Τα ματωμένα ζουμπούλια, είναι η συμμετοχή μου στο διαδικτυακό μας δρώμενο Παίζοντας με τις λέξεις.
Άλλο ένα διαδικτυακό παιχνίδι τέλειωσε και πόσο χαρούμενη είμαι, που ακόμα μια φορά κατάφερα να συμμετέχω.
Η αλήθεια είναι ότι εγώ στα παιχνίδια αυτά, βαθμολογικά δεν πηγαίνω καλά, όμως αυτό ποτέ δε με αποθαρρύνει και δε στέκομαι εκεί.
Αυτό που συγκρατώ είναι, ότι όλοι εμείς οι bloggers, που ο καθένας μπορεί να μένει και στην άλλη άκρη της Ελλάδας, έχουμε φτιάξει μια παρέα. Και κάθε τόσο, βρίσκουμε αφορμές και δημιουργούμε και σκεφτόμαστε, σε καιρούς που η αντιγραφή σκέψεων και απόψεων είναι must. Πόσο όμορφο, πόσο σημαντικό είναι αυτό;
Μακάρι λοιπόν, το εύχομαι από την καρδιά μου, να έχουμε πάντα, υγεία και έμπνευση να δημιουργούμε και να συμμετέχουμε.
Πολλά συγχαρητήρια στο Λυσιππάκι για την πρωτιά και την υπέροχη συμμετοχή της. Αλλά και σε όλους τους συμμετέχοντες που όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά δίνουν τη δική τους αύρα στο Παίζοντας με τις Λέξεις.
Κι σε εσένα Μαρία μου, ένα μεγάλο ευχαριστώ, που για ακόμα μια φορά, τόσο ωραία μας φιλοξένησες!
Χωρίς να σας κουράσω όμως άλλο, η συμμετοχή μου:
Μια ήσυχη μέρα ξημέρωσε στην πολύβουη πόλη.
Μετά από μέρες βροχής, ήταν σαν να ήθελε να χαμογελάσει ο ήλιος. Εκείνη σηκώθηκε να ετοιμαστεί για τη δουλειά. Μα γι’ αυτήν το να είναι δασκάλα, ήταν κάτι παραπάνω από δουλειά, όλα τα παιδιά της τάξης της, τα αγαπούσε σαν δικά της.
Περπάτησε μέχρι το σχολείο -ευτυχώς είχε βρει ένα σπίτι εκεί κοντά- και έπαιρνε ανάσες, λες και σε μια ανάσα θα χόρταινε όλη τη ζωή. Είχε μια προσμονή εκείνη η μέρα, θα έπαιρνε επιτέλους απάντηση στην επιστολή της προς το υπουργείο, για εκείνο το πρόγραμμα, που θα βοηθούσε τα παιδιά.
Μαζεύτηκαν όλοι στην αυλή, δάσκαλοι, γονείς και τα μικρά της, με αυτές τις τσάντες που είναι πιο μεγάλες και από τα ίδια, για την πρωινή προσευχή.
Ένα παιδάκι, ο μικρός Δημήτρης, πλησίασε την έδρα της κρατώντας ένα μπουκέτο ζουμπούλια.
“Είναι από τον κήπο μας “, της είπε και της χαμογέλασε και κάπως έτσι η μέρα έγινε πιο φωτεινή. Τα ακούμπησε στην έδρα και ξεκίνησε το μάθημα.
Ένας γυρολόγος που περνούσε έξω από το σχολείο, φώναζε για να διαμηνύσει την πραμάτεια του. Μια κυρία στο απέναντι μπαλκόνι, άπλωνε τη μπουγάδα της.
Η μέρα κυλούσε.
Ήταν λίγο πριν τις 12 όταν ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος και άρχιζε να καταρρέει η αίθουσα.
Κανείς δεν πρόλαβε να καταλάβει τι έχει συμβεί. Να σώσει τα παιδιά αυτό σκέφτηκε μόνο, μα δεν μπορούσε, τα πόδια της είχαν χαθεί κάτω απ’ το μπετό. Η όραση της θόλωνε, μα κάπου στο βάθος άκουγε κλάματα και φωνές. Ήθελε να κινηθεί, μα δεν μπορούσε. Η τελευταία εικόνα πριν κλείσει τα μάτια της, ήταν ένα μπουκέτο ματωμένα ζουμπούλια.
Οι εφημερίδες την επόμενη μέρα ανακοίνωσαν τον τρομακτικό απολογισμό της τρομοκρατικής επίθεσης. Ο αρχικός στόχος ήταν το εμπορικό κέντρο της πόλης, μα ο ύποπτος για άγνωστους λόγους κατέφυγε στο σχολείο. Τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης γλαφυρά μιλούσαν, για όλα τα θύματα που ήταν παιδιά. “Τραγικό να χάνονται άδικα τόσοι άνθρωποι, τόσα παιδιά”, ήταν το μήνυμα που κυβερνούσε στα social media.
Μα η λύπη δεν πολεμά την τρομοκρατία. Άλλοι πρέπει να την πολεμήσουν. Για να μη χαθούν άλλοι άνθρωποι, άδικα.
Την επόμενη μέρα όλα τα σχολεία της χώρας, τήρησαν ενός λεπτού σιγή και όλοι στην πρωινή προσευχή, προσευχήθηκαν για όσους χάθηκαν, προσευχήθηκαν για να μη χαθούν άλλοι.
Σας ευχαριστώ όσους διαβάσατε τη συμμετοχή μου ή σταθήκατε σε αυτή. Με το καλό και στα επόμενα διαδικτυακά μας παιχνίδια!
Until Next Time…
Μαρίνα ♥
Και επειδή Δευτέρα είναι, ξεκινήστε θετικά την εβδομάδα σας, κάνοντας follow στο facebook, το instagram και το twitter.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Marina Tsardakli
Είμαι η Μαρίνα,
Ένα κορίτσι της διπλανής πόρτας και serial Blogger, με μια αδυναμία στο αισιόδοξο, το διαφορετικό, το πρωτότυπο!
Αυτό το blog, με το χιούμορ και την αισιοδοξία του, είναι η επανάσταση μου, σε έναν κόσμο μίζερο και ολίγον φλατ!
Πολύ δυνατή η συμμετοχή σου Μαρινάκι μου και ένα μεγάλο μπράβο για την ευαισθησία που πάντα δείχνεις στα κακώς κείμενα και προπαντώς στα παιδιά! 😀
Δεν μπόρεσα να διαβάσω τα κείμενα που έλαβαν μέρος στο “παιχνίδι” της Μαρίας μας και της αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ που έδωσε μια ακόμα ευκαιρία να βγουν παρόμοια δυνατά κείμενα! 😛
Άλλη γεύση όταν διαβάζεις τις συμμετοχές στα e-σπιτικά τους, ειδικά όταν ο συγγραφέας είναι και αγαπημένος φίλος! 😉
ΑΦιλάκια πολλά πολλά και να έχεις μια όμορφη βδομάδα! 🙂
Να ‘σαι καλά μαγισσούλα μου, χαίρομαι που σου άρεσε η συμμετοχή μου.
Είναι πολύ όμορφα τα δρώμενα μας και εκτός από την ευκαιρία να διαβάζουμε όμορφες συμμετοχές, μας φέρνουν και πιο κοντά και είναι πολύ σημαντικό αυτό.
Ανταποδίδω τα φιλιά και στέλνω κι εγώ ευχές, για μια όμορφη εβδομάδα 🙂
Φόρτωση...
ANNA Flo
05/02/2018 2:18 ΜΜ
Πολύ συγκλονιστική Μαρίνα μου η συμμετοχή σου.Τόσο δυνατή που έμεινα ακίνητη να μην μπορώ να συνεχίσω το διάβασμα. Έχω μια ευαισθησία–και ποιος δεν έχει θα μου πεις–στα παιδιά και το κείμενο σου μου έχτισε φοβερές εικόνες.
Μπράβο σου για το τόσο επίκαιρο διήγημά σου που αφορά αυτό το τρομαχτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλα τα κράτη.Το έθιξες με ευαισθησία και τόσο καλαίσθητα.Αλλά θα σου πω την αλήθεια μου δεν μπόρεσα να το ξαναδιαβάσω όπως κάνω πάντα όταν έρχεται η ώρα της βαθμολόγησης
Φιλιά πολλά πολλά
Γεια σου Μαρίνα
Να έχεις μιαν όμορφη εβδομάδα
Οταν διάβαζα τις ιστορίες στο μπλογκ της Μαρίας , δεν ξεχώρισα μόνο τις 5 που ψήφισα, ξεχώρισα κι άλλες, ανάμεσα τους και αυτή
μου άρεσε πολύ η ιστορία
δυστυχώς όμως οι κανόνες είναι να ψηφίσουμε 5 μόνο ιστορίες
με αυτό το τρόπο αδικούνται πολλές , δεν σημαίνει ότι δεν ψηφίστηκαν επειδή δεν αξίζουν
και όπως έγραψα και γω στην ανάρτηση μου , εγώ προσωπικά συμμετέχω για τη χαρά της συμμετοχής , δε με νοιάζουν οι ψήφοι
αλλά αν τύχει και πάρω φυσικά και θα χαρώ
Θέλω να πιστεύω ότι οι πιο πολλοί συμμετέχουν για τη χαρά της συμμετοχής στα όμορφα δρώμενα της μπλογκογειτονιάς μας
Ακόμα μια φορά πολύ ωραία η ιστορία σου
Να έχεις πάντα όμορφες εμπνεύσεις να συμμετέχεις
Να σαι καλά
Φιλούθκια κυπριακά
Έτσι όπως τα λες είναι δελφινάκι μου. Δεν μετράνε οι βαθμοί. Μετράει η δημιουργικότητα, η συμμετοχή και η παρέα.
Να έχεις κι εσύ πάντα όμορφες εμπνεύσεις και να δίνεις το παρών στα όμορφα δρώμενα μας.
Καλή εβδομάδα ❤
Η συμμετοχή σου Μαρίνα , ήταν από αυτές που μου έκοψαν την ανάσα.
Με τις συγκεκριμένες λέξεις , κατάφερες να περιγράψεις το μεγάλο πρόβλημα των καιρών μας, τις τρομοκρατικές επιθέσεις.
Όπως λες όμως στην αρχή, η βαθμολογία δεν έχει σημασία, η παρέα είναι το παν.
Καλή συνέχεια και φιλάκια πολλά.
Η παρέα, η δημιουργικότητα κι η συμμετοχή, είναι αυτά που κάνουν τα δρώμενα μας να ξεχωρίζουν και να τα αγαπάμε τόσο.
Σε ευχαριστώ για όλα Ρένα μου.
Καλή εβδομάδα ❤
Με πονάει πολύ ξέροντας πως δεν είναι μια φανταστική ιστορία, αλλά μια συνηθισμένη πλέον τακτική της βιομηχανίας πολέμου.
Μαρίνα μου, μπράβο για την τόλμη σου να θίξεις ένα πονεμένο θέμα, μπράβο για την ευαισθησία σου να μας επικεντρώνεις στα σοβαρά και στα ουσιώδη και μπράβο γιατί, παρά το νεαρό της ηλικίας σου, “βλέπεις” με ωριμότητα και προβληματισμό αυτά που θεωρούνται από κάποιους “αντιδημοφιλή”.
Μακάρι η προσευχή σου στον επίλογο, να γίνει πανανθρώπινη επιδίωξη…
Έχεις παρατηρήσει ότι σχεδόν κάθε φορά σε πετυχαίνω;;
Και μάλιστα αυτή τη φορά πήρες τους 3 βαθμούς μου γιατί με άγγιξε πολύ η ιστορία σου!!
Μπράβο σου Μαρίνα μου ♥
Κατερίνα μου, σε ευχαριστώ για τους βαθμούς σου, που στάθηκες και που ξεχώρισες την ιστορία μου.
Να ‘σαι καλά, και μακάρι πάντα να ανταμώνουμε στα δρώμενα μας.
Καλή εβδομάδα ❤
Καλησπέρα σου Μαρίνα μου,
το δρώμενο αυτό είναι και μένα στα λατρεμένα μου μαζί επίσης με το “Συμπόσιο”.
Η Βαθμολογία είναι ένα συβολικό κομμάτι του αν θέλεις να του δώσει ένα τελετουργικό. Συνεπώς δεν πρέπει αυτό να σε αγχώνει ή να σε κάνει να κρίνεις την διάθεσή σου για γραφή.
Μου αρέσει γιατί γράφεις πάντα επίκαιρα θέματα που έχουν ντοκουμενταρίστικο ύφος όπως το τελευταίο σου εδώ.
Συνήθως αυτά τα θέμα επιδρούν με άλλο τρόπο επάνω μας, ίσως δεν παίζουν μόνο στο συναίσθημα.
Συνεπώς συνεχίζεις με ένα μπράβο και από τη δική μου ταπεινή γνώμη.
Καλή βδομάδα σου.
Γιάννη μου, ούτε με αγχώνει, ούτε κρίνει τη διάθεση μου για γραφή, η βαθμολογία. Όπως λες κι εσύ, είναι ένα συμβολικό κομμάτι. Περνάω τόσο όμορφα στα δρώμενα μας, που τίποτα άλλο δεν σκέφτομαι παρά τη συμμετοχή και τη δημιουργία.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Καλή εβδομάδα ❤
Φόρτωση...
serenata
05/02/2018 7:45 ΜΜ
Μια ιστορία που δυστυχώς συμβαίνει πια τόσο συχνά.
Τόσο επίκαιρο…μου κόπηκε η αναπνοή.
Πόση βία στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια, πόσοι θάνατοι…
Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου:))
Επίκαιρο και θλιβερό. Με πονά η τρομοκρατία, με πονά που χάνεται κόσμος άδικα. Με πονά που κανείς δεν κάνει τίποτα να τη σταματήσει.
Σε ευχαριστώ που πέρασες 🙂
Καλή εβδομάδα ❤
Παίζουμε, φτιάχνουμε ιστορίες, μοιραζόμαστε και εκφραζόμαστε με διαφορετικούς τρόπους: αυτή τη χαρά εγώ δεν την αλλάζω με τίποτα! Ας τη δοκιμάσουν κι άλλοι αυτή τη χαρά (start creating)!!!
Αχ, σε υποπτεύθηκα σε αυτή την ιστορία!!! Καλά, είμαι υπερήφανη τώρα! χι,χι!!!!
Μπράβο, βρε κορίτσι! Για την ευαισθησία… ♥
Καλή εβδομάδα!!!
Όπως τα λες Αλεξάνδρα μου κι εγώ δεν την αλλάζω αυτή τη χαρά.
Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη, με το start creating.
Σε ευχαριστώ για όλα.
Καλή εβδομάδα με χαμόγελο ❤
Φόρτωση...
Stavie
05/02/2018 9:18 ΜΜ
Δύσκολο θέμα άγγιξες με την ιστορία σου και δυστυχώς καθόλου φανταστικό… Για κάποια παιδάκια αυτό που περιγράφεις μπορεί να είναι και καθημερινότητα… Μπράβο σου για όσα έγραψες, για όσα σκέφτηκες, για τα μηνύματα που κάθε φορά περνάς ακόμα κι αν είναι καλυμμένα από χιούμορ! Να συνεχίσεις να γράφεις, να σκέφτεσαι και να δημιουργείς!
Καλή εβδομάδα <3
Να ‘σαι καλά Stavie μου, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Καλή εβδομάδα με χαμόγελο❤
Φόρτωση...
Κριαρά - Λάμπρου Νικολέτα
06/02/2018 12:49 ΠΜ
Είναι κάτι που μου κόβει τη ανάσα.
Όσο και αν ξέρω πως είναι κομμάτι της πραγματικότητας, η φαντασία μου κομπιάζει.
Θες που έγινα μαμά; Θες που ήλπιζα σε έναν καλύτερο κόσμο;
Πολύ δυνατή η συμμετοχή σου, με πολύ σπουδαίο μήνυμα.
Καλό σου βράδυ Μαρινάκι!
Δυστυχώς η τρομοκρατία, είναι κάτι που κόβει σε όλους μας την ανάσα. Τόσοι άνθρωποι να χάνονται άδικα. Οικογένειες, να μένουν πίσω με την ανάμνηση και τον πόνο του χαμού.
Θλιβερό. Και πιο θλιβερό, που κανείς δεν κάνει τίποτα.
Όμορφη ημέρα να έχεις Νικολέτα μου. Σε φιλώ!
Φόρτωση...
Lysippe
06/02/2018 8:31 ΜΜ
Ασχέτως ψήφων, δεν πιστεύω πως πέρασε απαρατήρητη η συμμετοχή σου, Μαρίνα μου. Αυτό το θεριό, που λέγεται τρομοκρατία, όλους μας φοβίζει, μας στενοχωρεί, μας προκαλεί τόσα συναισθήματα. Κι εσύ το χειρίστηκες σε όμορφα και σωστά πλαίσια. Μπράβο για την ευαίσθητη κι ανήσυχη ματιά σου.
Σε ευχαριστώ πολύ Λυσιππάκι μου. Συγχαρητήρια κι από εδώ για την όμορφη συμμετοχή σου και για τη πρωτιά.
Να είμαστε καλά, να ανταμώνουμε, στα αγαπημένα μας δρώμενα!
Καλό ξημέρωμα 🙂
Φόρτωση...
roula1smaragdenia
07/02/2018 7:22 ΜΜ
Η ιστορία σου Μαρινακι μου με συγλονισε σαν θεμα ειναι γιατί το τραγικο ειναι πως αυτό που γινεται με την τρομοκρατία σε όλο τον κόσμο είναι οτι αυτό το πρατουν άνθρωποι και οχι η φυση.. ποση αλήθεια εγραψες κοριτσι μου.. !!!
Και βεβαια οταν οι βαθμοι ειναι λιγοι τι να σουν κανουν οταν δεν φτανουν..!!
Για την χαρα της συμμετοχής λοιπον Μαρινακι μου πολύνκαλα κανουμε.ε; να περνας ομορφα ..φιλακιαααα!!!
Να ‘σαι καλά Σμαραγδένια μου, σε ευχαριστώ πολύ.
Να είμαστε καλά, να συμμετέχουμε στα όμορφα δρώμενα μας, για τη χαρά και την παρέα. Οι βαθμοί ήταν, είναι και θα είναι πάντα τυπικοί.
Σε φιλώ 🙂
Φόρτωση...
aristea k
07/02/2018 7:54 ΜΜ
Μερικές φορές αναρωτιέμαι κι εγώ πώς “κάθονται” οι βαθμολογίες. Του άξιζε να πάει πολύ πολύ καλύτερα!
Λάτρεψα τον τίτλο σου να ξέρεις!
Αφάνταστα!
Στο αρχικό μου διάβασμα, που ήταν μόνο οι τίτλοι, μου είχε κάνει κλικ!
Μπράβο Μαρινάκι μου για την εισαγωγή σου στην ανάρτηση! Συμφωνά-ω με τα μπούνια! ☺
Μάκια μούκια!
♥
Σε ευχαριστώ για όλα Αριστάκι μου και πάνω από όλα που είσαι εδώ!
Σε φιλώ!♥
Φόρτωση...
maria mytripsonblog
09/02/2018 12:30 ΠΜ
Μαρίνα μου συγχαρητήρια πολλά για την τόσο δυνατή, την τόσο συγκλονιστική σου ιστορία!
Πέρα από βαθμούς, είμαι σίγουρη πως η ιστορία σου έμεινε σε όλους! Κι αυτό λέει πολλά!
Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!!
Φόρτωση...
[instagram-feed]
This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish.AcceptRead More
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Marina Tsardakli 
Πολύ δυνατή η συμμετοχή σου Μαρινάκι μου και ένα μεγάλο μπράβο για την ευαισθησία που πάντα δείχνεις στα κακώς κείμενα και προπαντώς στα παιδιά! 😀
Δεν μπόρεσα να διαβάσω τα κείμενα που έλαβαν μέρος στο “παιχνίδι” της Μαρίας μας και της αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ που έδωσε μια ακόμα ευκαιρία να βγουν παρόμοια δυνατά κείμενα! 😛
Άλλη γεύση όταν διαβάζεις τις συμμετοχές στα e-σπιτικά τους, ειδικά όταν ο συγγραφέας είναι και αγαπημένος φίλος! 😉
ΑΦιλάκια πολλά πολλά και να έχεις μια όμορφη βδομάδα! 🙂
Να ‘σαι καλά μαγισσούλα μου, χαίρομαι που σου άρεσε η συμμετοχή μου.
Είναι πολύ όμορφα τα δρώμενα μας και εκτός από την ευκαιρία να διαβάζουμε όμορφες συμμετοχές, μας φέρνουν και πιο κοντά και είναι πολύ σημαντικό αυτό.
Ανταποδίδω τα φιλιά και στέλνω κι εγώ ευχές, για μια όμορφη εβδομάδα 🙂
Πολύ συγκλονιστική Μαρίνα μου η συμμετοχή σου.Τόσο δυνατή που έμεινα ακίνητη να μην μπορώ να συνεχίσω το διάβασμα. Έχω μια ευαισθησία–και ποιος δεν έχει θα μου πεις–στα παιδιά και το κείμενο σου μου έχτισε φοβερές εικόνες.
Μπράβο σου για το τόσο επίκαιρο διήγημά σου που αφορά αυτό το τρομαχτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλα τα κράτη.Το έθιξες με ευαισθησία και τόσο καλαίσθητα.Αλλά θα σου πω την αλήθεια μου δεν μπόρεσα να το ξαναδιαβάσω όπως κάνω πάντα όταν έρχεται η ώρα της βαθμολόγησης
Φιλιά πολλά πολλά
Γεια σου Μαρίνα
Να έχεις μιαν όμορφη εβδομάδα
Οταν διάβαζα τις ιστορίες στο μπλογκ της Μαρίας , δεν ξεχώρισα μόνο τις 5 που ψήφισα, ξεχώρισα κι άλλες, ανάμεσα τους και αυτή
μου άρεσε πολύ η ιστορία
δυστυχώς όμως οι κανόνες είναι να ψηφίσουμε 5 μόνο ιστορίες
με αυτό το τρόπο αδικούνται πολλές , δεν σημαίνει ότι δεν ψηφίστηκαν επειδή δεν αξίζουν
και όπως έγραψα και γω στην ανάρτηση μου , εγώ προσωπικά συμμετέχω για τη χαρά της συμμετοχής , δε με νοιάζουν οι ψήφοι
αλλά αν τύχει και πάρω φυσικά και θα χαρώ
Θέλω να πιστεύω ότι οι πιο πολλοί συμμετέχουν για τη χαρά της συμμετοχής στα όμορφα δρώμενα της μπλογκογειτονιάς μας
Ακόμα μια φορά πολύ ωραία η ιστορία σου
Να έχεις πάντα όμορφες εμπνεύσεις να συμμετέχεις
Να σαι καλά
Φιλούθκια κυπριακά
Έτσι όπως τα λες είναι δελφινάκι μου. Δεν μετράνε οι βαθμοί. Μετράει η δημιουργικότητα, η συμμετοχή και η παρέα.
Να έχεις κι εσύ πάντα όμορφες εμπνεύσεις και να δίνεις το παρών στα όμορφα δρώμενα μας.
Καλή εβδομάδα ❤
Η συμμετοχή σου Μαρίνα , ήταν από αυτές που μου έκοψαν την ανάσα.
Με τις συγκεκριμένες λέξεις , κατάφερες να περιγράψεις το μεγάλο πρόβλημα των καιρών μας, τις τρομοκρατικές επιθέσεις.
Όπως λες όμως στην αρχή, η βαθμολογία δεν έχει σημασία, η παρέα είναι το παν.
Καλή συνέχεια και φιλάκια πολλά.
Η παρέα, η δημιουργικότητα κι η συμμετοχή, είναι αυτά που κάνουν τα δρώμενα μας να ξεχωρίζουν και να τα αγαπάμε τόσο.
Σε ευχαριστώ για όλα Ρένα μου.
Καλή εβδομάδα ❤
Με πονάει πολύ ξέροντας πως δεν είναι μια φανταστική ιστορία, αλλά μια συνηθισμένη πλέον τακτική της βιομηχανίας πολέμου.
Μαρίνα μου, μπράβο για την τόλμη σου να θίξεις ένα πονεμένο θέμα, μπράβο για την ευαισθησία σου να μας επικεντρώνεις στα σοβαρά και στα ουσιώδη και μπράβο γιατί, παρά το νεαρό της ηλικίας σου, “βλέπεις” με ωριμότητα και προβληματισμό αυτά που θεωρούνται από κάποιους “αντιδημοφιλή”.
Μακάρι η προσευχή σου στον επίλογο, να γίνει πανανθρώπινη επιδίωξη…
Μαρία σε ευχαριστώ πολύ και μακάρι να βοηθήσουμε να αλλάξει ο κόσμος και να σταματήσουν άνθρωποι, να χάνονται άδικα λόγω τρομοκρατίας.
Καλή εβδομάδα ❤
Έχεις παρατηρήσει ότι σχεδόν κάθε φορά σε πετυχαίνω;;
Και μάλιστα αυτή τη φορά πήρες τους 3 βαθμούς μου γιατί με άγγιξε πολύ η ιστορία σου!!
Μπράβο σου Μαρίνα μου ♥
Κατερίνα μου, σε ευχαριστώ για τους βαθμούς σου, που στάθηκες και που ξεχώρισες την ιστορία μου.
Να ‘σαι καλά, και μακάρι πάντα να ανταμώνουμε στα δρώμενα μας.
Καλή εβδομάδα ❤
Καλησπέρα σου Μαρίνα μου,
το δρώμενο αυτό είναι και μένα στα λατρεμένα μου μαζί επίσης με το “Συμπόσιο”.
Η Βαθμολογία είναι ένα συβολικό κομμάτι του αν θέλεις να του δώσει ένα τελετουργικό. Συνεπώς δεν πρέπει αυτό να σε αγχώνει ή να σε κάνει να κρίνεις την διάθεσή σου για γραφή.
Μου αρέσει γιατί γράφεις πάντα επίκαιρα θέματα που έχουν ντοκουμενταρίστικο ύφος όπως το τελευταίο σου εδώ.
Συνήθως αυτά τα θέμα επιδρούν με άλλο τρόπο επάνω μας, ίσως δεν παίζουν μόνο στο συναίσθημα.
Συνεπώς συνεχίζεις με ένα μπράβο και από τη δική μου ταπεινή γνώμη.
Καλή βδομάδα σου.
Γιάννη μου, ούτε με αγχώνει, ούτε κρίνει τη διάθεση μου για γραφή, η βαθμολογία. Όπως λες κι εσύ, είναι ένα συμβολικό κομμάτι. Περνάω τόσο όμορφα στα δρώμενα μας, που τίποτα άλλο δεν σκέφτομαι παρά τη συμμετοχή και τη δημιουργία.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Καλή εβδομάδα ❤
Μια ιστορία που δυστυχώς συμβαίνει πια τόσο συχνά.
Τόσο επίκαιρο…μου κόπηκε η αναπνοή.
Πόση βία στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια, πόσοι θάνατοι…
Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου:))
Επίκαιρο και θλιβερό. Με πονά η τρομοκρατία, με πονά που χάνεται κόσμος άδικα. Με πονά που κανείς δεν κάνει τίποτα να τη σταματήσει.
Σε ευχαριστώ που πέρασες 🙂
Καλή εβδομάδα ❤
Παίζουμε, φτιάχνουμε ιστορίες, μοιραζόμαστε και εκφραζόμαστε με διαφορετικούς τρόπους: αυτή τη χαρά εγώ δεν την αλλάζω με τίποτα! Ας τη δοκιμάσουν κι άλλοι αυτή τη χαρά (start creating)!!!
Αχ, σε υποπτεύθηκα σε αυτή την ιστορία!!! Καλά, είμαι υπερήφανη τώρα! χι,χι!!!!
Μπράβο, βρε κορίτσι! Για την ευαισθησία… ♥
Καλή εβδομάδα!!!
Όπως τα λες Αλεξάνδρα μου κι εγώ δεν την αλλάζω αυτή τη χαρά.
Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη, με το start creating.
Σε ευχαριστώ για όλα.
Καλή εβδομάδα με χαμόγελο ❤
Δύσκολο θέμα άγγιξες με την ιστορία σου και δυστυχώς καθόλου φανταστικό… Για κάποια παιδάκια αυτό που περιγράφεις μπορεί να είναι και καθημερινότητα… Μπράβο σου για όσα έγραψες, για όσα σκέφτηκες, για τα μηνύματα που κάθε φορά περνάς ακόμα κι αν είναι καλυμμένα από χιούμορ! Να συνεχίσεις να γράφεις, να σκέφτεσαι και να δημιουργείς!
Καλή εβδομάδα <3
Να ‘σαι καλά Stavie μου, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Καλή εβδομάδα με χαμόγελο❤
Είναι κάτι που μου κόβει τη ανάσα.
Όσο και αν ξέρω πως είναι κομμάτι της πραγματικότητας, η φαντασία μου κομπιάζει.
Θες που έγινα μαμά; Θες που ήλπιζα σε έναν καλύτερο κόσμο;
Πολύ δυνατή η συμμετοχή σου, με πολύ σπουδαίο μήνυμα.
Καλό σου βράδυ Μαρινάκι!
Δυστυχώς η τρομοκρατία, είναι κάτι που κόβει σε όλους μας την ανάσα. Τόσοι άνθρωποι να χάνονται άδικα. Οικογένειες, να μένουν πίσω με την ανάμνηση και τον πόνο του χαμού.
Θλιβερό. Και πιο θλιβερό, που κανείς δεν κάνει τίποτα.
Όμορφη ημέρα να έχεις Νικολέτα μου. Σε φιλώ!
Ασχέτως ψήφων, δεν πιστεύω πως πέρασε απαρατήρητη η συμμετοχή σου, Μαρίνα μου. Αυτό το θεριό, που λέγεται τρομοκρατία, όλους μας φοβίζει, μας στενοχωρεί, μας προκαλεί τόσα συναισθήματα. Κι εσύ το χειρίστηκες σε όμορφα και σωστά πλαίσια. Μπράβο για την ευαίσθητη κι ανήσυχη ματιά σου.
Σε ευχαριστώ πολύ Λυσιππάκι μου. Συγχαρητήρια κι από εδώ για την όμορφη συμμετοχή σου και για τη πρωτιά.
Να είμαστε καλά, να ανταμώνουμε, στα αγαπημένα μας δρώμενα!
Καλό ξημέρωμα 🙂
Η ιστορία σου Μαρινακι μου με συγλονισε σαν θεμα ειναι γιατί το τραγικο ειναι πως αυτό που γινεται με την τρομοκρατία σε όλο τον κόσμο είναι οτι αυτό το πρατουν άνθρωποι και οχι η φυση.. ποση αλήθεια εγραψες κοριτσι μου.. !!!
Και βεβαια οταν οι βαθμοι ειναι λιγοι τι να σουν κανουν οταν δεν φτανουν..!!
Για την χαρα της συμμετοχής λοιπον Μαρινακι μου πολύνκαλα κανουμε.ε; να περνας ομορφα ..φιλακιαααα!!!
Να ‘σαι καλά Σμαραγδένια μου, σε ευχαριστώ πολύ.
Να είμαστε καλά, να συμμετέχουμε στα όμορφα δρώμενα μας, για τη χαρά και την παρέα. Οι βαθμοί ήταν, είναι και θα είναι πάντα τυπικοί.
Σε φιλώ 🙂
Μερικές φορές αναρωτιέμαι κι εγώ πώς “κάθονται” οι βαθμολογίες. Του άξιζε να πάει πολύ πολύ καλύτερα!
Λάτρεψα τον τίτλο σου να ξέρεις!
Αφάνταστα!
Στο αρχικό μου διάβασμα, που ήταν μόνο οι τίτλοι, μου είχε κάνει κλικ!
Μπράβο Μαρινάκι μου για την εισαγωγή σου στην ανάρτηση! Συμφωνά-ω με τα μπούνια! ☺
Μάκια μούκια!
♥
Σε ευχαριστώ για όλα Αριστάκι μου και πάνω από όλα που είσαι εδώ!
Σε φιλώ!♥
Μαρίνα μου συγχαρητήρια πολλά για την τόσο δυνατή, την τόσο συγκλονιστική σου ιστορία!
Πέρα από βαθμούς, είμαι σίγουρη πως η ιστορία σου έμεινε σε όλους! Κι αυτό λέει πολλά!
Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!!