Marina Tsardakli 
Μη φοβάστε τόσο πολύ τον θάνατο, όσο μια ανεπαρκή ζωή. -Μπέρτολτ Μπρεχτ
Αν έμπαινες στο 23ο Συμπόσιο Ποίησης, στο νούμερο 15, θα έβρισκες τη συμμετοχή μου!
Το συμπόσιο αυτό, ήταν ένα συμπόσιο με αύρα θανάτου! (μιλάμε για πολύ θάνατο, όχι αστεία :P)
Αγάπησα βέβαια, παρά το βαρύ του θέματος, το πως ο καθένας χειρίστηκε τον θάνατο, από τη δική του οπτική. Θα ήθελα να συγχαρώ τον Gianni Pit από το blog Ηδύποτον, για την πρωτιά του και να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Αριστάκι για τη φιλοξενία της. Φυσικά, ένα μεγάλο μπράβο, χρωστάω στους φίλους που μοιράστηκαν μαζί μας -για ακόμα μια φορά- τις εμπνεύσεις τους και να καλωσορίσω και τους νέους στην παρέα!
Είχαμε και νέους κανόνες (ναι με τον θάνατο, τους φέραμε, είμαστε προχώ!)
Τους οποίους κι ως λάτρης της αλλαγής, προσωπικά λάτρεψα. Μου φάνηκε λιγάκι πιο δίκαιο έτσι, μιας και υπάρχει πλήρης διαφάνεια, χωρίς όμως να επηρεάζει κανέναν κατά τη διαδικασία. Σαφώς, εγώ βέβαια το Συμπόσιο, καθώς και τα δρώμενα που αγαπώ , θα τα στηρίζω πάντα, όσο μπορώ! Με όποιες αλλαγές, σε όποια μορφή!
Όχι βέβαια ότι έχουν σημασία οι βαθμοί (Δεν θα πέσουμε και να πεθάνουμε! pun intended :P)
Γιατί δεν μετράει μόνο η νίκη. Μετράει η συμμετοχή, η δημιουργικότητα, η έμπνευση. Σημασία έχει, που άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών, ενδιαφερόντων, βιωμάτων και με γεωγραφικές αποστάσεις, καταφέρνουν να κάνουν κάτι μαζί. Κι αυτό είναι τόσο όμορφο. Σαφώς, η νίκη είναι γλυκιά απ’ όπου κι αν προέρχεται. Από ένα παιχνίδι στο κινητό, μέχρι τα οικογενειακά παιχνίδια (ή και τα τυχερά χαχα). Όμως, για μένα, τα δρώμενα μας, δεν έχουν στόχο τους βαθμούς και τις πρωτιές. Σίγουρα, η νίκη είναι ένας ωραίος προορισμός, αλλά είναι όμορφο και το ταξίδι. Κι είμαστε τυχεροί που το ζούμε! Και μετά από αυτόν τον μεγάλο ομολογουμένως πρόλογο, επιτρέψτε μου, να μοιραστώ μαζί σας τη συμμετοχή μου. 
Βίρα τις άγκυρες
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, μπορείτε να τη μοιραστείτε μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης στα social media, στα οποία μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Μα ναι Μαρινάκι μου, τι έκπληξη και αυτή, να ανακαλύπτω πως τους 3 βαθμούς μου τους έδωσα στο ποίημα σου, γιατί πραγματικά μίλησε στην καρδιά μου!!! 😛
“Αυτό” για μένα σημαίνει πως έχουμε μια βαθύτερη σύνδεση και ας έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας!
Πολλά και τα χαμογελαστά ΑΦιλάκια μου! 🙂
Να ‘σαι καλά μαγισσούλα μου, σε ευχαριστώ πολύ πολύ.
Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε 🙂
Μαρίνα μου, Μαρίνα μου!
Ώπα λέμε! το ποίημά σου αυτό το αγάπησα πολύ και με συγκίνησε! Και, χωρίς δεύτερη κουβέντα, το θεωρώ ως την καλύτερη δημιουργία σου μέχρι τώρα στο χώρο της συγγραφής. Μακράν! να το φυλάξεις αυτό το διαμαντάκι και πάνω σε αυτό να “χτίσεις” τα επόμενα βήματά σου. Γιατί, Μαρίνα μου, υπάρχουν πολλά ακόμα βήματα. Δεν γίνεται να μείνει ατέρμονο αυτό εδώ το δημιούργημα, το οποίο αγαπήθηκε και αγκαλιάστηκε.
“Φεύγω,
και σου αφήνω την Αγάπη μου,
κι αν έχεις λίγο χώρο στη καρδιά σου
κράτα με ζωντανό σε μια θύμηση
να μη χαθώ στη λήθη και με φάει η λησμονιά.
Βίρα τις άγκυρες Βαρκάρη!..”
Με συγκίνησαν οι στίχοι σου. Αυτός ο ποιητικός μονόλογος. Τα συναισθήματα. Βελτιώθηκε εντυπωσιακά η γραφή σου λογοτεχνικά Μαρίνα και αυτό σημαίνει και εσωτερικό κόσμο και δουλειά.
Συνέχισε το καλή μου! Στο εύχομαι με όλη μου την καρδιά και την αγάπη.
Ευχαριστώ επίσης για τα καλά σου λόγια.
Να ΄σαι καλά Γιάννη για τα καλά σου λόγια, σ’ ευχαριστώ πολύ! Μακάρι να είμαστε καλά, να ανταμώνουμε στα διαδικτυακά μας δρώμενα.
Σε φιλώ γλυκά!
Μεγάλη αξία το 3αρι της μαγισσούλας!!!! ☺
να με ταξιδέψει ο Βαρκάρης στη φεγγαράδα.
Να γίνουν οι στιγμές μου
άστρα λαμπρά στον μαύρο μανδύα του θανάτου.
Κι αν κάποιο πέσει,
να ‘ναι το μοιρολόι Της για το φευγιό μου.
Κι έτσι,
ήρεμα και σιωπηλά
ας γίνει ο Θάνατος, η τελευταία νύχτα μου
να αρχίσω την περιπέτεια μου
στο ύστατο ταξίδι μου.
Πόσο λυρικό ήταν το Μαρινάκι μου που δεν το’ χει με την λυρικότητα οεο;
Άρα , να προβλέψω ότι στο επόμενο ΣΚ θα διαπρέψεις;;;;;;;;;;;
Σε ευχαριστώ από καρδιάς για όλα!!!!!
ΣΛ
Είσαι υπέροχη όπως είσαι!
♥
Αριστάκι μου σε ευχαριστώ πολύ για όλα.
Ξέρεις εσύ.
ΣΛ κι εγώ και σου στέλνω πολλά γλυκά φιλιά <3
Βίρα τις άγκυρες για τη δημιουργική και ευαίσθητη σκέψη: αυτό τον τίτλο βάζω, νομίζω σου πάει!
Μαρινάκι, μίλησες για την ουσία των δρωμένων μας. Την πιστεύεις και τη στηρίζεις και με τις συμμετοχές σου.
Μπράβο, κορίτσι!
Καλό μήνα να έχουμε!
Να είσαι καλά Αλεξάνδρα μου, σε ευχαριστώ πολύ πολύ για όλα.
Να ‘σαι πάντα καλά και να έχεις έναν υπέροχο μήνα 🙂
Αχ, ήσουν μέσα σ’ αυτά που έσβηνα κι έγραφα μέχρι να καταλήξω. Μιλάμε είχε γίνει μακελειό. Πόσο πολύ αγάπησα αυτά τα δύο κομμάτια σου «Κι ας μείνει στην τσέπη μου / η ειρωνεία, / να ‘ναι ο Θάνατος τόσο φθηνός / κι η ζωή μονάκριβη.», «Είναι βαρύς ο Θάνατος να ξέρεις / κι ας ξεκουράζεται η ψυχή από το σώμα σου». Πολύ ωραία η θανατερή σου συμμετοχή, Μαρινούλα μου! Εύγε!
Να ‘σαι καλά Λυσιππάκι γλυκό. Σ’ ευχαριστώ πολύ! 🙂
Όμορφη βδομάδα να μας ξημερώσει!
Μαρίνα, είσαι σκάνδαλο! Ακόμα και στο .. θανατερό ποίημα ζωή εκπέμπεις. Γλέντι την έκανες την αποχώρηση. Μες στο τραγούδι και την περηφάνια. Ακόμα και εκείνη τη στιγμή τη φεγγαράδα απολαμβάνεις! (Και τι σκηνή, τι εικόνα, αυτή της βαρκάδας και των άστρων-στιγμών και των πεφταστεριών-μοιρολογιών..)
Από τον τίτλο σου μας ετοίμασες για το γλέντι σου. Με το πιο κεφάτο πρόσταγμα (προσ)κάλεσες το Χάρο. Αν βάζαμε υπόκρουση, θα έπρεπε να ψάχναμε κάτι ιδιαίτερα εύθυμο! (αν όχι το ομότιτλο τραγούδι).
Α, πα, πα! Θα αρχίσω να σου κλέβω δύναμη, δε γίνεται! (Έτσι κι αλλιώς κι εσένα σου περισσεύει κι εμένα μου χρειάζεται. Θα αποκατασταθεί η δικαιοσύνη έτσι! 🙂 )
Πολλά φιλιά, συγχαρητήρια.
Διονύση, με συγκινείς. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Να ‘σαι πάντα καλά.
Καλή βδομάδα να μας ξημερώσει!
Να λοιπόν και μια συμμετοχή που δεν ξέρω πού να πρωτοσταθώ… Στο σοφό της πρόλογο ή στο περιεχόμενο των στίχων;
Θα παραμείνω στη συμμετοχή που, μέσα στο θλιβερό της θέμα μπορεί να στέκεται σχεδόν.. αισιόδοξη. Που περνάει δυνατά μηνύματα, ψαγμένα, μέσα από ολοζώντανα μάτια
“Ένα νόμισμα δώστε μου μονάχα
να δώσω στο Βαρκάρη.
Κι ας μείνει στην τσέπη μου
η ειρωνεία,
να ‘ναι ο Θάνατος τόσο φθηνός
κι η ζωή μονάκριβη”
Να τολμά την Αλήθεια μέσα σε δυο επίθετα.
Ήταν στα σημειωμένα μου Μαρίνα αυτή η συμμετοχή. Μπορούσε να αντικρίζει το θάνατο σαν ένα άλλο, σαν ένα ακόμη ταξίδι. Βίρα τις άγκυρες για πολλές τέτοιες στο μέλλον συμμετοχές! ♥
Να ‘σαι καλά Αννέτα μου, σ΄ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Μακάρι πάντα να ανταμώνουμε ωραίες εμπνεύσεις στα δρώμενα μας.
Σε φιλώ γλυκά!
Μαρίνα μου μου άρεσε πολύ η οπτική που έδωσες στο θάνατο. Ένα ταξίδι στη φεγγαράδα! Τέλειο!
Σίγουρα θα του είχα δώσει 3άρι αλλά δεν πρόλαβα να τα διαβάσω όλα και έτσι δεν βαθμολόγησα.
Μπράβο!
Φιλιά!
Δεν πειράζει Ελένη. Σημασία δεν έχουν οι βαθμοί, αλλά το ότι συντονιζόμαστε και δημιουργούμε κάτι όλοι μαζί κι ο καθένας ξεχωριστά.
Αυτή είναι η ομορφιά των δρώμενων μας.
Σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια.
Καλή βδομάδα 🙂
Μαρινα μου βιρα τις αγκυρες λοιπον..και μενα μου αρεσε πολύ η συμμετοχη σου εξ αλλου το εδειξα με την προτίμηση μου..γιατί και μενα μου εβγαζε στο τελος μια αισιοδοξια αυτό το ταξιδι..
Και σιγουρα η συμμετοχή είναι η ουσια …εξ αλλου ενα παιχνιδι ειναι για να περναμε καλα .. αφου γραφουμε για να περναμε καλα….
δεν εχω προλαβει ακομη να διαβασω ολες τις συμετοχες..
Να είσαι καλα και να περνας ομορφα οτι και να κανεις ..την αγαπη μου φιλιααααα!!!
Να ‘σαι καλά Σμαραγδένια μου! Πολύ σε ευχαριστώ.
Σου στέλνω και τη δική μου αγάπη και τα φιλιά μου 🙂
Μαρινάκι μου γλυκό ΜΠΡΆΒΟ για την υπέροχη συμμετοχή σου.
Από λάθος μου στη τελική ημέρα δεν πρόλαβα να βαθμολογίσω, αλλά όπως λες κι εσύ οι βαθμοί δεν λένε τίποτα.
Φανταστική η φεγγαράδα για το πέρασμα στον άλλα κόσμο.
Έπρεπε να το διαβάζουμε κάθε μέρα για να θυμόμαστε ότι δεν χρειάζονται χρήματα εκεί πέρα.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Να ‘σαι καλά Ρένα μου, σ’ ευχαριστώ πολύ πολύ!
Φυσικά, οι βαθμοί δεν έχουν σημασία, αλίμονο! Σημασία έχει να δημιουργούμε, να συμμετέχουμε, να εμπνεόμαστε!
Σε φιλώ πολύ γλυκά 🙂
[…] μια ασυνήθιστη τελετή. Μα έπρεπε να γίνει. Κι ίσως να μην εκπλήρωσε τα πάντα […]
[…] ταξιδεύεις με μια βάρκα στον Αχέρωντα, κάνοντας το ύστατο ταξίδι. Και δεν σε σκιάζουν πια οι […]