Marina Tsardakli 
Σήμερα είναι η τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου 2022. Ενός δύσκολου μήνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Αφού, στις 24 του μήνα ξεκίνησε ένας πόλεμος!
Από εκείνη τη στιγμή, δυστυχώς αντικρίζουμε φρικιαστικές εικόνες και ανείπωτο πόνο.
Με χαρά αντιμετωπίζουμε λοιπόν, τον αποχαιρετισμό του Φεβρουαρίου. Γιατί ήταν πραγματικά δύσκολος και θλιβερός!
Ποιος ξέρει βέβαια τι θα φέρει ο Μάρτης;!
Μοιάζει σαν το 2020, να άλλαξε η τύχη του πλανήτη και από τότε μπήκαμε σε έναν αέναο κύκλο γκαντεμιάς.
Πάμε από το ένα στο άλλο. Συνεχόμενα!
Μέσα μου πιστεύω ότι τη στιγμή που λέγαμε “καλή χρονιά”, “το 2022 ας ελπίσουμε να είναι καλύτερο”, είπε το 2021 στο 2020: “Μια λέξη θα σου πω, πυρηνικά”. Και γελούσαν με την αφέλεια μας!
Αναπολώ, τις στιγμές που το μεγαλύτερο πρόβλημα μας ήταν η καραντίνα! (Πού πήγε άραγε ο κοροναϊός, αυτές τις μέρες…;!)
Να ήξερα ποιος είπε “δεν πάει και χειρότερα” και είπε το σύμπαν challenge accepted, να γίνει ο χαμός.
Ο Κοέλιο πού είναι να συζητήσουμε λίγο τη θεωρία του; Όταν θες κάτι πολύ το σύμπαν μεσολαβεί για να το αποκτήσεις, ε; Ήθελα εγώ πυρηνικά; Όχι! Το ορκίζομαι!
Και όμως, εχθές τα είδαμε να μπαίνουν στη συζήτηση.
Δηλαδή γλιτώσαμε από κοροναϊό, για να φύγουμε από πυρηνικά; Τι ντεκαντανς!
Η ευχή μου: να τα πούμε την Παρασκευή!
Όπως καταλαβαίνετε, ψάχνω εναγωνίως να βρω την αισιοδοξία μου, αλλά μάλλον έχει πάρει δρόμο για τα καταφύγια. (Έχουμε άραγε; Και αν ναι πού; )
Ζούμε δύσκολες μέρες και έχουμε όλοι φόβο, αγωνία για όλον τον κόσμο και απέραντο πόνο για τις ζωές που χάνονται, αλλά και αυτές που αλλάζουν!
Προσπάθησα να κρατήσω την ανάρτηση όσο πιο ανάλαφρη μπορούσα, αλλά δεν είναι και εύκολο. Γιατί όσα συμβαίνουν δεν είναι ανάλαφρα! Συνεχίζω να πιστεύω όμως πως πρέπει να βρούμε άμυνες, για να αντέξουμε και γι’ αυτό ακριβώς προσπάθησα!
Μακάρι, σήμερα να επικρατήσει ειρήνη και όλα να πάνε καλά! Να μη χαθούν άλλες ζωές, να τελειώσει αυτός ο πόνος!
Μακάρι, να μην έρθουν και χειρότερα!
Καλού κακού, αφήστε τα “καλό μήνα” αφού βλέπετε …μας τρολάρουν και οι μήνες!
Ας ελπίσουμε πως όλα θα πάνε καλά και θα τα ξαναπούμε την Παρασκευή!
Καλό μας κουράγιο!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)
Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
♥
Αριστάκι μου ευχαριστώ για το χρόνο σου. Ήσυχη βδομάδα να έχουμε!
♥
Τέρμα οι ευχές φιληνάδα μικρή, ότι βγάλει ο μήνας, όπως μας έρθει..τέρμα οι ευχές γιατί εμείς εδώ στο Χορτιάτη λέγεται πως έχουμε ..ηφαίστειο!!!!!!
Τι να πω Αχτίδα μου! Να έρθουν λίγο πιο ήσυχες μέρες, γιατί δεν ξέρω πόσα θα αντέξει ο κόσμος.
Πήγαμε από πανδημία σε πόλεμο!
Ήσυχη βδομάδα να έχουμε!
Φεύγει ο Φλεβάρης και κληρονομεί όλα τα θέματα στον Μάρτιο. Τι γλιτώσαμε; Τπτ ακόμη στους βομβαρδισμούς είμαστε και όσο δεν κερδίζει ο Πούτιν τόσο ανησυχώ τι θα κάνει.
Να κρατήσουμε άμυνες ε; Πόση άμυνα αντέχει πια όλους αυτούς τους βομβαρδισμούς που δεχόμαστε;
Και τι τα θες τα καταφύγια; Περάσαμε άσχημα στο σπίτι μας με την καραντίνα φαντάζεσαι μέσα σε ένα τσιμεντένιο τπτ πώς θα ζούμε;
Ούτε να το σκέφτομαι….
Ας ευχηθώ με την πρωτομηνιά αύριο να μην έλθουν χειρότερα
Φιλιά πολλά
Δυστυχώς Αννούλα μου, είναι ένας πόλεμος, που έχει τα φόντα να εξελιχθεί και αυτό είναι κάκιστο και ένα σενάριο που όλοι απευχόμαστε.
Πρέπει να κρατήσουμε άμυνες, γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή. Πρέπει να αντέξουμε! Δύσκολο, το καταλαβαίνω και εγώ έχω στεναχωρηθεί και αγχωθεί πολύ.
Τα καταφύγια ούτε εγώ θέλω να τα σκεφτώ, αλλά έτσι όπως πάει το πράγμα…
Ευχή όλων μας να μην έρθουν χειρότερα, αλλά αν κάτι αποδεικνύει το 2022 είναι πως οι ευχές δεν πιάνουν πια.
Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουμε να τις δίνουμε, γιατί το έχουμε όλοι ανάγκη.
Ήσυχη να ‘ναι η βδομάδα μας!
Το 1983, προβλήθηκε στις ΗΠΑ, η ταινία του Νίκολας Μέγιερ “Η Επόμενη μέρα”. Αναφέρονταν σε μια συνήθη μέρα των, όπως πάντα, αφελών και αδιάφορων Αμερικανών πολιτών του Κάνσας, μιας πόλης δίπλα σε πυρηνική βάση. Μια συνήθη μέρα κατά την οποία, κάποιες τηλεοράσεις ακούγονται να μιλούν για κάποια κρίση στην τότε Ευρώπη του ψυχρού πολέμου. Αυτού του …επάρατου, που οι Δυτικοί μας υπόσχονταν ότι τελείωσε οριστικά με την πτώση του “επάρατου” κομμουνισμού.
Τότε λοιπόν οι κάτοικοι της πόλης, βίωσαν εκρήξεις 4 πυρηνικών μεγάλου βεληνεκούς από την τότε ΕΣΣΔ. Ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Δεν τελείωσε όμως ποτέ!
Η προβολή της ταινίας, προκάλεσε τέτοιο σοκ στις ΗΠΑ, που ξεκίνησαν άμεσα διαδηλώσεις σε κάθε πολιτεία για την απομάκρυνση των πυρηνικών.
Εδώ Μαρίνα μου, τέτοιες απειλές τελειώνουν μαζί με τα πρωινάδικα, τα μπούτια της σελέμπριτι στο σόου και τα μούσκουλα του άντρακλα στο σαρβάιβορ.
Ας είμαστε όμως αισιόδοξοι. Δεν γίνεται αλλιώς. Κανείς πόλεμος δεν σταματάει εύκολα αν δεν υπάρξει κοινωνική πίεση.
Σε παρακαλώ ελαχιστοποίησε τις ειδήσεις από τα κανάλια, φιλτράρισε το μυαλό σου. Ο πόλεμος της πληροφορίας είναι αδυσώπητος.
Φιλιά πολλά.
Την έχω δει την ταινία. (Μετά υπήρχαν βέβαια κάποιοι εφιάλτες χαχα, αλλά οκ)
Πράγματι Γιάννη, έχω αρχίσει να απορώ. Εδώ ο κόσμος καίγεται και η tv στον κόσμο της. (Και δεν αναφέρομαι στην μυθοπλασία, η οποία καλά που υπάρχει, να βρίσκει ο κόσμος μια διέξοδο).
Γιάννη μου θα σου ομολογήσω πως η αισιοδοξία μου περνάει δύσκολα αυτές τις ημέρες, με όσο συμβαίνουν και όσα φοβάμαι πως θα συμβούν. Αλλά θα συμφωνήσω πως πρέπει να κρατήσουμε άμυνες, γιατί πράγματι, δεν γίνεται αλλιώς.
Κανάλια δεν παρακολουθώ έτσι και αλλιώς. Παρακολουθώ μόνο ξένα μέσα (διαφόρων χωρών) και σε ελληνικά μέσα μόνο συγκεκριμένα site.
Καλή μας δύναμη!
Καλό Μήνα, Μαρίνα, με όλη την καρδιά μου. Μπορεί το σύμπαν να συνωμοτεί εναντίον μας, (αλίμονο στον Ουκρανικό Λαό) αλλά ναι, το έχω πάρει απόφαση, έτσι θα πάμε από δω και πέρα. Ας μείνουμε λοιπόν στα μικρά και τα όμορφα της καθημερινότητάς μας, στη λίγη χαρά που μας δίνουν και ας ευχηθούμε ειρήνη, ειρήνη, ειρήνη.
Την καλημέρα μου, Μαρίνα!
Πράγματι Βασίλη, ας μείνουμε στα μικρά και όμορφα της καθημερινότητας και ας ελπίσουμε να συνεχίσουμε να βρίσκουμε τη δύναμη να αντέχουμε.
Μακάρι η υγεία και η ειρήνη να ‘ναι οι πρωταγωνιστές του μήνα.
Καλή μας δύναμη!
Καλό μήνα σε όλους! 🙂
Θα ευχηθώ Αγάπη και κατανόηση για ότι συμβαίνει στη Γη μας, οτιδήποτε άλλο μου φαίνεται λίγο…
ΑΦιλάκια καρδιάς για όλους! 🙂
Αμήν!
Πολλά φιλιά και από εμένα μαγισσούλα μου!
Καλή μας δύναμη!
Καλημέρα μπορώ να πω;
Για τον μήνα θα το λέμε στο τέλος.
Μπορεί να μη θέλαμε εμείς πυρηνικά, ήθελε όμως ο Αρχηγός, οπότε μ αυτόν συνομίλησε το σύμπαν.
Σκέφτομαι τον κόσμο στους δρόμους και στα καταφύγια.
Θεέ μου, βοήθησε τους.
Τί να πω.
Ας συνετιστουν οι μεγάλοι.
Σε φιλώ.
Άσε Ρένα μου, όπως σε κάθε πόλεμο, έτσι και σε αυτόν αντικρίζουμε εικόνες, γεμάτες πόνο.
Μακάρι να συνετιστούν οι μεγάλοι, αλλά δεν είμαι αισιόδοξοι. Το χρήμα και η δύναμη μετράει γι’ αυτούς.
Σε φιλώ και εγώ γλυκά.
Καλή μας δύναμη