35 και συνεχίζουμε (& 25 λέξεις)

35 χρόνια και συνεχίζουμε – με χιούμορ, πίστη και λίγες (πολλές) ανατροπές

Αύριο, 31 Μαίου, ανταμώνω τα 35. Δε με τρομάζει ο αριθμός! Αντίθετα, με συναρπάζει, το πόσα χωρούν μέσα του. Καλές στιγμές, άσχημες και επεισοδιακές…

Πέρασε, μια χρονιά με προσωπικές μάχες, αλλά και παγκόσμιες απειλές. Φέτος μόνο, 2-3 φορές ακουμπήσαμε τα όρια του Παγκόσμιου Πολέμου. (Ίσως και παραπάνω!)

Πέρασε ακόμα μια χρονιά

Η χρονιά που πέρασε δεν ήταν σε καμιά περίπτωση εύκολη! (Γενικά βέβαια, τα χρόνια μετά το 2020, δεν ήταν ωραία για εμένα). 

Ήταν, όμως, γεμάτη. Γεμάτη μαθήματα, καθυστερήσεις, εσωτερικά restart, ανησυχία και εκείνη την ελπίδα, που δεν ξέρεις πώς αντέχει ακόμα να σε συνοδεύει. Δεν είναι πάντα εύκολη η ζωή. Την τελευταία χρονιά, ειδικά, υπήρξαν στιγμές που συναισθηματικά, λύγισα. Αλλά δόξα τω Θεώ, μου έδωσε δύναμη και δεν έσπασα! 

Με πίστη, ελπίδα και ρεαλισμό

Στο παρελθόν προσπαθούσα να έχω σχέδιο για τα πάντα. Στα 35 πια (ε για μια μέρα διαφορά θα τα απορρίψουμε;! χαχα), έμαθα να αφήνω χώρο και στο άγνωστο. Και αυτό έχει φυσικά, τη δική του μαγεία.

 Βάζω στόχους, έχω το πρόγραμμα μου, γιατί κακά τα ψέματα, λατρεύω τη ρουτίνα μου, με γεμίζει! Αλλά δίνω χώρο και για το απροσδόκητο. Ό,τι χροιά και αν έχει.

Και μαζί με τον ρεαλισμό, κρατώ και την πίστη και το χιούμορ μου, γιατί αυτά ήταν δυο στοιχεία που με κράτησαν όρθια και μου έδιναν παρηγοριά.

Κρατάω μέσα μου, πάντα μια ελπίδα, αλλά προσπαθώ να μη χτίζω προσδοκίες. Γιατί, μόνο σε απογοητεύσεις οδηγούν.

Ευγνωμοσύνη και συνέχεια στη νέα μου αυτή χρονιά.

Γιατί κακά τα ψέματα, χωρίς ευγνωμοσύνη, δεν καταλαβαίνεις πόσα πραγματικά έχεις στη ζωή σου. Και βιώνουμε μια εποχή, με βία, πολύ θάνατο, πολύ μίσος, μια εποχή σκοτεινή. Οπότε, σε αυτό το σκοτάδι, πρέπει να απαντάμε με το φως της ψυχής μας, γιατί αλλιώς θα χαθούμε στον κυκεώνα των καιρών που αξιωθήκαμε να ζήσουμε.

Λίγες τελευταίες σκέψεις

Δεν έχω συγκεκριμένη ευχή για τη νέα μου χρονιά. Έχω βέβαια, μια επιθυμία: Να συνεχίσω να εξελίσσομαι, να αγαπώ, να γελάω και να μην ξεχνώ ότι η ζωή δεν είναι τέλεια – αλλά είναι πολύτιμη.

Στα 35 μου, νιώθω πιο αυθεντική από ποτέ.

Με έχει κουράσει βέβαια, ο εγωισμός της εποχής, που πια έχει περάσει σε όλες τις σχέσεις (οικογενειακές, συναδελφικές, φιλικές, κ.α.). Και φυσικά και στις συμπεριφορές των ανθρώπων, με τις οποίες καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι και στην πραγματική ζωή και στο διαδίκτυο. Επίσης, με κουράζει και με θλίβει, η έλλειψη διαλόγου. Καθώς και ότι πια όλοι ποθούν το γρήγορο και το εύκολο και χάνεται η ουσία και το βάθος!

Αλλά, κρατάω τις εμπειρίες μου σαν οδηγούς και αφήνω χώρο για το καινούριο.

Χρόνια μου πολλά, λοιπόν,  με ευχή η χρονιά αυτή, που αρχίζει στα γενέθλια μου, να είναι λίγο πιο ήσυχη, λίγο πιο φωτεινή. Για μένα, για εμάς, για τον κόσμο όλο.

Αλήθεια, εσάς ποιο ήταν το “μάθημα” ή το συναίσθημα που σημάδευσε τα  35 σας;

✨

25 λέξεις

Α και πριν φύγετε, να παρουσιάσω και το ολιγόλεκτο μου, στο δρώμενο 25 λέξεις, που οργάνωσε η Μαρία Νικολάου, από το blog το Κείμενο. Συγχαρητήρια στην Αλεξάνδρα μας, για τη διάκριση της και σε όλους τους bloggers που συμμετείχαν, για τις ωραίες συμμετοχές τους.

Μαρία, μας οργάνωσες και πάλι αυτό το ωραίο δρώμενο και μας ενέπνευσες με μια υπέροχη φωτογραφία. Σε ευχαριστώ, καθώς και όσους στάθηκαν στη συμμετοχή μου, η οποία και ακολουθεί:

Με το καλό στα επόμενα: στα δρώμενα μας και σε ό,τι μας φέρει η ζωή!

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Για τα πνευματικά δικαιώματα, της ανάρτησης μπορείς να μάθεις περισσότερα εδώ!

Aν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media!

Στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter, newsletter