Ο πόλεμος παραμένει η πιο σημαντική αποτυχία του ανθρώπου. -Τζων Κένεθ Γκαλμπρέιθ
Είχα και εγώ τα σχέδια μου για την Τσικνοπέμπτη!
Παρότι τα μέτρα για την πανδημία χαλαρώνουν, εγώ είχα αποφασίσει πως θα περάσω Τσικνοπέμπτη, σπίτι (με ασφάλεια) με τους δικούς μου. Και το ωραίο μου φαγάκι θα έτρωγα και μια μίνι μεταμφιεσούλα θα έκανα για το καλό.
Τα σχέδια μου, φυσικά πήγαν στον κουβά, γιατί ποιος είχε όρεξη εχθές για εορτασμούς;
Όχι, ότι καταδικάζω τη χαρά, ούτε υπονοώ ότι δε θα ξαναέχουμε χαρούμενες στιγμές, προς Θεού.
Απλά, όταν ξημερώνει μια μέρα και μαζί της ξημερώνει ένας πόλεμος, πώς θα γιορτάσεις;
Ένας πόλεμος που θα έχει τραγικές επιπτώσεις, στην ανθρώπινη ζωή, την παγκόσμια οικονομία, το περιβάλλον κτλ.
Και δε μιλάω για την ανθρώπινη ζωή, μόνο λόγω απωλειών, αυτό είναι το προφανές σε ένα πόλεμο.
Αλλά, ακόμα και όσοι επιβιώσουν, θα πρέπει να ζήσουν με τη γνώση πως δεν έχουν πια το σπίτι τους, πως έχασαν ανθρώπους γνώριμους και αγαπημένους.
Δε θα φύγει ποτέ από το μυαλό τους ο ήχος από τις σειρήνες, τους βομβαρδισμούς, ή η αβεβαιότητα, αν το επόμενο δευτερόλεπτο, εσύ και οι άνθρωποι που βλέπεις γύρω σου, θα ζείτε.
Το πρόβλημα όμως είναι παλιό
Μπορούμε να κάτσουμε ώρες να μιλάμε για ιστορία και γεωπολιτικές αναλύσεις. Ωστόσο, η ουσία είναι μία.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν σε κάποια στιγμή της ιστορίας, που ο άνθρωπος, έβαλε στο μυαλό του, μια λάθος σκέψη. Πως το συμφέρον είναι το παν.
Σίγουρα ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι τραγικός. Αδιαπραγμάτευτα! Μα εξίσου τραγικοί ήταν και όσοι έγιναν πριν και όσοι θα γίνουν μετά.
Εξίσου τραγικό είναι πως υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν παιδιά στην Αφρική που πεθαίνουν από δίψα, πείνα κτλ.
Όσο συνεχίζει το ανθρώπινο είδος, να βαδίζει με τη λογική πως το συμφέρον είναι το παν, θα συνεχίζουν να ξημερώνουν σκοτεινές μέρες. Ας μην προσποιούμαστε και ας μην παίζουμε με τις λέξεις. Όλα καταλήγουν στη φιλοσοφία της ανθρωπότητας και όσο δεν έχει διάθεση να αλλάξει φιλοσοφία, θα ζούμε όλα αυτά τα δύσκολα.
Μια φιλοσοφία που δεν καταλαβαίνω πού βασίζεται, αφού κανείς στον Θάνατο, δεν παίρνει μαζί του κάτι. Ούτε στη ζωή τα πλούτη, σου εξασφαλίζουν την ευτυχία. Την άνεση ναι, την ευτυχία όχι.
"Τα σπίτια, οι παράδες χάνονται σε μια μέρα, αλλά ο θησαυρός της ψυχής μας… να μην αφήσουμε να μας τον πάρει κανείς". Πόσο σπουδαία λόγια, σε μέρες μαύρες και δύσκολες όπως αυτές που ζούμε! #AgiosPaisios
— Marina Tsardakli (@marinatsardakli) February 24, 2022
(Τα λόγια που παραθέτω στο tweet δεν ανήκουν στον Άγιο Παϊσιο, απλά τα άκουσα στο χθεσινό επεισόδιο της σειράς. Και το βάζω και εδώ, γιατί ανεξάρτητα του αν κάποιος πιστεύει στο Θεό ή αν του αρέσει η σειρά, (αυτά στο tweet) είναι λόγια σοφά και αξίζουν προσοχής!)
Λίγες τελευταίες σκέψεις
Το αφήγημα με το οποίο μεγάλωσε η γενιά μου, πως ευτυχώς δηλαδή ανήκουμε σε μια τυχερή γενιά, χωρίς προβλήματα, κατέρρευσε (προ πολλού).
Ζήσαμε μνημόνια και όλες τις μετέπειτα επιπτώσεις.
Ζήσαμε πανδημία με όλες τις επιπτώσεις. Και τώρα δυστυχώς, ζούμε έναν πόλεμο στην Ευρώπη και θα ζήσουμε και τις επιπτώσεις του.
Μάθαμε από νωρίς να παλεύουμε με τους δαίμονες της ανεργίας, της εργασιακής εκμετάλλευσης, της αβεβαιότητας.
Και απ’ ότι φαίνεται, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με αυτά, αλλά και με τον δαίμονα της φτώχειας.
(Καταπληκτική ποιότητα ζωής #not)
Η ζωή μας έχει πια αλλάξει.
Και είναι προφανές πια, πως δε θα γυρίσει ποτέ σε αυτό που ήταν.
Αλλά, θα πρέπει να προσαρμοστούμε σε νέες συνθήκες και νέα δεδομένα.
Δύσκολα δεδομένα φυσικά. Μα θα πρέπει να βρούμε μέσα μας δύναμη να αντέξουμε.
Το οποίο είναι απελπιστικά δύσκολο, μα και τι μπορούμε να κάνουμε;
Ας ευχηθούμε να μην έρθουν χειρότερα!
Μα αισθάνομαι πως επειδή δεν προφυλάξαμε, ούτε προσέξαμε ποτέ τις ψυχές μας, δεν πιάνουν πια και οι ευχές.
Ενσυναίσθηση, κατανόηση, σεβασμό, αγάπη! Ας οπλιστούμε με αυτά και ας καταφέρουμε να ζήσουμε.
Ζητώ συγνώμη, ειλικρινά, που η ανάρτηση μου αυτή δεν αποπνέει την αισιοδοξία που θέλω να αποπνέουν οι αναρτήσεις μου. Μα οι εξελίξεις δημιουργούν το δικό τους κλίμα.
Καλή μας δύναμη!
Τη μέρα που η δύναμη της αγάπης θα υπερνικήσει την αγάπη της δύναμης, ο κόσμος θα γνωρίσει την ειρήνη. -Μαχάτμα Γκάντι
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog.
Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!
Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Το μόνο που έρχεται στον νου μου αυτή την στιγμή, δεν είναι μόνο ο άμαχος πληθυσμός που υποφέρει και σκοτώνεται, αλλά και οι στρατιώτες από τις δυο πλευρές που σκοτώνουν υπακούοντας σε εντολές και ας μη συμφωνούν… 🙁
Προσωπικά στέλνω αγάπη και συμπόνοια σε όλους γιατί είναι ανθρώπινα πλάσματα και δεν φταίνε σε τίποτα αν μερικοί παίρνουν ολέθριες αποφάσεις που θα έχουν τραγικό αντίκτυπο για όλη την ανθρωπότητα.
ΑΦιλάκια αγάπης και επίγνωσης Μαρινάκι μου!
Μην το συζητάς μαγισσούλα μου, η ανθρώπινη ζωή δεν έχει εθνικότητα. Και καλά κάνεις και το υπογραμμίζεις!
Αυτό συζητούσα με τη μαμά μου. Τι κρίμα να πεθαίνουν άνθρωποι για τα συμφέροντα των “μεγάλων”.
Οι σκέψεις και η συμπόνια μας πρέπει να πάνε σε όσους το έχουν ανάγκη αυτή τη στιγμή. Αν κάτι μάθουμε απ’ όλο αυτόν τον πόνο, ας είναι να είμαστε άνθρωποι. Γιατί τείνουμε πια να το ξεχάσουμε και αυτό!
Είναι θλιβερά όσα βλέπουμε να συμβαίνουν. Και δυστυχώς δεν είναι μόνο ο πόλεμος.
Ανταποδίδω τα Αφιλιά από καρδιάς!
Θα συμφωνήσω μαζί σου. Απόλυτα. Και δεν γίνεται πάντα οι αναρτήσεις να είναι αισιόδοξες αν και η δική σου έχει αισιόδοξο μήνυμα ειρήνης αν θελήσουμε να αλλάξουμε.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την εικόνα που είδα παρακολουθώντας τον πόλεμο από το χαζόκουτο, τα μωρά που βγάλανε από τις θερμοκοιτίδες και τα πήγαν στο καταφύγιο. Μωρούλια, μικρούλια τοσο δα…πονάει η ψυχή μου! Τίποτε άλλο!
Κουράγιο σε όλους εκεί πάνω που πολεμούν
Σε φιλώ
Αχ Αννούλα μου, δεν θα ξεχάσω που διάβασα πως έραψαν στα μπουφάν των παιδιών τηλέφωνα και πληροφορίες, σε περίπτωση που τα χάσουν μέσα στην αναμπουμπούλα.
Τι τραγικές στιγμές βιώνει η ανθρωπότητα!
Τι να πω!
Πόσο κουράγιο να βρεθεί πια… Έχουν ματώσει οι ψυχές μας, πόσο μάλλον όσων τα ζουν!
Σε φιλώ και εγώ γλυκά.
Ήσυχο Σαββατοκύριακο να έχουμε !!!
Παρά το βαρύ κλίμα, που πολύ σωστά ανέφερες Μαρίνα μου, εγώ βλέπω στην ανάρτησή σου μια θετική σκέψη και ματιά. Που πηγαίνει μαζί με την αισιοδοξία. Το ότι αναφέρθηκες σε αυτά τα γεγονότα, το ότι η σκέψη και τα συναισθήματά σου σε ώθησαν να γράψεις για όλα αυτά, να νοιαστείς, να εκφέρεις γνώμη, είναι από μόνο του θετικό και αισιόδοξο.
Γιατί δείχνει έναν άνθρωπο που δεν αδιαφορεί για το κοινωνικό σύνολο και τα δρώμενα που το χαρακτηρίζουν.
Σίγουρα οι εποχές της ανεμελιάς τρίζουν. Για τον απλό λαό, τρίζουν πιο πολύ. Έχουμε δρόμους μπροστά μας και θα χρειαστούμε συλλογικότητα, αλληλεγγύη, περίσκεψη.
Μαρίνα μου καλό σαββατοκύριακο κοπέλα μου.
Να ΄σαι καλά Γιάννη μου, που επιλέγεις να δεις τη φωτεινή πλευρά!
Δεν ξέρω πως μπορεί κάποιος να μη νοιαστεί για όσα συμβαίνουν! Και θεωρώ χρέος μας να εκφράζουμε τις σκέψεις μας. Φτάνει πια η σιωπή.
Να ακούγονται απόψεις, να γίνονται συζητήσεις, έτσι θα πάμε μπροστά!
Δυστυχώς ο απλός λαός πάντα τη πληρώνει.
Ήσυχο Σαββατοκύριακο να έχουμε.
Καλό ξημέρωμα 🙂
Μα πώς μπορείς να είσαι αισιόδοξος μετά από όλα αυτά που συμβαίνουν στην ήπειρό μας. Ειδικά εμείς, που τον πόλεμο, τον θεωρούσαμε ως κάτι μακρινό. Που μετά την πτώση του τείχους πιστέψαμε ότι οι Λαοί της Ευρώπης ήταν έτοιμοι για την ειρήνη.
Δυστυχώς!
Για να δούμε τι θα φέρει η σημερινή μέρα… την Καλημέρα μου, Μαρίνα!
Προσωπικά Βασίλη δε θεωρούσα τον πόλεμο κάτι μακρινό. Γιατί κατάλαβα από νωρίς πως ο λαός για τους “δυνατούς” είναι απλά αναλώσιμος μπροστά στο συμφέρον και τη δύναμη, οπότε τον είχα και τον έχω πάντα ως ενδεχόμενο στο μυαλό μου!
Μακάρι σήμερα να πρυτανεύσει η λογική και να επικρατήσει ειρήνη.
Καλημέρα Βασίλη και καλή εβδομάδα να έχουμε. Ήσυχη πάνω απ’ όλα! 🙂
Μαύρη μαυρίλα επικρατεί κουκλοβαφτιστηρόνιμου 🙁
Τα λόγια σου είναι ακριβώς αυτά που ήθελα να ακούσω.
Πάντα είσαι επίκαιρη και στοχευμένη. Τί να πω, είμαστε τόσο μικροί μπροστά στο Κακό. Αυτό με τρελαίνει πάνω από όλα. Καθόμαστε και κοιτάμε να καταστρέφεται ο πλανήτης από το κάθε νοσηρό και παρανοϊκό μυαλό, που ξεσπά τα κόμπλεξ του επάνω σε κάθε αδύναμο ανθρωπάκι. Δεν ξέρω πια.. Να πιστεύει κανείς στο θεό, αλλά τόσα εγκλήματα γιατί δεν αποτρέπονται από αυτή την “ανώτερη δύναμη”; Είμαι απελπισμένη.
Είναι τέτοιες οι καταστάσεις νονούλι μου που και να θέλει κανείς δεν μπορεί παρά να ‘ναι επίκαιρος.
Όσο για το θέμα της πίστης, δεν θα ήθελα να επεκταθώ. Γιατί πάντα πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω πως η πίστη είναι κάτι προσωπικό. Και σέβομαι και την απουσία της και την ύπαρξη της!
Επέτρεψε μου απλά να πω, πως ο Θεός, μας έχει δώσει ελεύθερη βούληση. Έχουμε χάσει τα ιδανικά μας, δεν πιστεύουμε στην πατρίδα, δεν αγαπάμε τον συνάνθρωπο. Τι βλέπει ο Θεός από τον Άνθρωπο; Βιασμούς, δολοφονίες, κακία (ο άλλος βασάνισε ένα γάϊδαρο, για να εκδικηθεί το γείτονα). Μας νοιάζει μόνο ότι φάμε, ότι πιούμε και να ‘ναι καλά η κατσίκα μας και του γείτονα ας πάει να πνιγεί.
Τι απαιτούμε και από τον Θεό;!
Μακάρι σήμερα να δούμε να πρυτανεύσει η λογική και να επικρατήσει ειρήνη!
Καλημέρα νονούλι μου και καλή εβδομάδα. Και πάνω απ’ όλα ήσυχη.
Πολλά φιλιά!!!!! 🙂
Η αισιοδοξία πρέπει να συμβαδίζει με την επίγνωση της πραγματικότητας. Αλλιώς είναι κίβδηλη και ουδεμία αξία έχει, Μαρίνα μου. Εννοείται πως η γενιά σας είναι απ’ τις πιο αδικημένες και πως το μπαλάκι είναι σ’ εσάς τώρα. Καλείστε να στήσετε τις ζωές σας πάνω στ’ αποκαϊδια. Οι σκέψεις και οι προσευχές μας είναι στραμένες σ’ αυτούς τους ανθρώπους που ξεσπιτώθηκαν και εγκατέλειψαν σπίτια και δικούς τους ανθρώπους. Άλλο ένα τραύμα στον παγκόσμιο χάρτη με βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών και άδικους θανάτους. Στο όνομα του κέρδους, στο μόνο “θεό” που πιστεύουν οι ισχυροί του πλανήτη, αλλά και οι εγχώριοι “καταπληκτικοί” μας άριστοι κολλεγιόπαιδες. Καλό κουράγιο να έχουμε για όσα μας περιμένουν. Τα φιλιά μου Μαρινάκι και συγχαρητήρια για τις δομημένες σκέψεις σου!
Το μπαλάκι είναι όντως σε εμάς, αλλά δεν στέκομαι αισιόδοξη. Γιατί η γενιά μου έχει αναπτύξει μια λογική “δε με νοιάζει” και “θα δούμε μωρέ, όπως όλοι και εμείς”.
Και αυτό με αγχώνει! Γιατί είναι επικίνδυνο!
Οι σκέψεις μας και οι προσευχές μας είναι με όλους αυτούς τους ανθρώπους και από τις δυο πλευρές που μάχονται και βιώνουν κάτι τόσο βίαιο και οδυνηρό.
Δυστυχώς ο λαός πάντα θα ‘ναι ανάλωσιμος από τους “ισχυρούς” για το συμφέρον και τη δύναμη!
Ας είναι ήσυχη η εβδομάδα μας και ας αξιωθούμε να δούμε την ειρήνη να επικρατεί!
Καλημέρα Μαρία μου.
Πολλά φιλιά και από εμένα 🙂