Marina Tsardakli 
Για κάποιους ανθρώπους, το σούπερ μάρκετ είναι αγγαρεία, εγώ το αγαπώ.
Και το αγαπώ, γιατί :
- απολαμβάνω τα ψώνια για το σπίτι (λίγο την ώρα που είναι να πληρώσω κάπως μου κακοφαίνεται)
- και παράλληλα έχω την ευκαιρία να απολαύσω την κοινωνία σε όλο της το μεγαλείο.
Ενίοτε, από συμπεριφορές και καταστάσεις παίρνω και μαθήματα! (Βλ. το άρθρο “Να χαίρεσαι τη κάθε στιγμή” )
Σήμερα λοιπόν, θα μοιραστώ μαζί σου τρία συμπεράσματα στα όποια έχω καταλήξει μετά από τόσα τόσα πήγαινε έλα, στα σούπερ μάρκετ:
Ποια είναι αυτά;
- Ο Έλληνας, δεν έχει παιδεία.
- Τα θέλει όλα έτοιμα.
- Δεν ξέρει την έννοια της “ουράς”!
Η πρώτη κουκκίδα, θεωρητικά δεν χρειάζεται επεξήγηση, αλλά εγώ για τις ανάγκες του post θα την αναλύσω.
Η έλλειψη παιδείας του Έλληνα, φαίνεται κάθε φορά που ρίχνει κάτι στο πάτωμα, ενώ το καλαθάκι απορριμάτων είναι λίγο πιο κει. Αλλά και όταν παίρνει κάποιο προϊόν που τελικά δεν θα το αγοράσει και δεν το επιστρέφει στο ράφι που το βρήκε, παρά το αφήνει όπου να ‘ναι.
Δεν σέβονται καθόλου την κούραση των εργαζομένων, βέβαια αν κάποιος οικείος τους βρίσκονταν σε ανάλογη θέση, θα κατηγορούσαν τους υπόλοιπους για τη συμπεριφορά τους.
➔ Ειδική μνεία στην προτεραιότητα στους διαδρόμους! Προτεραιότητα έχει πάντα, αυτός που βιάζεται!
Τώρα, το ότι ο Έλληνας τα θέλει όλα έτοιμα, το καταλαβαίνεις εύκολα
Κάθε φορά που βλέπεις να ρωτάνε κάποιον από το προσωπικό του σούπερ μάρκετ για ένα προϊόν, το οποία συχνά βρίσκεται τρία προϊόντα, δίπλα από το μέρος που κοιτούσε. Γιατί να ψάξει όμως και να κουραστεί;!
Τέλος, ας μιλήσουμε για την ούρα που χάρη στο πρωθυπουργό είναι και το αστείο της ημέρας.
Θες στα λαχανικά, στα τυριά – αλλαντικά; Θες στα ταμεία; Ο Έλληνας δεν νοιάζεται για καμιά ουρά, θα κάτσει εκεί που θέλει, όπως θέλει και θα πεις και ευχαριστώ.
Επίσης, επειδή στην Ελλάδα του σήμερα ο σεβασμός είναι άγνωστη λέξη, δεν υπάρχει και περίπτωση να παραχωρηθούν θέσεις σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας ή εγκύους. Κι αν τυχόν υπάρξουν (γιατί δόξα τον Ύψιστο, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι) αποτελούν φωτεινή εξαίρεση!
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Αυτά τα συμπεράσματα από τις επισκέψεις μου στο σούπερ μάρκετ είχα να μοιραστώ μαζί σου σήμερα, αν και για εμένα αυτό, θα μπορούσε να αποτελεί και ιδιαίτερη στήλη στο blog. Γιατί τον άνθρωπο φίλοι μου, στην ανάγκη και στο σούπερ μάρκετ τον καταλαβαίνεις!
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)
Και για να μην χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, γραφτείτε στο newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Μαρίνα μου, έρχομαι έτσι κι αλλιώς… αναπουπουλιασμένη, μετά από πολύωρη ενημέρωση των Windows (αν έχεις os Windows και δεις μπροστά σου ότι πρόκειται να εγκατασταθεί η v.1709… πάρε ταπεράκι, βγες για εξωτερικές δουλειές, διάβασε το βιβλίο σου, κάνε κάτι που απαιτεί χρόνο, τέλος πάντων).
Αναπουπουλιασμένη, διαβάζω και για τους νεοΕλληνάρες του σούπερ μάρκετ… ε, δε θέλω και πολλά!
Να συμπληρώσω, επίσης, στην “παιδεία” πως, όταν παίρνουμε νεράκι, σοκολάτα, μπισκότα, πατατάκια και τα τρώμε μέσα στο σ/μ, δεν αφήνουμε το μπουκάλι / τα χαρτιά / το σακουλάκι στο καρότσι! Ναι;! Τα καρότσια δεν είναι σκουπιδοτενεκέδες, προορίζονται για τα ψώνια επόμενου/ων πελάτη/ών.
Επίσης, δεν αφήνουμε το φυλλάδιο με τις προσφορές όπου πάνω έχουμε γράψει τη λίστα με τις προτιμήσεις μας, πίσω στη ντάνα με τα φυλλάδια! Το πετάμε στα σκουπίδια, διότι το έχουμε χρησιμοποιήσει!
Άλλο θέμα: οι… ζημιάρηδες, να μη λουφάρουν! Δεν μπορεί να σου πέφτει η ζάχαρη / το ζυμαρικό / το αλεύρι και ν’ ανοίγουν ή να σπας το βαζάκι με τη μαρμελάδα / τις ελιές το whatever και να φεύγεις ανέμελα, συνεχίζοντας την (καταστροφική) πορεία σου, ναι;! Θα το πεις (για να καθαριστεί το σημείο) και θα πληρώσεις τα… σπασμένα!
Να πω, πάντως, ότι όσο κι αν συμμερίζομαι τον κόπο των υπαλλήλων, όταν κάποιο προϊόν λείπει από το ράφι / το ψυγείο (και το οποίο προϊόν, μέχρι πριν 2 ημέρες υπήρχε) δεν απαντάμε “το έχει καταργήσει η εταιρεία, δε βγαίνει πια!”, αλλά αν μη τι άλλο ρωτάμε αν υπάρχει στην αποθήκη ώστε να το φέρουμε ή να ενημερώσουμε τον πελάτη ότι υπάρχει έλλειψη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Αυτά, διότι το σεντόνι θα γίνει τεντόπανο!
Μαρίνα μου, εύστοχη γι’ ακόμη μια φορά σε μια ανάρτηση που (πρέπει να) μας κάνει να σκεφτούμε την αγωγή και τη συμπεριφορά μας, ενώ παράλληλα είναι δοσμένη με τρόπο ανάλαφρο και διασκεδαστικό!
Μπράβο σου!
Φιλάκια πολλά, να περάσεις όμορφα το Σαββατοκύριακό σου!❤
Καλησπέρα Μαρίνα, αυτή την εικόνα που περιγράφεις στο σούπερ μάρκετ θα την δεις παντού.
Στην σημερινή εποχή που ο εγωισμός και η αγένεια θριαμβεύουν, οι κανόνες καλής συμπεριφοράς
δεν ακολουθούνται από την πλειονότητα των συμπατριωτών μας.
Στα μέσα μαζικής συγκοινωνίας, στους σταθμούς, ακόμα μεταξύ των συγκατοίκων της ίδιας πολυκατοικίας,
στους χώρους απαγόρευσης καπνίσματος, στις ώρες κοινής ησυχίας, κ.λ.π. τα πρότυπα καλής συμπεριφοράς έχουν ξεχαστεί.
Δυστυχώς κύριε Γιάννη, έχετε απόλυτο δίκιο! Δεν υπάρχει σεβασμός προς τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους την σήμερον ημέρα και παρότι είναι θλιβερό, δεν κάνουμε απολύτως τίποτα για να το αλλάξουμε. Αποδεχτήκαμε, αυτή τη σαθρή κατάσταση ως πραγματικότητα μας!
Σας ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο μας.
Καλό Παρασκευιάτικο απόγευμα σας εύχομαι και καλό Σ-κ 🙂
Επέστρεψα να σ’ ευχαριστήσω και να σου μεταφέρω το σχετικό (με το update) άρθρο, από το PC Steps!
https://www.pcsteps.gr/86163-νέα-έκδοση-windows-10-τι-αλλάζε
Μαρινακι μου καλό αιώνιο το πρόβλημα του Ελληνα σε όλους τους τομείς της κοινωνικοποιησης του, ετοιμαζω κάτι παρόμοιο, ίσως ανέβει και απόψε….
Ουτε συννενοημένες να ήμασταν!!!
Οσο για την αναβαθμιση των Windows.. Λέω κι εγώ να περιμενω 😛
Ας ξεκινήσω με τα windows: Να περιμένεις. Όλο και κάτι θα προκύψει πάλι, ας μην πέσουμε θύματα του.
Δυστυχώς έχεις δίκιο. Έχει τα θέματα του ο Έλληνας, το κακό είναι πως δεν τα επεξεργάζεται και δεν τα αλλάζει.
Θα χαρώ να σε διαβάσω και μπορεί συννενοημένες να μην ήμασταν, αλλά τα μεγάλα πνεύματα, συναντιόνται! χαχα
Όμορφο Σαββατόβραδο να έχεις Μαρία μου. Σε φιλώ 🙂
Μαρίνα μου, έρχομαι να συνυπογράψω τα ….νεύρα σου αλλά και τις τραγικές σου διαπιστώσεις.
Δεν είναι κορίτσι μου η εικόνα που περιγράφεις μόνο στα super markets. Στο δρόμο έχεις δει τι γίνεται ; σε κάθε φάση της ζωής μας όπου παρατηρείται συγκέντρωση ανθρώπων είδες τι γίνεται ;
Βούρδουλα θέλουμε καλή μου…! Δεν είμαστε άνθρωποι. Δεν μας αξίζει τίποτα καλή μου. Είναι στιγμές που πραγματικά, και δεν το θέλω, λέω ότι μας αξίζει η ειρωνεία και η εποπτεία.
Δεν έχω να πω τίποτα άλλο. Όταν βγαίνεις έξω για να επιβιώσεις πρέπει να φέρεσαι σαν τραμπούκος.
Αλλιώς την έβαψες.
Σε φιλώ.
Γιάννη μου σαφέστατα -δυστυχώς- η εικόνα αυτή δεν συναντάται μόνο στα σούπερ μάρκετ. Απλά με αυτό το θέμα έτυχε να ασχοληθώ. Δυστυχώς (το ξαναγράφω) τα διαπιστευτήρια του ο Έλληνας, τα δίνει κάθε μέρα σε κάθε πτυχή της ζωής του.
Το θλιβερό είναι ότι δεν αναθεωρούμε τη στάση μας.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.
Καλό Σαββατόβραδο.
Πριν από καμιά ώρα και κάτι επέστρεψα μάντεψε από που…από το σούπερ μάρκετ!! χαχα!
Αυτά που επισημαίνει η Αναστασία είναι μερικά από εκείνα που με τρελαίνουν…ειδικά τα σκουπίδια που αφήνουν στα καρότσια και τα καλάθια κάποιοι. Οι ίδιοι “κάποιοι” που πετάνε και τα σκουπίδια στο δρόμο για να μένει καθαρό το αυτοκίνητό τους, και σίγουρα ανήκουν στη συνομοταξία όσων τα σπάνε και δεν πληρώνουν και κυρίως δεν ενημερώνουν τουλάχιστον για να μη φάει κανένας ανύποπτος τα μούτρα του.
Είναι οι τύποι που θα αδιαφορήσουν για τη σειρά, ή θα κοιτάξουν να χωθούν και ποτέ δε θα δώσουν τη σειρά τους…βασικά είναι ένα είδος που ζει ανάμεσά μας κι όσο κι αν το μελετάμε, ποτέ δε θα το κατανοήσουμε!
Παρόλα αυτά κι επειδή μου έχει τύχει να μη δω έγκυο που ήρθε πίσω μου στην ουρά, κι αν δε γυρνούσα γιατί κάτι ήθελα να δω χαμπάρι δε θα το έπαιρνα τη δεδομένη στιγμή, ας κρατάμε γενικά κι ένα μικρότερο καλάθι για όσους δεν είναι γαϊδούρια, αλλά τυχαίνει να “στραβωθούν” “αφαιρεθούν” κ.λ.π.
Εννοείται πως της παραχώρησα τη θέση μου, αλλά παραλίγο να μην το καταλάβω…
Επίσης την προηγούμενη εβδομάδα που έτυχε να πάω σε σούπερ μάρκετ που δεν είχα ξαναπάει, έφαγα τον τόπο να βρω ένα πράγμα και δεν το έβλεπα πουθενά… ε ρώτησα η έρμη! Οπότε παίζει και το ενδεχόμενο να μην τα θέλουν πάντα όλα έτοιμα οι Έλληνες, αλλά να μην βρίσκουν αυτό που θέλουν…
Α και με “κυνήγησαν” κι απ’ το μανάβικο γιατί έβαλα η καλή σου πορτοκάλια και συνηθισμένη από το σούπερ μάρκετ που πάω συνέχεια δεν τα έδωσα για ζύγισμα…ευγενέστατη η υπάλληλος στα συγγνώμη μου απάντησε πως δεν υπάρχει πρόβλημα και δεν ήθελε να ταλαιπωρηθώ στη συνέχεια…την ευχαρίστησα και χώρισαν οι δρόμοι μας…
Αυτά τα ολίγα ( ;;;; ) από μένα!
Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!
Μαρία μου σαφέστατα, υπάρχουν άνθρωποι που δεν το αντιλαμβάνονται εκείνη την ώρα ή αθώα τους συμβαίνει. Κανείς δεν το αντιλέγει αυτό, γιατί σε όλους μας μπορεί να συμβεί, τίποτα πιο ανθρώπινο. Και γι’ αυτό δεν στάθηκα και εγώ σε αυτή τη μερίδα ανθρώπων.
Ήθελα να σταθώ σε όλους εκείνους που τα κάνουν όλα όσα ανέφερα στο κείμενο επί τούτου και μάλιστα επιδεικτικά. Με ενοχλεί απίστευτα αυτού του είδους η συμπεριφορά και γι’ αυτό και ήθελα να την “σχολιάσω”.
Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου. Καλό Σαββατόβραδο 🙂
Ως “κομμάτι” μεγαλύτερη σας, μπορώ να πω, πως απ΄τη μέρα που έκλεισαν σχεδόν όλα τα μπακαλικάκια της γειτονιάς για ν’ αφήσουν τη θέση τους στα απρόσωπα σούπερ μαρκέτ, έχω δει τεράστιες διαφορές στις συμπεριφορές των Ελλήνων:
Παλιά δυσκολευόντουσαν οι συμπολίτες μας να κάνουν ουρές και αυτό παντού, μέχρι που μπήκαν τα νούμερα προτεραιότητας αλλά όχι ακόμα παντού και έτσι έμαθαν κάπως καλύτερα τι σημαίνει ουρά!
Μου έχει συμβεί να παρέμβω (και άγρια!) πολλές φορές σε ουρές στα ταμεία όταν ερχόταν κάποιος μ’ ένα προϊόν και ζητούσε ή δεν ζητούσε να μη περιμένει, φώναζα: “Τι θα πάθετε να τον αφήσετε να περάσει, αν είσασταν εσείς στη θέση του, δεν θα θέλατε να σας αφήσουν να περάσετε;”… μετά από αυτό πολλές φορές η ουρά μετατρεπόταν σε διαδήλωση με θέμα την “ευγένεια”!!! 😛
Ο καλύτερος τρόπος να μάθει ο ‘Ελληνας να μην είναι “παρτάκιας”, είναι εμείς οι ίδιοι ν’ αλλάξουμε συμπεριφορά με το να είμαστε χαμογελαστοί, να καλημερίζουμε και ν’ ευχαριστούμε τους εκάστοτε υπαλλήλους σε οποιοδήποτε ταμείο και σε οποιαδήποτε υπηρεσία! 😉
ΑΦιλάκια Μαρινάκι μου και να έχεις ένα χαμογελαστό Σ/Κ! 🙂
Νομίζω πως ο επίλογος σου μαγισσούλα μου, είναι κάτι που πρέπει να κρατήσουμε όλοι. Για να αλλάξει η κατάσταση αυτή, θα πρέπει να αλλάξει η συμπεριφορά μας και να εντάξουμε σε αυτή κάποιους έστω πολύ βασικούς κανόνες ευγενείας.
Πάντως, να σου πω, πως εγώ σε όσα σούπερ μάρκετ κι αν έχω πάει, παρόλο που υπάρχουν νούμερα στα τμήματα των αλλαντικών – τυριών και πάλι ένα μπουλούκι είναι, απλά με αριθμούς στα χέρια χαχα
Να έχεις ένα πανέμορφο Σαββατόβραδο μαγισσούλα μου. Σε φιλώ 🙂
Πολύ σύντομα … συμφωνώ καθ΄όλα με μαγισσούλα!
Χαμόγελο, χιούμορ, δίνουμε εμείς το καλό παράδειγμα κι αν οι άλλοι θέλουν να είναι γαϊδούρια θα παραμείνουν!
Εμένα μου τη δίνουν οι αργόσχολοι, όταν εγώ βιάζομαι !
Η ουρά όμως θέλει υπομονή 🙂
Φιλάκια πολλά!
Έλα όμως που στην Ελλάδα Αριστάκι μου σιγά σιγά η ευγένεια και το χαμόγελο χάνονται.
Συμφωνώ όμως, πρέπει έτσι να αντιδρούμε και ίσως να δώσουμε και το καλό παράδειγμα. Ποτέ δεν ξέρεις.
Η ουρά θέλει όντως πολύ υπομονή.
Σε φιλώ γλυκά. Καλό βράδυ και καλό ξημέρωμα!
Αν αναβαθμιζόντουσαν και ορισμένες συμπεριφορές όπως τα windows, τι καλά που θα ήταν!
Μαρίνα μου δεν μ’ αρέσουν οι γενικεύσεις, συμφωνώ με όσα πολύ σωστά παρατηρείς, αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά, των υπομονετικών και ευγενικών πελατών (και πολιτών), που κάνουν τη διαφορά. Λίγοι μεν, αλλά υπάρχουν. Και δεν είναι μόνο στο σούπερ μάρκετ, αλλά σ’ όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Γιατί ο τύπος που περιγράφεις, είναι αυτός που θα βγάλει βόλτα το σκύλο του δίχως σακουλάκι για τα περιττώματα, αυτός που θα παρκάρει στη θέση αναπήρων κι αυτός που θα περάσει με κόκκινο φανάρι. Καλό είναι να τους το υπενθυμίζουμε την ώρα που το κάνουν, μήπως κι αλλάξουμε σιγά-σιγά συμπεριφορές και συνήθειες.
Την καλησπέρα μου.
Μαρία μου προσυπογράφω τη πρώτη σου πρόταση.
Τώρα, σαφέστατα και υπάρχει η άλλη πλευρά και της υπομονής και της ευγένειας, η οποία μάλιστα κάνει κι αυτή λάθη πολλές φορές και δεν υπάρχει κάτι πιο ανθρώπινο. Γι’ αυτό δεν στάθηκα σε αυτή τη πλευρά. Ήθελα να σταθώ σε όλες αυτές τις αγενείς και προκλητικές συμπεριφορές που είναι σήμα κατατεθέν του νεοέλληνα. Ξαναδιαβάζοντας όμως το κείμενο μου κατάλαβα ότι δεν το πέρασα σωστά, γιατί όντως φαίνεται σαν γενίκευση, ενώ ο στόχος μου δεν ήταν αυτός.
Anyway, σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου.
Καλή εβδομάδα και καλό απόγευμα σου εύχομαι να έχεις.
Σε φιλώ 🙂
Μαρίνα μου, κατ’ αρχάς να σου πω ότι κι εμένα μου αρέσει να πηγαίνω για ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Όμως συμφωνώ μαζί σου ότι από τους Έλληνες λείπει η παιδεία. Αυτό φταίει για όλα: και για τις συμπεριφορές, και για τη μη αναμονή στην ουρά και για τις πονηριές (ή μάλλον κουτοπονηριές). Θα σου πω την πρόσφατη εμπειρία μου από το σούπερ μάρκετ. Το Σάββατο λοιπόν πήγα να αγοράσω μια χλωρίνη. Φυσικά πήγα στο ταμείο εξπρές που γράφει “μέχρι 10 προϊόντα”. Μπροστά μου ήταν μια κυρία με ένα καλάθι φουλ στα προϊόντα. Αποφάσισα να μετρήσω πόσα προϊόντα θα βγάλει από το καλάθι και θα πληρώσει. Η κυρία λοιπόν έβγαλε από το καλάθι 18 προϊόντα. Σχεδόν δηλαδή διπλάσια από το όριο. Δεν την ένοιαζε αν πίσω της ήμουν εγώ και άλλοι 10 άνθρωποι με 1 ή 2 ή άντε 3 προϊόντα στα χέρια. Εκείνη έκανε τη δουλειά της γρήγορα, μη σεβόμενη τους κανόνες, και φυσικά δίχως να περιμένει στα άλλα ταμεία στα οποία οι πελάτες περίμεναν να πληρώσουν προϊόντα που γέμιζαν ολόκληρα καρότσια. Η ταμίας πήρε τα χρήματα, δεν είπε τίποτε για τα 18 προϊόντα που χτύπησε στην ταμειακή, και είμαι βέβαιη ότι η συγκεκριμένη κυρία θα το ξανακάνει ξανά και ξανά αφού κανείς “δεν πρόσεξε” τη “μικρή” της παρασπονδία. Αυτά. Σε φιλώ, καλή σου νύχτα.
Και δυστυχώς συμπεριφορές σαν αυτή που αναφέρεις είναι χιλιάδες Μία μου. Όπως έγραψα όμως και στον Μάκη πιο πάνω, πρέπει να βοηθήσουμε ώστε να αλλάξουν, αν δεν θέλουμε να πορευόμαστε με αυτή τη νοοτροπία.
Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου.
Καλή εβδομάδα και καλό απόγευμα. Σε φιλώ 🙂
Χαχαχαχχα όντως η ώρα που πληρώνεις είναι μια δύσκολη ώρα! Τώρα οσον αφορά στα υπόλοιπα να σου πω πως ο τρόπος που περιέγραψες το σουπερ μάρκετ είναι ουσιαστικα η ίδια μας η κοινωνία. Μια μικρογραφία της κοινωνία; μας ειναι. Ακριβώς αυτο!
Υ.Γ. Αυτό που αναγράφει γλαφυρά η Μία παραπάνω, είναι φαινόμενο καθημερινο και δειχνει πως σκεφτομαστε ως άνθρωποι και κατ επέκταση ως κοινωνια…
Μην το συζητάς Μάκη. Με βαριά καρδιά ανοίγει το πορτοφόλι.
Σαφέστατα όσα συναντούμε στο σούπερ μάρκετ, σε δημόσιες υπηρεσίες κτλ, είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Κι είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει, εκτός κι αν θέλουμε να πορευτούμε με αυτή τη νοοτροπία.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου Μάκη.
Καλή εβδομάδα και καλό απόγευμα 🙂
Όλοι την ίδια ελπίδα έχουμε γλυκιά μου Αλεξάνδρα και εύχομαι η ελπίδα να βγει αληθινή μια μέρα και τα αυτονόητα να γίνουν πραγματικότητα! χαχα
Όμορφο βράδυ να έχεις και καλή εβδομάδα! 🙂
Λίγη στοιχειώδη ευγένεια και σεβασμός χρειάζονται Ρένα μου και όλα θα είναι καλά. Δεν ξέρω αν ποτέ θα τα αποκτήσουμε σαν σύνολο, αλλά όσο ζω ελπίζω!
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.
Καλό απόγευμα 🙂