Πού να παρκάρουμε τη ψυχή μας;

Το θέμα του πάρκινγκ, είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Διότι ζούμε σε μια χώρα που χωρίς να υπάρχει η υποδομή, “δέχτηκε” στην πρωτεύουσα τεράστιο πληθυσμό.

Και ο πληθυσμός αυτός, απέκτησε πολλά αυτοκίνητα ανά οικογένεια. Και επειδή όπως προείπα, δεν υπήρχε υποδομή, έχει δημιουργεί το πρόβλημα του πάρκινγκ.

Επιπλέον, ενημερώθηκα πως θα μπαίνει και πρόστιμο, σε όσους παρακρατούν θέση με καφάσια, καρέκλες κτλ. Κάτι το οποίο επικρότησαν και πολλοί δημοσιογράφοι, με πλέον δεικτικό τρόπο. (Σημ: Στην 107 θέση η Ελλάδα στην Ελευθερία του τύπου)

Και ενώ καταλαβαίνω φυσικά τη λογική του μέτρου, θα ήθελα πια σε αυτή τη χώρα, πριν τα πρόστιμα, να δω λύσεις.

Τώρα, θα μπορούσα να προτείνω φυσικά λύσεις. Αλλά, ας κάνουν κάτι και οι αρμόδιοι με τους παχυλούς μισθούς και τους τίτλους, γιατί είναι στο job description.

Πέραν του κυριολεκτικού προβλήματος πάρκινγκ, υπάρχει και ένα ακόμα, μεταφορικό, πνευματικό.

Πού να παρκάρουμε την ψυχή μας;

Εκεί που λέμε, να παρκάρουμε, να δούμε τη ζωή από μια θετική οπτική, συμβαίνει κάτι δυσάρεστο και μας πιάνει τον χώρο. Και ειδικά τα τελευταία χρόνια τα δυσάρεστα μοιάζουν να ήρθαν με πούλμαν😂! Ένα τσούρμο!

Οπότε, πού να παρκάρουμε την ψυχή μας;

Αν με ρωτάτε (που δε με ρωτάτε, αλλά αναγκαστικά θα διαβάσετε την άποψη μου😛) να την παρκάρουμε, κάπου φωτεινά.

Χωρίς αυτό, να σημαίνει πως είναι εύκολο, λαμβάνοντας κανείς υπόψιν τις μέρες που ζούμε και τις συνθήκες που επικρατούν.

Αλλά να, να παρκάρουμε τη ψυχή μας, κάπου να ξεμουδιάσει, να πάρει μια ανάσα.

Να πιει, κάτι ευχάριστο να ξεδιψάσει από τις πίκρες! Να φάει κάτι νόστιμο, να κατευνάσει την πείνα της απόλαυσης της στιγμής.

Και ύστερα να συνεχίσει το ταξίδι της, με επίγνωση και ενθουσιασμό για τους επόμενους προορισμούς.

Φυσικά, ο ενθουσιασμός, ειδικά στους καιρούς που ζούμε, δεν είναι πάντα ίδιος. Ανθρώπινο είναι! Συμβαίνουν πολλά τριγύρω μας που μας επηρεάζουν. Και άλλωστε, “δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες”, λέει ο λαός και έχει δίκιο. Οπότε κάθε φορά, ας παίρνουμε τον χρόνο μας!

Μια μέρα τη φορά και θα τα καταφέρουμε. Με φροντίδα στον εαυτό μας και την υγεία μας σωματική και ψυχική! Και ευγνωμοσύνη στην καρδιά μας για κάθε στιγμή που περνάμε, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Συχνά, επηρεασμένοι, από το Χόλιγουντ και λοιπά πρότυπα της εποχής μας, έχουμε στο μυαλό μας τη ζωή, ως μεγαλεπήβολες στιγμές και grande περιστάσεις. Δεν είναι έτσι! Η ζωή είναι το συνονθύλευμα των στιγμών μας: με τις λύπες, τις χαρές, τα στραπάτσα, τους εφιάλτες και τα όνειρα και όλη της την αίσθηση που δε χωρά σε λόγια, αλλά την κάνει ανεκτίμητη..

Και αν κάτι οι καιροί μας διδάσκουν είναι να μάθουμε να ζούμε με απλότητα (όχι μιζέρια βέβαια) και ουσία (δίνοντας έμφαση σε κάθε -απλή- στιγμή)!

Λίγες τελευταίες σκέψεις

Όπως έχω ξαναγράψει, το σκοτάδι, το πολεμάμε με φως! Και γι’ αυτό, θα προσπαθήσω όσο μπορώ, οι αναρτήσεις μου να ‘ναι φωτεινές και αισιόδοξες.

Γιατί πρέπει με κάθε τρόπο, μικρό ή μεγάλο, να δίνουμε ο ένας στον άλλο δύναμη.

Επειδή ζούμε σε καιρούς, που οι συνθήκες σκοτεινιάζουν τις μέρες μας, ας φροντίσουμε να είναι η ψυχή μας η λάμπα, που φωτίζει το δρόμο μας.

Γιατί, η ζωή δεν είναι εύκολη. Αλλά είναι η ζωή μας και αν ένα και μοναδικό πρέπει, οφείλουμε να έχουμε στη ζωή μας είναι ότι:

Πρέπει να ζήσουμε!

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Για τα πνευματικά δικαιώματα, της ανάρτησης μπορείς να μάθεις περισσότερα εδώ!

Aν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media!

Στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter, newsletter