνώμη μου; Συντάσσονται με τις απόψεις μου; Οργανώνουν τη ζωή τους βάσει της γνώμης μου; Εγώ γιατί να το κάνω;
Όσοι με ξέρουν από το πρώτο μου blog, τότε το 2010, ξέρουν πόση μεγάλη σημασία έδινα στη φράση του Ζαν Πολ Σαρτρ:
“Η Κόλαση είναι οι άλλοι”.
Η στιγμή λοιπόν που προσωπικά κατάλαβα ότι μεγάλωσα (με την έννοια του ωριμάζω, όχι του γερνάω) ήταν όταν κατάλαβα πως αυτή η φράση δε με αντιπροσωπεύει πια. Η Κόλαση δεν είναι οι άλλοι. Οι άλλοι, είναι απλά άλλοι. Δεν έχουν κάποια δύναμη στη ζωή μου, εκτός κι αν το θελήσω ή το επιτρέψω.
Δε πρέπει να τους δίνω ενέργεια, θετική ή αρνητική. Μονάχα κατανόηση, αν όχι καλοσύνη.
Τη στιγμή εκείνη λοιπόν, που ανακάλυψα ότι η φράση αυτή έχασε τη δύναμη της, κατάλαβα πως τα κατάφερα. Όχι φυσικά, ότι τελείωσα το ταξίδι της αυτογνωσίας, της κατανόησης και αγάπης του εαυτού μου. Ήξερα όμως, ότι κατάφερα ένα σταθερό βήμα.
Όλα αυτά δε στα λέω, για να σου αποδείξω τι έχω και τι δεν καταφέρει εγώ. Μη με παρεξηγήσεις.
Όμως:
Απλά όλες αυτές οι μικρές επιτυχίες, μας δίνουν ώθηση!
Η στιγμή που κατανοείς πως δεν χρειάζεται να θυμώνεις ή να στεναχωριέσαι με ανθρώπους που η συμπεριφορά τους είναι άσχημη ή άδικη απέναντι σου. Η στιγμή, που σταματάς να τους βλέπεις αρνητικά, αλλά αρχίζεις να προσεύχεσαι για τη ψυχή τους, εκείνη τη στιγμή καταλαβαίνεις πως σώζεις τη δική σου. Όχι από την Κόλαση, αλλά από την κακία του Κόσμου.
Κι εκείνη τη στιγμή, μπορείς να νιώσεις περήφανος.
Ο Κρισναμούρτι λέει: Η πιο υψηλή μορφή ανθρώπινης νοημοσύνης είναι η ικανότητα να παρατηρείς, χωρίς να κρίνεις.
Και φυσικά αναφέρεται στην επίκριση, γιατί κρίση έχουμε όλοι κι είναι σωτήριο να τη χρησιμοποιούμε. Ίσως αν όλοι χρησιμοποιούσαμε την κρίση μας, για να μη γινόμαστε φερέφωνα απόψεων κι αντιγραφείς άδειων συμπεριφορών, οι επικρίσεις να μην είχαν θέση στη ζωή μας.
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Δεν είμαι αδιάκριτη, δε θέλω να μου πεις, αν σε αγαπάς, αν σε ψάχνεις, αν σε κατανοείς. Μου αρκεί να το ξέρεις εσύ. Μου αρκεί να πάρεις τα φώτα της αλήθειας, να τα ρίξεις στις πιο σκοτεινές γωνιές της ψυχούλας σου και να αφήσεις τα παράθυρα ανοιχτά. Να φυσήξει αέρας ηρεμίας, να σε γαληνέψει, να σε αναζωογονήσει.
Κι υπό αυτό το κλίμα, φτιάξε τη ζωή σου. Δες την σαν ένα πύργο από τουβλάκια. Ότι δεν σου αρέσει ή δε σου ταιριάζει, διέλυσε το και φτιάξε το από την αρχή. Και μη το αφήσεις από Δευτέρα, δεν είναι δίαιτα.
Μόλις τελειώσεις την ανάρτηση (μη τα ισοπεδώσουμε όλα καταλαβαίνεις!), βάλε μουσική, φτιάξε ένα ζεστό να πιεις και κάτσε σκέψου. Φτιάξε ένα πλάνο. Στο πλάνο δεσμεύσου, αλλά μην τρελαθείς. Ακολούθησε το μονάχα ως πυξίδα.
Δεν είναι ότι αναιρώ τον εαυτό μου. Απλά η ζωή, καμιά φορά ξέρει καλύτερα τι μας ταιριάζει. Ενδεχομένως λοιπόν να σου χαλάσει τα σχέδια. Εμένα μου το κάνει συνέχεια. Αλλά έχει ένα ενδιαφέρον να προσπαθείς να δεις που το πάει.
Αυτές είναι οι στιγμές που ερωτεύομαι τη ζωή από την αρχή.
Γιατί αν και πάντα ονειρεύομαι το μέλλον, το να ερωτεύομαι το παρόν το θεωρώ ευλογία.
Γιατί η ζωή είναι σαν μια θεατρική παράσταση . Δε ξέρεις ενδεχομένως πως θα τελειώσει. Απολαμβάνεις τις σκηνές που εκτυλίσσονται μπροστά σου, μέχρι να πέσει η αυλαία και σβήσουν τα φώτα.
Μάθε λοιπόν τον εαυτό σου, κατανόησε τον, αγάπησε τον!
Ψάξε τις δυνατότητες σου, σεβάσου τα όρια σου, μα όπου νιώσεις πως χρειάζεται ξεπέρασε τα. Αγάπα όσα δημιουργείς και μη τα συγκρίνεις. Μην μπαίνεις στο τρυπάκι να αντιγράψεις, από στυλ και συμπεριφορές, μέχρι αναρτήσεις στο διαδίκτυο.
Αντίθετα, εμπνεύσου από όσα έχεις, βλέπεις, νιώθεις, ακούς και δημιούργησε. Αγκάλιασε τα πρωτότυπα. Στήριξε τα μοναδικά.
Και θα καταλάβεις, πως έτσι ακριβώς είμαστε κι οι άνθρωποι. Πρωτότυπα, μοναδικά πλάσματα!
Και να θυμάσαι:
Στο τέλος της ημέρας, φαίνεται η αξία του καθενός. Φαίνεται η ποιότητα του.
Κι αν νιώσεις πως οι πράξεις σου ή ιδέες σου δε δικαιώνονται, μη σκέφτεσαι γιατί δε σε ανταμείβει η ζωή. Αλλά τι προσπαθεί να σου διδάξει!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)
Και για να μην χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.
Μαρίνα μου, αν δεν αγαπήσεις πρώτα τον εαυτό σου με τα καλά και τα .. κακά θα ζήσεις μία ζωή ψεύτικη και θα τολμήσω να πω πλαστή. Ξέρεις γιατί τώρα τελευταία δύσκολα μπαίνω με ανοιχτή καρδιά στο fb ; γιατί βλέπω ψεύτικες “εικόνες”, βλέπω μία προσπάθεια απλά να πάρουν την επιβεβαίωση των άλλων. Το βλέπω και σε μένα ακόμη όταν μου κάνουν σχόλια που ίσως δεν τα αξίζω πολλές φορές ή όταν μου κάνουν δυσμενή ανώνυμα τις περισσότερες φορές για να με πληγώσουν επειδή απλά τους ευχαριστεί. Κάποτε πριν χρόνια είχα μία που έμπαινε στο μπλοκ και με..έβριζε! Δεν αφαίρεσα ποτέ σχόλιο τέτοιο, το γεγονός πως εγώ της έδειχνα πως δεν πληγωνόμουν νομίζω..με βαρέθηκε! Ο εαυτός μας με τα καλά και τα κακά του είναι το έργο της ζωής μας που αποτυπώνεται στο τρόπο σκέψης μας.
Άνθρωποι τοξικοί πάντα θα υπάρχουν Αχτίδα μου.
Όταν όμως ξέρουμε τον εαυτό μας, δεν μας ενοχλεί τίποτα. Μπορούμε να το διαχειριστούμε.
Καλή συνέχεια στη μέρα σου και καλή βδομάδα 🙂
Πολύ ενδιαφέρον το ζήτημα της σχέσης μας με τον ίδιο τον εαυτό μας.
Και επίσης ανάλογης σημασίας η σχέση μας με τους άλλους, τους τρίτους.
Η αυτοεκτίμηση είναι ευλογία. Λίγοι άνθρωποι την έχουν, αρμονικά, κατακτήσει. Γιατί μπορεί να πέσουν σε δύο νοσηρές καταστάσεις. Στην υπερεκτίμηση του “εγώ”, που μας κάνει απλά “ψώνια” ή στην υποεκτίμηση που μας οδηγεί να υποτιμάμε τον εαυτό μας με μια σειρά άσχημες παρενέργειες.
Ήμουν και ίσως είμαι από εκείνους που υποτίμησα και υποτιμώ τον εαυτό μου. Πολλές φορές είμαι σκληρός απέναντί του. Σε σημεία μάλιστα ακραία και καταθλιπτικά.
Επίσης πολλές φορές στη ζωή μου αντιλήφθηκα ότι η κόλαση είναι οι άλλοι, οι τρίτοι. Και το ένιωσα με οδυνηρό τρόπο Μαρίνα.
Συνεπώς, είναι πολύ σωστή η προσέγγισή σου καλή μου και την κρατώ με σεβασμό γιατί έχει πολλά να μας δώσει.
Καλό Σαββατοκύριακο καλή μου.
Φιλιά πολλά.
Γιάννη μου η σχέση μας με τον εαυτό μας, είναι πολύ σημαντική.
Συντελεί όχι μόνο στην εσωτερική μας αρμονία, αλλά και στις σχέσεις μας με τους άλλους.
Κρατώ κι εγώ με σεβασμό το σχόλιο σου και σου εύχομαι τα καλύτερα! 🙂
Καλή βδομάδα με χαμόγελο!
Μπράβο, μπράβο και πάλι μπράβο σου!
Έτσι είχα ξεκινήσει και το προηγούμενο μου σχόλιο που ποτέ δεν εμφανίστηκε, έτσι αυτό θα είναι ένα τεστ, πρώτα για να θυμηθώ τι έγραψα και δεύτερο αν θα εμφανιστεί! (η wordpress φταίει!)
Είμαστε διαμορφωμένοι από τον τρόπο που μεγαλώσαμε και από την θρησκεία μας, να πιστεύουμε πως το να αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου, είναι εγωιστικό και το αποτέλεσμα είναι να μη μπορούμε να τον δεχτούμε έτσι όπως είναι και να τον επικρίνουμε!
Χαίρομαι που άρχισες να μελετάς τον Κρισναμούρτι που για μένα υπήρξε Ο δάσκαλος και του οφείλω όλη την εργασία στον εαυτό μου και την όποια σοφία έχω αποκτήσει!
Πολλά ΑΦιλάκια στην σοφή Μαρίνα μου!
Αγάπη λοιπόν, αγάπη στο σώμα μας, στην ψυχή μας, στη Φύση και ως προέκταση και στους γύρω μας!
Α πάλι τα ίδια άρχισαν τα σχόλια; Ωραία!
Μαγισσούλα μου σε ευχαριστώ.
Η θρησκεία, κάθε θρησκεία, έχει σημασία πως ερμηνεύεται. Προσωπικά ξέρεις πως είμαι πιστή. Πιστεύω στο Θεό πολύ και δεν το έχω κρύψει. Θεωρώ λοιπόν πως για να το κάνω αυτό, πρέπει να αγαπώ, ή έστω να κατανοώ τα δημιουργήματα του. Άλλωστε από τα σημαντικότερα διδάγματα του Χριστιανισμού είναι το “Αγαπάτε Αλλήλους”.
Διαβάζω πολύ τώρα στην καραντίνα, προσπαθώντας να ξεμακρύνει το μυαλό, αφού δε μπορεί το σώμα.
Σε φιλώ πολύ γλυκά μαγισσούλα μου.
Καλή βδομάδα να ΄χουμε!
Γλυκιά μου Μαρίνα πόσο σοφά αγγίζεις ένα τόσο σοβαρό θέμα! Να ερωτευτούμε τον εαυτό μας είναι το ζητούμενο. Να τα έχουμε καλά μαζί του να τον αγαπήσουμε. Σωστά. Επειδή, από διάφορες παρόμοιες συζητήσεις έχω καταλήξει σε ένα συμπέρασμα, τι γίνεται όταν η αγάπη μας για τον εαυτό μας είναι να τον κακομαθαίνουμε, να του ικανοποιούμε κάθε μικρότητα και μικροψυχία, να κερδίζουμε με κάθε τρόπο αυτό που θέλουμε; Δεν γινόμαστε ευτυχισμένοι σίγουρα, αλλά οι έχοντες αυτήν την αντίληψη δεν το κατανοούν. Δεν το βλέπουν. Η αληθινή αγάπη για τον εαυτό μας είναι η αληθινή αγάπη που έχει η μάνα για το παιδί της, χωρίς εγωισμούς και χωρίς διάθεση να το κακομάθει κάνοντάς του κακό.
Η γνώμη των άλλων πάντως για πολλά χρόνια με καταδυνάστευε ως ότου ”ξύπνησα”! Και διαπίστωσα ότι οι άλλοι το μόνο που θέλουν είναι να αντλήσουν ικανοποίηση από την επίκριση ή θέση ισχύος από την παροχή συμβουλών και κατευθυντήριων γραμμών.
Ξύπνησα ναι και είμαι πλέον μια χαρά. Και σ’ όποιον αρέσω!!
Σ’ευχαριστούμε που μας δωρίζεις τις σκέψεις σου που μας προβληματίζουν και μας αγγίζουν θετικά
Φιλάκια πολλά
Έτσι ακριβώς είναι Αννούλα μου, η αγάπη για τον εαυτό μας δεν έχει εγωισμούς ή κακοήθειες.
Εγώ σας ευχαριστώ, που είστε εδώ, να γεμίζετε με την ενέργεια σας, το χώρο μου.
Σε φιλώ πολύ γλυκά.
Καλή βδομάδα να ‘χουμε! 🙂
Να κοιτάξουμε στον καθρέπτη τον εαυτό μας και να αναλογιστούμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε. Να πορευτούμε πάνω σε αυτό, έστω κι αν η ζωή φροντίζει να ανατρέπει, συνήθως, τα πάντα. Έτσι είναι, έχεις απόλυτο δίκιο όπως και για την γνώμη των άλλων, με μια μικρή παρατήρηση μόνο. Αν αυτοί οι άλλοι σε αγαπάνε πραγματικά, ίσως η γνώμη τους έχει αξία, την οποία δεν πρέπει να παραβλέπουμε.
Την Καλημέρα μου, Μαρίνα!
Βασίλη μου το δέχομαι αυτό που λες. Κάθε άνθρωπος άλλωστε, λειτουργεί διαφορετικά κι έχει διαφορετικές συναισθηματικές ανάγκες.
Προσωπικά, από τα άτομα που αγαπώ και ξέρω πως με αγαπούν ζητάω μόνη μου γνώμη, αν τη χρειάζομαι.
Πέρα από εκεί, οι κρίσεις κι οι επικρίσεις του λοιπού κόσμου, δεν με αφορούν. Και νομίζω δε θα έπρεπε να αφορούν κανένα.
Καλημέρα και καλή βδομάδα!
Πολυ δυσκολο πραγμα να αγαπήσεις ουσιαστικά τον εαυτό σου κι ακόμα πιο δυσκολο να κρατήσεις ισορροπία ανάμεσα στο με αγαπάω με αποδέχομαι κυνηγάω τη δική μου ευτυχία και στο νοιάζομαι μόνο για μένα…
Καλημερα Μαρινάκι!
Νομίζω πως το ταξίδι αυτό δεν έχει ποτέ τέλος Μαρίνα μου. Πάντα θα υπάρχουν πράγματα να ανακαλύψουμε και να μας εντυπωσιάσουν. Έχει να κάνει με τις εμπειρίες, την ηλικία, τη γενικότερη κατάσταση όπου βρίσκεται κάθε στιγμή στη ζωή του κάποιος. Ο κόσμος είναι τόσο μεγάλος που κάθε μέρα θα βρίσκει κάποιο λόγο να σε εντυπωσιάσει από αυτά που έχεις εσύ ο ίδιος να προσφέρεις στον εαυτό σου.
Θέλει πολύ υπομονή και επιμονή μα είναι σίγουρα ένα ξεχωριστό ταξίδι που αξίζει να αφιερωθούμε στον χρόνο.
Πολύ όμορφες οι σκέψεις σου Μαρίνα!
Είναι ξεχωριστό να μοιράζεσαι κάτι που σε κάνει καλύτερο <3
Εννοείται Νικολέτα μου, πως το ταξίδι αυτό δεν έχει τέλος.
Έχει πολλές ενδοιάμεσες στάσεις, αλλά όχι τέλος.
Θέλει υπομονή, επιμονή, μα κι η ειλικρίνεια και θάρρος το να μπεις στη διαδικασία να αγαπήσεις τον εαυτό σου.
Σε ευχαριστώ για το γλυκό σου σχόλιο.
Πολλά φιλιά!
Νομίζω ότι το μυστικό είναι να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας με τα καλά του και τα κακά του ..
Το θέμα Μαρίνακι μου είναι να είμαστε εμείς καλά με ότι κάνουμε ή σκεφτόμαστε .
Δεν χρειάζεται να κρίνουμε τους άλλους με ότι κάνουν εκείνοι, ίσως πίσω από ότι βλέπουμε να υπάρχει μια αιτία που τους κάνει να φέρονται με αυτόν τον τρόπο της της επίκρισης .
Ας μην κάνουμε στους άλλους, αυτό που δεν θέλουμε να κάνουν οι άλλοι σε μας… τόσο απλό είναι…
Ειναι ωραίο να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου.
Μείνε ο εαυτός σου…και γίνε κάθε μέρα καλύτερος άνθρωπος!!
Να είσαι καλά Μαρίνα μου και να κάνεις ότι αγαπάς.. καλό σου ξημέρωμα! φιλιααα!!
Μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το κείμενο σου. Μου χρειάστηκε και δεύτερη ανάγνωση για να φτάσω μέχρι τα σχόλια. Όχι δεν με δυσκόλεψε! Απλά με συνάντησα σε πολλές από τις λέξεις και τα μηνύματα σου. Είναι σημαντικό να βλέπεις στον καθρέφτη σου ποιος είσαι. Να μην δέχεσαι τις προβολές των άλλων και να μην βιάζεσαι να μοιάσεις με κανέναν. Αν νιώσεις έστω και μια στάλα αγάπης για τον εαυτό σου, ίσως κατάφερες να κάνεις το πρώτο βήμα, μου είχα πει κάποτε και το έκανα σκοπό ζωής.