Η μέρα μου και λίγες σκέψεις

Ξεκίνησα τη μέρα μου, αρκετά νωρίς. Έφτιαξα το αγαπημένο μου ρόφημα και προγραμμάτισα στο μυαλό μου τη μέρα μου. Έκατσα και κοίταξα την ατζέντα μου και συμπλήρωσα ότι έλειπε. Έπλυνα το πρόσωπο μου, έβαλα την ενυδατική μου και lip balm κι ύστερα, άνοιξα τα παράθυρα, να μπει μέσα το φως του ήλιου κι άνοιξα μερικά, ώστε να μπει καθαρός αέρας. Αποφάσισα τι φαγητό θα φτιάξω κι ανυπομονώ για το μεσημέρι μου.

Ξεκίνησα δουλειές του σπιτιού, γιατί μου φτιάχνει πάντα τη διάθεση, όταν βλέπω το σπίτι καθαρό. Σταμάτησα να πιω μια δυο γουλιές από το ρόφημα μου και χάζεψα λίγο στα social media. Κι εκεί είδα κάτι που στιγμιαία με ξένισε, αλλά όταν πήρα μια βαθιά ανάσα, με έβαλε σε σκέψεις. Διάβασα λοιπόν:

Νέοι άνθρωποι και μένετε μέσα τα Σ-κ;

Κι από όσο κατάλαβα από τον διάλογο που υπήρξε στα σχόλια, ως έξω θεωρείτε αποκλειστικά να επισκεφτείς κάποιον χώρο διασκέδασης: για φαγητό, ποτό, σινεμά, θέατρο κτλ. Υπάρχουν πολλά προβλήματα για εμένα, σε αυτήν την ερώτηση. Πρώτα πολλά και να ήμασταν μέσα τα Σ-κ, ποιον ενοχλούμε, δημοκρατία έχουμε. Αλλά, επειδή καταλαβαίνω το ύφος της ερώτησης, αναρωτήθηκα: πόσο σκεφτόμαστε, πριν μιλήσουμε; Πριν κρίνουμε;
Ναι, είμαστε νέοι άνθρωποι και τώρα οφείλουμε (και το πράττουμε μη νομίζετε) να ζήσουμε τη ζωή μας. Και το έχω πει πολλές φορές, η ζωή είναι εκεί έξω. Στις στιγμές που μοιραζόμαστε με ανθρώπους που αγαπάμε. Αλλά, το βλέπω κι από εμένα. Δε μπορώ να βγαίνω έξω: για ποτό, φαγητό, σινεμά, κάθε Σαββατοκύριακο. Σε μια χώρα που η ανεργία των νέων θερίζει, δε μπορείς να κάνεις με ύφος, τέτοιες ερωτήσεις.
Πολλές φορές, μου έχει τύχει να πάω σε σπίτι φίλων ή να επισκεφτώ τα ξαδέρφια μου, δηλαδή αυτό δε μετράει; Αν δεν βγω έξω να ξοδέψω χρήματα, σημαίνει πως “κλείστηκα” το Σαββατοκύριακο; Και γιατί θα πρέπει να κριθώ γι’ αυτό; Εγώ μπορεί να μαζεύω τα χρήματα μου, για κάποιο συγκεκριμένο σκοπό ή μπορεί να μη μου αρέσει να βγαίνω το Σ-κ που είναι όλοι έξω. Μπορεί να προτιμώ, να βγαίνω μεσοβδόμαδα.
Θα μου πείτε, εσύ γιατί θίχτηκες; Γιατί με ενοχλεί, αυτή η χωρίς λόγο κρίση, που ακόμα κι αν δεν αφορά εμένα αποκλειστικά στη συγκεκριμένη περίπτωση, εξακολουθεί να με ενοχλεί. Κι ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου, γιατί μπορεί να δώσει σε κάποιον και μια άλλη οπτική.

Και να σας πω και κάτι; Ποτέ, όταν έχω μείνει μόνη μου στο σπίτι, δεν έχω περάσει άσχημα. Είμαι από τους ανθρώπους που περνούν καλά και μόνοι τους και με παρέα. Θα διαβάσω κάποιο βιβλίο, θα δω κάποια αγαπημένη σειρά (ή σπανιότερα ταινία), θα βρω ενδιαφέροντα βιντεάκια στο youtube, θα αναζητήσω εικόνες με quotes σε διάφορες ξένες γλώσσες (ναι, αυτό για εμένα είναι διασκέδαση), θα μαγειρέψω κάτι όμορφο και θα απολαύσω το βράδυ μου.
Σε αυτό που θα θέλω να καταλήξω είναι, πως καλό θα ήταν να μην κρίνουμε. (Σχεδόν) κανέναν. Ο καθένας ξέρει τι να κάνει και πως θα ζήσει τη ζωή του. Κι επειδή, ποτέ για την κατάσταση ενός ανθρώπου δε γνωρίζουμε όλες τις παραμέτρους, ας χαλαρώσουμε λίγο “το ύφος” μας. Αυτό.
Πάω να συνεχίσω τις δουλειές μου, γιατί δε θα προλάβω. Θέλω να ρίξω και μια ματιά στα δρώμενα μας, να δω μήπως ξέχασα κάποιο.

Εσάς πως εξελίσσεται η μέρα σας; Σας έχει τύχει να διαβάσετε κάτι “φαινομενικά αθώο” που να σας έβαλε σε σκέψεις;

Until Next Time…

Μαρίνα ♥

Αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, μπορείτε να τη μοιραστείτε μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης στα social media, στα οποία μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.