Προσπαθώ… και αυτό είναι σημαντικό!

Σας έλειψα; Εμένα πολύ. Αποφάσισα να κάνω μια μίνι αποτοξίνωση από το blogging.

Κάπου κάπου χρειάζεται να παίρνουμε μια ανάσα από το κάθε τι, αν και όταν νιώθουμε πως το έχουμε ανάγκη. Ουσιαστικά, είναι αναγκαίο, να ακούμε τον εαυτό μας και να σεβόμαστε τα θέλω και τις ανάγκες του.

Τον τελευταίο καιρό, όλα μοιάζουν αρνητικά στην κοινωνία. Βοηθάει ότι κυρίως αυτά προβάλλονται, αλλά δεν μπορούμε να μην παραδεχτούμε πως κάθε τι δυσάρεστο μοιάζει must για την επικαιρότητα.

Από τη μία μπορούμε να ισχυριστούμε ότι υπάρχει ανάδρομος (δεν ξέρω ωστόσο αν ισχύει) ή πως μας έχουν ματιάσει (έως και βουντού το φτάνω). Από την άλλη, οι επιλογές μας ως κοινωνία και ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τη ζωή και την καθημερινότητα είναι αυτά που πληρώνουμε τώρα. Και πρέπει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας, γιατί μόνο έτσι αποδεχόμενοι τα λάθη μας- θα πάμε ουσιαστικά παρακάτω.

Προσπαθώ να απολαμβάνω το παρόν

Είναι πάντα εύκολο; Όχι. Μη βλέπεις που στα social media, που όλοι ζουν ονειρεμένες ζωές, εστιασμένες στη χλιδή και την ύλη. Η ζωή ποτέ δεν είναι μονάχα ωραία. Υπάρχουν προβλήματα, μέρες με κακή διάθεση και στιγμές που θες να φωνάξεις, να πέσεις σαν δίχρονο στο πάτωμα και να λες “γιατί, γιατί” κλαίγοντας (είμαι θεία και νονά, είναι ζωντανές οι εικόνες στο μυαλό μου).

Ωστόσο, όλα έγκειται στο τρόπο που θες να ζεις.

Θες να ζεις εστιάζοντας στα άσχημα; Θες να γκρινιάζεις για όσα πάνε λάθος; Πανεύκολο, γι’ αυτό το κάνουν όλοι.

Όμως μπορούμε αντί να σκεφτόμαστε όσα πάνε λάθος, να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να δούμε τι πάει καλά.

Περνάμε ακόμα την πανδημία. Έχει πεθάνει και πεθαίνει καθημερινά τόσος κόσμος. Ο πλανήτης εμφανίζει έκδηλα σημάδια καταστροφής πια μέσα από τις κλιματικές αλλαγές και τις επιπτώσεις τους! Αν αυτό δεν είναι αφορμή, να εκτιμήσουμε το παρόν και όσα έχουμε τι είναι; (και να βελτιωθούμε παράλληλα, γιατί αν συνεχίσουμε έτσι, δε μας βλέπω καλά!)

Τα αυτονόητα, που θεωρούμε μικρά και ασήμαντα, είναι βασικές προϋποθέσεις, που άλλοι δεν έχουν πια τη χαρά να απολαμβάνουν!

 

Προσπαθώ να σκεφτώ με χαρά το μέλλον

Από την άλλη, είναι στιγμές που με αγχώνουν τα όσα ακούω από τους γύρω μου. Λες και η πραγματικότητα μας, μπορεί να συνοψιστεί σε μια αγαπημένη μου φράση: Δεν περνάω καλά!

Τι κάνω λοιπόν; Παίρνω μια ανάσα και αντιμετωπίζω τα πράγματα μέρα τη μέρα. Στιγμή τη στιγμή! Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Υπομονή και διάθεση χρειάζεται!

Και όταν αγχώνομαι για το μέλλον, προσπαθώ να εστιάσω στα θετικά. Προσπαθώ ας πούμε, να μη σκέφτομαι πως το φθινόπωρο ίσως έχουμε πάλι περιορισμούς, αλλά ότι σε:

Σε 25 βδομάδες έχουμε Χριστούγεννα!

(Ναι μέσα στο καλοκαίρι ήθελα να στο ανακοινώσω. Το ‘χε πει και ο Αινστάιν: Ο χρόνος είναι σχετικός! Εντάξει, δεν αναφέρονταν σε αυτό, αλλά ταιριάζει!)

Και ίσως αυτό πρέπει σαν “κόλπο” να το κάνουμε όλοι. Υπάρχει διάχυτος πολύς φόβος στον αέρα. Ας εστιάσουμε σε χαρούμενα πράγματα, γιατί και η ψυχολογία μας, πόσα θα αντέξει νομίζετε;!

Προσπαθώ και αυτό αρκεί

Δεν ήρθαμε στον κόσμο με manual. Οπότε αυτό που μπορούμε να κάνουμε όλοι μας, είναι να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό.

Να μην αφήνουμε την καθημερινότητα να μας καταβάλει και να βρούμε μια χρυσή τομή. Δηλαδή, ούτε να αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους χωρίς να προσπαθούμε, ούτε να αγχωνόμαστε για πράγματα που είναι μακριά από το πεδίο των δυνατοτήτων μας.

Με υπομονή, επιμονή, επίγνωση των δυνατοτήτων μας και των συνθηκών και θετική διάθεση, μπορούμε να πετύχουμε πολλά.

Λίγες τελευταίες σκέψεις

Λογικά διαβάζοντας την αναφορά μου στα Χριστούγεννα, θα σκέφτεσαι, τι μας λέει η τρελή για τα Χριστούγεννα, μέσα στον καύσωνα.

Αρχικά ντροπή (!). Έπειτα το point μου δεν είναι τα Χριστούγεννα αυτό καθ’ αυτό. Θέλω απλά να σου πω, ότι δεν είναι ανάγκη να εστιάζουμε στα αρνητικά του μέλλοντος, ούτε φυσικά του παρόντος. Όταν βλέπουμε πως η καθημερινότητα μας πνίγει, ας γαντζωνόμαστε σε μια χαρούμενη σκέψη. Το ίδιο και αν μας αγχώνει το μέλλον, ας γαντζωθούμε σε κάτι χαρούμενο, με την ελπίδα πως τότε όλα θα ‘ναι καλύτερα από τη δυσάρεστη στιγμή που βιώνουμε.

Και όσο μπορούμε, ας εκτιμήσουμε τα όμορφα που έχουμε στη ζωή μας! Τώρα, τη στιγμή που μιλάμε!

Γιατί ο Άγιος Βασίλης βλέπει (όταν κοιμάσαι, στο σπίτι, στη δουλειά) και καταγράφει!

Με αυτόν τον πολύ σοβαρό τρόπο επιλέγω να κλείσω την ανάρτηση τούτη και αφού σου ευχηθώ καλό μήνα βεβαίως βεβαίως.

Καλό μας Ιούλιο!
(Αν προσπαθήσουμε, θα είναι! Αν δεν είναι, θα φταίει αυτός. Εμείς θα έχουμε προσπαθήσει! Και ντροπή του! Και αίσχος του!)

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)

Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!

Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.