Ας μην ποινικοποιούμε την χαρά

Τελευταία, με τις καταστροφές που συμβαίνουν από φωτιές, πλημμύρες, κ.α. , εντόπισα ένα φαινόμενο που με προβλημάτισε.

Είδα πολλούς, να ποινικοποιούν τη χαρά και θα ήθελα να το συζητήσουμε λίγο αυτό. Γιατί τα social media, είναι προέκταση, αλλά και καθρέφτης της κοινωνίας μας!

Είδα λοιπόν σε posts, που αφορούσαν εξόδους, χόμπι ή απόψεις για κάποια σειρά κτλ, να υπάρχουν επικρίσεις. Με τη “λογική”, “συνέβη κάτι τραγικό στο τάδε μέρος και εσύ στον κόσμο σου”.

Και παρότι δεν ήταν δικά μου τα posts και θεωρητικά, δε με αφορούσε το όλο θέμα, πρακτικά με προβλημάτισε!

Δυστυχώς, ή ευτυχώς, η ζωή δε σταματά!

Αυτό είναι μια πικρή παραδοχή, ειδικά όταν το κακό, συμβαίνει σε εμάς. Αλλά είναι μια πραγματικότητα: όποια καταστροφή και αν συμβαίνει, η ζωή δε σταματά.

Και αν λάβουμε υπόψιν πως πάντα συνέβαιναν καταστροφές…

Αλλά ειδικά τα τελευταία χρόνια, συμβαίνουν συνεχώς και η μία μετά την άλλη, τι πρέπει να γίνει;

Να μην ξανακάνουμε κάτι; Να μην ξαναπάμε πουθενά;

Αν για παράδειγμα, τα γεγονότα αυτά είχαν συμβεί Χριστούγεννα, το να μη στολίσω το blog ή το σπίτι μου, πού θα βοηθούσε;

Και εδώ πάμε στο επόμενο βήμα:

Ας μην χάνουμε την ουσία!

Και η ουσία είναι πάντα στις έμπρακτες λύσεις.

Δηλαδή, το τι κάνουμε ή δεν κάνουμε στην καθημερινότητα μας και το τι διάθεση έχουμε, δεν επιλύει τα προβλήματα κανενός.

Η ουσία είναι στις πράξεις: στο να προσφέρουμε πράγματα ή τον χρόνο μας ή τις υπηρεσίες μας κτλ. Ό,τι μπορεί ο καθένας! Άμεσες, έμπρακτες λύσεις, που μπορούν να ανακουφίσουν τους συνανθρώπους μας.

Όλα τα άλλα είναι, για να λέμε! Άλλωστε πάντα συνέβαιναν καταστροφές. Ποτέ δε σταματήσαμε να βγαίνουμε, να κάνουμε τα χόμπι μας, να στολίζουμε κτλ.

Δυο χρήσιμα πράγματα στις σκοτεινές μας μέρες: ενσυναίσθηση και καλοσύνη!

Μια καλή ιδέα μέσα σε όλο αυτό το επιθετικό και καταστροφικό συνονθύλευμα που αποτελεί πια την πραγματικότητα μας, είναι να είμαστε Άνθρωποι! Να επιδεικνύουμε ενσυναίσθηση και καλοσύνη, σε κάθε έκφανση της ζωής μας.

Κάθε φορά λοιπόν, που πλησιάζει το μυαλό μας μια επίκριση ή κατάκριση, ας της κλείνουμε την πόρτα! (Καμιά φορά η αγένεια είναι must!😅)

Και ας ανοίγουμε την πόρτα και του μυαλού και της καρδιάς στην ενσυναίσθηση και στην καλοσύνη!

Λίγες τελευταίες σκέψεις

Ζούμε μια τρελή, ψυχρή, σκοτεινή και στενάχωρη πραγματικότητα. Τα προβλήματα όλων μας είναι πολλά.

Και εδώ ας κρατήσουμε ότι δεν ξέρουμε τι περνάει κανείς στο σπίτι του και έχει ανάγκη από αντιπερισπασμό.

Γιατί κοινωνικά ζητήματα πάντα υπήρχαν, αλλά υπάρχουν και τα προσωπικά μας προβλήματα (υγείας, οικονομικά, κτλ). Τα οποία μας απασχολούν και φυσικά μας επηρεάζουν.

◆Ίσως σε ενδιαφέρει και αυτό: Για την ψυχή: Κιτ πρώτων βοηθειών

Οπότε, ας μην κουνάμε το δάχτυλο.

Άλλωστε κάθε χαρά είναι μια ευλογία.

Και κάθε ευλογία μικρή ή μεγάλη, είναι ένας λόγος για να νιώθουμε ευγνωμοσύνη!

Το θέμα είναι, να προσπαθήσουμε να ζούμε τη ζωή μας όσο πιο καλά και ουσιαστικά μπορούμε! Ας γιορτάζουμε κάθε μικρό καλό, κάθε μικρή μας νίκη.

Και αν στο μεταξύ, μπορούμε να βοηθήσουμε και κάποιο συνάνθρωπο μας, θα ήταν υπέροχο!

Ας μην ποινικοποιούμε τη χαρά λοιπόν.

Ίσα ίσα, ας τη μοιράζουμε απλόχερα, με όποιον τρόπο μπορούμε με αγάπη και σεβασμό τόσο ως προς τον εαυτό μας, όσο και ως προς τον συνάνθρωπο!

Γιατί, όλοι έχουμε ανάγκη, από λίγη χαρά!

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Για τα πνευματικά δικαιώματα, της ανάρτησης μπορείς να μάθεις περισσότερα εδώ!

Aν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media!

Στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter, newsletter