Σε έναν κόσμο άστεγο

Δεν γράφω συχνά ποίηση!

Της έχω μια αδυναμία όμως. Κυρίως στον ελεύθερο στίχο. Νομίζω πως τις σκέψεις μου, τις χωρά καλύτερα! Η έμπνευση μου δεν έχει όρια, όπως της αρμόζει, αλλά ο κόσμος, η νύχτα και το φεγγάρι, έχουν μια ξεχωριστή θέση στο μυαλό και τη ψυχή μου και πάντα μου δίνουν την ώθηση να γράψω!

Σήμερα λοιπόν, ένιωσα την ανάγκη να γράψω για τον Κόσμο!

Αυτόν τον πολύπαθο Κόσμο, που αν μιλούσε, δεν ξέρω τι θα μας έλεγε. Θα έδειχνε κατανόηση ή θα μας έστελνε από εκεί που ήρθαμε; Δεν ξέρω!

Δεν ξέρω τι θα νιώσετε εσείς με τους στίχους μου!

Ίσως να μην συμφωνείτε με την οπτική με την οποία αντικρίζω τον Κόσμο σε αυτό το ποίημα, μα μου βγήκαν αβίαστα.

Γι’ αυτό απλά τους κατέγραψα και τους δημοσιεύω, γιατί στο μέλλον, θα μπορώ να γυρίσω σε αυτή την ανάρτηση και να δω, αν άλλαξε ο κόσμος. Αν άλλαξα εγώ ή ίσως η γραφή μου.

Είναι όμορφος ο Κόσμος,
μα έχει γωνίες σκοτεινές.
Γωνίες που αν είσαι απρόσεχτος
κόβουν,
και θα ματώσεις.

Είναι όμορφος ο Κόσμος
μα είναι πια άστεγος.
Και σαν χάσεις το σπίτι σου,
καταλαβαίνεις,
ψάχνεις κάπου να ανήκεις.

Είναι όμορφος ο Κόσμος
ακόμα κι όταν δακρύζει.
Γιατί στον ανθρώπινο πόνο
βλέπεις,
κι ο Κόσμος λυγίζει.

Είναι όμορφος ο Κόσμος
κι ας γυρνά με μια ψυχή
πιο κουρελιασμένη κι απ’ τα ρούχα του.
Βλέπεις αυτή είναι η γοητεία του,
όσα κι αν περνά, αντέχει.

Είναι όμορφος ο Κόσμος
ακόμα κι όταν πεινά για ανθρωπιά
κι όταν διψά για αγάπη.
Βλέπεις κι ο Κόσμος
να ζήσει θέλει!

Είναι όμορφος ο Κόσμος, κι αν τον δεις να σκοτεινιάζει, φώτισε τον! Χαμογέλα!

Είναι όμορφος ο Κόσμος,
και τι ζητά… μια αγκαλιά
λίγη θαλπωρή, φροντίδα.
Βλέπεις,
μια αγκαλιά ζητάμε όλοι.

Είναι όμορφος ο Κόσμος
ειδικά όταν μακιγιάρει τις πληγές του
μα κι όταν τις αφήνει να φανούν
δεν χάνει την ομορφιά του.
Βλέπεις,
δίνει δύναμη σε όσους έχουν αντίστοιχες πληγές
να συνεχίσουν.

Είναι όμορφος ο Κόσμος
στα σούρουπα και τις αυγές Του
στις ξάστερες νύχτες Του
στις θάλασσες και τα φαράγγια Του
στις λίμνες που οι Νεράιδες παίζουν με τη Μαγεία.
Βλέπεις,
στο άπιαστο του Κόσμου, γεννιέται η απλότητα Του.
Κι αυτή η απλότητα, κεντά την ομορφιά Του.

Είναι όμορφος ο Κόσμος.
Ο Κόσμος είσαι εσύ!
Κι αν τα όνειρα σου είναι άστεγα
κάνε καράβι τη ψυχή σου
και πήγαινε τα μια βόλτα στα καθάρια νερά της ελπίδας.
Χαμογέλα!
Βλέπεις,
ο Κόσμος ελπίδα χρειάζεται, αγάπη, μια αγκαλιά.
Για έναν Κόσμο άστεγο, αυτά θα γίνουν σπίτι του!

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Αν θέλετε να γίνετε κομμάτι της παρέας μας και να μην χάσετε όλα τα ωραία που θα έρθουν, γραφτείτε στο newsletter μας!

Επίσης, αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, κάντε την καλή σας πράξη για σήμερα και μοιραστείτε την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.