Γιατί η καρδούλα είναι μαύρη;

Βαδίζοντας στου blogging
τα διαδικτυακά μονοπάτια
διάβαζα σκέψεις, απόψεις και γινάτια.

Άκουσα τι ψιθύρισαν οι ψυχές,
των bloggers που κρύβονταν πίσω απ’ τις σελίδες.
Και από επισκέψεις και σχόλια πολλά
σιγά σιγά χτιστήκανε φιλίες.
Οι υποχρεώσεις όλων μας πολλές,
μα κάπου κάπου περνάμε και μιλάμε
κι είναι σαν κάπου έξω να βρισκόμαστε
και τους φίλους καφεδάκι να κερνάμε.
Μια μέρα που τριγυρνούσα στης wordpress τα δρομάκια
κι άφηνα σχόλια σε φίλους που εκτιμώ
πάτησα σύμβολα να βγει μια καρδούλα,
μα βγήκε μαύρη αντί για κόκκινη κι έμεινα να απορώ.
Ποιος έκλεψε το χρώμα απ’ τη καρδιά;
Γιατί από κόκκινη να βγαίνει έτσι μαύρη;
Φταίει ο κώδικας που έχει η πλατφόρμα αυτή;
Ή μήπως ο κόσμος κάτι δεν έχει καταλάβει;
Γιατί βλέπεις, το ίντερνετ ένας κόσμος είναι κι αυτός
στις γειτονιές του κατοικούν πολλές ψυχές
και με τα τόσα που συμβαίνουνε τριγύρω,
φαίνεται μαύρισαν κι οι διαδικτυακές καρδιές.
Είμαι σίγουρη πως η πραγματικότητα είναι άλλη,
κι όπως προείπα “φταίει” ο κώδικας αυτός
μα κάτσε σκέψου: η αλήθεια δε σημαίνει
πως ήταν λάθος ο παραπάνω συμβολισμός.
Οπότε και στην online και στη πραγματική σου τη ζωή
προσπάθησε κανένα να μη κρίνεις
ο κόσμος έχει προβλήματα πολλά
μάθε αγάπη και χαμόγελα να δίνεις!
Δυο στίχους σκάρωσα κι ήθελα να μοιραστώ
γιατί με σάστισε η μαύρη η καρδούλα
κι έτσι περνώντας είπα να τους αφήσω εδώ,
να μη γεμίζω του μυαλού μου τα μπαούλα.
Σήμερα, όπου κι αν σχολιάσεις,
άσε και μια καρδιά κόκκινη, μικρή,
κι αν σε ρωτήσουν γιατί το κάνεις;
πες τους πως ήρθε η ώρα να ερωτευτούμε τη ζωή!
 
Οι Τετάρτες έχουν κάτι ποιητικό. Τι, όχι;!

Until Next Time…

Μαρίνα ♥

ΥΓ: Είχα την αίσθηση, πως όταν πατούσα αυτόματα τη καρδούλα έβγαινε κόκκινη. Όταν είδα πως βγαίνει μαύρη, γεννήθηκαν αυτοί οι στίχοι πολύ αυθόρμητα.

Αν σου άρεσε η ανάρτηση μου θα χαρώ να τη μοιραστείς μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης στα social media, στα οποία μπορείς και να με βρεις: στο facebook, στο instagram και στο twitter.