Marina Tsardakli 
Αν παρατηρήσεις με προσοχή τον κόσμο, όλο βιάζεται.
Στις ουρές δεν κάθεται σωστά, γιατί βιάζεται.
Στο δρόμο, μονίμως τρέχει να προλάβει, γιατί βιάζεται.
Μονίμως βαριανασαίνει και αγκομαχά. Γιατί τρέχει και είναι μέσα στο στρες και την ένταση.
Τρέχουμε να πάμε πού;
Να προλάβουμε τις δουλειές και τις υποχρεώσεις; Και τη ζωή, πότε θα την προλάβουμε;
Αυτό, δε μας απασχολεί.
Στον εξελιγμένο μας κόσμο σημασία έχει να κάνουμε πολλά πράγματα. Να αποκτήσουμε πολλά πράγματα. (Για να μην λέει ο κόσμος πως δεν κάναμε κάτι!)
Γι’ αυτό υπάρχουν τόσα ψυχοσωματικά προβλήματα. Γιατί, οι άνθρωποι ζουν μέσα στο άγχος!
(Ας μην σχολιάσουμε και τα οικονομικά προβλήματα και την αβεβαιότητα γύρω από διάφορους τομείς της ζωής, που δημιουργούν τα δικά τους άγχη)
Η ζωή τρέχει και αυτή ξέρεις!
Κανέναν δεν περιμένει… συνεχίζει ακάθεκτη τη πορεία της!
Και αν δε σταματήσουμε να πάρουμε μια ανάσα, να δούμε πόσο όμορφη είναι και να την απολαύσουμε…
Θα έρθει η ώρα που θα φύγουμε από τον κόσμο και θα απορούμε τι ζήσαμε!
Ας πάμε με βήμα πιο αργό…
Που θα μας δώσει τον χρόνο να κατανοήσουμε την εκάστοτε κατάσταση και τα αισθήματα μας πάνω σ’ αυτή.
Που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε την αξία της στιγμής.
Τη βαρύτητα της.
Γιατί, δεν έχουμε μάθει να εκτιμάμε, όσο και αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε. Πάρα πολλά πράγματα τα παίρνουμε ως δεδομένα.
Και αν κάτι μας απέδειξαν οι χρονιές από το 2020 και μετά, είναι πως τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Ο κόσμος μας έμαθε να τρέχουμε συνέχεια και δεν το λέω με κατηγορώ.
Λέω απλά, πως επειδή ζούμε μια χρονική στιγμή που όλα είναι συγκεχυμένα, ίσως είναι το καμπανάκι που περιμέναμε.
Να αλλάξουμε! Τη νοοτροπία μας, τα θέλω μας, τους στόχους μας.
Ας απλοποιήσουμε τη ζωή μας
Δίνοντας έμφαση στις στιγμές.
Η ανθρωπότητα έχει δώσει τεράστιο βάρος σε δυο πράγματα, στα υλικά αγαθά και την αποτύπωση της στιγμής.
Τα οποία είναι και τα δυο πολύ χρήσιμα.
Αλλά όχι στον βαθμό που τα έχουμε ανάγει.
Για παράδειγμα, το σημαντικό δεν είναι να περάσουμε από το σπίτι ενός ανθρώπου, να αφήσουμε ένα δώρο για τα γενέθλια του, επειδή δεν έχουμε χρόνο.
Το σημαντικό είναι, να βρούμε χρόνο, να απολαύσουμε με τον άνθρωπο εκείνο, τη χαρούμενη στιγμή του.
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Κατανοώ απόλυτα, πως οι δραστηριότητες των ανθρώπων είναι πολλές.
Ωστόσο, οι καταστάσεις που βιώνει η ανθρωπότητα παγκοσμίως, αποδεικνύουν, πόσο μικρή, αλλά και πολύτιμη είναι αυτή η ζωή.
Μπορούμε να ξοδέψουμε όλα τα χρόνια μας, να μαζεύουμε συνεχώς υλικά αγαθά.
Αν ακολουθήσουμε τη λογική του κόσμου, ποτέ δε θα φτάνουν.
Ας μάθουμε λοιπόν, να ζούμε τη ζωή με τους δικούς μας όρους και τη δική μας φιλοσοφία. Με απλότητα, επίγνωση και κατανόηση.
Απολαμβάνοντας την ουσία της και τις στιγμές που μας χαρίζει!
Όπως είπε και ο Γιώργος Σεφέρης:
Το σπουδαίο δεν είναι ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν «άλλη», αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή, όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει.
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog.
Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Η ανάρτηση της Παρασκευής στο αγαπημένο σπιτικό σου, Μαρίνα μου, έρχεται να ταράξει πάλι τα νερά. Πώς το καταφέρνεις αυτό να γραπώνεις την σημαντικότητα, είναι ένα θέμα που σε διακρίνει.
Άπειρες φορές, η σκέψη μου, συνάντησε τη δική σου εδώ, παρατηρώντας την κυκλοφοριακή συμφόρηση στους δρόμους αλλά και στην υστερία της συμπεριφοράς μας στην κίνηση.
Προσπάθησα λοιπόν να αναζητήσω απαντήσεις.
Το φαινόμενο μιας κοινωνίας να “τρέχει” σαν υστερική, είναι φαινόμενα καθαρά μεγάλων πόλεων Μαρίνα μου! Στη Σύρο, στην επαρχία, στη Φλώρινα για παράδειγμα, δεν θα το συναντήσεις.
Η απάντηση είναι υπαρκτή.
Πρώτον, μου άρεσε αυτό που έγραψες: Ο κόσμος κάνει πολλά και θέλει να αποκτήσει πολλά! Συνήθως τα περισσότερα άχρηστα! Αυτό επιβάλλει το κοινωνικό στάτους του μεσοαστού! Ακριβώς αυτό!
Έχω έναν κουμπάρο. Έχει 3 κόρες. Μέχρι λύκειο. Τρέχει σαν τρελός! Βιάζεται! Αποφάσισε λοιπόν, μόνος του! να πάνε τα κορίτσια: Ξένη γλώσσα, μπαλέτο, πιάνο. Τα σχόλια δικά σου!
Όμως, πέραν αυτού του φαινομένου επιλογών ζωής, υπάρχει και κάτι πιο σημαντικό. Ο ελεύθερος χρόνος, στην καπιταλιστική οικονομία Μαρίνα μου, είναι μόνιμα στο στόχαστρο συμπίεσής του. Δεν είναι τυχαία η καταστρατήγηση του 8ώρου! Τα ωράρια λάστιχο, τα απέραντα ωράρια, οι συνεχείς μετακινήσεις στο δρόμο της εφοδιαστικής αλυσίδας στα μεγάλα αστικά κέντρα, οδηγούν μια κοινωνία να τρέχει σαν τρελή, να προλάβει.
Τα λένε οι μαρξιστές οικονομολόγοι αυτά αλλά κάποιοι έχουν φροντίσει να τα εξοστρακίσουν. Θεωρούν λοιπόν “φυσιολογικό” να δουλεύουμε ακατάπαυστα!
Κάποτε, όταν ήμουν νέος Μαρίνα, δεκαετία 1975-85, μετά τις 4μμ το Σάββατο, δεν κυκλοφορούσε …γάτα στην αγορά. Τα ωράρια ήταν αυστηρά. Για πες μου τι γίνεται σήμερα.
Κλείνοντας γιατί σε κούρασα, “εμείς” οι μαρξιστές οικονομολόγοι, βάζουμε ένα ερώτημα στο οποίο δεν παίρνουμε απάντηση:
Γιατί, ενώ η επιστήμη και η τεχνολογία έχει κάνει άλματα στη γη και στην παραγωγικότητα, ο άνθρωπος αναγκάζεται να εργάζεται όλο και πιο πολύ; Να ένα θέμα για κουβέντα αγαπημένη μου φίλη.
Καλό Σαββατοκύριακο με την καρδιά μου!
Γιάννη μου το τρέξιμο θεωρώ πως είναι σημάδι των καιρών μας.
Μας έχει βάλει η κοινωνία σε ένα τρυπάκι να αποκτούμε όλο και περισσότερα ή να κάνουμε όλο και περισσότερα.
Το αφήγημα “του τι θα πει ο κόσμος” έχει αρχίσει να καταρρέει. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε υπό τους δικούς μας όρους, διεκδικώντας τη ζωή που μας ταιριάζει, τουλάχιστον από άποψη χρόνου.
Δεν είμαι κατά των πολλών δραστηριοτήτων, αλλά όταν γίνονται με θέληση και επίγνωση και όχι για να μην λέει ο κόσμος.
Για να απαντήσω στο τελικό σου ερώτημα, για εμένα η απάντηση είναι απλή. Γιατί ο κόσμος έχει γίνει υπερκαταναλωτικός και έχει παράλληλα αποχαυνωθεί.
Σιωπηλά υπομένει τα πάντα, οπότε οι κυβερνήσεις παγκοσμίως, δεν αισθάνονται φόβο.
Ως εκ τούτου γίνονται μειώσεις μισθών και συντάξεων, με παράλληλη αύξηση αγαθών. Αλλά επειδή υπάρχει η τηλεόραση και το διαδίκτυο, ο κόσμος λόγω οπτικού ερεθίσματος ότι δει από influencers και σία το θέλει. Και επειδή επικρατεί μια λογική τύπου “δουλεύω για να μπορώ να παίρνω ότι θέλω” το παίρνει. Νομίζω το έχω ξαναπεί, είχε τύχει να δω βίντεο μιας κοπέλας που έδειχνε πράγματα που πήρε από γνωστό κατάστημα παιχνιδιών και είπε “πήρα και αυτό, δεν ξέρω τι θα το κάνω, αλλά κάτι θα βρω”. Δηλαδή πήρε κάτι, που δεν εκπληρώνει κάποια ανάγκη, απλά επειδή μπορούσε να το πάρει. Συγκλονιστικό; Έτσι μας έχει “πλάσει” η κοινωνία και είναι στο χέρι μας να αφήσουμε τις ματεριαλιστικές επιθυμίες στην άκρη και να μάθουμε να ζούμε με απλότητα, ουσία και επίγνωση.
Ευχαριστώ Γιάννη μου για τις σκέψεις σου και την όμορφη ανταλλαγή απόψεων.
Καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Δεν ξέρω αν υπάρχει επιστροφή από όλο αυτό. Οι συνειδήσεις πλέον δεν είναι εύκολο να αλλάξουν. Τα μέσα προπαγάνδας και χειραγώγησης είναι τεράστια. Στο δίλημμα ανάμεσα σε κοινωνικά και καταναλωτικά αγαθά, κάποιες κοινωνίες απάντησαν επιλέγοντας ευθέως τα δεύτερα. Έτσι κάπως στο μυαλό μας βαφτίστηκαν αποτυχημένες οι κοινωνίες π.χ. στην ΕΣΣΔ. Χωρίς να θέλω να ανάξω αυτήν την επιλογή ως κυρίαρχη, πάντως υπήρξε. Ο κόσμος προτιμά την ψευδαίσθηση της βιτρίνας από τη βεβαιότητα του κοινωνικού αγαθού. Ίδωμεν αγαπημένη μου φίλη. Καλό Σαββατοκύριακο.
Από παιδιά μας μάθανε να φορτωνόμαστε με άχρηστες δραστηριότητες γιατί έτσι “πρέπει”.
Μεγαλώνοντας αυτά τα “πρέπει” τα διπλασιάσαμε και το αποτέλεσμα είναι όχι μόνο να τρέχουμε χωρίς σοβαρή αιτία αλλά και από πάνω να αισθανόμαστε ότι δεν μας φτάνει ο χρόνος!
“Πλάκα” έχει και που η ίδια αυτή τη βδομάδα έχω σκύψει πάνω στο θέμα “χρόνος” με ένα ενδιαφέρον κείμενο του David Whyte!
Ας επιβραδύνουμε τον ρυθμό μας λοιπόν και είμαι σίγουρη πως έτσι θα αξιοποιήσουμε καλύτερα και τον χρόνο μας!
ΑΦιλάκια με ευχές για ένα χαλαρό και χαρούμενο Σ/Κ! 🙂
Σωστά μαγισσούλα μου, οφείλουμε να επιβραδύνουμε τον ρυθμό μας και να διώξουμε γενικότερα τα “πρέπει” της κοινωνίας γενικότερα.
Αν ένα πρέπει να κρατήσουμε, είναι να ζούμε με ουσία και επίγνωση και θα καταλάβουμε πως ο χρόνος είναι συνοδοιπόρος.
Ανταποδίδω τα φιλιά και τις ευχές για καλό Σ-κ 🙂
Την καλημέρα μου! 🙂
Πάντα επίκαιρες οι επισημάνσεις σου Μαρίνα και ειδικά για το θέμα που αναφέρεις, απασχολεί τον κόσμο από παλιά. Ποτέ ο χρόνος δεν έφτανε, ειδικά εκείνα τα παλιά χρόνια, που οι μεροκαματιάρηδες καθόριζαν τον χρόνο με την ανατολή και δύση του ηλίου. Μα κι εμείς σήμερα, όλο τρέχουμε, για να προλάβουμε τα τόσα πολλά που φορτώνουμε τη ζωή μας, κάποιοι από ανάγκη, κάποιοι από στόχευση… ακόμα κι εδώ στο διαδίκτυο τρέχουμε.
Βρίσκομαι σε μια κατάσταση πλέον, που έχω την πολυτέλεια του χρόνου αλλά πάλι κάτι βρέθηκε, αυτό το πανδημικό κύμα να μας κλείσει εντός, σε μια άλλου είδους κατάσταση, εξίσου δύσκολη κι αυτή. Κι όμως ένας περίπατος δίχως χρονικά όρια, ο ρεμβασμός ενός ηλιοβασιλέματος, μια επίσκεψη ( έστω αρμένικη) πόσο ευεργετικά μπορούν να δράσουν πάνω μας.
Νάσαι καλά!
Πράγματι Βασίλη, ο κόσμος όλο τρέχει και πάνω στη φούρια, δεν απολαμβάνουμε τις στιγμές της ζωής.
Τις πιο απλές, δεν μιλάω για κάτι grande.
Μακάρι να αλλάξουμε νοοτροπία και να αρχίσουμε να εκτιμούμε τις στιγμές περισσότερο.
Καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Τρέχουμε όντως. Κατά μένα τρέχει και η εποχή μας, η τεχνολογία, η επιστήμη τα πάντα τρέχουν και εμείς ως εργαλεία αυτών τρέχουμε να τις φτάσουμε.
Πρώτα να πω για την εργασία. Όταν η εργασία απαιτεί για φθηνό εργατικό δυναμικό, να δουλεύει ένας υπάλληλος για τρεις, δεν θα τρέχει να προλάβει το 8ωρο που πλέον δεν είναι δεδομένο, να γυρίσει σπίτι, να μαγειρέψει για την επομένη, να δει τα παιδιά του που τα βλέπει βράδυ, κοκ.;;;; Τρέχει ο κόσμος Μαρίνα γιατί έτσι μας ανάγκασαν.Θα μείνεις χωρίς δουλειά; Τρέχε. Θες να βάλεις τις δραστηριότητες σου σε ένα 24ωρο; Τρέχε. Θες να προλάβεις υποχρεώσεις σε γονείς, σε φίλους, σε συγγενείς; Τρέχε. Δεν νομίζω ότι ο κόσμος τρέχει γιατί έτσι του αρέσει. Έτσι έμαθε.
Φορτωνόμαστε υποχρεώσει; Φορτώνουμε τα παιδιά με δραστηριότητες; Για περίμενε…λέει η παιδίατρος για τη μικρή μας. Να τη βάλετε να ασχοληθεί με αθλητισμό γιατί στο διαμέρισμα τα παιδιά κάθονται και δεν πρέπει. Πρέπει να μάθει και γλώσσες. Πώς θα βρει δουλειά; Και τρέχεις για να δουλέψεις και δεύτερη δουλειά για να βγουν τα έξοδα.
Και τρέχεις για να δεις τους γέροντες γονείς σου και να πληρώσεις για τη γυναίκα που τους προσέχει όταν είσαι δουλειά αρα χρειάζεσαι χρήματα πιο πολλά. Ίσως γι αυτό ο κόσμος αντιδρά γιατί στερείται διασκέδασης με τις καραντίνες. Το έχουν ανάγκη να βγουν να δουν φίλους. Τι να το κάνεις να κάθεσαι σπίτι, όταν δεν έχεις χρήματα για να ξοδέψεις να βγεις να διασκεδάσεις; Τρέχουμε λοιπόν και γίνονται πειράματα στην πλάτη μας πόσο αντέχει ο άνθρωπος να τρέχει και δώστου η πίεση.
Σεντόνι έγραψα αλλά το θέμα σου ζουμερό
Φιλί γλυκό και καλό Σ/Κο
Δεν αναφέρομαι Άννα μου σε όσους τρέχουν για τα προς το ζην, γιατί εκεί είναι θέμα επιβίωσης.
Αναφέρομαι στο τρέξιμο του σύγχρονου ανθρώπου, που γίνεται για να μη λέει ο κόσμος.
Για εμένα ο κόσμος δεν αντιδρά, όχι έμπρακτα. Γι’ αυτό έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που αντί να δουλεύουμε για να ζούμε, ζούμε για να δουλεύουμε.
Μακάρι να αντιληφθούμε τις καταστάσεις, γιατί βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή του κόσμου και είναι σημαντικό να αλλάξουμε νοοτροπία και να μάθουμε να χαιρόμαστε τη ζωή.
Καλό Σαββατοκύριακο 🙂
Μαρινάκι μου δυστυχώς το άγχος μας το γεννά η καθημερινότητα. Βιαζόμαστε πια γιατί τα οροβλήματα έρχονται τόσο συνεχόμενα που ο χρόνος δεν φθάνει.
Είναι έλλειψη ποιότητας ζωής, αυτό πιστεύω.
Το γεγονός ότι ζούμε σε μια χώρα όπου είναι
όλα προβληματικά, και πρέπει να περνούν όλα
από το χέρι τού πολίτη και τίποτα από το χέρι
τής πολιτείας, είναι ένας (ακόμα) λόγος για να
είμαστε όλοι Βέγγοι και να μην απολαμβάνουμε
τη ζωή που περνά και χάνεται.. Τα φιλιά μου!
Αυτή η βιασύνη Μαρινακι μου να κάνουμε όσο γίνεται περισσότερα πραγματα πόσο κακό μας έχει κανει, αλλά οταν είμαστε νέοι δεν το βλέπουμε …το καταλαβαίνουμε πια όταν περάσουν τα χρόνια και βλέπουμε με πόσα λιγότερα θα είμασταν καλά!
Ας το κάνουμε όσο συντομότερα γίνεται να απολαύσουμε τις στιγμές που μας δίνουν χαρά, πιο χαλαρά.!!
Ωραίο το θέμα σου σηκώνει πολύ συζήτηση … να είσαι καλά την αγάπη μου πάντα.. φιλιααα!