Είθε… (18o Συμπόσιο Ποίησης)

Χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά

σκέψεις-ανθρώπους

Να δω τον κόσμο φωτεινό,
και τους ανθρώπους ελεύθερους.

Το 18ο Συμπόσιο Ποίησης, με θέμα τη λέξη “γυμνός,-η,-ο”, ομολογουμένως ξεγύμνωσε τις σκέψεις μας!

Και έντυσε τις συμμετοχές μας με έμπνευση.

Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια τόσο στη νικήτρια μας, όσο και σε όλους τους συμμετέχοντες που για ακόμα μια φορά δημιούργησαν, συμμετείχαν και παρέσυραν. Κι ένα μεγάλο μπράβο στο Αριστάκι, που πιστεύει ότι η Ζωή είναι Ωραία και μας παρακινεί με την αύρα, τις αναρτήσεις της, αλλά και με κάτι τέτοια δρώμενα να το αποδεικνύουμε και εμείς.

Εύχομαι και στην Κατερίνα , που ήταν η τυχερή της κλήρωσης να είναι είναι πάντα τόσο τυχερή στη ζωή της!

Μετά από αυτό τον τεράστιο πρόλογο, θέλω να μοιραστώ και την δική μου συμμετοχή!

Και φυσικά, να ευχαριστήσω πολύ, όλους όσους την ψήφισαν ή στάθηκαν σε αυτή. Γιατί είναι πολύ όμορφο να ακούς έναν καλό λόγο για μια έμπνευση σου και ας μην ψηφίστηκε.

Σημαίνει, ότι έστω για ένα δευτερόλεπτο άγγιξες έναν άνθρωπο που (αφού δεν έχουν γίνει τα αποκαλυπτήρια) δεν έχει ιδέα ποιος είσαι.

Συνέδεσε τις ψυχές σας, για λίγο η ποίηση.

Χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση η συμμετοχή μου:

Ξέρεις τι του λείπει αυτού του κόσμου;
Το θάρρος.
Οι άνθρωποι και δεν θα γράψω καν αυτό το άλφα κεφαλαίο,
οι άνθρωποι δεν αντέχουν να ανοίξουν την ψυχή τους.

Να την ξεγυμνώσουν από τα πρέπει αυτής της σάπιας κοινωνίας
και με το είναι τους για φωνή,
να πουν με τόνο βροντερό:
Αυτός είμαι.

Με ότι καλά μου έδωσε ο Θεός και ότι στραβά δημιούργησα.
Έχω ένα τόνο λάθη στην καρότσα μου,
μα αντέχω ακόμα να πηγαίνω.

Και έτσι με την ψυχή μου γυμνή,
στέκομαι μπροστά σου,
όχι για να με κρίνεις, μα για να με αποδεχτείς.

Δεν τολμούν όμως οι άνθρωποι,
να ξεγυμνώσουν την ψυχή τους,
Ούτε την καρδιά τους αντέχουν να ανοίξουν.
Κλειστά παντζούρια και στα δυο.

Για το μυαλό τους δε ούτε λόγος,
κοιμάται ατάραχο,
και τα λουκέτα στις πόρτες σφαλιστά.

Που να βρει χαραμάδα ο ήλιος να τρυπώσει;
Που να ψάξει η Αγάπη να βρει το κλειδί;
Γι’ αυτό ο Κόσμος είναι σκοτεινός.

Άνοιξε άνθρωπε την ψυχή σου,
άκου την καρδιά σου,
κι άσε το μυαλό σου ελεύθερο.
Θέλω να δω τον ήλιο να ανατέλλει.

Να χορέψω για λίγο με την Ελπίδα,
κάτω από το σούρουπο.
Και όταν ο ουρανός ξεβάψει από χρώματα,
να πάρω μια ανάσα στο φεγγαρόφωτο,
να κλέψω μια ευχή από τα αστέρια.

Κι είθε η ευχή μου, να γενεί του κόσμου μοίρα:
Να δω τον κόσμο φωτεινό,
και τους ανθρώπους ελεύθερους.
Είθε…

Αλήθεια, αν είχες μια ευχή για τον κόσμο, ποια θα ήταν αυτή;

Until Next Time…

Μαρίνα


Αν θέλετε να γίνετε κομμάτι της παρέας μας και να μην χάσετε όλα τα ωραία που θα έρθουν, γραφτείτε στο newsletter μας!

Επίσης, αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, κάντε την καλή σας πράξη για σήμερα και μοιραστείτε την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.

Marina Tsardakli

Είμαι η Μαρίνα,
Ένα κορίτσι της διπλανής πόρτας και serial Blogger, με μια αδυναμία στο αισιόδοξο, το διαφορετικό, το πρωτότυπο!
Αυτό το blog, με το χιούμορ και την αισιοδοξία του, είναι η επανάσταση μου, σε έναν κόσμο μίζερο και ολίγον φλατ!

Subscribe
Notify of
guest

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

21 Comments
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
View all comments
Stavie
Stavie
30/10/2017 8:57 ΠΜ

Πολύ ωραίο Μαρίνα μου όλο, αλλά με τους στίχους “Αυτός είμαι./ Με ότι καλά μου έδωσε ο Θεός και ότι στραβά δημιούργησα./ Έχω ένα τόνο λάθη στην καρότσα μου,/ μα αντέχω ακόμα να πηγαίνω./ Και έτσι με την ψυχή μου γυμνή,/ στέκομαι μπροστά σου,/ όχι για να με κρίνεις, μα για να με αποδεχτείς.” ανατρίχιασα! Πόση αλήθεια κρύβεται σε αυτούς τους στίχους; Η ευχή μου είναι να μάθουμε να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους κατ’ επέκτασιν και νομίζω πως είναι πολύ δύσκολο να το καταφέρουμε γιατί απαιτεί πολλή δουλειά που τελικά δεν είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε…
Πολλά μπράβο Μαρινάκι! Καλή εβδομάδα! ♥

Katerina Verigka
Katerina Verigka
30/10/2017 10:00 ΠΜ

Πολύ όμορφο Μαρίνα μου και το κλείσιμο τόσο συγκινητικό και αναγκαίο..
Καλή εβδομάδα να έχεις, με τον ήλιο να ξετρυπώνει σε κάθε σκοτεινή πλευρά!

Анастасия н.
30/10/2017 11:19 ΠΜ

Το ξεχώρισα αμέσως και το τίμησα με τους 2 πολύτιμους βαθμούς!
Δεν σταματάς να με εκπλήσσεις!
Μπράβο σου!
Τα φιλιά, την καλημέρα μου και καλή εβδομάδα, Μαρίνα μου!❤

Άιναφετς
30/10/2017 11:32 ΠΜ

Ώστε δικό σου είναι αυτό το ποίημα “άνοιγμα καρδιάς” … <3
Μπράβο Μαρινάκι μου και για τον μεστό στίχο, αλλά και για τα μηνύματα που μεταφέρει!
Να ξέρεις πως το “είθε” σου, είναι στο χέρι σου, γιατί όσο είσαι σωματικά και ψυχολογικά υγιείς, μπορείς να καταφέρεις απίστευτα πράγματα, μη το βάζεις με τίποτα κάτω,είσαι νέα και έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου! 😉
“Με ότι καλά μου έδωσε ο Θεός και ότι στραβά δημιούργησα.
Έχω ένα τόνο λάθη στην καρότσα μου,
μα αντέχω ακόμα να πηγαίνω.
Και έτσι με την ψυχή μου γυμνή,
στέκομαι μπροστά σου,
όχι για να με κρίνεις, μα για να με αποδεχτείς”.
Αν εμείς ίδιοι δεν αποδεχτούμε πρώτα τον εαυτό μας, έτσι όπως είναι, μη περιμένουμε να το κάνουν οι άλλοι και να ξέρεις πως δεν είναι καθόλου εγωιστικό να φροντίζουμε και ν’ αγαπάμε πάνω απ΄όλα τον εαυτό μας και να πάψουμε να μας αγγίζει η γνώμη των άλλων! 😉
ΑΦιλάκια και εύχομαι να έχεις μια χαμογελαστή βδομάδα! 🙂

Lysippe
Lysippe
30/10/2017 12:13 ΜΜ

Θα συμφωνήσω με το σχόλιο της Stavie. Νομίζω πως το πρώτο βήμα είναι ο εαυτός μας, για να μπορέσουμε έπειτα ν’ αφήσουμε και το μέσα μας να εκτεθεί και να δοθεί. Να τα βρούμε με τον εαυτό μας, να μετριάσουμε/διαχειριστούμε αδυναμίες κι ανασφάλειες κλπ
Τόσο όμορφο το ποίημά σου, Μαρινάκι μου.
Είθε όλα αυτά να γίνουν πραγματικότητα!
Φιλάκια πολλά!!! <3

Makis Del
30/10/2017 12:31 ΜΜ

Ήσουν η πρώτη μου επιλογή και αυτό σημαίνει το ποιήμα που με άγγιξε πιό πολύ! Ήταν πολύ όμορφη και συγκινητική η γραφή σου Μαρίνα! Εύγε!

aristea k
30/10/2017 4:45 ΜΜ

Μια ευχή για τον κόσμο;
Να στραφεί στο μέσα του. Όταν το βρει θα φτιάξει και το έξω του!
Μαρίνα μου…σ ε ευχαριστώ για τις ποιοτικές σου συμμετοχές, που πάντα έχουν να πουν πολλά!
Καλή εβδομάδα να έχουμε!
Πολλά φιλιά!

aswtos
30/10/2017 5:50 ΜΜ

υπεροχο απλα! μπραβο

Giannis Pit
30/10/2017 7:01 ΜΜ

Μαρίνα μου, μπράβο για την συμμετοχή σου.
Πάντα με τη φρέσκια σκέψη σου που παράγει σκέψεις και θέματα όπως εδώ.
Σου εύχομαι να έχεις πάντα την ίδια διαύγεια και παρουσία.

syros2js
31/10/2017 10:35 ΜΜ

Δυστυχώς, δεν παρακολούθησα το Συμπόσιο και έχασα λαμπρές συμμετοχές. Τρανό παράδειγμα η δική σου, κορίτσι μου!
Πόσο δίκιο έχεις! Πόσο!
Η ευχή μου θα ήταν να αποβάλουμε οτιδήποτε κακό έχουμε καταχωνιασμένο μέσα μας. Έχω την αίσθηση πως έχουμε πολλά κιλά κακίας μέσα μας και όταν αυτά εξωτερικεύονται (γιατί αργά ή γρήγορα αυτό συμβαίνει) τα βλέπουμε τα αποτελέσματα…
ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, Μαρινάκι μου και συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου! Συνέχισε!

Woman in blogs
01/11/2017 10:27 ΠΜ

Πάντα έχεις κάτι να πεις που αφορά όλους μας και είναι σημαντικό. Αλλά το παρουσιάζεις χωρίς φανφάρες. Κάποιοι στίχοι πραγματικά με συγκίνησαν, θα σταθώ όμως στα “Κλειστά παντζούρια”, γιατί τα λένε όλα.
Μπράβο, Μαρίνα μου! ♥♥♥
Θα ευχηθώ να ανοίξουμε τα παντζούρια! Στην αγάπη για τον εαυτό μας και για τους άλλους.

[instagram-feed]
21
0
Would love your thoughts, please comment.x
()
x