Marina Tsardakli Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη, στη σύγχρονη γενιά, που δεν ξέρει πια, για τι να πρωτοαγωνιστεί!
Κάθε γενιά στην ιστορία της, έχει να παλέψει με τους δικούς της δαίμονες. Διαφορετικές μορφής, ίσως όχι δύναμης, μα όπως και να ‘χει δαίμονες.
Έτσι λοιπόν και η δική μου γενιά δίνει τους δικούς της αγώνες.
Πάλεψε με την κρίση, τα μνημόνια και άρα τις επιπτώσεις τους, την πανδημία και την απόρροια της, με τις οποίες συνεχίζει να παλεύει. Και τώρα ήρθαν και άλλα να προστεθούν στον αγώνα της.
Η σύγχρονη γενιά παλεύει για τα δικαιώματα της
Δικαιώματα τα οποία δεν είναι δεδομένα!
Δε θα σου ωραιοποιήσω την κατάσταση, ξέρουμε όλοι τις δυσκολίες της, ούτε θα μιλήσω κολακευτικά για τη γενιά μου. Έχουμε κατηγορηθεί ως συνέχεια μιας γενιάς, που τη χαρακτήριζε ο ωχαδερφισμός και ο νωχελισμός.
Πρόσφατα όμως, με αφορμή τα εργασιακά δικαιώματα εργαζομένων γνωστής πλατφόρμας, η γενιά μου απέδειξε πως είναι έξυπνη .
Γιατί τα social media πια, με όλα τα στραβά και τα ανάποδα τους, έχουν δύναμη. Και εμείς σαν γενιά τη διαχειριστήκαμε για να το κάνουμε θέμα.
Γιατί σήμερα ήταν αυτοί οι εργαζόμενοι, αύριο θα ήμασταν εμείς.
Και αυτό είναι κάτι που αν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, πρέπει να το κάνουμε εδώ και τώρα.
Ο πολίτης έχει δύναμη. Και πρέπει να δρα και να αντιδρά συλλογικά. Δεν είμαστε τόσο ανίσχυροι όσο πιστεύουμε ή όσο βολεύει να πιστεύουμε.
Δε θα αλλάξουμε καμιά κατάσταση, εντελώς. Τουλάχιστον όχι με μια φορά. Αλλά αποδείξαμε, πως έχουμε όρια και αυτό για εμένα ήταν μια πολύ ευχάριστη στιγμή, των social media και της κοινωνίας γενικότερα.
Η σύγχρονη γενιά παλεύει για τη ζωή της
Κυρίως βέβαια, η σύγχρονη γυναίκα. Σαφώς γυναικοκτονίες συνέβαιναν και στο παρελθόν, αλλά δε θυμάμαι ποτέ ξανά, τόσες μαζί, σε ένα διάστημα τόσο λίγων μηνών.
Η σύγχρονη γυναίκα λοιπόν, εκτός της συνεχούς πάλης για τη θέση της στην κοινωνία και τον εργασιακό της χώρο, έχει να παλέψει και για την ίδια της τη ζωή.
Πόσα χρόνια πίσω έχουμε γυρίσει, το έχουμε συνειδητοποιήσει;
Το ασήκωτο βάρος των λανθασμένων προτύπων και νοοτροπιών το έχουμε αντιληφθεί;
Και αν η απάντηση και στα δυο ερωτήματα είναι ναι, γιατί συνεχίζουμε να τα αναπαράγουμε και να τα τρέφουμε;
Με πόσο αίμα αθώων γυναικών πρέπει να ποτιστεί η γη, μέχρι να φωνάξουμε, ένα πανίσχυρο : φτάνει!
Μιλάμε για πατριαρχία, μιλάμε για λάθη της κοινωνίας, ας σταματήσουμε να μιλάμε και ας αρχίσουμε να αντιδράμε.
Δε φταίνε τα θύματα, φταίει η κοινωνία που αναθρέφει θύτες!
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Είναι τόσα πολλά αυτά που συμβαίνουν καθημερινά, που νιώθω πως δεν ηρεμούμε. Κακά τα ψέματα η πανδημία έχει εντείνει πολλές καταστάσεις. Οι οποίες όμως προϋπήρχαν, δεν τις δημιούργησε (στις περισσότερες περιπτώσεις), απλά τις επιδείνωσε.
Πρέπει να πάρουμε μια ανάσα και να κοιτάξουμε τι θα κάνουμε!
Με ψυχραιμία όμως. Υπάρχει μια ένταση που αν και κατανοητή -μιας και συμβαίνουν πολλά- δε βοηθά πουθενά.
Στις άγριες και περίεργες εποχές που ζούμε, πρέπει να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο.
Με κατανόηση, ευγένεια και σεβασμό.
Γιατί το μέλλον διαγράφεται στις αποχρώσεις του μαύρου και είναι στο χέρι μας να το φωτίσουμε. Μέσα από την καθημερινότητα μας και τη στάση μας απέναντι στη ζωή και τον άνθρωπο (συμπεριλαμβανομένου και τον εαυτό μας φυσικά).
Να είμαστε καλά, να αγωνιζόμαστε καθημερινά για τη ζωή που μας αξίζει!
Και ακόμα και τις μέρες που η ζωή, το κάνει δύσκολο να την ερωτευτούμε, εύχομαι να συνεχίζουμε την προσπάθεια!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)
Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.
Έχετε πολλά να αγωνιστείτε δυστυχώς, κι εμείς περάσαμε από τέτοια μονοπάτια δύσβατα. Σου θυμίζω πως όταν ήμουν φοιτήτρια επί Χούντας, ξαφνικά μία κλωτσιά στη πόρτα μας και μπαίνανε μέσα παιδαρέλια της ΕΣΑ και παίρνανε χωρίς καν άδεια φοιτητές με ..σόϊ αριστερών ιδεών. Όσο για τις γυναικοκτονίες .. πάντα η γυναίκα από τα χρόνια των γιαγιάδων μας υποφέρανε τον λανθασμένο ανδρισμό . Πιστεύω όμως , εγώ προσωπικά, ότι τα σημερινά κορίτσια δεν προσέχουν τι διαλλέγουν, με ποιούς “ανοίγονται”. Όσο για τη βία.. δεν πιστεύω ότι από την αρχή του δεσμού δεν βλέπουν το πρώτο σημάδι βίας. Ένας τέτοιος σύντροφος φαίνεται, δεν μπορεί να καλύψει αυτή την πλευρά του.Κουράγιο στη δική σας γενειά..έχετε πολλά να αντιμετωπίσετε μα και σε πολλά μέρη προστασίας να στραφείτε. Υπήρχαν λες κάποτε καταφύγια κακοποιημένων γυναικών;
Όλες οι γενιές είχαν τους δικούς τους δαίμονες Γεωργία μου, γι’ αυτό ξεκίνησα με αυτή την παραδοχή.
Τώρα για τα καταφύγια κακοποιημένων γυναικών, δυστυχώς η κοινωνία μας είναι πολλά χρόνια πίσω. Πολλές φορές αποτελούν ταμπού ή δεν υπάρχει η σωστή πληροφόρηση και έτσι οι γυναίκες ή φοβούνται να καταφύγουν σε αυτή τη λύση ή τη βρίσκουν ανέλπιδη.
Εύχομαι να μη χαθεί άλλη γυναίκα άδικα και να βοηθήσουμε όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά σε αυτό.
Γιατί επιμένω πως δε φταίνε τα θύματα, αλλά η κοινωνία μας που αναθρέφει θύτες.
Καλό Σαββατοκύριακο Γεωργία μου. Σε φιλώ!
Καλησπέρα Μαρίνα μου,
πόσα έχουν μαζευτεί ναι; Πολλά και μεγάλα! Βρε Μαρίνα μου, δεν μπορείς όλα μαζί να τα συζητήσεις αυτά. Κάθε ένα είναι και ένα κεφάλαιο από μόνο του.
Εργασιακά δικαιώματα: Δες! Η κυβέρνηση ψήφισε ένα νόμο έκτρωμα που διαλύει τις εργασιακές σχέσεις. Δεν έρχονται εκ Θεού όλα τούτα. Κάποιος, δίνει το δικαίωμα στην εργοδοσία να θεωρήσει εαυτόν αφέντη εποχής φεουδαρχίας.
Γυναικεία δικαιώματα: Δες! Υπάρχει μια νοοτροπία στην ελληνική οικογένεια, ακόμα και σε νέους γονείς, 40άρηδες, ότι ο γιόκας τους είναι ο γαμήκουλας της γειτονιάς και άμα κάποια δεν του κάτσει, τότε ο γίγαντας γιόκας τους έχει το δικαίωμα να την σκοτώσει ακόμα. Για κάνε μια βόλτα στη Κρήτη, στη Μάνη, στα χωριά. Να δεις θέση η γυναίκα εν έτει 2021.
Κοινωνικά δικαιώματα: Δες την υπόθεση Ζακ! η υπόθεση καθυστερεί προκλητικά, οι ένοχοι παίζουν κρυφτό, οι μπάτσοι την ίδια νοοτροπία κουβαλάνε. Τους έβαλε κανείς χέρι; Είναι ή δεν είναι πολιτικό το ζήτημα;
Αν θες, στο σημείο που θα χρεώσω πράγματα στην νέα γενιά είναι η μερική εγκληματική της αφέλεια, να μην κρίνει ουσιαστικά πολιτικά τις επιλογές της την ώρα που πρέπει. Αν ψηφίζουμε με γνώμονα το “ωχ αδελφέ” και “όλοι ίδιοι είναι”, ε δεν πάμε πουθενά κορίτσι μου.
Μακρυγόρησα και συγγνώμη. Δεν είναι καλά τα πράγματα έξω και θα χρειαστεί πολύ πλάτη για να γυρίσει ο τροχός. Ευτυχώς οι εργαζόμενοι στην e-food κατάλαβαν την αξία του συνδικάτου και του συλλογικού αγώνα.
Σε φιλώ κορίτσι μου.
Πολλά δεν μπορούμε να συζητήσουμε ενδελεχώς Γιάννη μου, αλλά δεν πειράζει. Σημασία έχει και μόνο που τα θίγουμε.
Όλα αυτά που αναφέρεις για τα δικαιώματα τα εργασιακά, τα γυναίκεια, τα κοινωνικά, ακόμα και για τις πολιτικές επιλογές, είναι ακριβώς αυτές οι λάθος νοοτροπίες και τα πρότυπα που αναφέρω στην ανάρτηση.
Πιστεύω, γιατί αλλιώς ξοφλήσαμε, πως πλέον, όλες οι υπάρχουσες γενιές και ειδικά μετά το σοκ της πανδημίας, βλέπουμε τα πράγματα κάπως πιο συνειδητοποιημένα.
Ωστόσο, αυτή η νοοτροπία του “όλοι ίδιοι είναι” και “τι μπορούμε να κάνουμε και εμείς” και εμένα με τρομάζει.
Μη ζητάς συγνώμη για την έκταση του σχολίου σου. Μπορούμε να γράφουμε όσο θέλουμε στα blogs. Δεν μας έχουν βάλει ακόμα ένφια χαχαχα (ας μην βάζω ιδέες)
Καλό Σαββατοκύριακο Γιάννη!
Χαίρομαι με την ωριμότητα της σκέψης σου Μαρίνα μου, χαίρομαι να κάνουμε κουβέντες. Να είσαι καλά. Προχωράμε μάχιμοι κοπέλα μου.
Να είσαι καλά Γιάννη! Μην το συζητάς πάντα μάχιμοι προχωράμε. Καλή δύναμη σε όλους μας!
Ναι τα νέα παιδιά έχουν πολλά για να αγωνιστούν. Με τα μνημόνια άρχισαν να γκρεμίζονται εργασιακά δικαιώματα και σήμερα συνεχίζουν να γκρεμίζονται αλλά …φυσικά ο πολίτης έχει δύναμη. Όχι ως μονάδα αλλά ως γροθιά όλοι μαζί. Πολλά μπορούν να αλλάξουν αν το θέλουμε.
Όσο για τη θέση της γυναίκας…κοίτα πάντα ήταν έτσι και χειρότερα πιστεύω εγώ. Απλα τώρα είναι θέματα που προωθεί η τηλεόραση, η ειδησεογραφία. Αν δεν τα μαθαίνεις δεν τα ξέρεις ότι συμβαίνουν. Πάντα συνέβαιναν και χειρότερα θα πω.
Όσο για την κατανόηση και σεβασμό του ενός προς τον άλλον…μμμμ πολλά ζητάς. Δεν ελπίζω γιατί ο καθένας περιχαρακώνεται στα εντός και επί τ’αυτά και ξεσπά στους άλλους, πατά επί πτωμάτων κλπ κλπ
Σύνεση θέλει και δύναμη για αγώνα
Τα φιλιά μου κορίτσι μου γλυκό
Δυστυχώς Άννα μου αν δεν μάθουμε να στεκόμαστε με σεβασμό ο ένας απέναντι στον άλλο, το μέλλον διαγράφεται ακόμα πιο μαύρο, απ’ ότι δείχνει.
Η ένταση υπάρχει δυστυχώς και δεν βοηθά. Ίσα ίσα που χειρότερα τα κάνει.
Να έχουμε κουράγιο, να αντέχουμε και να αγωνιζόμαστε θα ευχηθώ.
Καλό Σαββατοκύριακο Αννούλα μου!
Σε φιλώ!
Συμμερίζομαι απόλυτα, Μαρίνα, τους προβληματισμούς σου, η γενιά σας έχει να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα, δεν θα πω ότι κάθε γενιά πέρασε τα δικά της, διότι είχα κάποτε την ελπίδα ότι ότι το μέλλον θα ήταν καλύτερο. Εργασιακή εκμετάλλευση, ειδικά των νέων ανθρώπων, σε τέτοιο βαθμό, που να αμφιβάλλεις αν τα θέλουν στη χώρα τους. Οι γυναικοκτονίες που, κατά την γνώμη μου, δεν είναι άσχετες με το πως μεγαλώνουν τα παιδιά μας, δίχως όρια και κανόνες, με την αίσθηση ότι όλα τους ανήκουν. Που δεν αντέχει στα δύσκολα, την απόρριψη, που ο εγωισμός τους βρίσκεται στα ύψη. Μια κοινωνία, που έχει κλειστεί στον εαυτό της από φόβο ή απογοήτευση. Μια αίσθηση ότι η αμορφωσιά και το μαύρο, χέρι χέρι, θέλουν να πάρουν το πάνω χέρι στην Πατρίδα μας.
Προβληματίζομαι αλλά αισθάνομαι αδύναμος για να αλλάξω πλέον κάτι.
Την Καλημέρα μου!
Και τώρα θα μπορούσε να υπάρχει η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον. Αρκεί να σταματήσουμε να χωριζόμαστε σε στρατόπεδα και να αγωνιστούμε για το κοινό μας καλό. Ωστόσο διαπιστώνουμε καθημερινά πόσο εύκολος είναι ο διχασμός.
Οι γυναικοκτονίες σαφέστατα δεν είναι τυχαίες και έχουν απόλυτη σχέση με την ανατροφή των παιδιών. Γι’ αυτό οι γονείς πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως η ευθύνη τους είναι τεράστια, τόσο απέναντι στο παιδί τους όσο και στην κοινωνία.
Σε ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου Βασίλη.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα 🙂
Λέω Μαρινάκι μου, να απαντήσω όπως το αισθάνομαι στο ερώτημα που είναι και ο τίτλος της ανάρτησης σου, “Για τι να πρωταγωνιστούμε”.
Στα πάντα καλό είναι να πρωταγωνιστείτε για τον απλούστατο λόγο, ότι είστε νέοι, έχετε όλη τη ζωή μπροστά σας, έχετε αυτή την λεπτή ενέργεια που σας ωθεί, το ορμονικό σας σύστημα είναι ακμαίο και το σημαντικότερο είστε υπεύθυνοι για τα λάθη σας, γιατί αυτά θα σας διδάξουν! 😉
Συμφωνώ με όλα τα σχόλια ειδικά της Γεωργίας αφού είμαστε κοντά και ηλικιακά!
Καλή δύναμη στους νέους με ευχές για λίγη περισσότερη πνευματικότητα!
ΑΦιλάκια και να έχουμε όλοι μας, ένα φωτεινό και χαμογελαστό Σ/Κ!
Καλή δύναμη σε όλους μας.
Θα συμφωνήσω με το θέμα της πνευματικότητας. Και εγώ θα ήθελα να το δω στη γενιά μου, γιατί πιστεύω θα μας βελτίωνε και θα μας εξισορροπούσε.
Ο χρόνος θα δείξει.
Καλή και φωτεινή εβδομάδα να έχουμε μαγισσούλα μου 🙂