Η υγεία, είναι όντως το παν!

2020, μου έπεσαν δυο φλουριά. Γιατί ξηγιέσαι έτσι;😂

Όλα στη ζωή μας, μπορούν να αλλάξουν σε ένα δευτερόλεπτο.

Προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Αυτό συνέβη και σε εμένα! Προς το χειρότερο! Και ξαφνικά, έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο. Εγώ, που για να φτάσω να σκεφτώ να πάω εκεί, πρέπει να νιώθω ότι πεθαίνω.

Για εμένα το νοσοκομείο, είναι πάντα η ύστατη λύση.

Γι’ αυτό και πήγα στον γιατρό πρώτα, την Παρασκευή μου έδωσε οδηγίες, τις ακολούθησα κατά γράμμα, αλλά τζίφος!

Γιατί, καμιά φορά, δεν έχεις δικαίωμα επιλογής. Ορίζουν οι καταστάσεις το τι πρέπει να γίνει. Τα συμπτώματα επιδεινώθηκαν και έπρεπε να πάω στο νοσοκομείο επειγόντως! Πήρα λοιπόν την τσάντα μου και μια μάσκα (κοροναϊός είναι αυτός, τον φοβάσαι όσο να ‘ναι, ειδικά όταν έχεις στο σπίτι ευπαθείς ομάδες) και έφυγα στις 3 το πρωί ξημερώματα Κυριακής, για νοσοκομείο.

Η Αθήνα την νύχτα, έχει μια περίεργη ομορφιά.

Σχεδόν σαν να αντικρύζεις μια άλλη πόλη. Κι εγώ εκείνη την ώρα, χαμένη στα συμπτώματα, στην στεναχώρια μου, προσπαθούσα να γαντζωθώ στις εικόνες που αντίκριζα. Να ξεχαστώ για λίγο, να ηρεμήσω.

Τριγύρω ξεδιπλώνονταν μια αντίθεση στην δική μου συναισθηματική κατάσταση! Με ανθρώπους, στα club και τα νυχτερινά μαγαζιά της πόλης, που ζούσαν στη δική τους στιγμή, μια ευτυχία.

Κι ύστερα τα μάτια μου, άρχισαν να περιπλανιούνται στα διπλανά αυτοκίνητα. Με τις μουσικές και τα γέλια τους. Μου έκανε εντύπωση μια κυρία, που στις 3 το ξημέρωμα, άκουγε Μπαχ!

Ο ουρανός, φορτωμένος, έτοιμος να ξεσπάσει.

Και με αυτά και με εκείνα, φτάσαμε στο νοσοκομείο!

Με το που άνοιξα την πόρτα, για να μπω στα εξωτερικά ιατρεία, ένιωσα την ψυχρότητα του χώρου. Ξεπήδησαν στο μυαλό μου αναμνήσεις, κάποιες πολύ κοντινές και θυμήθηκα, γιατί αντιπαθώ τα νοσοκομεία. Αλλά τα συμπτώματα, αδιαφορούσαν για τα συναισθήματα μου κι έτσι με οδήγησαν στην πόρτα του γιατρού. Την οποία άνοιξα διστακτικά και πανικοβλημένα. Εκεί πήρε το ιστορικό μου, εξέτασε την κλινική εικόνα, μου έκαναν μια ένεση και μου είπαν πως κατάσταση λογικά θα διαρκέσει μέχρι κι ένα μήνα. Βλέποντας και κάνοντας! Μου απέκλεισαν από την διατροφή μου τα περισσότερα τρόφιμα και μου ευχήθηκαν υπομονή.

Κι έτσι έφτασα στο σπίτι!

Ίσως όμως χρειαστεί να ξαναπάω στο νοσοκομείο, να μου κάνουν εξετάσεις και να μου βάλουν ορό. Γιατί τα συμπτώματα επιμένουν! Πάντως, αν καταλαβαίνω κάτι αυτές τις μέρες, είναι πως η υγεία είναι το παν! Όλα τα προβλήματα μας, φαντάζουν χαζά, μπροστά στην υγεία!

Ο στόχος λοιπόν κάθε μέρα, να είναι ένας και βασικός:

Να προσέχετε τον εαυτό σας!

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Αν θέλετε να γίνετε κομμάτι της παρέας μας και να μην χάσετε όλα τα ωραία που θα έρθουν, γραφτείτε στο newsletter μας!

Επίσης, αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, κάντε την καλή σας πράξη για σήμερα και μοιραστείτε την μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης στα social media, στα οποία μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.