Marina Tsardakli 
Ένα ψυχοπλάκωμα έχει θρονιαστεί στις ψυχές μας
Χωρίς να ξέρουμε, φυσικά αν μέχρι να φύγει, μας έχει βρει κάποια άλλη τραγωδία
Ωραιότατοι χαρταετοί, οι ελπίδες μας, μα τους βαστά ένας σπάγκος.
Αδιάβροχα πια τα μακιγιάζ, γιατί συνέχεια κλαίμε. Είτε από τις συμφορές, είτε απ’ τα δακρυγόνα.
Νανούρισμα μας το “τικ τακ” στο ρολόι της ζωής, που μας υπενθυμίζει, να ζήσουμε.
Άραγε βαδίζουμε με επίγνωση;
Γαλάζιο ουρανό, που κρύβει αγγέλους και ψυχές, κοιτάμε.
Και όμως, προσπερνάμε τις ευλογίες μας πάνω στη φούρια
Ηλιογέρματα, που παίρνουμε δεδομένα, λες και η μαγεία της ζωής είναι ατελεύτητη.
Λίγο λίγο, πλησιάζει το Πάσχα
Ίσως, δεν το έχουμε καταλάβει, δε μας αφήνει η πραγματικότητα άλλωστε.
Γεμάτο κατανόηση στον Γολγοθά του καθενός και αγάπη, θα έρθει με κατάνυξη, να περάσει το μήνυμα Του.
Η ελπίδα και το φως της Ανάστασης, θα αγγίξει κάθε ψυχή, που θέλει φυσικά να νιώσει την ουσία.
Άντε έλα γλυκιά μου άνοιξη, να ανθίσει η ύπαρξη μας
Να δούμε τον ήλιο να χαμογελά
Ολάνθιστη την πλάση
Ιδέες δώσε στη ζωή, μήπως και αυτή αλλάξει
Ξερίζωσε ζιζάνια που την κρατάνε πίσω
Ημέρες να έρθουν ήρεμες και φωτεινές, το έχουμε όλοι ανάγκη.
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Για τα πνευματικά δικαιώματα της ανάρτησης, μπορείς να μάθεις περισσότερα εδώ!
Αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media!
Στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter, newsletter
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Η ακροστιχίδα σου, Μαρίνα μου, αγγίζει την καρδιά μας. Μιλάει σ’ αυτήν, την χαϊδεύει, την γλυκαίνει παρά το καταθλιπτικό της σκέψης. Και πέραν της εμφανούς λογοτεχνικής ομορφιάς της γραφής σου, σκύβω στην νοηματική και συναισθηματική της αξία.
Σ’ αυτό το φετινό ταξίδι προς το Πάσχα, θα περάσουμε μέσα από μύριες στενάχωρες σκέψεις και αναλαμπές, που έχουν να κάνουν με την έγνοια εκείνων των οικογενειών, που φέτος η λαμπάδα για κάποιους δικούς τους δεν θα είναι αναστάσιμη αλλά νεκρώσιμη για τη μέρα της Μεγάλης Παρασκευής.
Συμμερίζομαι την ψυχική σου διάθεση καλή μου φίλη. Εύχομαι να είστε όλοι σας καλά.
Αχ Γιάννη μου, δεν είμαι καλά αυτές τις μέρες. Όλα αυτά που ζούμε, μαζί με τα θέματα που έχει ο καθένας μας, με έχουν επηρεάσει ψυχοσωματικά. Και έτσι προσπαθώ κάπως, να μην εμμένω στον ψυχοπλακωτικό χαρακτήρα των ημερών. Γιατί ούτε τον εαυτό μου βοηθάω, ούτε τη μνήμη των ανθρώπων, που έφυγαν τόσο άδικα και βίαια.
Να αλλάξουμε διάθεση, να αλλάξουμε την κοινωνία μας, για να μην ξαναζήσουμε τέτοιες τραγωδίες, για να μην ξαναζήσει καμιά οικογένεια αυτόν τον πόνο.
Τι να πούμε σε αυτούς που έμειναν πίσω; Υπάρχει κάποια παρηγοριά; Ειδικά σε όσους δεν υπάρχει σωρός καν να κλάψουν; Δεν υπάρχουν λόγια.
Εμείς θα πάμε παρακάτω, η ζωή καλώς ή κακώς θα συνεχίσει. Για κάποιους σταμάτησε στις 28/2 λίγο πριν αλλάξει η μέρα. Να τους πούμε τι; Τα παιδιά τους, τον κόσμο τους, μπορούμε να τον γυρίσουμε πίσω;
Ας προσπαθήσουμε για ένα καλύτερο μέλλον και ας προσευχόμαστε για τις ψυχές των ανθρώπων αυτών και για παρηγοριά στις οικογένειες τους. Πολύ δύσκολες καταστάσεις. Πολύ!
Το Πάσχα πλησιάζει. Και εύχομαι φέτος να το ζήσουμε εστιάζοντας στο νόημα του και όχι στα σουβλισμάτα και τα πυροτεχνήματα.
Καλό μας βάδισμα προς το Πάσχα!
Σε καληνυχτώ και σε ευχαριστώ για την γλυκύτητα σου πάντα στα σχόλια!
Η λήθη είναι παρούσα με το πέρασμα της ζωής. Κατακάθεται πάνω στα γεγονότα και τα τυλίγει με το μανδύα της. Όμως εμείς μπορούμε να κρατήσουμε τα στίγματα της επικαιρότητας ζωντανά. Νομίζω αυτό είναι το καθήκον μας τώρα. Για τα ίδια τα παιδιά, για τους δικούς τους, το καλύτερο είναι να δείξει μια κοινωνία αντανακλαστικά αγώνα και εγρήγορσης. Να μην φύγουν εντελώς άδικα και χαμένα. Για αυτό θα είμαστε παντού μέσα σε συνεχείς αγώνες και διεκδικήσεις. Για να μη σιγήσει η μνήμη τους ποτέ!
Σε όλους μας Μαρινάκι μου, μπορεί να έρθει μια ευλογημένη στιγμή όπου η Άνοιξη που κρύβει κάθε καρδιά να φωτίσει τη Ζωή μας και αυτό δεν θα πει πως δεν συμπονάμε τον εαυτό μας ή τον συνάνθρωπο που υποφέρει αλλά αντιθέτως σκεφτόμαστε θετικά!
Η θετική σκέψη δλδ κάθε σκέψη που πηγάζει από την καρδιά έχει θεραπευτικές ιδιότητες και για το σώμα μας αλλά βασικά για την ψυχή μας, γι αυτό και συνέχισε να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη!
Την αγάπη μου, το χαμόγελο μου και την αισιοδοξία μου σου στέλνω με πολλά πολλά ΑΦιλάκια! 🙂
Αχ μαγισσούλα μου,
Μακάρι να μπορούσαμε να πάρουμε λίγο από τον πόνο αυτών των ανθρώπων.
Μακάρι να μπορούσαμε να γυρίσουμε τα παιδιά τους πίσω.
Δυστυχώς, ουσιαστικά δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε.
Παρά μόνο με την προσευχή μας και με τον αγώνα μας για έναν καλύτερο και πιο ασφαλή κόσμο.
Αυτοί οι άνθρωποι ανεβαίνουν έναν Γολγοθά που δεν χωράει σε λέξεις.
Και δυστυχώς πόσοι ακόμα υπάρχουν γύρω μας που πονούν.
Δύναμη να ευχόμαστε σε όλους.
Και σε εμάς που συνεχίζουμε στον κόσμο αυτό.
Ας ελπίσουμε να έρθει η άνοιξη, να βλέπουμε φως και όσο λιγότερο σκοτάδι γίνεται.
Καλό ξημέρωμα 🙂
Σε φιλώ γλυκά και ανταποδίδω και την αγάπη και τα χαμόγελα 🙂
Πόσο όμορφα εξέφρασες, αυτό που όλοι μας θέλουμε, έχουμε ανάγκη, αυτές τις ημέρες. Αλλά, οι σκέψεις μας παραμένουν ακόμη μαυρισμένες. όχι μόνο γι’ αυτό που συνέβη στους άτυχους συμπολίτες μας αλλά και γι’ αυτά, που μας περιμένουν σε κάθε γωνία του δρόμου. Αισθάνομαι ωραία όμως, κάθε φορά που σε διαβάζω, μπορείς και βάζεις λίγο φως από τοις ελάχιστες χαραμάδες που υπάρχουν ακόμη στη ζωή μας!
Την Καλημέρα μου, Μαρίνα!
Καλησπέρα Βασίλη,
Να είσαι καλά. Σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια.
Πράγματι, όλοι μας έχουμε ένα σφίξιμο στο στομάχι. Για όσα ζούμε και για τα όσα θα ζήσουμε.
Προσπαθώ να βάζω λίγο φως, γιατί θέλω στα αλήθεια να ζήσουμε, όχι απλά να υπάρχουμε.
Και για να το επιτύχουμε αυτό, πρέπει να προστατεύσουμε την ψυχή μας.
Μακάρι, να έρθουν καλύτερες μέρες.
Καλό ξημέρωμα 🙂
Υπέροχο, ευρηματικό λουλουδιαστό!!! Τίποτα λιγότερο από ένα κουκλοβαφτιστηρόνι! Εγώ ενώνω τη φωνή μου με τη δική σου, λέγοντας απλά αμήν! Την αγάπη μου! 🙂
Καλησπέρα νονούλι,
σε ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια.
Μακάρι, να έρθουν μέρες πιο φωτεινές και λιγότερο πονεμένες.
Καλό ξημέρωμα.
Ολόγλυκα φιλιά 🙂
Ωραία η ιδέα σου. Με το ΄”Εχω ανάγκη λίγη Άνοιξη” αγγιξες και τις δικές μου ανάγκες. Και εγώ την έχω ανάγκη. Επιτακτική ανάγκη μάλιστα. Μ’αρέσεις όμως που δεν το βάζεις κάτω…παρόλα τα δάκρυα η αισιοδοξία φαίνεται.
Καλή σου μερα
Φιλάκια
Καλησπέρα Άννα μου,
Σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια!
Όλοι έχουμε ανάγκη λίγη Άνοιξη. Οι αντοχές μας έχουν δοκιμαστεί και έχουμε ανάγκη από μέρες φωτεινές.
Μακάρι να έρθουν, μακάρι να ζήσουμε καλύτερες και λιγότερο πονεμένες μέρες.
Σε φιλώ γλυκά.
Καλό ξημέρωμα 🙂
Έχεις ανάγκη και το απαιτείς το δικαίωμα στην άνοιξη. Και καλά κάνεις, Μαρίνα. Είστε μια αδικημένη γενιά που βίωσε στο πετσί της τα μνημόνια, τη φτώχεια, την ανεργία, την χαμηλά αμειβόμενη εργασία και τους εγκλεισμούς. Δυστυχώς χρειάστηκε ένα μαζικό έγκλημα για να σπάσει το απόστημα της απάθειας και να διεκδικήσετε πίσω τη ζωή σας. Συνυπογράφω κάθε σου λέξη, κάθε σου προσδοκία και ευχή. Είθε να νικήσει το φως!
Είμαστε μια γενιά, Μαρία μου, που δυστυχώς πληρώσαμε τις αμαρτίες προηγούμενων γενεών.
Εύχομαι, από μεριάς μας να παραδώσουμε στους επόμενους, έναν καλύτερο κόσμο.
Ήδη η στάση της νέας γενιάς, με κάνει να νιώθω συγκρατημένα αισιόδοξη (θα περιμένω και τις εκλογές!).
Δυστυχώς, έφυγαν τόσο άδικα και τόσο βίαια τόσες (νέες) ανθρώπινες ζωές και δυστυχώς, αποδείχτηκε ξανά, ότι κατά τύχη ζούμε στην χώρα.
Μακάρι να έρθουν μέρες πιο φωτεινές και λιγότερο πονεμένες.
Σε φιλώ γλυκά.
Καλό ξημέρωμα 🙂