Marina Tsardakli 
Οι ώμοι της νέας γενιάς, κατεβασμένοι. Για πολλούς λόγους.
Βαρύ βλέπεις, να λες : Οι νέοι, η ελπίδα του κόσμου, το μέλλον, το αύριο!
Γιατί, πόσα να βαστάξουν οι νέοι; Σάμπως, ήδη δεν φορτώθηκαν τόσα προβλήματα, παρακαταθήκη των παλαιότερων γενεών; Πρέπει, να βρουν τρόπο να σηκώσουν στους ώμους τους και το αύριο!
Πρέπει να βρουν τον τρόπο να το φτιάξουν!
Και είναι δύσκολο αυτό. Κανείς, δεν τους προετοίμασε. Τους πέταξαν στα βαθιά και έπρεπε να βρουν τρόπο να επιβιώσουν στη κρίση. Έπρεπε να αντικρίζουν μια κοινωνία, φορτωμένη με βάρη και αγωνίες. Σε μια Ελλάδα, που ο αέρας μύριζε φόβο. Φόβο για όσα είχαν έρθει και όσα θα έρχονταν.
Τι κληρονομήσαν οι νέοι;
Μια πατρίδα, εξαντλημένη, με ένα χρεοκοπημένο μέλλον και έναν ανεξέλεγκτο εθισμό στη διχόνοια!
Και σε όλο αυτό το συνονθύλευμα των ιστορικών γεγονότων, κληθήκαν, να προσαρμόσουν τα όνειρα τους, να συμβιβαστούν.
Κι ίσως τελικά, οι νεότερες γενιές, να μη έζησαν χούντα, κατοχή, μα άντεξαν μια κρίση, με βαριές συνέπειες! Κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές!
Οι νέοι είναι η ελπίδα!
Ποιος νοιάζεται όμως για τους νέους; Ποιος τους δίνει προοπτικές; Η κοινωνία κι η πολιτεία, σίγουρα όχι. Παράδοξο, αν το σκεφτείς.
Οι νέοι είναι το μέλλον, και κανείς δεν επενδύει στους νέους, άρα δεν επενδύουμε στο μέλλον!
Τι θα γίνει λοιπόν; Ποιος θα τους προσέξει τους νέους; Ποιος θα αφουγκραστεί τις ανάγκες και τις αγωνίες τους; Ποιος θα τιμήσει, τις σπουδές και τους κόπους τους;
Που πια, είναι καταδικασμένοι στο δίλημμα, είτε του εργασιακού μεσαίωνα και της εργασιακής εκμετάλλευσης, είτε των 6μηνων/8μηνων προγραμμάτων. Σαν να βάζεις δηλαδή χανζαπλάστ σε μια πληγή που αιμορραγεί.
Και κάπου εδώ, γεννιούνται και άλλα προβλήματα για τους νέους!
Πώς θα “ανοίξουν σπίτι” οι νέοι; Με τι μισθούς, που τα έξοδα θα είναι πάντα περισσότερα από τα έσοδα; Πώς θα κάνουν οι νέοι παιδιά, να πολεμήσουν την υπογεννητικότητα;
Οι νέοι θέλουν, μα δεν τους αφήνουν να μπορούν!
Δεν θέλω να νομίζεις, πως έχω ψευδαισθήσεις. Άλλωστε, είμαι από τους εκπροσώπους των νέων γενιών που έχω βάλει τα λάθη μας, πολλές φορές απέναντι και τα έχω κρίνει. Δεν πιστεύω πως οι νέοι, αποτελούν μια σούπερ γενιά, που απλά έχει αδικηθεί.
Σίγουρα και στη γενιά αυτή, υπάρχουν άτομα, που θα συνεχίσουν να τρέφουν τον ρατσισμό, το αντιδημοκρατικό πνεύμα και να αντιπροσωπεύουν την έλλειψη παιδείας, που σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας επικρατεί.
Σίγουρα, υπάρχουν νέοι που δεν αγαπούν την πατρίδα τους, όχι έμπρακτα. Δεν γνωρίζουν τη γλώσσα, την ιστορία της, τον πολιτισμό της.
Υπάρχουν όμως και νέοι που θέλουν μια καλύτερη Ελλάδα. Μια Ελλάδα αντάξια της ιστορίας της! Μια Ελλάδα κοινωνικά δίκαιη, με ευκαιρίες για όλους και σίγουρα πιο αρμονική.
Οι νέοι πρέπει να βρουν την δύναμη!
Μα χρειάζονται βοήθεια! Σαν τον Ποπάυ, που χρειάζονταν σπανάκι για να ανεβάσει την δύναμη του, οι νέοι χρειάζονται ευκαιρίες! Ευκαιρίες, που προς το παρόν δεν τους έχουν δοθεί.
Οι νέοι, είναι η ελπίδα, μα ποιος δίνει ελπίδα στους νέους;
Είμαι ένας εκπρόσωπος της νέας γενιάς και θα ήθελα να ολοκληρώσω τους προβληματισμούς μου, με μια ερώτηση:
Είναι αυτή η Ελλάδα που θέλατε να μας δώσετε; Αν όχι, γιατί, δεν μας βοηθάτε να τη διεκδικήσουμε;
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου, στην 3η φωτο-συγγραφική σκυτάλη, που διοργανώνει η Μαίρη μας με την Γήινη ματιά της. Η Φωτογραφία είναι επιλεγμένη από την Λυσίππη, μαζί με την λέξη “ελπίδα” και την ευχαριστώ που μου έδωσε το έναυσμα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις, που ήθελα από καιρό να μοιραστώ!
Με την σειρά μου, δίνω στην Κλαυδία την παρακάτω εικόνα, με την λέξη “αντίθεση”!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, μπορείτε να τη μοιραστείτε μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης στα social media, στα οποία μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Μαρίνα μου,
οφείλω να σε συγχαρώ, μία ακόμα φορά, για το θέμα που επιλέγεις από την συγκεκριμένη εικόνα. Έχω πει ξανά ότι είσαι ένας νέος άνθρωπος που δεν θέλει να ακολουθήσει το ρόλο της σιωπηρής γλάστρας στη ζωή.
Εκφράζεις τη θέληση, την αγωνία, τις αναζητήσεις για το αύριο της γενιάς σου. Αυτό σε τιμάει σαν άνθρωπο, νομίζω πολλές φορές το έχω πει.
Και, με αφορμή αυτήν την εκφραστική εικόνα, κάνεις ένα μανιφέστο διακήρυξη μιας σειράς ερωτημάτων και ζητημάτων.
Σε αυτά, ένα προς ένα, έχω πολλά να απαντήσω. Όχι απορριπτικά, κάθε άλλο. Συμπληρωματικά θα έλεγα, Να δώσω προτάσεις, ταπεινά κατά τη γνώμη μου πάντα. Το αφήνω σε δεύτερο στάδιο καθώς αυτή τη στιγμή προέχει να απολαύσουμε το σκεπτικό σου και την έμπνευσή σου.
Όσον αφορά την εικόνα σου για την Κλαυδία, από αυτές τις θαλασσογραφίες που λατρεύω. Ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμμα. Καλή επιτυχία στην Κλαυδία μας.
Μαρίνα, επιφυλάσσομαι για τα περαιτέρω καλή μου φίλη.
Καλή σου βδομάδα.
Γιάννη, σε ευχαριστώ για τα λόγια σου. Θα χαρώ να ακούσω τις σκέψεις σου. Μόνο με διάθεση και διάλογο θα πάμε παρακάτω.
Να είσαι πάντα καλά. Καλή βδομάδα 🙂
Μπορώ, σε μια πρώτη κουβέντα, να πω ότι η δική μας γενιά έχει κάνει κάποια μεγάλα στρατηγικά λάθη. Λάθη που επιδρούν άσχημα επάνω σας.
1) Το βασικό λάθος ήταν το κλείσιμο των νέων σε ένα κίβδηλο “κουκούλι” δήθεν προστασίας που περιλάμβανε κακομάθηση και καταναλωτισμό στο έπακρο.
2) Η Δική μας η γενιά, ηττήθηκε σε πολιτικό επίπεδο, εξαγοράστηκε, αλλοιώθηκε και μετέφερε αυτήν την προβολή της ήττας σε σας.
Νεοπλουτισμός, δήθεν, life style, ατομισμός, όλα αυτά αποτυπώθηκαν στα νέα παιδιά με αποτέλεσμα να τα ποτίσουν με την εξαχρείωση αυτή.
Από εκεί και πέρα, δεν είμαι από αυτούς που θα σιχτιρίσω ανέξοδα τα νέα παιδιά. Κάποτε ρώτησαν τον Χαρίλαο Φλωράκη, αν η σημερινή γενιά (μιλάγαμε για το 2000 τοτε) μπορούσε να διεκδικήσει πράγματα για το μέλλον της. Η Απάντηση του μεγάλου αυτού ηγέτη ήταν τεράστια και σοφή.
Απάντησε θετικά γιατί πίστευε ότι, όπως κάθε νέοι, έτσι και κάθε νέα γενιά, θα έρθει η μεγάλη ώρα που θα διεκδικήσει στο δρόμο το δικό της όνειρο. Το πιστεύω και εγώ αυτό.
Μόνο που πρέπει και η πλευρά σας να αρχίζει πάλι να πιάνει απ την αρχή το κουβάρι κάποιων αξιών. Ποιών;
Συλλογικότητα, κοινωνία, ανθρωπιά, στήριξη, δράση συλλογική, αλληλεγγύη, οργάνωση, σωματείο χώρου δουλειάς, αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια. ριζοσπαστισμός, ιστορία των λαϊκών αγώνων.
Φλυάρισα Μαρίνα μου. Είναι γιατί πιστεύω ότι ΕΣΥ είσαι απ τα νέα παιδιά που ΑΚΟΥΝ και ΑΦΟΥΓΚΡΑΖΟΝΤΑΙ!
Για αυτό και σε πιστεύω.
Την καλησπέρα μου.
Δεν βλέπω να διεκδικούμε όμως Γιάννη κι ανησυχώ. Βλέπω να είμαστε πολύ άνετοι και σίγουροι, στηριζόμενοι που δεν ξέρω!
Εύχομαι όντως, η γενιά μου να καταφέρει κάτι.
Καλοί κι οι αρχαίοι, αλλά πρέπει κι εμείς να αφήσουμε μια παρακαταθήκη στους επόμενους!
Σε φιλώ γλυκά και σε ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου!
Αυτό το κείμενο- κραυγή, Μαρίνα μου με άγγιξε τόσο πολύ μια και είναι ολόκληρο μια μεγάλη αλήθεια, ένα πονεμένο παράπονο μιας γενιάς που οφείλαμε να της είχαμε χτίσει έναν καλύτερο κόσμο! Υπέροχος ο προβληματισμός σου που συγχρόνως είναι προβληματισμός μας και προβληματισμός τους! Σ’ ευχαριστώ κορίτσι μου γλυκό για την υπέροχη απόδοση της εικόνας που σου δόθηκε και σε αφήνω με μια μεγάλη μελαγχολία. Τίποτα από αυτά δεν ήταν άγνωστο αλλά πονάει η αλήθεια! Υπέροχη εικόνα παραδίδεις στην Κλαυδία! Τα φιλιά μου καλή συνέχεια!
Πονάει η αλήθεια, αλλά είναι μια αλήθεια, που πρέπει κάποια στιγμή να αντικρίσουμε και να αποδεχτούμε.
Εγώ σε ευχαριστώ Μαίρη μου, για μια ακόμα όμορφη Σκυτάλη! Έχει γίνει αγαπημένο δρώμενο πια.
Σε φιλώ πολύ γλυκά και σε ευχαριστώ για όλα. Καλή βδομάδα 🙂
Μαρίνα μου, ο προβληματισμός σου με αφήνει άναυδη. Πράγματι δε νομίζω ότι αυτό το μέλλον θέλει κανείς να κληροδοτήσει στους νέους. Και όμως, τι ακριβώς κάνουμε για να αλλάξει αυτό? Μάλλον τίποτα. Οι νέοι είναι η ελπίδα. Θέλω να πιστεύω πως αυτοί τουλάχιστον θα κληροδοτήσουν ένα καλύτερο μέλλον στα δικά τους παιδιά. Η φωτογραφία για την Κλαύδια υπέροχη. Πολλά φιλιά, φίλη μου.
Ας ελπίσουμε πως θα κάνουμε κάτι να βοηθήσουμε το μέλλον κι ότι αυτό αντιπροσωπεύει.
Σε ευχαριστώ που πέρασες Μία μου. Σε φιλώ γλυκά.
Καλή εβδομάδα 🙂
Τι σχόλιο θα μπορούσα να αφήσω σ’αυτό που μόλις διάβασα, Μαρίνα;
Μόνο με αποσιωπητικά μπορώ να σχολιάσω…
Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου και το θέμα που προφανώς σε “καιει”, κορίτσι της διπλανής μου πόρτας!!!
Keep walking!!!
Να ‘σαι καλά Ζωή σε ευχαριστώ πολύ.
Σε φιλώ γλυκά 🙂
Όσα συγνώμη και αν ακούσουν οι νέοι από μας τους μεγάλους, πολύ φοβάμαι πως δύσκολα θα αλλάξουν τα πράγματα, αλλά τα πάντα μπορούν ν’ αλλάξουν, αν πραγματικά το πιστέψουμε όλοι μας!
Και τα πράγματα θ’ αλλάξουν μόνο αν η νέα γενιά τολμήσει να πάρει τα πράγματα στα χέρια της, όπως έκαναν πχ οι τότε νέοι με τη Χούντα, όπως κάνουν τόσοι νέοι, διαδηλώνοντας για το περιβάλλον και αυτό σε όλο τον πλανήτη, πράξεις χρειάζονται και τόλμη που μόνο οι νέοι διαθέτουν και αυτό λόγω της φύσης τους! 😛
Πολλά τα ΑΦιλιά μου, μ’ ένα ακόμα μπράβο για την ουσιαστική συμμετοχή σου και σ΄αυτό το δρώμενο! 🙂
Μακάρι να συσπειρωθούμε και να καταφέρουμε να κάνουμε το αδύνατο! Μακάρι μαγισσούλα μου.
Σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια.
Καλή σου μέρα 🙂
Συμπάσχω κι εγώ σαν νιάτο
Ας ενωθούμε να επιτύχουμε σκοπούς. Σε φιλώ Χριστίνα μου! 🙂
Το μόνο που ζητώ από τους νέους είναι να καταφέρουν να σκοτώσουν αυτή την διχόνοια…
Σε άλλα νέα το κείμενο σου διψά για αυτή τη φωτογραφία, και η φωτογραφία για αυτό ακριβώς το κείμενο
Καλή συνέχεια στην σκυτάλη 🙂
Μακάρι να τα καταφέρουμε, γιατί η Ελλάδα δεν θα πάει μακριά έτσι.
Σε ευχαριστώ που πέρασες Μάνια μου. Σε φιλώ γλυκά!
Ένα κείμενο γροθιά είναι η συμμετοχή σου Μαρίνα μου. Και δεν χωράνε συγνώμες από όλους εμάς που σας διαλύσαμε το μέλλον. Καλείται η νέα γενιά να ξανα-χτίσει. Δυστυχώς χωρίς υλικά αλλά με βάσεις γερές. Ναι υπάρχουν και νέοι στην αντιπέρα όχθη όπως γράφεις. Όπως υπάρχουν και άνθρωποι της δικής μου γενιάς που δεν συμμετείχαμε σ’αυτήν την κατρακύλα.
Φοβερό κείμενο που προβληματίζει, όπως τόσα που έχεις γράψει ως σήμερα
Αλλά η δύναμη είναι στους ώμους της νέας γεννιάς.Γιατί μονο εσείς μπορείτε. Γι αυτό και είστε η ελπίδα.
Σ’ευχαριστώ γι αυτό που διάβασα
Η εικόνα για την Κλαυδία μας λατρεμένη
Καλή σου μέρα Μαρίνα μου
Φιλιά πολλά
Άννα μου σε ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις σου. Μακάρι η νέα γενιά σύσσωμη να καταφέρει να αλλάξει τα πράγματα. Να συμβάλλει σε μια καλύτερη Ελλάδα.
Σε φιλώ γλυκά.
Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από εσένα, ειδικά, Μαρίνα. Εκτός απ’ το καταγγελτικό σου αποτύπωμα, έκανες την αυτοκριτική σου και με ανακούφιση διάβασα την παραδοχή σου, πως υπάρχει κι αυτή η μερίδα των νέων σήμερα. Οι σύγχρονοι εκπρόσωποι του ρατσισμού, του ακραίου φιλελευθερισμού, του συντηριτισμού και της πελατειακής νοοτροπίας που έχτισαν με γερά θεμέλια, τα “τζάκια” και τη διαδοχή στις κυβερνήσεις, εκλεκτών γόνων παλιών -και αποτυχημένων- πολιτικών. Τα σύγχρονα τάγματα εφόδου άλλωστε, από νέους απαρτίζονται κι αυτοί αποτελούν την “ελπίδα” των νοσταλγών των ναζιστικών θεωριών.
Μαρίνα μου, κάπως έτσι εκφραζόμασταν κι εμείς πριν χρόνια. Τότε που στήναμε μικρές “επαναστάσεις”, με πορείες στο Πολυτεχνείο, πηγαίνοντας κόντρα στις συντηρητικές πρακτικές των καθηγητών και με μελέτη βιβλίων που σε πολλά σπίτια, ήταν “απαγορευμένα”. Σε εποχές με λιγότερες ελευθερίες απ’ αυτές που υπάρχουν σήμερα, με αυστηρά σχολεία και οπισθοδρομικούς καθηγητές και με την κοινωνία διχασμένη απ’ το δικομματισμό, την πόλωση και τα απόνερα της χούντας.
Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται και, νομοτελειακά, δεν θα φτάσουμε ποτέ στην ιδανική κοινωνία που θα έχει ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Η σκυτάλη σε σας τώρα. Γίνονται πολλά ωραία πράγματα εκεί έξω, που δυστυχώς δεν έχουν την απήχηση που θα έπρεπε, σε νέους ανθρώπους. Μακάρι να αποδειχτείτε πιο καινοτόμοι και τολμηρώτεροι ημών, μακάρι να πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας και να κάνετε τη διαφορά. Δίπλα σας είμαστε, όλοι εμείς, που παλέψαμε σκληρά για να μεγαλώσουμε σωστά τα παιδιά μας (ως μειονότητα βέβαια). Σας καμαρώνουμε και σας παραδίδουμε το πεδίο να εξελιχτείτε, το πεδίο αυτό που το χτίσαμε με θυσίες και στερήσεις. Με αγάπη κυρίως.
Εύχομαι ολόψυχα, να βγείτε γρήγορα απ’ το πλαίσιο των διαπιστώσεων και των δικαιολογημένων παραπόνων που έχετε και να κάνετε την ανατροπή στη ζωή σας.
Συγχαρητήρια θερμά για ό,τι έγραψες Μαρίνα μου!
Μαρία μου, πάντα σε κάθε γενιά, θα υπάρχει αυτή η μερίδα νέων. Το τι προβολή θα έχει, είναι στο χέρι μας.
Μακάρι, οι ευχές για το μέλλον, να είχαν λίγη περισσότερη σιγουριά.
Τολμώ να ομολογήσω πως το μέλλον, με τα παρόντα δεδομένα δεν δείχνει ιδιαίτερα λαμπρό.
Εύχομαι όμως, να δοθεί το έναυσμα για κάτι καλύτερο.
Σε ευχαριστώ πολύ για τις σκέψεις και τα λόγια σου.
Σε φιλώ γλυκά Μαρία μου 🙂
Υπέροχο κείμενο Μαρινάκι μου!
Αν ήταν έκθεση σε πανελλαδικές άριστα 20 θα έπρεπε να πάρει.
Αλλά λέγοντας τούτα ακυρώνω όσα γράφεις. Γιατί δεν ήταν έκθεση ιδεών. Ήταν η δική σου εξομολόγηση, το ξέσπασμά σου, γιατί είσαι εκπρόσωπος η ίδια της γενιάς που πλήττεται κι αγωνιά. Που αγαπά την πατρίδα, θέλει να προσφέρει, μα δεν την αφήνουν!
Όντως, μετά την κατοχή και τη χούντα είστε οι πιο αδικημένοι.
Φιλάκια πολλά κοριτσάρα μου !
♥
Και πόσο άδικο είναι αυτό; Να θέλουμε να προσφέρουμε και να μην μας αφήνουν.
Αφήνουν τα πιο παραγωγικά μας χρόνια να μας προσπερνούν.
Τι να πω!
Ας ελπίσουμε κι ας προσπαθήσουμε για το καλύτερο.
Σε φιλώ γλυκά Αριστάκι μου <3
Οι νέοι είναι η μοναδική μας ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο και πρέπει να τους αναθρέψουμε όσο πιο σωστά μπορούμε
Αμήν σε αυτό. Μακάρι, οι γονείς να τα καταφέρουν.
Σε φιλώ γλυκά 🙂
Πάντα οι νέοι ήταν ανήσυχοι, και πάντα οι νέοι άλλαζαν τον κόσμο. Ποτέ όμως όλοι, πάντα μερικοί. Οι περισσότεροι νέοι δεν διανοούνται καν όσα αναφέρεις εδώ, κουκλοβαφτιστηρόνιμου.. Πού να τρέχουν τώρα να παλεύουν; Ο δε αέρας, “μύριζε φόβο” εδώ και εκατονταετίες, κι ο φόβος είχε πάντα όνομα, λεγόταν “χρήμα, συμφέρον, δεξιά”, συνεπώς εξακολουθεί να μυρίζει φόβο ο αέρας.. Αν η νεολαία θέλει ελεύθερη κοινωνία και πρόσβαση σε δουλειές τής προκοπής (το αυτονόητο δλδ) δεν έχει παρά να το παλέψει. Η εκάστοτε νεολαία, ή αλλάζει τον κόσμο ή τον καταδικάζει, με πρώτο τον ίδιο της τον εαυτό.. Μόνο που κανένας νεολαίος δεν “φύτρωσε”, όλοι προέρχονται από κάποια οικογένεια. Κι όταν η οικογένεια έχει τους προβληματισμούς της, είναι πολιτικοποιημένη (όχι κομματικοποιημένη) και ενημερωμένη, προφανώς και είναι σε θέση να ψηφίσει το 17χρονο παιδί της.. Όλα είναι μια μεγάλη αλυσίδα. Ως νεολαία, απλά…σπάστε την!
Υ.Γ Πρόσφατα στις ευρωεκλογές, στα ποσοστά που αφορούν την νεολαία, το 13% τού εκλογικού σώματος ψήφισε Χρυσή Αυγή και το 30% ψήφισε Δεξιά… Είπες τίποτα;…
Όλα είναι μια μεγάλη αλυσίδα που φοβάμαι στο τέλος μην μας πνίξει πριν την σπάσουμε. Παίζουμε με τις πιθανότητες.
Ας ελπίσουμε πως η νέα γενιά θα τα καταφέρει.
Σε φιλώ γλυκά 🙂
Τι να γραψω εγω μετα απο οτι εγραψε η Κανελλακη μας εδω Μαρίνα μου ..τα ειπε όλα οπως και εσύ κοριτσι μου που η σκυταλη ηταν η αφορμη να βγαλεις την αλήθεια σας.. και μαλιστα τοσο
Οσα συγνωμη και να ζητησουμε απο εσας την νεα γενια δεν φτανουν .. μακαρι το μελλον σας να ειναι καλυτερο απο το τωρα…. να διεκδικησετε τα ονειρα σας..κοριτσι μου..Τα συγχαρητηρια μου γιαβτην συμμετιοχη σου αυτή..
Να περνας ομορφα φιλακιααααα!!
Η φωτογραφια που παραδινεις στην Κλαυδια Μαρινα μου ονειρική..σιγουρα θα διαβασουμε και απο εκεινη ομιορφιες!!
Δεν είναι θέμα συγχώρεσης Σμαραγδένια μου, αλλά συνειδητοποίησης της κατάστασης και των προοπτικών μας.
Ας ελπίσουμε κι ας προσπαθήσουμε για ένα καλύτερο αύριο.
Σε φιλώ γλυκά 🙂
Νομίζω, όπως κι αν έχουν τα πράγματα, ο καθένας μας βρίσκει τον δρόμο του, αναλόγως με το τι θέλει. Τα πράγματα δεν είναι ιδανικά για κανέναν, η Ελλάδα ασθενεί.
Πιστεύω στη νέα γενιά και στις ικανότητες της, έχω δύο παιδιά, το ένα 28 και το άλλο 35.
Δύσκολα, μα για ποιούς ήταν εύκολα ποτέ;
Μαρίνα μου πολύ δυνατό το κείμενο σου
σε φιλώ
Σαφώς, για κανέναν δεν ήταν εύκολα. Κι όμως για πολλούς, η νέα γενιά τα έχει βρει όλα έτοιμα και θεωρούν πως δεν έχει προβλήματα.
Κάτι το οποίο δεν ισχύει και ήθελα να το επισημάνω μέσα από την ανάρτηση μου.
Σε φιλώ γλυκά και σε ευχαριστώ για τις σκέψεις σου!
Επειδή έχω παιδί στην ηλικία σου, διάβασα το κείμενό σου με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και βρήκα κοινούς προβληματισμούς. Θέλω όμως να ξέρεις πως πέρα από τα λάθη υπάρχουν και τα πάθη της κάθε γενιάς και η δική σας μεγαλώνει μέσα στα πάθη. Εύχομαι και ελπίζω πως θα βρείτε τον σωστό τρόπο να ζήσετε. Η κάθε γενιά κληροδοτεί στην επομένη και λάθη και πάθη και πάντα μα πάντα τα πράγματα δεν είναι στρωμένα με ροδοπέταλα για τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Μια μερίδα από σας θα κάνει τη διαφορά γιατί όπως λες κι εσύ δεν γενικεύουμε, δεν μπορούμε να γενικεύσουμε και να τους βάλουμε όλους στο ίδιο σακούλι. Πάντα από τους λίγους έρχονται οι αλλαγές και οι ανατροπές φτάνει βέβαια να τους καταλάβουμε και να τις στηρίξουμε όσοι μπορούμε.
Φιλιά Μαρίνα μου και συγχαρητήρια κορίτσι μου για τους προβληματισμούς σου!!
Σίγουρα Μαρία μου, κάθε γενιά κάνει τα δικά της λάθη, έχει τα δικά της πάθη και τις δικές της ελπίδες. Θέλω να πιστεύω πως θα καταφέρει μια μερίδα να κάνει τη διαφορά, αλλά προς το παρόν, δεν βλέπω δείγματα μεγάλης μερίδας.
Ας ελπίσουμε στο καλύτερο και στη δύναμη των νέων γενεών.
Σε φιλώ γλυκά 🙂
Διαβάζω το κείμενό σου και σκέφτομαι όλους τους νέους που ως παιδιά, μεγάλωσαν στην κοινωνία των ανέσεων. Με τη βεβαιότητα πως η πορεία στη ζωή των ενηλίκων θα είναι μόνο ανοδική,
Σήμερα, στην κοινωνία της κρίσης, οι ίδιοι νέοι καλούνται “να προσαρμόσουν τα όνειρα τους, να συμβιβαστούν”. Φαντάζει δύσκολη η βελτίωση, όχι ακατόρθωτη, θέλω να πιστεύω. Η απάντηση, μέσα μας.
Καλό καλοκαίρι, Τζοάννα
Βλέπω την φωτογραφία στο blog σου και χαμογελάω με το πόση ταιριαστή σου είναι. Βέβαια, μετά διαβάζω τα όσα, πολύ σωστά και ρεαλιστικά, αναφέρεις και η καμπύλη στα χείλη έρχεται τούμπα. Από πού να το πιάσεις και πού να καταλήξεις… Η κατάσταση είναι απογοητευτική και, δυστυχώς, δεν νομίζω πως θ’ αλάξουν τα πράγματα – όχι σύντομα, τουλάχιστον. Ας ζει μέσα μας, αν μη τι άλλο, η ελπίδα και να πορευόμαστε μ’ αυτή για ό,τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε.
Ευχαριστώ που αξιοποίησες την φωτογραφία τόσο αρμονικά, Μαρινάκι μου. 🙂
Αγαπημένη μου συνονόματη συνυπογράφω όσα η Μαρία Κανελλάκη έγραψε πιο πάνω, αφού με εκφράζουν απόλυτα! Κοριτσάκι μου τα θερμά μου συγχαρητήρια για το κείμενό σου και την υπέροχη φωτογραφία που επέλεξες για την Κλαυδία!!
Πολλά φιλιά
Μαρίνα
Μαρίνα μου το κείμενό σου τόσο ξεκάθαρο και φορτισμένο με την αγωνία των νέων της γενιάς σου, με άγγιξε βαθειά και με φόρτισε με άκόμη περισσότερη αγωνία γιά το μέλλον των παιδιών μας, των εγγονών μας, της πατρίδας μας….πόσα σφάλματα και ηθελημένα εγκλήματα έχουν υπονομεύσει την προκοπή του τόπου και το δικό σας μέλλον….Είμαστε ένοχοι γιά τα λάθη και τις παραλείψεις, γιά την αδιαφορία και την ιδιοτέλεια κι εσείς καλείστε τώρα να αποτινάξετε τη ζοφερή πραγματικότητα, να σπάσετε τις αλυσσίδες του κατεστημένου και να προχωρήσετε μπροστά, διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο, δημιουργώντας έναν καλύτερο κόσμο !!! Είμαι αισιόδοξη και πιστεύω στη νέα γενιά, ελπίζω ο αγώνας σας να έχει αίσιο αποτέλεσμα σύντομα….
Βρε Μαρινάκι… τωρα συνειδητοποιησα οτι για καποιο λόγο εχει βγει το blog σου από το feedly μου και δεν εχω μπει καθολου 😮 😮 μάλλον τοτε που άλλαξες url
Κριμα εχασα τοσα 🙁
Ελπίζω να σε βρίσκω καλά!
Συγκλονιστικό το κειμενο σου!μπραβο κοριτσι μου!! τα ειπες ολα
μαρινακι μου απο την μερα της γιορτης σου προσπαθω να σου στηλω χρονια πολλα και δεν μπορώ κανω αλλη μια προσπαθεια ξανα ..δεν εχω φεης μπουκ μονο εδω μπορω να σε βρισκω αλλα δεν ξερω γιατί δεν δημοσιευται το σχσολιο μου.. ειναι η τριτη φορα που γραφω… ελπίζω αυτη την φορα να τα καταφερα να περνας ομορφα .. καλο υπολοιοπο καλοκιαρακι να εχεις φιλακιααααα!!