Marina Tsardakli 
Ήθελα και εγώ σαν άνθρωπος, να κάνω την Αμερικανιά μου. Να βάλω ένα τραγούδι του Κοέν να παίζει, να φτιάξω και ένα ζεστό ρόφημα και να απολαύσω τη βροχή.
Η οποία βροχή εξελίχθηκε σε καταιγίδα και άστραψε και βρόντηξε, κυριολεκτικά.
Οπότε έστειλα τις Αμερικανιές από εκεί που ήρθαν και έκατσα και έφτιαξα φαγητό, μη γίνει διακοπή ρεύματος και μείνουμε και νηστικοί.
Το να είσαι προνοητικός σε μια ελληνική καταιγίδα είναι σωτήριο
Γιατί όντως, αν δεν είχα κινητοποιηθεί όταν έπρεπε, θα είχαμε μείνει νηστικοί. Γιατί, τα φώτα έσβησαν για ώρα. (Μα που τα βρίσκω η άτιμη! Λες και έχουν ξανασυμβεί, αμέτρητες φορές στο παρελθόν!!!!!)
Δεν πιστεύω να νόμιζες ότι είμαστε καμιά πολιτισμένη Ευρωπαϊκή χώρα, που το ρεύμα δε χάνεται στην πρώτη καταιγίδα!
Και τι καταιγίδα, ο Μπάλλος με το όνομα!
Αλλά οκ, δε θα ήθελα να γκρινιάξω, γιατί υπάρχουν και χειρότερα.
Υπάρχουν οι πυρόπληκτοι και οι σεισμόπληκτοι και πόσοι ακόμα που ήταν εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες.
Υπήρξαν τόσα προβλήματα από την κακοκαιρία, που η διακοπή του ρεύματος φαντάζει αμελητέα!
Βέβαια, ο Μπάλλος έφερε και νέες εμπειρίες
Να ας πούμε κάποια παιδάκια στη Νέα Φιλαδέλφεια, πλημμύρισε η αίθουσα τους και χρειάστηκε να βγουν φτιάχνοντας αυτοσχέδια γέφυρα από θρανία.
Τι απεργούν οι εκπαιδευτικοί δεν καταλαβαίνω, αφού να όλα λειτουργούν ρολόι στο εκπαιδευτικό σύστημα. Να μια ακόμα απόδειξη!
Λίγη φαντασία χρειάζεται.
Και λίγες γνώσεις επιβίωσης.
Άσε που με τις κατάλληλες χορηγίες, τα αποφεύγεις αυτά. Σε μια τέτοια περίπτωση δηλαδή, βρίσκεις χορηγό από ναυτιλιακή εταιρεία, μέχρι παραγωγό γνωστού ριάλιτι επιβίωσης.
Αλλά τέτοιοι είμαστε, όλο να γκρινιάζουμε θέλουμε!
(Πόσο με έχει εκνευρίσει όλο αυτό που έχει γίνει με την παιδεία δε λέγεται. Και ελπίζω όταν περάσει η καταιγίδα να μην ξεχαστεί, γιατί κρίνεται το μέλλον της δημόσιας παιδείας!)
Δεν είναι ο Μπάλλος που με έχει εκνευρίσει, αλλά που χορεύουμε πάντα στον ρυθμό που μας δίνεται
Είμαι τόσο έξαλλη σε αυτή τη χώρα με τα όσα συμβαίνουν. Δεν είναι ο Μπάλλος που πλημμύρισε τους δρόμους, που με τάραξε.
Είναι που κάθε μέρα και με στεγνούς δρόμους, κουπί τραβάμε!
Με μια ζωή που όλο και ακριβαίνει, χωρίς όμως να μεγαλώνουν οι μισθοί.
Στην Ελλάδα που στην πρώτη κακοκαιρία φαίνονται τα προβλήματα, αλλά όταν βγει ο ήλιος στεγνώνει και η μνήμη μας και ξεχνιόμαστε.
Μέχρι την επόμενη φορά.
Ή πιο σωστά, μέχρι το επόμενο πρόβλημα.
Κατάλαβες φίλε μου;! Επειδή τη #κακοκαιρια τη λένε #Μπαλλος σου λέει και αυτή θα τους χορέψω στο ταψί!
— Marina Tsardakli (@marinatsardakli) October 14, 2021
Βέβαια, έχω περάσει και εγώ τις ταλαιπωρίες μου τελευταία και είμαι κάπως ντεφορμέ.
Απλά κάπου μας έχουν μαζευτεί πολλά και δεν ξέρω πια τι να περιμένω η Ελληνίδα πολίτης.
Πάνω που πήγα να ηρεμήσω από το σοκ του αγάλματος της Μαρίας Κάλλας, ήρθε το 112, με αυτό τον διακριτικό ήχο του, να με ξαναταράξει.
Και τι να κάνω, που δεν μπορώ να φτιάξω και Κιβωτό, γιατί θα θεωρηθεί τεκμήριο και δε βγαίνω μάνα μου.
Τι να πεις και τι να πω! Χαιρέτα μου τον Πλάτανο! Οποιοδήποτε από τους 83 θα μπουν στον Μεγάλο Περίπατο και σου είναι πιο εύκολος!
Την ανάρτηση, αντί για Παρασκευή, τη βάζω έκτακτα Πέμπτη! Γιατί, στην Αττική τα έντονα φαινόμενα θα μας χτυπήσουν ξημερώματα (η πρωινή ήταν η light πίστα)! Και ποιος ξέρει, αν θα έχουμε ρεύμα για να με διαβάσετε;
Να είμαστε καλά, να προσέχετε όλοι πολλοί και ο Μπάλλος να περάσει χωρίς παρατράγουδα!
Καλή μας δύναμη!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)
Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Δεν νομίζω Μαρινάκι μου ότι μόνο στην Ελλάδα είναι όλα αυτα. Τα ακραία καιρικά θα μας συντροφεύουν πλέον παντού σε όλον τον κόσμο. Έτσι που κάναμε τον πλανήτη…
Δεν ξέρω τι άλλο να περιμένω αυτήν τη χρονιά. Καήκαμε από φωτιές, η πανδημία δεν λέει να φύγει, πνιγόμαστε από βροχές, ταρακουνιόμαστε και γρεμιζόμαστε από σεισμούς, τι άλλο μένει; Ηφαίστεια;
Έχω απηυδήσει. Της μικρής μας το σχολείο πρώτη φορά στα χρονικά γέμισε νερά. Αυτό φοβήθηκε και έκλαιγε ως να πάμε να την πάρουμε.
Τι άλλο θα δούμε; Αυτό με ανησυχεί
Προς το παρόν χορεύουμε Μπάλλο μια και είναι ο χορός της Κεφαλλονιάς!
Φιλί γλυκό αφήνω
Αννούλα μου, μην το συζητάς! Τα ακραία καιρικά φαινόμενα, εννοείται ότι δεν είναι μονάχα στην Ελλάδα.
Και ούτε δυσκολίες υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα.
Απλά ενόψει μιας τέτοιας κακοκαιρίας, δεν είχαν καθαριστεί φρεάτια. Και πλημμύρισαν πόσοι δρόμοι! Και θα πλημμυρίσουν πόσοι ακόμα. Και ας ελπίσουμε να μην καταστραφούν περιουσίες.
Πώς να μη φοβηθεί η μικρή βλέποντας το σχολείο να γεμίζει νερά; Λογικό το παιδί. Ευτυχώς, αύριο τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά απ’ όσο άκουσα, γιατί ποιος ξέρει τι άλλο θα βλέπαμε. Αναμένουμε δύσκολη μέρα αύριο!
Και εμένα με ανησυχεί τι άλλο θα δούμε, αλλά ας τα πάρουμε ένα βήμα τη φορά γιατί θα πελαγώσουμε! Προς το παρόν, ας ξεπεράσουμε τον Μπάλλο και βλέπουμε!
Καλή μας δύναμη με την κακοκαιρία! Σε φιλώ γλυκά!
Μπράβο Μαρινάκι που έγραψες το τέλειο χιουμοριστικό κείμενο με θέμα πώς να χορέψουμε τον Μπάλλο! Ξέρεις που θυμάμαι στο σχολείο να μας μαθαίνουν τα βήματα του Μπάλλου και ήταν πολύ δύσκολα!
Μετά και από αυτό που ζήσαμε όλοι μας, μάθαμε πια όχι να μη γκρινιάζουμε αλλά να είμαστε εφευρετικοί για κάθε ενδεχόμενο!
Ας μη ξεχνάμε αυτούς που δύσκολα την βγάζουν πέρα και αυτό όχι γιατί είναι αχάριστοι αλλά γιατί πρέπει να παλέψουν με την Φύση!
Το σημαντικότερο, να είμαστε ευγνώμονες που έχουμε την υγεία μας, μια στέγη και ένα πιάτο φαγητό, (για την θέρμανση έχει ο θεός!)
ΑΦιλάκια στεγνά, δυναμικά και πάντα χαμογελαστά! 🙂
Μαγισσούλα μου, δυστυχώς απέναντι στον καιρό όλοι περνάμε δύσκολα.
Πόσο μάλλον άνθρωποι που βρίσκονται σε πιο δυσμενείς συνθήκες από εμάς! Η σκέψη μας πρέπει πάντα να ‘ναι μαζί τους και αν υπάρχει από εμάς περιθώριο βοήθειας να τη δίνουμε.
Όπως λες πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για την υγεία μας και όλα όσα έχουμε. Εγώ πρόλαβα και ολοκλήρωσα τη θεραπεία μου στο νοσοκομείο πριν την καταιγίδα. Ένιωθα ευγνώμων λοιπόν που κατάφερα και γύρισα σπίτι και δεν ήμουν μόνη στο νοσοκομείο, γιατί θα είχα παρά-φοβηθεί!
Να εκτιμάμε λοιπόν τα καλά που μας συμβαίνουν, γιατί αυτά μας δίνουν δύναμη!
Καλή Κυριακή και καλή μας δύναμη στα δύσκολα που θα έρχονται πια, όπως έχουμε κάνει το περιβάλλον.
Σε φιλώ 🙂
Την Καλημέρα μου, Μαρίνα, από τις βροχερές Σέρρες, υπό έλεγχο όμως ακόμα τα πάντα. Όσο για το Κλεινόν Άστυ, δεν ξέρω αν με τόση συγκέντρωση πληθυσμού, μπορεί πλέον να γίνει κάτι για να σωθεί πραγματικά.
Από όλα τα σοβαρά που ανέφερες θα σταθώ στο θέμα της εκπαίδευσης. Σχολεία και σχολές που πλημμυρίζουν, που τον χειμώνα παγώνουν, που με λίγη ζέστη γίνονται φούρνος, με μια κοινωνία που ζητάει το κεφάλι το εκπαιδευτικών στο πιάτο, με άθλια διδακτίρια, που με τον πρώτο σεισμό καταρρέουν,(δες πέρσι στην Καρδίτσα και φέτος στην Κρήτη – πάνω από οχτώ τα γκρεμισμένα σχολεία), με μια πολιτεία που νομοθετεί αγνοώντας τους εκπαιδευτικούς, συνήθως πάντα μέσα στο καλοκαίρι, που κάθε υπουργός, (όχι κυβέρνηση) θέλει να χαράξει την δική του εκπαιδευτική πολιτική πάνω στων “παιδιών” το κεφάλι κλπ κλπ., ποιος μπορεί να εμπιστευτεί την όποια αξιολόγηση που θέλουν οι εκάστοτε κυβερνώντες; Δυστυχώς, αυτή είναι η απάντηση. Μακάρι να ήταν διαφορετικά τα πράγματα.
Χάρηκα απεριόριστα που είδα στην απεργία των εκπαιδευτικών τέτοια απήχηση, αν όλοι οι γονείς είχαν συνειδητοποιήσει την ουσία του νομοσχεδίου και το πώς αυτό θα καθορίσει τη δημόσια παιδεία, θα ήταν όλοι στο πλευρό των εκπαιδευτικών.
Δυστυχώς όμως…
Εύχομαι οι καταιγίδες στην παιδεία να αντιμετωπιστούν ως αρμόζει και όσες καιρικές συνθήκες μας έρθουν στο εξής να ‘ναι πιο διαχειρίσιμες.
Σε ευχαριστώ θερμά για τις σκέψεις σου Βασίλη!
Καλή Κυριακή 🙂
Μαρίνα μου τυχαία έδωσαν αυτή την ονομασία σε τούτη την καταιγίδα; Μας πήρε και μας σήκωσε. Και κτυπάει το 112 και σου λέει να αποφύγεις την άσκοπη μετακίνηση. Αυτό το ξέρουμε, τι γίνεται όμως όταν πρέπει να μετακινηθείς; να πας στο σχολείο, στο νοσοκομείο, στη δουλειά;
Τι κάνει ο κρατικός μηχανισμός που όλες αυτές τις μέρες μας έλεγαν ότι όλοι οι φορείς είναι έτοιμοι και δεν θα υπάρχει κανένα πρόβλημα; Μας λέει ότι φταίει η κλιματική αλλαγή και για τις κακοτεχνίες και την έλλειψη υποδομών ούτε λόγος.
Την καλημέρα μου και καλό Σαββατοκύριακο!
Μα Ελένη μου στην Αθήνα έκλεισαν τα πάντα την Παρασκευή και ουσιαστικά η Πέμπτη ήταν η πιο δύσκολη.
Ο κρατικός μηχανισμός δεν ξέρω τι έκανε, αφού τα περισσότερα φρεάτια ήταν βουλωμένα.
Σίγουρα η κλιματική αλλαγή έχει εντείνει τα φαινόμενα. Δεν φταίει όμως και για τις κακοτεχνίες ή την έλλειψη υποδομών όπως σωστά αναφέρεις.
Ας ευχηθούμε να έχουμε ήπιο χειμώνα, αλλιώς την βάψαμε!
Σε φιλώ Ελένη μου. Καλή Κυριακή 🙂
Καλησπέρα Μαρίνα μου!
Για να σε δω! Χμμμ μια χαρά σε βλέπω! Μάχιμη, γεμάτη χιούμορ, φρεσκαδούρα! Μην ακούσω ξανά ότι είσαι ντεφορμέ! Δεν είναι έτσι οι ντεφορμέ καταστάσεις αγαπημένη μου φίλη.
Εγώ βλέπω παρόντα και το αδάμαστο καυτό σου χιούμορ, και τη δεικτική σου σάτιρα και την ακατάβλητη αγωνιστικότητά σου αλλά και τη διαρκή σου ωριμότητα να τοποθετείσαι σε πράγματα και καταστάσεις της κοινωνικής μας ζωής.
Αυτά που ζούμε πάλι ως λαός κορίτσι μου φωνάζουν για πισωδρόμηση της ζωής μας ακόμα πιο πίσω. Μιλούν για νέα κρίση, για νέα εξαθλίωση.
Σίγουρα δεν κάνει ακόμα μεγάλο θόρυβο η αντίδραση του κόσμου, του λαού. Βέβαια έχουμε εστίες ανάφλεξης πολλές στο κοινωνικό πεδίο. Εκείνο όμως που είναι σίγουρο είναι ότι οι κοινωνία βράζει. Οι διεργασίες που γίνονται είναι πολλές και μεγάλες και ψήνεται …έκρηξη! Το αν αυτή θα εκδηλωθεί, με ποιον τρόπο και με ποιους πυροκροτητές είναι το ζήτημα.
Στέλνω την αγάπη και το σεβασμό μου πάντα στο λόγο σου.
Είμαι ντεφορμέ Γιάννη μου, αλλά οκ, ξαναβρίσκω τις ισορροπίες μου.
Ευτυχώς ολοκλήρωσα τη θεραπεία μου και δεν ήμουν στο νοσοκομείο προχθές, να ‘μαι μόνη να πάθω εγκεφαλικό.
Φοβάμαι απίστευτα τις καταιγίδες!
Δεν ξέρω αν υπάρξει έκρηξη. Εγώ αναμένω μια ουσιαστική αντίδραση απέναντι στις καταστάσεις. Εν προκειμένω η αξιολόγηση δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς, αλλά κρίνει το μέλλον της δημόσιας παιδείας και πρέπει όλοι να βοηθήσουμε ώστε να μην συμβεί.
Ανταποδίδω την αγάπη και τον σεβασμό και στέλνω ευχές για καλή Κυριακή και πιο ήσυχες κοινωνικά ημέρες!
Καλημέρα Μαρίνα,
Τις τελευταίες μέρες σκέφτομαι συνεχώς την παροιμία <Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα> και μάλλον ταιριάζει απολυτά στις καταστάσεις που ζούμε! Μένω στην Κρήτη και την ώρα της κακοκαιρίας σου κάνει και σεισμούς- ετσι για να δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα.. Τα προβλήματα πολλά στην Ελλάδα και λύσεις λίγες αλλά μην απελπίζεσαι. Καλό σαββατοκύριακο!
Η σκέψη μου, ήταν συνεχώς με τους πυρόπληκτους και όλους εσάς στην Κρήτη που δεν σας φτάνει ο σεισμός ήρθε και η κακοκαιρία.
Τα προβλήματα στην Ελλάδα πολλά, δυστυχώς όμως πολλή και η συγκατάβαση μας.
Κάτι πρέπει να αλλάξει. Δεν νοείται στην πρώτη καταιγίδα να καταρρέουν όλα εν έτει 2021!
Καλή δύναμη με τους σεισμούς. Εύχομαι οι μέρες σας Άννα μου, να ‘ναι πιο ήρεμες 🙂
Γελάω με την ιδέα σου να απολαύσεις τη φθινοπωρινή βροχή συνοδεία ροφήματος και εκλεκτής μουσικής… Λίγη υπομονή μέχρι να γίνουμε αστικό βουλεβάρτο, με γόνδολες, βενετσιάνικα κανάλια και πράσιν’ άλογα. Δεν ξέρω τι άλλο θα δούμε, σίγουρα όμως πληρώνουμε την αλόγιστη δόμηση, τα μπαζωμένα ποτάμια και τον αφανισμό των τελευταίων πνευμόνων πράσινου που υπήρχαν.
Καλή δύναμη σού εύχομαι και μην αφήνεις καθόλου το χιούμορ σου να σ’ εγκαταλείπει!
Ναι ναι, είχα βλέψεις, αλλά φαντάστηκα πως θα γίνει διακοπή ρεύματος και στο τσακ πρόλαβα, να ετοιμάσω φαγητό!
Πληρώνουμε πολλά Μαρία μου. Σίγουρα η κλιματική αλλαγή έχει εντείνει τα φαινόμενα, αλλά είναι και όλα αυτά που αναφέρεις που συντελούν στο τελικό αποτέλεσμα (της καταστροφής!). Μαζί φυσικά με τα βουλωμένα φρεάτια, τα οποία θα μπορούσαν να ‘χουν καθαριστεί.
Καλή δύναμη σε όλους μας, γιατί το μέλλον είναι δυσοίωνο και πρέπει να έχουμε αντοχές να το αντιμετωπίσουμε όσο καλύτερα γίνεται.
Καλή Κυριακή! Σε φιλώ 🙂
Αχ Μαρίνα μου, τί άλλο θα παθουμε;
Τόσο έχουμε συνηθίσει που δεν μας αγγίζει τίποτα.
Τί πρώτα να διορθώσεις;
Από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε;
Κρίμα τις σπουδές των υπευθύνων.
Τζάμπα τα πτυχία τους και τα μάστερ.
Ούτε τα ρεματα δεν μπορούν να καθαρίσουν, Ούτε δύο γάιδαρων άχυρα να ξεχωρίσουν.
Είμαστε όμως κι εμείς σκληρά καρύδια.
Τους δυσκολεύουμε πολύ βρε παιδί μου.
Αντέχουμε όλες τις κακουχίες.
Να είσαι καλά Μαρίνα μου κι ετοίμαζε εγκαίρως το φαγητό για καλό και για κακό.
Σε φιλώ.