Τα προβλήματα της εβδομάδας

Ως γνωστόν τα blogs, είναι άτυπα μια μορφή ψυχοθεραπείας.

Τουλάχιστον, για εμάς τους yolo bloggers, που γράφουμε γιατί αγαπάμε το blogging και όλα όσα αντιπροσωπεύει. Ήρθα λοιπόν και εγώ σήμερα σε αυτά τα πλαίσια, να σας πω τον πόνο μου και τα προβλήματα μου.

(αν κλέψετε αυτό το κείμενο, να ξέρετε σας λένε Μαρίνα, πλησιάζετε επιφυλακτικά τα 28 και έχετε νεύρα αυτή την εβδομάδα. Αυτό, για να το πουλήσετε σωστά).

Δεν έχω βρει ακόμα, μικρό και τσαχπίνικο όνομα για το blog.

Ας ξεκινήσουμε από αυτά τα προβλήματα. Εξακολουθώ να βαδίζω με ένα καταπληκτικό, αλλά μεγάλο όνομα.

Μου πρότειναν το “Blogging Queen” και ως ταπεινός άνθρωπος που είμαι, το έψαξα, αλλά ήταν ήδη πιασμένο #γαμώτο.

Θα ξεκινούσα το Game of blogging thrones και ας νικούσε η καλύτερη, αλλά α) εγώ δεν έχω δράκους, β) κι αν είχε αυτή; Οπότε δεν ανοίχτηκα.

Σε άλλα νέα τώρα, οι λογοκλοπές συνεχίζονται.

Εχθές ήμουν ένα βήμα πριν τα κλείσω όλα, βάλω στο τέρμα αυτό και φύγω από τη χώρα! Δεν το έκανα, γιατί έτσι θα παρέμεναν οι σκέψεις μου σε προφίλ που δεν ανήκουν.

Εδώ θα μείνω λοιπόν, να υπερασπιστώ το δικαίωμα της παραμονή των σκέψεων μου σε αυτό το blog και μόνο. Παρ’ όλα αυτά, είμαι σε απόγνωση.

Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω, μετά από έξι χρόνια λογοκλοπής.

• Να βγάλω μπλουζάκια, κούπες και μπρελόκ με μηνύματα κατά της λογοκλοπής;
• Να ανοίξω κανάλι στο youtube και να θίξω το θέμα σε βίντεο;
• Να πιάσω γκόμενο δικηγόρο για να κάνω μηνύσεις και να μου έρθει οικονομικότερα;
• Να δώσω κατακτήτριες, να βγάλω εγώ την Νομική, να μην έχω και υποχρέωση;!

Δεν ξέρω, αλλά κάτι πρέπει να σκεφτώ και γρήγορα.

Είναι εν τω μεταξύ και αυτά τα προβλήματα με τα σχόλια και τα follows!

Κείμενα δε φτάνουν στα e-mails του κόσμου που τα καρτερεί, σχόλια μου καταγγέλλουν ότι πολλές φορές δεν έχουν τη δυνατότητα να αφήσουν.

Και κάπως έτσι -εδώ ας μπει αυτή η μουσική για να κορυφωθεί η συνέχεια της πρότασης – έχω πειστεί πως κάνουν βουντού στο blog μου.

Δεν ξέρω ποιος, δεν ξέρω γιατί, αλλά το παραφυσικό είναι εδώ και φωνάζει “hello” απόκοσμα από κάπου μακριά.

Αυτή είναι η επιστημονική άποψη.

Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν και άλλες, απλά δε με αφορούν. Και επειδή έχω βγει εκτός εαυτού με αυτήν την κατάσταση εύχομαι σε όποιον με γλωσσοτρώει και τα τραβάω αυτά: Μπριζόλα να πιάνει (έρχεται Τσικνοπέμπτη αφού) τουρσί να γίνεται! (Έτσι, γιατί άμα θέλω είμαι και αδυσώπητη)

Τέλος, είναι και αυτά τα θέματα με την έμπνευση.

Λέτε να έχω ανάδρομο Ερμή; Ή απλά να με έχουνε ματιάξει; Με την έμπνευση τα πηγαίναμε καλά τελευταία, φίλες δε μας έλεγες, αλλά όπως και να ‘χει, είχαμε βρει τους ρυθμούς μας.

Όπως καταλαβαίνετε, δε θα με ένοιαζε ιδιαίτερα που πήγε και γιατί, μιας και πάνω απ’ όλα είμαι διακριτικός άνθρωπος. Αλλά παίζει ζωτικής σημασίας ρόλο στη συνέχεια και δη την εξέλιξη του blog, οπότε πρέπει να τη βρω. Τι να πω έμπνευση, γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα (κλεμμένη η ατάκα, αλλά ταίριαζε!)

Αυτά από εμένα, εσείς τι άλλα νέα;

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)

Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!

Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.