Marina Tsardakli 
Ο Σεπτέμβρης ήδη μετράει την πέμπτη μέρα του και οδεύουμε προς τη φθινοπωρινή ισημερία. Περιμένω υπομονετικά, να φύγει η τόση ζέστη και να έρθουν βροχούλες, που έχουμε τις έχουμε τόση ανάγκη.
Το φθινόπωρο, μεταξύ άλλων, το αγαπώ, γιατί είναι μια εποχή αλλαγής.
Και ζούμε σε ένα κόσμο, που έχει ανάγκη επειγόντως από μια αλλαγή. Αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή προτεραιοτήτων και φυσικά, αλλαγή διάθεσης.
Οπότε, ίσως το φθινόπωρο, να είναι η έμπνευση που έχουμε ανάγκη για να τις πραγματοποιήσουμε.
Αλλαγή νοοτροπίας
Ζούμε σε έναν κόσμο, περίεργο, που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Που εστιάζει πολύ στο εύκολο, το γρήγορο και δίνει μεγάλη βάση στο “φαίνεσθαι”. (Κάτι που με τρομάζει! Γιατί, δείχνει τι χτίζει το αύριο!)
Ίσως λοιπόν, είναι ώρα να επανεξετάσουμε πώς βλέπουμε τόσο τον εαυτό μας και τον κόσμο, όσο και το πώς αντιδρούμε σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Και βέβαια, να δώσουμε έμφαση στην αυθεντικότητα, την ενσυναίσθηση, και την υγιή επικοινωνία. Γιατί, φυσικά, όλα παίζουν τον δικό τους ρόλο.
Αυθεντικότητα: Γιατί ζούμε σε μια εποχή που στα social media, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Και που το AI, σαρώνει σε κάθε πλατφόρμα. Από τα social media και πλατφόρμες συγγραφής, μέχρι το blogging. Η αυθεντικότητα λοιπόν δεν είναι και τόσο δεδομένη. Οπότε, ας την αναζητούμε και ας την αποζητούμε και όχι μόνο αυτό το φθινόπωρο!
Ενσυναίσθηση: Γιατί, δεν περισσεύει. Υπάρχει πολλή σκληρότητα και αδιαφορία, το βλέπουμε σε διάφορους τομείς της καθημερινότητας. Και γενικά η ανθρωπιά και η συμπόνια δεν είναι πια δεδομένες! (Εξέλιξη σου λέει μετά!)
Οπότε, αυτό το φθινόπωρο, μακάρι να δούμε περισσότερη ενσυναίσθηση γύρω μας. Το ‘χει ανάγκη ο κόσμος μας! (Και η βασανισμένη μας ψυχή, εδώ που τα λέμε!)
Υγιή Επικοινωνία: Υπάρχει πολύ αδιαλλαξία και ισχυρογνωμοσύνη στις μέρες μας. (Δυστυχώς!) Και υπάρχει και πολλή τοξικότητα. Επίσης, έντονα εντοπίζω τα τελευταία χρόνια, ένα παρακλάδι της: την τοξική θετικότητα. (Για να μη μιλήσω και για το politically correct!) Για την οποία θα μπορούσα να μιλάω ώρες και να μην ξαναμιλήσω ποτέ στους εκφραστές της!
Μακάρι, λοιπόν, αυτό το φθινόπωρο, να δώσουμε έμφαση στην υγιή επικοινωνία!
Ας μην ξεχνάμε, ότι η αλλαγή νοοτροπίας ξεκινά με μικρές, καθημερινές επιλογές. Και το φθινόπωρο είναι μια ευκαιρία για να το ξεκινήσουμε και να το καταφέρουμε.
Αλλαγή προτεραιοτήτων
Με απόλυτο σεβασμό στις ανάγκες μας. Γιατί, ζούμε σε μια εποχή, με πολύ εγωισμό και μια ανάγκη ο καθένας να εξυπηρετήσει τα δικά του θέλω και συμφέροντα.
Το να οριοθετούμε λοιπόν τις καταστάσεις γύρω μας, είναι αυτό που έχει ανάγκη το μέσα μας.
Γιατί, αν δε δώσουμε εμείς προσοχή στις ανάγκες, την ψυχολογία μας και τα όρια μας, δε θα το κάνουν φυσικά οι άλλοι.
Ας κάνουμε λοιπόν, την ψυχική μας ηρεμία και την εκπλήρωση των καθημερινών στόχων μας, προτεραιότητα! Όχι με πίεση και εξαναγκασμό, αλλά με αγάπη, αποδοχή και σεβασμό για τον εαυτό μας.
Και φυσικά, ας επιλέγουμε να επενδύουμε τον χρόνο μας και την ενέργεια μας, σε ό,τι μας γεμίζει: ψυχικά, πνευματικά, αλλά και συναισθηματικά. Είναι πολύ σημαντικό!
Αλλαγή διάθεσης
Πραγματικά, πολλές φορές με προβληματίζει πόσος κόσμος προχωράει σκυθρωπός στον δρόμο. Ή πόσοι μελαγχόλησαν μόλις γύρισαν από διακοπές. Και σας το λέω με κάθε ειλικρίνεια, με αγχώνει το πού θα μας οδηγήσει αυτό. Το να μην έχουμε δηλαδή όρεξη για ζωή, χαρά μέσα μας. Να βλέπουμε τις μέρες μας ως μια διεκπεραίωση! Δεν είναι ωραίες οι συνθήκες γύρω μας το κατανοώ και η καθημερινότητα μας, έτσι όπως διαμορφώνεται από τις συγκυρίες της κοινωνία, δεν είναι καλή!
Όμως, κάτι πρέπει να κάνουμε γι’ αυτό. Και αυτό το “κάτι” είναι φυσικά διαφορετικό για τον καθένα. Με σεβασμό, στη ζωή του και όσα αυτή περιλαμβάνει και θέλει, αλλά και την ψυχή του.
Το φθινόπωρο είναι πάντως ιδανική εποχή για να αλλάξουμε διάθεση.
Έχει αυτό το cozy vibe που, σε βάζει σε μια άλλη ατμόσφαιρα. Και σε ωθεί να το δεις απ’ τη δική σου πλευρά και να αναζητήσεις, αυτό που σου φτιάχνει τη διάθεση.
Αλλαγή διάθεσης δε σημαίνει βέβαια, να εξαναγκάσουμε τον εαυτό μας, να νιώσει θετικά συναισθήματα. Αλλά, αφορά την κατανόηση του πώς πραγματικά νιώθουμε. Και την αποδοχή των συναισθημάτων μας. Και από εκεί, μπορούμε να δημιουργήσουμε χώρο για πιο φωτεινά συναισθήματα και πιο θετικές σκέψεις.
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Αυτό το φθινόπωρο ας το δούμε σαν ευκαιρία:
- Να αλλάξουμε ό,τι μάς βαραίνει (αλλά και ό,τι νιώθουμε ότι πρέπει: τον χώρο μας, την εξωτερική μας εμφάνιση, κ.α.).
- Να θυμηθούμε τι αξίζει για εμάς, αλλά και σε εμάς.
- Και φυσικά, να επαναπροσδιορίσουμε όσα μάς απασχολούν και νιώθουμε ότι μας καθορίζουν.
Να δούμε τη ζωή, από μια ματιά πιο ουσιαστική.
Και γιατί όχι, να την ερωτευτούμε! (Δεν θα το κλείσουμε κιόλας το blog χαχα)
Σε φόντο φθινοπωρινό (όσο φθινοπωρινό μπορεί να είναι στην Ελλάδα τέλος πάντων χιχι), ας απολαύσουμε τις μέρες μας, τις στιγμές μας. Μία μέρα τη φορά. Με ευγνωμοσύνη! Που βαδίζουμε σε μια ακόμα εποχή…
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Για τα πνευματικά δικαιώματα, της ανάρτησης μπορείς να μάθεις περισσότερα εδώ!
Aν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media!
Στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter, newsletter
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Καλησπέρα αγαπημένη μου φίλη. Ανέκαθεν το όμορφο δικτυακό σου σπιτικό λειτουργούσε σαν χώρος ελεύθερης σκέψης και στοχασμού.
Έτσι και σήμερα, το θέμα σου είναι τόσο πλούσιο σε ζητήματα, που ανοίχτηκαν κατά …ριπάς.
Μαρίνα μου, μερικές παρατηρήσεις, που δεν είναι θέσφατα αλλά απόψεις μου προς συζήτηση και …διαβούλευση που λέει και η μαφιόζικη …κυβέρνησή μας.
-Μεγάλος αριθμός ανθρώπων μετατρέπει τη μιζέρια σε άποψη, τρόπο ζωής και φτηνό άλλοθι να κρύψει την αποτυχία του να παλέψει να αλλάξει κάποια πράγματα στη ζωή του.
-Παλιότερα στη δεκαετία 1960-70, που έζησα τις εποχές της ανέχειας, της ξενιτιάς, οι άνθρωποι ναι στέναζαν στη στέρηση αλλά, μέσα τους έκρυβαν θησαυρούς διάθεσης. Αυλή, γείτονας, γιασεμί, κληματαριά, ραδιάκι, τραγούδι, βραδιές με τους γείτονες με ψωμοτύρι, ελιά και ντομάτα.
-Σήμερα βουλιάξαμε σε περιττές καταναλώσεις, σε “ανάγκες” που μας φύτεψαν και φυσικά δεν βγαίνουμε οικονομικά. Ένα μικρό παράδειγμα να σου πω: Γιατί ρε φίλε να πάς με την οικογένειά σου ή τη συντροφιά σου σε ξαπλώστρα στην παραλία; Για δώσε μου ένα λόγο;
Όλα λοιπόν εξαρτούνται από το ΠΩΣ βλέπουμε τη ζωή.
Τέλος, Μαρίνα μου, η οικονομική βάση κρίνει πολλά στη ζωή μας.
Εδώ είμαι για κουβεντούλα, κορίτσι μου.
Καλησπέρα Γιάννη,
Σε ευχαριστώ για τα ζεστά σου λόγια και τις σκέψεις σου.
Θα σταθώ στη φράση σου, γιατί με βρίσκει σύμφωνη: “Όλα εξαρτώνται από το πως βλέπουμε τη ζωή”.
Πράγματι, παλιότερα, παρότι ήταν και τότε δύσκολες οι εποχές υπήρχε περισσότερη διάθεση (για ζωή) και επέτρεψε μου, και πιο ουσιαστικές σχέσεις και επικοινωνίες. Ρωτούσες “τι κάνεις” από ενδιαφέρον, όχι τυπικά από υποχρέωση.
Όντως, σήμερα πολλοί μπερδεύουν την ποιότητα ζωής με την υπερκατανάλωση, και ήδη μας στοιχίζει σαν κοινωνία και σαν ανθρωπότητα.
Σίγουρα, η οικονομική βάση παίζει τεράστιο ρόλο. Αλλά ακόμη και μέσα στις δυσκολίες, αν διατηρήσουμε την ανθρωπιά, την ενσυναίσθηση μας, την απλότητα, μπορούμε να βρούμε φως στο τούνελ.
Συμφωνώ μαζί σου, σε αυτό που λες για τις ξαπλώστρες! Είναι χαρακτηριστικό της τάσης της εποχής. Μια περιττή πολυτέλεια, πολλές φορές επιβεβλημένη περισσότερο κοινωνικά, παρά ουσιαστικά. (Βλέπεις βγαίνουν αλλιώς οι insta photos στην ξαπλώστρα). Είναι όμως δικαίωμα του καθενός τι θέλει να κάνει στην παραλία και στη ζωή του γενικότερα!
Για εμένα, όμως, μεγαλύτερη σημασία έχει το εξής: Πόσες “προσιτές πολυτέλειες” μπορούμε να έχουμε σήμερα; Και δεν εννοώ τα περιττά, αλλά πράγματα απλά, καθημερινά, όπως να βγεις για έναν καφέ, ένα φαγητό με φίλους! Πόσο συχνά μπορούμε να το κάνουμε αυτό πια; Όχι πολύ. Γιατί οικονομικά δε βγαίνει! Αυτό πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά.
Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου και τον χρόνο σου.
Καλό ξημέρωμα! Καλό Σαββατοκύριακο!
Σεπτέμβρης με μελαγχολεί γιατί μου θυμίζει πως το καλοκαίρι που τόσο αγαπώ και ας κάνει πολύ ζέστη πολλές φορές, έφυγε και θα πρέπει να δείξω υπομονή ένα χρόνο!
Χαίρομαι που είμαι πάλι κοντά σας, να σχολιάζω τις αναρτήσεις σου, Μαρινάκι μου!
Στέλνω ΑΦιλάκια αγάπης με όλη μου τη καρδιά! 🙂
Και του χρόνου να είμαστε καλά, να ανταμώσουμε ξανά κάθε εποχή!
Και εγώ χαίρομαι που είσαι και πάλι εδώ μαγισσούλα μου.
Υγεία και μέρες ήσυχες και φωτεινές σου εύχομαι.
Πολλά φιλιά. Καλό ξημέρωμα και καλό Σαββατοκύριακο!
Σίγουρα θα ψάχνουμε για αυθεντικότητα σε λίγο καιρό και δεν θα βρίσκουμε! Γιατί ενσυναίσθηση, έτσι κι αλλιώς, σπανίως βρίσκαμε! (Δεν σε είχα επιλέξει τυχαία ως υποστηρικτική μου βοηθό τις πρώτες άγριες μέρες της διάγνωσης, Μαρινάκι μου γλυκό!)
Παλιά λάτρευα το φθινόπωρο, τα χρώματά του, τις μυρωδιές του, την έλλειψη ζέστης και κρύου -άρα ιδανικό κλίμα! Τα τελευταία χρόνια ταλαιπωρούμαι πολύ το φθινόπωρο, ιδίως τον Σεπτέμβρη: πρέπει να διώξω τη σκόνη του καλοκαιριού, να μαζέψω τη βεράντα, να προσαρμοστώ στης αλλαγή της ώρας… Είναι πολλά! Και εις διπλούν για μένα -φροντίζω δύο σπίτια!
Ο επαναπροσδιορισμός όμως που προτείνεις είναι εξαιρετική ιδέα!
Θα προσπαθήσω να το δω αλλιώς… Ίσως με βοηθήσει και το δρώμενο που έρχεται. Είμαι σίγουρη ότι θα κρατήσεις ψηλά τα vibes κι εσύ…Ίσως κάτι γίνει
Η διακόσμηση, οι εικόνες το όλο σκηνικό εδώ μέσα όμως είναι υπέροχο!
Σε φιλώ, γλυκό, φωτεινό κορτσόπουλο!
υγ: Το σχόλιο είναι ξεκάθαρα δικό μου και όχι της ΑΙ! ♥
Ας παίρνουμε Αριστάκι μου μια μέρα την φορά και ας προσπαθούμε να απολαμβάνουμε τα καλά κάθε εποχής.
Ανυπομονώ για το νέο δρώμενο.
Χαίρομαι που σου άρεσει η ατμόσφαιρα του blog και σε ευχαριστώ που το επισημαίνεις.
Καλό ξημέρωμα. Φιλί γλυκό!
Για όλους αυτούς τους λόγους που αναφέρεις και για άλλους τόσους, λατρεύω το Φθινόπωρο! Μαρίνα μου ας είναι ευλογημένο!
Φιλιά πολλά!
Αμήν Αννίκα μου! Μακάρι να βγει η ωραία σου ευχή.
Καλό ξημέρωμα!
Συμφωνώ μαζί σου. Πρέπει να αλλάξουμε προτεραιότητες όντως. Και να ξαναβάλουμε τις βάσεις της ζωής μας με ανθρώπινα μεγέθη. Και εμένα με προβληματίζει η σκυθρωπότητα του κόσμου στο δρόμο. Όλα πιστεύω θα τα πετύχουμε αν αποκτήσουμε ενσυναίσθηση.
Καλημέρα Μαρίνα μου
Άργησα να δω την εγγραφή σου και το wordpress δεν με άφηνε να αφήνω σχόλια στο χώρο του. Αναγκάστηκα να αλλάξω κωδικό Τέλος πάντων
Σε φιλώ
Μακάρι να αποκτήσουμε ενσυναίσθηση Άννα μου και να ξαναθυμηθούμε τις αξίες της ζωής.
Γενικά ο κόσμος πρέπει να αλλάξει προτεραιότητες, γιατί αν συνεχίσει έτσι, δεν ξέρω πού πάμε.
Καλό ξημέρωμα! Πολλά φιλιά!