Ο απολογισμός του μήνα

Αν ο Γενάρης ήταν μέρα θα ήταν η Κυριακή. Διότι είχαμε την ελπίδα πως θα ‘ναι cozy και ξεκούραστος και με ωραία vibes και τελικά αποδείχτηκε ότι είχε περίεργες διαθέσεις. Ελπίζω ο Φεβρουάριος να μη φερθεί σαν (τσαγκαρο-) Δευτέρα.

Είχε μία ένταση ο μήνας. Το διαπιστώσατε και εσείς δεν μπορεί. Μόνο αδιάφορα δεν πέρασε ο Γενάρης!

Τώρα βέβαια είχα και εγώ προσδοκίες!

Απογοητεύοντας τον Βούδα που είχε πει: “Όταν πάψεις να προσδοκάς έχεις τα πάντα”. Αλλά δε φταίω και εγώ.

Κάνω κλήρωση για την κορυφή του Xmas δέντρου των Bloggers, επιλέγεται η λέξη (μου) “νίκη”.

Κόβουμε Βασιλόπιτες και μου τυχαίνουν 3 φλουριά.

Άνθρωπος είμαι και εγώ λύγισα. Άρχισα να ελπίζω σε καλύτερες μέρες! (Πώς μου ήρθε κι εμένα…)

Και τώρα μιας και τα λέμε και μεταξύ μας, εγώ σκεφτόμουν πως θα είναι καλύτερα τα πράγματα φέτος. Προς το παρόν, (θα μου πεις, ακόμα Γενάρης είναι. Ναι οκ, αλλά…)

Δε βλέπω κάποια σημαντική διαφορά.

Εξακολουθούμε να είμαστε κλεισμένοι στο καβούκι μας (φέτος τις Απόκριες θα ‘ναι must τα χελονονιτζάκια) και να ζούμε στο άγχος και τις συνέπειες της πανδημίας.

Επίσης, ζούμε και (σ-)τον παραλογισμό της πανδημίας και έχει και αυτό όπως αντιλαμβάνεσαι τα δικά του ζόρια.

Δε βαριέσαι;

Όλα για τους ανθρώπους είναι. Πόσο να αντέξουν βέβαια και οι άνθρωποι; Που πάμε από τη μια δύσκολη κατάσταση στην άλλη.

Ας ελπίσουμε ο Φεβρουάριος να ‘ναι καλύτερος!

Φεύγει ο Γενάρης και εγώ βλέπετε, αισιόδοξη!

Γιατί αλλιώς βλέπω να σας βάζω βίντεο “το άνοιξε πέτρα για να μπω” σε δική μου εκτέλεση. Είμαι που είμαι κλεισμένη, θα το μοντάρω για βίντεο κλιπ.

Και αλήθεια ελπίζω να είναι καλύτερος ο Φεβρουάριος. Πως ρε παιδί μου πέρυσι μια χαρά ξεκίνησε η χρονιά και μετά πήρε την κάτω βόλτα …

Ε φέτος, να ανέβει ξανά, γιατί πόσο κάτω να αντέξουμε και εμείς βρε Ζωή, θα μας πιάσει η μέση μας!

Και όχι τίποτα άλλο. Έχουν αυξηθεί και οι selfie. Σου λέει ο άλλος, δεν έχω τι να δείξω καρδιά μου, θα βλέπεις εμένα να σου χαμογελώ, σε διάφορες στιγμές τις μέρας.

Ελπίζω βέβαια να μη χαμογελάμε μόνο για τις φωτογραφίες.

Λίγες τελευταίες σκέψεις!

Σας περιμένω τη Δευτέρα που είναι πρωτομηνιά, στο κλασσικό ραντεβού μας για την αρχή του μήνα. Δε θα μου ρημάξει εμένα το blog επειδή οι μήνες είναι στραβόξυλα.

Να έρθετε με κέφι, με ενθουσιασμό και θετική σκέψη.

(Τώρα αν θέλετε να βάλετε τα καλά σας, κανένα κραγιονάκι, που ρημάζουν τα άμοιρα μέσα στα νεσεσέρ, δεκτό)

Δεν ξέρω αν τα καλύτερα έρχονται. Μπορεί να έχουν να πάει Ντουμπάι.

Αυτό που ξέρω είναι, πως όταν οι συνθήκες δε μας ευνοούν, πρέπει να τους γυρνάμε την πλάτη και να χαμογελάμε.

Εγώ αυτό κάνω, κάθε που νιώθω πως σύσσωμο το πλανητικό σύστημα είναι εναντίον μου. Ενίοτε θεωρώ ότι η Μοίρα, κάθεται σε κάποια γωνίτσα με ποπ κορν και χασκογελάει με όσα (μου) συμβαίνουν.

Αλλά επειδή είμαι καλός άνθρωπος ποτέ δεν έχω ευχηθεί “στο λαιμό να της κάτσουν”, απλά απαξιώ και συνεχίζω με διάθεση και στυλ! Κυρίως με στυλ!

Οι δύσκολες μέρες συνεχίζονται κι ο εγκλεισμός επίσης.

Βαστάτε γερά, να είστε όσο πιο αισιόδοξοι γίνεται και να είστε ασφαλείς.

Και φυσικά μην ξεχνάτε, δυο πολύ σημαντικά πράγματα:

Να ερωτεύεστε τη ζωή!

Και να διαβάζεται το blog μου!😂

Αλήθεια, αν τον Φεβρουάριο μπορούσα να γράψω μία μόνο ανάρτηση, ποια θα θέλατε να ήταν αυτή;

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)

Και για να μην χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!

Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.