Marina Tsardakli Πριν ξεκινήσεις να διαβάζεις πάρε κάτι για μουσική συντροφιά
Πώς να ‘ναι άραγε η Κόλαση;
Ένα βουβό τοπίο γεμάτο στάχτες και σκιές;
Πύρινα χαλιά, βυθισμένα σε ουρλιαχτά και πνιγμένα όνειρα;
Μια πέτρινη πλάκα μολυσμένη από δαιμόνια;
Αν με ρωτάς, Κόλαση είναι αίσθηση. Είναι κατάρα. Βαριά κατάρα, ζόρικη.
Κι αν θες να το δούμε πιο φιλοσοφικά, γιατί είναι η Κόλαση προορισμός; Μπορεί να ‘ναι συναίσθημα. Αυτό, που νιώθεις τη ψυχή δεμένη με μεγάλες αλυσίδες. Κι όσο κι αν ουρλιάζει, μένει δέσμια!
Κι αν θες να είμαι ειλικρινής, ίσως η Κόλαση να ‘ναι εδώ. Στα χώματα που ποτίζονται με αίμα, στις στιγμές που βουρκώνουν με δάκρυα πόνου, στα λεπτά που η Ψυχή καταρρέει.
Πώς να ‘ναι ο Θάνατος;
Να ‘ναι ένας αδυσώπητος φονιάς;
Να’ ναι ένας αιμοσταγής καβαλάρης;
Τι να σου πω. Δεν τον έχω αντικρίσει κι ούτε θα ‘θελα. Όχι γιατί φοβάμαι, μα δε χρειάζεται. Άλλωστε θα ήταν ανούσιο να φοβηθώ. Δεν Τον αποφεύγεις. Δεν είναι γνωριμία εφήμερη που μπορείς να κάνεις πως δεν είδες. Θα σε δει. Όταν θέλει. Μέχρι τότε, ας μην Τον συζητάμε.
Αυτός τη δουλειά του κι εμείς τη δική μας. Άστον! Θα κάθεται κάπου σιωπηλός, να κανονίζει βαρκάδες στον Αχέροντα! Ταξίδια με τετελεσμένο προορισμό. Χωρίς οδηγούς και φωτογραφίες. Ταξίδια δίχως μνήμες, πνιγμένες στο νερό της Λησμονιάς.
Πώς να ‘ναι ο Έρωτας;
Αν μου επιτρέπεις, δεν είναι όπως τον έχουν περιγράψει. Δεν είναι Θεός. Είναι καπετάνιος. Παίρνει το πλοίο της καρδιάς και το οδηγεί στη θάλασσα των συναισθημάτων. Μα δεν είναι άνθρωπος, γι’ αυτό δε νοιάζεται. Κι αν ναυαγήσει το πλοίο, περνά σε άλλο δρομολόγιο!
Ξέρω! Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. Μα τη φουρτούνα την αντέχει μόνο η Αγάπη. Για να τη βάλεις όμως οδηγό, πρέπει να ‘χεις κι απόθεμα καρδιάς, αλλιώς δε ζυγώνει.
Πώς να ‘ναι η μοναξιά;
Να’ ναι κορίτσι μόνο, που αναζητά μια συντροφιά;
Να’ ναι απόκληρη αίσθηση, που αποζητά ουσία;
Κι αν έχει χρώμα, ποιο να ‘ναι αυτό;
Ίσως και να ‘ναι το γκρι. Γιατί τη γεννά η Νύχτα, μα κι η Μέρα τη φροντίζει. Να πάρει κάτι κι απ’ τις δυο. Να μην είναι μια σκιά που χορεύει μόνο κάτω απ’ το φως κι όταν σβήνουν τα φώτα να χάνεται.
Τη συνέχεια μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ!
♥
Για σήμερα είχα επιλέξει να ανεβάσω μια τρομακτική ιστορία που έγραψα. Την είχα φυλάξει, για να δημιουργήσει την ανάλογη ατμόσφαιρα ο καιρός. Όμως την διέγραψα οριστικά κατά λάθος. Κι αφού δεν είχα ανάρτηση, είπα να μην ανεβάσω τίποτα. Ξεπήδησαν όμως στο μυαλό μου αυτές οι σκέψεις.
Έτσι πήγα στο wattpad κι έφτιαξα ένα νέο βιβλίο. Μου το είχε προτείνει και σε προηγούμενη ανάρτηση ο Giannis Pit! Λέγεται Της Νύχτας Σκέψεις και θα το βρείτε πατώντας αυτό το σύνδεσμο! Δεν έχω μπει ξανά στη διαδικασία να κάνω κάτι ανάλογο. Οπότε ούτε να κρίνω πως θα πάει μπορώ, ούτε να δώσω υποσχέσεις.
Θεού Θέλοντως και έμπνευσης επιτρέποντως θα δημοσιεύω κάθε Παρασκευή βράδυ!
Θα χαρώ να σας κι εκεί.
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)
Και για να μην χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.
Τι λες τώρα!
Έργο στο wattpad! Μαρίνα αυτό είναι υπέροχο! Καλή μου, ειλικρινά σε ευχαριστώ που με “άκουσες”. Τιμή για μένα και χαρά για όλους μας γιατί γνωρίζω ότι θα διαβάζουμε κάτι εξαιρετικό. Εννοείται πως θα το διαβάσω, ήδη θα πάω μετά και καλώ όλους να το κάνουν.
Στο είπα και την προηγούμενη φορά ότι θέλω να αφήσεις τον εαυτό σου να γράψει! Το έχεις! Μην φοβάσαι, μην έχεις αναστολές!
Και μένω σε αυτό σου τώρα: Κόλαση, θάνατος, έρωτας, μοναξιά.
Τέσσερα βιώματα, τέσσερις αναφορές και έννοιες. Με τον προσδιορισμό το δικό σου! Πολύ όμορφο.
Πες μου ότι χάθηκε εκείνο το τρόμου-μυστηρίου που είχες ξεκινήσει; Για σε παρακαλώ να το δεις και αυτό. Στο wattpad εννοώ.
Είμαι πολύ χαρούμενος για σένα κοπέλα μου. Πάω να δω το έργο σου.
Καλημέρα Γιάννη!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ιδέα σου, να “απευθυνθώ” και στο wattpad, αλλά κι όλη τη στήριξη, τον ενθουσιασμό, για όλα.
Να ‘σαι πάντα καλά.
Όμορφο Σάββατο να ‘χεις!
Τη διάβασα!!!!!! Χειροκρότησα με άκουσες; Χάρηκα πολύ που σε διάβασα εκεί και θα περιμένω κάθε παρασκευή τις εμπνεύσεις σου. Φοβερό, θα πω για το έργο σου. Σπουδαία γραφή και σκέψεις. Απόλαυση!!
Και να πω ότι δεν είναι δύσκολο κάποιος να μπει στο wattpad .Πατάει το σύνδεσμο που δίνεις και αν θέλει να αφήσει σχόλιο τότε σύνδεση μεσω google Πανεύκολο!!
Συγχαρητήρια, καλή αρχή και έχεις τρομερό ταλέντο γραφής ειδικά σ’αυτό το είδος που είναι δύσκολο
Φιλιά πολλά και μια αγκαλιά όλο χαρά
Αννούλα μου, να ‘σαι πάντα καλά.
Κι εσύ όπως κι ο Γιάννης, πάντα στηρίζετε τη γραφή μου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε σένα για όλη τη στήριξη και τη θετικότητα σου!
Χαίρομαι που σου άρεσε το πρώτο κεφάλαιο.
Να δώσει η έμπνευση, να ‘ναι και τα άλλα όμορφα!
Σε φιλώ!
Διάβασα το κείμενο σου και κρυφογέλασα μέσα μου. Διότι, στις τέσσερις καταστάσεις που αναφέρεις, γνώρισα πολλές φορές τον εαυτό μου.
Κόλαση, θάνατος, απευκταία αλλά, δυστυχώς, πολύ κοντά μας.
Έρωτας, καπετάνιος σε ταξίδι, τυχερός αυτός που το έκανε.
Μοναξιά! όσο μεγαλώνουμε τόσο τη βιώνουμε και πιο πολύ.
Την καλημέρα μου, Μαρίνα!
Θα συμφωνήσω απόλυτα με το σχόλιο σου Βασίλη.
Δυστυχώς η πανδημία, έχει βοηθήσει τη μοναξιά στο έργο της!
Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου!
Καλή Κυριακή να ‘χεις!
Εντελώς προσωπική γραφή που φανερώνει ένα ανήσυχο πνεύμα και καλά κάνει γιατί είναι νέο, φιλοσοφημένο και το σημαντικότερο, είναι ερωτευμένο με την Ζωή!
Σκέψεις σκιερές αλλά είναι σκέψεις και αυτές είναι σαν τα συννεφάκια που πότε είναι λευκά, πότε ροζ και πότε γεμάτα καταιγίδες!
Χαίρομαι που ακολούθησες την ενθάρρυνση μας και έχεις βαλθεί να γράψεις e-βιβλίο ή όπως αλλιώς ονομάζεται, πάντως θα είμαι αναγνώστρια σου, όπως εξ άλλου είμαι από τότε που απέκτησες blog!
Καλή δυναμική συνέχεια στο ατμοσφαιρικό σου γράψιμο!
ΑΦιλάκια Μαρινάκι πάντα με αγάπη!
Μαγισσούλα μου σ’ ευχαριστώ για τις σκέψεις σου και τα λόγια σου και φυσικά για όλη τη στήριξη σου όλα αυτά τα χρόνια.
Η αλήθεια είναι ότι είσαι από τους πρώτους μου αναγνώστες.
Έχεις δει τη γραφή μου να μεγαλώνει και να αλλάζει.
Καλή και δυναμική συνέχεια να έχουμε όλοι στις μέρες και τη ζωή μας.
Σε φιλώ γλυκά!
Χαίρομαι που μπόρεσα και γράφτηκα και διαβάζω όλα όσα γράφειςή ασχολήσαι. Λίγουλάκι διαφορετικές οι απόψεις μου γιατί ως γνωστό είμαι και λίγο..συννεφοπερπατημένη! Έχεις δει την ταινία:” Θα σε βρω στο Παράδεισο”;.Η Κόλαση και ο Παράδεισος είναι να ζούμε με όσα φοβώμαστε ή με όσα αγαπήσαμε. Έρωτας; Φαντάσου την ζωή χωρίς αυτόν.. Συνήθως προσπαθώ να βλέπω την φωτεινή πλευρά σε όλα, δεν αντέχω το αβέβαιο σκοτάδι.. κάτι σαν την ..χαχα ..την καραντίνα τώρα!
Κάπου στην άνοιξη, περιμένω την έκδοση του πρώτου μου μυθιστορήματος. Θα χαιρόμουν να ήσουν μια από τις αναγνώστριες του!
Την Καλημέρα μου!
Βασίλη, δε ξέρω αν αναφέρεσαι στην Αχτίδα ή σε μένα, είμαι σίγουρη όμως ότι όλοι θα χαρούμε να το διαβάσουμε.
Με το καλό και να ‘ναι καλοτάξιδο!
Καλή επιτυχία!
Αχτίδα μου να ‘σαι καλά, σ’ ευχαριστώ που γράφτηκες, αλλά και για τις σκέψεις σου.
Προσωπικά δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή χωρίς έρωτα. Το κρίνεται κι από το blog μου νομίζω, “Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή” χαχα
Η Κόλαση κι ο Παράδεισος είναι κάτι διαφορετικό πιστεύω για τον καθένα.
Κι ίσως για το ίδιο πρόσωπο, σε άλλη φάση της ζωής του, να αλλάζει και πάλι η άποψη του γι’ αυτά.
Να ‘σαι καλά Αχτίδα μου! Και να ‘χεις μια υπέροχη Κυριακή.
Πολύ σε ευχαριστώ που πέρασες!