Marina Tsardakli 
Την Κυριακή 31 Μαΐου είναι τα γενέθλια μου! Γίνομαι τριάντα! Υπάρχει μια κάποια συγκίνησης!
Πάντα, λάτρευα τα Χριστούγεννα και τα γενέθλια μου και τα θεωρούσα δυο ιδιαίτερες “εποχές” του χρόνου. Ειδικά, όταν άρχισα να μαθαίνω Κινέζικα και διάβασα πως για τους Κινέζους τα γενέθλια αποτελούν την προσωπική πρωτοχρονιά, τα αγάπησα ακόμα πιο πολύ. Και τα χαίρομαι ακόμα πιο πολύ κι ας μην είμαι πια παιδί.
Για εμένα τα γενέθλια, είναι μια όμορφη επέτειος. Αυτή, της αρχής της ζωής σου. Και οφείλεις στον ίδιο σου τον εαυτό, να την τιμάς!
Τα φετινά μου γενέθλια με βρίσκουν εν μέσω πένθους και κοροναϊού. Σίγουρα, θα είναι ήσυχα, λιτά, μα θα ‘ναι η μέρα μου! Κι όπως πάντα, θα σημαίνουν ένα πράγμα: Μεγάλωσα έναν ακόμα χρόνο!
Κι είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό!
Έζησα ακόμα έναν χρόνο. Ένιωσα συναισθήματα (και δυστυχώς όχι όλα θετικά), γνώρισα ανθρώπους, δοκιμάστηκα σε νέες καταστάσεις. Θεωρώ ότι στον τελευταίο χρόνο ωρίμασα ακόμα πιο πολύ. Ή πιο σωστά, επειδή ήδη θεωρώ ότι ήμουν έτσι κι αλλιώς ώριμη, με γνώρισα καλύτερα!
Καμιά φορά κάνουμε το λάθος να νομίζουμε ότι η αυτογνωσία είναι κάτι που κατακτάς και τελειώνει. Το να γνωρίζεις τον εαυτό σου, είναι ένας αέναος στόχος. Γιατί κάθε μέρα, εξελίσσεσαι, αλλάζεις και πρέπει να μάθεις τον εαυτό σου απ’ την αρχή. Ή έστω από εκεί που έμεινες.
Πολλά λέγονται για τα 30!
Θεωρούνται σταθμός. Μα εγώ δεν το βλέπω έτσι. Γιατί, τα τριάντα να θεωρούνται πιο σημαντικά από τα είκοσι εννιά ή τα τριάντα τρία; Κάθε χρόνος, έχει να σου προσφέρει τις δικές του ευκαιρίες, τα δικά του μαθήματα, τις δικές του εμπειρίες. Κάθε χρόνος στη ζωή σου, είναι σημαντικός.
Και δεν πρέπει να σε αγχώνει, είτε γίνεσαι είκοσι, είτε τριάντα, είτε εξήντα. Όχι, γιατί είναι απλά ένας αριθμός. Το θεωρώ κάπως υποτιμητικό αυτό, γιατί κάθε έτος της ζωής σου κουβαλάει όσα έζησες. Απλά, στη ζωή, δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο deadline, για να πετύχεις κάτι. Μέχρι να πεθάνεις, μπορείς να προσπαθείς να πετύχεις όσα θες.
Μπορείς να προσπαθείς, αν δεν σε καλύπτει η ζωή σου να την αλλάξεις, μπορείς να προσπαθείς να μάθεις, μπορείς να κάνεις όλα όσα ονειρεύεσαι!
Η αρχή του 2020, ήταν δύσκολη!
Τώρα που ουσιαστικά τέλειωσε κι ο Μάιος, μπορώ να σου πω ότι αυτοί οι τελευταίοι πέντε μήνες ήταν οι χειρότεροι της ζωής μου. Δεν ήταν απλά άσχημοι ή αρνητικοί. Ήταν απαίσιοι. Πραγματικά, ότι μπορούσε να έχει πάει λάθος, έχει πάει. Σε αυτόν όλο τον χαμό όμως κι εν μέσω πανδημίας, εγώ βρήκα τον τρόπο να δουλέψω πολύ με τον εαυτό μου. Άλλαξα συνήθειες, ξεκίνησα διαλογισμό και με γνώρισα καλύτερα όπως σου είπα και πιο πάνω.
Άλλαξα την οπτική μου, προσπαθώ να είμαι όσο γίνεται αισιόδοξη και κάθε μέρα επιδιώκω να είμαι λίγο καλύτερη από τη χθεσινή. Κάθε μέρα, προσπαθώ να είμαι μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου!
Οπότε, η τρίτη δεκαετία της ζωής μου με βρίσκει στον απόηχο μιας δύσκολης περιόδου. Και χρησιμοποιώ την λέξη “απόηχο”, γιατί πιστεύω μέσα μου, ότι οι επόμενοι μήνες, θα είναι καλύτεροι. Τα τριάντα θα είναι η απαρχή μιας όμορφης δεκαετίας. Και πάντα έτσι σκέφτομαι όταν κάτι δεν πάει καλά. Λέω για παράδειγμα, μέχρι το βράδυ όλα θα ‘ναι καλύτερα. Ή σε ένα μήνα από τώρα, ούτε που θα το θυμάμαι αυτό!
Λένε, πως μια δύσκολη περίοδος, συχνά είναι η προετοιμασία για όλα τα όμορφα που θα έρθουν. Για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όπως τους αξίζει, με σεβασμό κι επίγνωση. Ίσως αυτό το πεντάμηνο να ήταν κάτι ανάλογο για εμένα.
Τα καλύτερα έρχονται!
Ξέρω πως αυτό που έχουμε πραγματικά, είναι το παρόν. Γι’ αυτό κι αγαπώ το “τώρα” και προσπαθώ να το απολαμβάνω. Μα πάντα, με κάνει να χαμογελάω, η σκέψη πως τα “καλύτερα έρχονται”.
Η ανθρωπότητα πέρασε και περνάει δύσκολα κι αν κάτι μας υπενθύμισαν οι περιστάσεις είναι πως η ζωή είναι μικρή. Δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει ή τι θα έρθει αργότερα. Οπότε εύχομαι, όλοι μας να απολαμβάνουμε τις στιγμές μας και να βλέπουμε τη ζωή μας να εξελίσσεται έτσι όπως θέλουμε. Κι αν αυτό, δεν συμβαίνει, είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε ρότα!
Άλλος ένας χρόνος λοιπόν γίνεται ανάμνηση, άλλος ένας χρόνος έρχεται να με γεμίσει κι η ζωή κάθε μέρα, γίνεται και μεγαλύτερος Έρωτας.
Σε ένα χρόνο από σήμερα, δεν ξέρω που θα βρίσκομαι. Μακάρι, να είμαι εκεί που θέλω και να έχω επιτύχει πολλά απ’ όσα ονειρεύομαι. Πάντως σήμερα, είμαι εδώ που είμαι, σέβομαι τη ζωή μου κι είμαι περήφανη για εμένα. Νιώθω ευγνώμων για όσα έχω ή δεν έχω ζήσει, γιατί έχουν συνθέσει αυτό που είμαι και για όσα θα έρθουν και θα με βοηθήσουν να χτίσω το μέλλον.
Να με χαίρεστε, να σας χαίρομαι και ας κάνουμε μια πρόποση για τα όμορφα που έρχονται!
Αυτή τη φορά, πέρα από ευχές, θα ήθελα στα σχόλια να μου γράψετε μια αγαπημένη σας ανάρτηση από εμένα ή την πρώτη σας ανάμνηση από εμένα!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θέλετε να γίνετε κομμάτι της παρέας μας και να μην χάσετε όλα τα ωραία που θα έρθουν, γραφτείτε στο newsletter μας!
Επίσης, αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, κάντε την καλή σας πράξη για σήμερα και μοιραστείτε την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Να τα εκατοστήσεις Μαρίνα μου. Και βέβαια τα γενέθλια είναι σημαντική ημέρα. Γιατί είναι η ημέρα που ήλθαμε στη ζωή, που ομορφύναμε τη ζωή των δικών μας ανθρώπων, που ο πλανήτης είπε ”επιτέλους γεννήθηκε ένας υπέροχος άνθρωπος”!!!!
Σοβαρά τώρα, τα γενέθλια είναι ιερή ημέρα για τον καθένα μας. Είναι εμείς!!
Είσαι σπουδαίος άνθρωπος όπως έχω καταλάβει, γνωρίζοντάς σε από εδώ, από τα γραπτά σου. Και μην νομίζεις ότι μπορεί κανείς να κρυφθεί εδώ μέσα, ότι είναι απρόσωπα όλα, ότι περνανε ψέμματα και μυθοι για αλήθειες. Το γραπτό του καθένα μας, το σχόλιό του δείχνει το ποιοι είμαστε. Ακόμη και τα πιο ουδέτερα σχόλια δείχνουν το χαρακτήρα μας. Πιστεύοντας λοιπόν αυτό, σε έχω κατατάξει στους υπέροχους νέους ανθρώπους που εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να είναι ανθοστολισμένοι οι δρόμοι τους. Εύχομαι να πετύχεις όλα όσα ονειρεύεσαι και στοχεύεις.
Δεν θυμάμαι ποια ανάρτηση μου έκανε εντύπωση, εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι η θετική ματιά σου ακόμη και μέσα στο αρνητικό περιβάλλον. Και όσα γράφεις, δεν είναι ωραία μπλα μπλα για να περναέι η ώρα. Τα διαβάζω και αισθάνομαι ότι τα λες με πάθος, ότι τα πιστεύεις ως το μεδούλι σου.
Αυτή η θετική σου ματιά σε όλα μου έχει κάνει εντύπωση σε όλες τις εγγραφές σου. Αλλά θα σταθώ στα κείμενα -διηγήματα που έχεις γράψει. Εντυπωσιακά.
Καλά να περάσεις την Κυριακή.Και τα λιτά είναι καλύτερα από τις γιορτές με φανφάρες χωρις αξία
Σε φιλώ
Αννούλα μου, με συγκινείς πολύ με τα λόγια σου. Να ‘σαι καλά! Πραγματικά με συγκίνησες πολύ.
Χαίρομαι που σου αρέσουν τα διηγήματα μου. Πάντα είμαι λίγο αμήχανη με αυτά, γιατί η “πένα” είναι κάτι που με αγχώνει!
Σε φιλώ πολύ γλυκά. Να ‘σαι πάντα καλά!
Ξεκινώ Μαρινάκι μου, με ένα τεράστιο ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΆ καρδιάς! <3
Στη συνέχεια επικροτώ όλη την πρόοδο που κάνεις και επαναλαμβάνω πως δυστυχώς όλοι μας, μέσα από τον πόνο ωριμάζουμε και αναλαμβάνουμε την ευθύνη της ζωής μας:
“Λένε, πως μια δύσκολη περίοδος, συχνά είναι η προετοιμασία για όλα τα όμορφα που θα έρθουν. Για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όπως τους αξίζει, με σεβασμό κι επίγνωση. Ίσως αυτό το πεντάμηνο να ήταν κάτι ανάλογο για εμένα.”
Θυμάμαι πολύ καλά το πρώτο σου blog και τα επόμενα, γιατί πολύ σωστά “ψαχνόσουν” και αυτό περίπου πριν 9 χρόνια. Θυμάμαι πως έγραφες νύχτα και τα κείμενα σου (πάντα καλογραμμένα) δεν ήταν αισιόδοξα και σου είχα γράψει, “πως η μέρα βλέπει της νύχτας τα καμώματα και γελά”, γι αυτό γράψε μέρα! 😛
Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις αλλά βρίσκω και μέσα από τον σχολιασμό πως η τελευταία αυτή χρονιά, σου έδωσε την ώθηση που χρειάζεσαι για να συνεχίσεις την “Αυτογνωσία” … δύσκολος δρόμος αλλά έχει και τεράστια Χαρά όταν ξαφνικά ανακαλύπτεις το πού ήσουν και το πού βρίσκεσαι! 😉
Και επειδή ξέρω πως σου αρέσουν τα αποφθέγματα, πάρε ένα- δυο για δωράκι:
““The most creative act you will ever
undertake is the act of creating yourself”
–Deepak Chopra
“You only live once,….
so lick the bowl.”
Άγνωστος
ΑΦιλάκια αγάπης Μαρινάκι μου, γιατί για μένα θα είσαι το Μαρινάκι! 🙂
Να ‘σαι καλά μαγισσούλα μου! Ναι είναι δύσκολος δρόμος, αυτός της ανακάλυψης του εαυτού μας, αλλά χρήσιμος και πολύτιμος.
Πολύ μου άρεσαν τα αποφθέγματα που μου χάρισες και σε ευχαριστώ!
Εύχομαι να τα λέμε για πολλά χρόνια ακόμα! 🙂
Σε φιλώ γλυκά 🙂
Για τα χρόνια πολλά θα πάρω όφωνο!
Από σένα θυμάμαι το σοκ όταν ταυτοποίησα drama queen και τις σκέψεις της Μαρίνας, που αργότερα απέκτησε και επίθετο και εικόνα, ήταν ένα και τω αυτώ! Ναι, ήταν σοκ για μένα, γιατί εκείνα τα πολύ παλιά χρόνια σε είχα στο μυαλό μου ότι ήσουν άνω των 30…σίγουρα! Αυτό σημαίνει ή ότι εγώ δεν ξέρω τι μου γίνεται ή εσύ παραήσουν ώριμη για ένα νεαρό κορίτσι τότε!
Συνέχισε να μαθαίνεις γλώσσες και να αισιοδοξείς Μαρινάκι μου!
Μάκια!
Βλέπεις όμως, άργησες, αλλά επαληθεύτηκες, είμαι τριάντα πια! Από την Κυριακή δηλαδή! χαχα
Παραείμαι ώριμη κι αυτό μου κοστίζει, αλλά δεν με αλλάζω.
Συνεχίζω να μαθαίνω γλώσσες και να αισιοδοξώ και σε ευχαριστώ που μου ευχήθηκες! Γιατί ξέρω ότι είναι από την καρδιά σου!
Να ‘σαι καλά Αριστάκι μου! Ευχαριστώ για όλα! 🙂
Μαρίνα χρόνια σου πολλά, ευτυχισμένη και με υγεία!
Φιλάκια πολλά :-)))
Στέλλα μου ευχαριστώ τόσο πολύ! Να ‘σαι πάντα καλά, να χαίρεσαι όσους αγαπάς.
Σε φιλώ γλυκά 🙂
Μαρίνα μου χρόνια πολλά, χαρούμενα, ευτυχισμένα.
Προεόρτια λοιπόν ήταν οι αναρτήσεις στο fb. Αύριο είναι η επίσημη ημέρα!
Από τις αναρτήσεις σου, που όλες έχουν να πουν και από κάτι, κρατάω αυτήν εδώ.
Γιατί βλέπω ένα κορίτσι ώριμο, κατασταλαγμένο, αισιόδοξο που το μέλλον είναι μπροστά της.
Σου εύχομαι τα καλύτερα.
Φιλιά!
Ελένη μου, σ’ ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια. Να ‘σαι καλά.
Ας έχουμε όλοι υγεία, να κυνηγάμε τα όνειρα μας.
Σε φιλώ γλυκά 🙂
Καλό ξημέρωμα!
Μαρίνα μου, αγαπημένη μου φίλη.
Χρόνια σου πολλά κορίτσι μου. Εύχομαι απ την καρδιά μου να πορεύεσαι πάντα με αυτό το μονάκριβο χαμόγελο στα χείλη, με το φως της καρδιάς σου και τη θέρμη της δημιουργίας σου.
Είναι χαρά και τιμή μου που σε έχω γνωρίσει εδώ στη δικτυακή γειτονιά. Τόσο στο παλιό σου μπλογκ όσο και στο καινούργιο εδώ. Μέσα από αυτό το πέρασμα, έχω απολαύσει, έχω συγκινηθεί, έχω ενθουσιαστεί με πολλές σου αναρτήσεις. Οι περισσότερες αφορούσαν αφηγήματα-διηγήματα σε λογοτεχνικά δρώμενα που αγάπησα πάρα πολύ. Μέσα από αυτά κατάφερα να ξεχωρίσω την καρδιά σου.
Για να είμαι λοιπόν πιο συγκεκριμένος, δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συμμετοχή σου στην “Άσκηση σεναρίου” που κάναμε στο ΣΙΝΕΦΙΛ με τη συμμετοχή σου-ανάρτηση “Το γέλιο της νεράιδας”. Ένα πανέμορφο αφήγημα με σημείο αναφοράς το γέλιο. Το κρατώ πάντα κοντά μου https://cinefil-net.blogspot.com/2018/05/6-10.html
Επίσης στέκομαι και θυμάμαι τρία υπέροχα ποιήματά σου μέσα από το “Συμπόσιο ποίησης”
“Στο σκοτάδι δεν θα δεις ποτέ τη μαγεία” (25ο)
“Τι όμορφη στιγμή το σούρουπο”-το λατρεύω! (24ο)
“Βίρα τις άγκυρες” (23ο)
Αλλά και πολλές άλλες Μαρίνα μου εδώ στο σπιτικό σου. Πάντα κάθε σου θέμα φέρει την προσωπική σου υπογραφή και το σεβασμό που δείχνεις στον αναγνώστη σου.
Χρόνια πολλά καρδιά μου με κάθε μου ευχή.
Γιάννη μου, ευχαριστώ για τις ευχές και τα γλυκά σου λόγια! Τα λέμε πια τόσα πολλά χρόνια που σας νιώθω δικούς μου ανθρώπους.
Οι αναρτήσεις που ανέφερες είναι και δικές μου αγαπημένες! Σ’ ευχαριστώ όμως πολύ που σε κάθε ανάρτηση μου, βρίσκεις κάτι καλό να πεις. Μου δίνεις πάντα δύναμη, να συνεχίσω.
Καλό μας ξημέρωμα!
Χρόνια σου πολλά γλυκό Μαρινάκι!
Η δεκαετία που μπαίνεις, είναι η πιο γόνιμη και η πιο γοητευτική για μια γυναίκα. Αφήνεις πίσω σου νεανικούς ενθουσιασμούς, λάθη και πειραματισμούς και ξεκινάς το “χτίσιμο”. Ξέρεις καλύτερα τι θέλεις, ή τουλάχιστον τι “δεν θέλεις” να σε περιβάλλει.
Αυτό που πάντα θα θυμάμαι από εσένα, είναι εκείνες οι αναρτήσεις σου με τους αγιοβασίληδες και τα έλκηθρα που σουλατσάρανε δώθε-κείθε εδώ μέσα. Οι προσμονές σου για μια γιορτή, ο ενθουσιασμός σου για τις προετοιμασίες και η αδημονία σου να τα ζήσεις όλα στο έπακρο. Τότε βέβαια, δεν είχα γνωρίσει την “άλλη Μαρίνα” που έκρυβες μέσα σου. Με τον καιρό διαπιστώνω πως είσαι ένα ώριμο κορίτσι, με άποψη για τη ζωή και αξίες που υπερασπίζεσαι με πάθος. Πως ξέρεις καλά να διαχειρίζεσαι τα δύσκολα, τις απώλειες και τις αναποδιές. Κι εκεί ήταν που σου έβγαλα το καπέλο, όπως το βγάζω σε κάνε νέο παιδί που βλέπει πέρα και έξω απ’ το “κουτί” και διαθέτει συναισθηματική νοημοσύνη.
Αυτά και αν συνεχίσω, έχω πολλά να σου γράψω.
Οι ευχές μου θα σε συνοδεύουν πάντα, ασχέτως αν χαθούν οι δρόμοι μας σ’ αυτα τα ηλεκτρονικά μονοπάτια. Είσαι σπουδαίο κορίτσι, να προσέχεις και να χαίρεσαι την κάθε στιγμή της ζωής σου, πανέμορφο πλάσμα ♥
Νομίζω πως θα είμαι 70 χρονών και θα ζω τα Χριστούγεννα πιο πολύ από τα εγγόνια μου. Το εύχομαι τουλάχιστον!
Λατρεύω όμως αυτή την αφοσίωση μου στη ζωή (και δη τα Χριστούγεννα)!
Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και τα γλυκά σου λόγια Μαρία μου!
Να είσαι πάντα καλά!
Καλό ξημέρωμα! 🙂
Χιλιόχρονη, τυχερή κι ευτυχισμένη να είσαι!
Αυτό που θυμάμαι από εσένα, είναι ότι φέρνεις πάντα τα Χριστούγεννα πρώτη από όλους μας και μας παρακινείς να τα βάλουμε κι εμείς στη σκέψη μας και στη ζωή μας!
Να είσαι πάντα καλά Μαρίνα!
Και ναι, δεν σου φαίνεται. Με τίποτα όμως. Έλεγα πως είσαι 22-23, έτσι όπως σε βλέπω στη φωτογραφία στο πλάι του ιστολογίου!
Φιλί μεγάλο και γιορτινό σου στέλνω!
Αχ Αρτίστα μου, πόσο με συγκίνησες με το 22-23! Πόσο σ’ αγαπώ!
Να ‘σαι καλά!
Χαίρομαι που το υπογραμμίζεις κι εσύ πως φέρνω πρώτη τα Χριστούγεννα. Κι εκείνα τα blogs στην Αμερική τα Χριστουγεννιάτικα δεν με αναφέρουν ποτέ. χαχα
Σ ευχαριστώ για τις ευχές και τα λόγια σου.
Καλό ξημέρωμα 🙂
Ποτέ δεν έδινα σημασία στην ονομαστική εορτή, που στην ουσία γιορτάζεις ένα όνομα που δεν επέλεξες και που το έχουν τόσοι άλλοι, όση έδινα πάντα στα γενέθλια. Είναι η μέρα που τα μάτια σου αντίκρισαν την πρώτη εικόνα αυτού του κόσμου, που ο ήχος του κλάματος σου αντιλάλησε στον χώρο και η στιγμή που έφτασες για να αφήσεις το δικό σου σημάδι στη γη. Χρόνια σου πολλά κι ευτυχισμένα λοιπόν!
Μη με ρωτάς αν θυμάμαι συγκεκριμένα κάποια ανάρτηση σου που να μου άρεσε ιδιαίτερα. Όχι δεν μπορώ να ξεχωρίσω αυτή την στιγμή κάποια. Θυμάμαι όμως πως δεν υπήρχε από την αρχή που σε γνώρισα εδώ κάποια που να με άφησε αδιάφορη. Παρότι ο χώρος του διαδικτύου είναι απρόσωπος λένε, ωστόσο εγώ πιστεύω πως όλοι αφήνουμε τα σημάδια μας ακόμα κι όταν γράφουμε μια απλή καλησπέρα. Είναι ο τρόπος που τη λέμε και η στιγμή που επιλέγουμε για να χαιρετήσουμε τους άλλους. Αυτό που πάντα πρόσεχα σε σένα ήταν το πόσο βαθιά ψάχνεις τα πράγματα. Το χιούμορ που τα ντύνεις, και ακόμα και οι θλιμμένες σου στιγμές ή οι πιο τετριμμένες, έχουν μια νότα αισιοδοξίας και δυναμισμού. Μια χροιά αντίστασης και αγωνιστικότητας ενάντια σε κάθε στραβό ή σε ό,τι θα προσπαθήσει να σε κατακτήσει και να σε αλώσει. Και η τελευταία αράδα μας εκπροσωπεί. Δείχνει την ταυτότητα μας. Παίρνει τη γεύση μας, την οπτική μας, και το χρώμα που επιλέγουμε. Έτσι σε γνώρισα γνήσια, βαθιά, με αισθήματα, με ζωντάνια και χιούμορ και αγωνίστρια. Με ανθρωπιά! Αυτό γνώρισα αυτό συμπάθησα. Να ζήσεις λοιπόν και να βάζεις τη δική σου σφραγίδα στη ζωή με ό,τι χρώμα και όποιο τρόπο θέλεις! Πολλά φιλιά!
Κορίτσι μου Χρόνια Πολλά με όλη μου την αγάπη. Έγινες 30;…υπάρχει τέτοιο νούμερο παιδιά; θα αυτοκτονήσω, ούτε επί 2 δεν με φθάνεις!
Μαρίνα μου γλυκιά πολύχρονη να είσαι! Τα 30 είναι πολύ όμορφα γιατί σε βρίσκουν σε μια άλλη φάση της ζωής σου, πολύ διαφορετική από εκείνη των 20. Πιο κατασταλαγμένη, πιο ήρεμη αλλά και πιο πεισματάρα. Είναι μια ωραία δεκαετία που εύχομαι να τη γεμίσεις με υπέροχες στιγμές, με φοβερές εμπειρίες, και με ατέλειωτα κείμενα που ξεχειλίζουν αισιοδοξία! Τα φιλιά μου!
Να ‘σαι καλά γλυκό κορίτσι. Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Και θα συμφωνήσω, τα 30 είναι μια ωραία δεκαετία. Εύχομαι να μας φέρει τα καλύτερα!
Σε φιλώ γλυκά 🙂