Ξημέρωσε Άνοιξη σήμερα. Τα λουλούδια άνθισαν και η φύση σιγά – σιγά ξυπνά. Ο άνθρωπος πάλι, όχι ιδιαίτερα.
Και αυτό φαίνεται τόσο από τις συμπεριφορές και τις αντιδράσεις του, όσο και από την έλλειψη αυτών!
Η άνοιξη ξεκινά με πολλές παγκόσμιες ημέρες, με τις οποίες λόγω έλλειψης χρόνου δε θα ασχοληθώ.
Ωστόσο, ήθελα να σταθώ στην Παγκόσμια ημέρα κατά του Ρατσισμού.
Εσύ είσαι ρατσιστής;
Ο ρατσισμός είναι ένα σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο. Πιο σωστά, ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα.
Και παρότι, το κατανοούμε, δεν είμαστε διατεθειμένοι να το παραδεχτούμε. Αν ρωτήσεις, κανείς δεν είναι ρατσιστής. Και όμως, ρατσισμός υπάρχει. Είναι έκδηλος!
Σε αυτό συμβάλλουν πολλοί παράγοντες. Ένας εξ’ αυτών και μάλιστα βαρυσήμαντος, είναι η οικογένεια.
Και έχει μεγάλη σημασία όχι μόνο ο τρόπος που η οικογένεια, ανατρέφει το παιδί, αλλά και το παράδειγμα που του δίνει.
Γιατί όλοι μας, αποτελούμε παράδειγμα για τα μικρότερα μέλη μιας οικογένειας. Όταν λοιπόν ένα παιδί, σε ακούει να απευθύνεσαι σε έναν εύσωμο άνθρωπο, ως “ο χοντρός”, θα το θεωρήσει φυσιολογικό. Θα το θεωρήσει οκ, αφού το κάνει ο κηδεμόνας του. Άρα, ακόμα και αν από την οικογένεια, διδάσκεται το να είναι ευγενικό, θα πάει στο συμμαθητή και του απευθυνθεί χαρακτηρίζοντας τον, για το βάρος του. Γιατί; Γιατί αυτό το παράδειγμα πήρε.
Επιπλέον, παίζει ρόλο η ανοχή της κοινωνίας και οι κρυφές αντιδράσεις.
Για παράδειγμα, στα social media, υπάρχει ένα βαθιά κοινωνικά ευαίσθητο vibe και έντονες τάσσεις ανθρωπισμού. Με μια μάτια τριγύρω, στην πραγματική μας ζωή, είναι προφανές, ότι κάτι τέτοιο δε συμβαίνει.
Άρα:
- Είτε η σήψη της κοινωνίας, πια δε μας ενοχλεί, γιατί συνηθίσαμε
- Ή μάθαμε να κατευνάζουμε τη μυρωδιά με αρώματα και να προσποιούμαστε πως δεν υπάρχει.
Και είναι κάπως περίεργο.
Ο κόσμος πάει παρακάτω, εξελίσσεται. Ο άνθρωπος όμως εξελίσσεται;
Δε θα γράψω άλλες σκέψεις, θα αφήσω απλά αυτή την ερώτηση να αιωρείται. Άλλωστε, θα υπάρξουν τόσα άρθρα σήμερα, θα ακουστούν βαρύγδουπες λέξεις και θα καταλήξουμε σε λογικά συμπεράσματα. Παρ’ όλα αυτά, θα συνεχίσουμε να ζούμε σ’ έναν ρατσιστικό κόσμο.
Until Next Time…
Μαρίνα ♥
Αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, μοιραστείτε τη στα social media και όσο είστε εκεί, μπορείτε να με ακολουθήσετε στο facebook, twitter και instagram
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Μια και αποφάσισες ν’ ασχοληθείς με την σημερινή παγκόσμια μέρα, έψαξα και βρήκα πως σήμερα 21 Μαρτίου, δεν είναι μόνο η μέρα ενάντια στο ρατσισμό αλλά είναι και η μέρα ποίησης! 😉
Το παρακάτω video που το έφτιαξαν παιδιά, συνδυάζει όμορφα και τα δυο! 😛
https://www.youtube.com/watch?v=Ql–NR9uwXA
ΑΦιλάκια Μαρινάκι μου και ας τιμήσουμε αυτή τη μέρα όπως της αξίζει! 🙂
Ήταν και παγκόσμια ημέρα ύπνου μαγισσούλα μου και σ’ έναν κόσμο που κοιμάται, φοβάμαι μη ξυπνήσει όταν είναι πια αργά.
Όμορφο το βίντεο που παρέθεσες.
Καλό ξημέρωμα 🙂
Κρατώ τις όμορφες και θετικές σου σκέψεις σαν διακήρυξη προόδου και ριζοσπαστιμού Μαρίνα μου.
Το σημαντικό είναι ότι η συνείδησή σου βλέπει σωστά, βλέπει την αλήθεια, την καταμαρτυρά. Και αυτό είναι μια μεγάλη νίκη.
Καλή συνέχεια να έχεις.
Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Γιάννη! Να ‘σαι πάντα καλά. Καλό ξημέρωμα! 🙂
Καλησπέρα Μαρίνα μου,
μεγάλο θέμα ο ρατσισμός.
Πιστεύω πως η άγνοια μεγαλώνει τον ρατσισμό.
Κάπου είχα διαβάσει πως κατά τύχει δεν γεννηθήκαμε αυτό που μισούμε.
Το βρίσκω σοφό.
Φιλάκια πολλά:))
Σαφώς είναι σοφό και λογικό παράλληλα.
Σ’ ευχαριστώ που πέρασες Σοφία μου και κατέθεσες τις σκέψεις σου!
Καλό ξημέρωμα! 🙂
Ο ρατσισμός και η τρομοκρατία είμαστε εμείς, οι σκέψεις μας. Τα άλλα είναι ιστορία.
Για το ρατσισμό δε μπορώ παρά να συμφωνήσω απόλυτα. Για τη τρομοκρατία, δεν είμαι σίγουρη.
Ζούμε σε ένα βίαιο κόσμο κι είναι τρομακτικό, ότι επιτρέπουμε να συνεχίζει μια τέτοια πορεία.
Καλό ξημέρωμα 🙂
Το καλό είναι ότι δεν γεννιέται κανείς με το ρατσισμό. Όπως τον μαθαίνει, μπορεί και να τον ξεμάθει – εάν το θέλει. Οτιδήποτε καλλιεργεί την ανισότητα, τη διάκριση, το μίσος είναι κατακριτέο. Σε τι κόσμο θέλουμε να ζήσουμε, αλήθεια;
Δε ξέρω αν μπορεί να τον ξεμάθει, αλλά σίγουρα μπορεί να τον μετριάσει. Το θέμα είναι θέλει; Δε ξέρω.
Δε ξέρω επίσης, σε τι κόσμο θέλουμε να ζήσουμε.
Γιατί, άλλα λέμε κι εντέλει, άλλα κάνουμε.
Καλό ξημέρωμα Κατερινάκι. Σε φιλώ 🙂
Άσ’ τα να πάνε… Μουτς!
Πίστευα πως δεν είμαι. Με ξέρεις. Με έχεις ακούσει πώς σκέφτομαι.
Γνωρίζεις πιστεύω την αίσθηση δικαίου που με διακρίνει.
Κι όμως κάποιες στιγμές με έχω συλλάβει να σκέφτομαι κάπου ρατσιστικά κι εγώ: σε όσους χωρίς λόγο υγείας αφήνουν τον εαυτό τους να καταστρέφεται, τρώγοντας άθλια. Δεν τους έχω σε εκτίμηση, με τη δικαιολογία ότι κι αυτοί δεν σέβονται πρώτα απ όλα τους ίδιους. Δεν είναι σωστό όμως και το ξέρω: καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του και δεν είναι δική μου δουλειά να κρίνω κανέναν.
Το παλεύω! Θα ήθελα να φθάσω σε ένα σημείο που να μην κρίνω/σχολιάζω κανέναν, με ελαφρά τη καρδία, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα χαζορίαλιτι πχ…αν με πιάνεις!
Φιλούρες Μαρινάκι μου!
Καταλαβαίνω τι λες Αριστάκι. Όλοι έχουμε στιγμές που κάτι θα μας ξενίσει και θα το σκεφτούμε αρνητικά. Το σημαντικό είναι να βρίσκουμε μια ισορροπία και να τα βλέπουμε όλα με κριτική σκέψη.
Εγώ τουλάχιστον, αυτό προσπαθώ να κάνω. Σίγουρα, θα τα καταφέρνω πάντα, αλλά εξακολουθώ να προσπαθώ.
Σε φιλώ Αριστάκι. Καλό ξημέρωμα 🙂
Νομίζω πως είναι κάτι έμφυτο, θα έλεγα ακόμα και φυσικό. Δεν ξέρω αν μπορούμε να το νικήσουμε. Όπως είναι στην φύση μας να αγαπάμε, είναι και στην φύση μας να μισούμε. Η αιώνια πάλη του καλού με το κακό. Και κάπως έτσι ο κόσμος προχωρά.
Δεν ξέρω κι εγώ Μαρία μου, αν μπορούμε να το νικήσουμε, μα σίγουρα μπορούμε να το μετριάσουμε και να κρατήσουμε μια ισορροπία.
Θέλει προσπάθεια και κόπο, μα τα οφέλη θα είναι πολλά!
Σ’ ευχαριστώ που πέρασες. Σε φιλώ! 🙂
Δεν μας αρέσει η λέξη γι αυτό δηλώνουμε όλοι αντιρατσιστές. Μα είμαστε κάπου, σε κάποια στιγμή μας γίναμε, υπάρχει γύρω μας στον καθένα μας ο ρατσισμός το βλέπεις το συναντάς.
Αν θα απαλλαγούμε ποτέ; Δεν ξέρω ο άνθρωπος για να απαλλαγεί από πολλά πρέπει να κατακτήσει πνευματική και ψυχική ισορροπία, κάπως δύσκολο.
Νομίζω ότι οι ρατσιστές όλων των ειδών ικανοποιούνται να κατηγορούν και κατηγοροιοποιούν για να μη βλέπουν τη δική τους θέση, για να νοιώσουν καλύτεροι, ανώτεροι κλπ
Δύσκολο να επιτευχθεί πιστεύω.
Αλλά ας είναι μέσα στις πεποιθήσεις μας ότι ο ρατσισμός είναι πληγή της κοινωνίας
Φιλιά Μαρινάκι μου
Πόσο συμφωνώ Αννούλα μου, πρέπει να κατακτήσει ο άνθρωπος μια πνευματική και ψυχική ισορροπία, εκεί είναι το κλειδί. Και σίγουρα είναι δύσκολο, μα όταν συμβεί, θα μιλάμε για μια πιο ώριμη κοινωνία.
Καλό απόγευμα Αννούλα μου. Σε φιλώ! 🙂
δυστυχως ειναι ανθρωπινο, ολοι εχουμε ενα μικρο ρατσιστη μεσα μας
ειναι σα το καλο η κακο
τι ωραια σχολια τα προηγουμενα
παντως ξερω και αντιρατσιστες που διεπραξαν τους μεγαλυτερους ρατσισμους χαχα
Συμφωνώ Άσωτε, απλά όσο μπορούμε να κρατάμε ένα μέτρο και το μυαλό μας ανοιχτό σίγουρα βοηθά και σε ατομικό και σε κοινωνικό επίπεδο.
Έχεις απόλυτο δίκιο, κι εγώ ξέρω αντιρατσιστές που ήταν ρατσιστές κι ας έλεγαν.
Σε φιλώ. Καλό απόγευμα 🙂
Σου γράφω πλέων σαν επίσημη γειτόνισσα του wordpress. Νομίζω πως είμαι πολύ ρατσίστρια με τους μισάνθρωπους και τους πολύ εγωκεντρικούς ανθρώπους. Είναι και αυτό μια μορφή ρατσισμού θαρρώ.
Ω καλώς ήρθες γειτόνισσα. Χαίρομαι που πέρασες! Όσες μορφές ρατσισμού κι αν μας περιτριγυρίζουν, ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε το μυαλό μας ανοιχτό κι ένα μέτρο. Πέραν τούτου, άνθρωποι είμαστε…
Καλό απόγευμα Χριστινάκι. Σε φιλώ!
Καλησπέρα Μαρινάκι μου!!! Επιτέλους back!!!! (καταλάθςο έσβησα τα σχολια σου στο blog να ξερεις γιατι εκανα κάτι δοκιμές και σβηστηκαν ορισμένα)
ΓΙα το θεμα σου τώρα. Ρατσίστρια όχι δεν είμαι και μάλιστα είμαι υπέρμαχος της διαφορετικότητας αλλά και τα άκρα δεν μου αρέσουν. Δηλαδη πρέπει να διαχωρίζουμε και κάποια πράγματα. είτε απο τη μια πλευρά είτε από την άλλη 🙂
Καλά, να σου πω κάτι άσχετο, και μετά να πω και το σχετικό; Ή εσύ κάνεις πολλές αναρτήσεις, ή εγώ είμαι πολύ αργοκίνητο καράβι και δεν σε προλαβαίνω 🙂 Στο θέμα μας τώρα, εγώ πάλι πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανείς άνθρωπος στον πλανήτη, που να μην είναι ρατσιστής. Πάρε ένα ακραίο (ή όχι και τόσο) παράδειγμα: αν το σαμιαμίδι (που το μισώ τρελά!) έμοιαζε με..πεταλούδα, θα το συμπαθούσα! Θέλω να πω ότι οι διακρίσεις λόγω…εμφάνισης, είναι σαφώς μια μορφή ρατσισμού. Ή όχι;… ✿
Θεού θέλοντος, δημοσιεύω τρεις φορές την εβδομάδα νονούλι. Θεού θέλοντος, ξαναλέω!
Θα συμφωνήσω μαζί σου. Κανείς δεν είναι απόλυτα μη ρατσιστής. Παρ’ όλα αυτά, θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τον ρατσισμό να καταλαγιάσει. Ένα μέτρο χρειάζεται. Αυτό.
Να ‘σαι καλά νονούλι, σε ευχαριστώ που πέρασες! Σε φιλώ 🙂
Θέλει πολλή προσωπική δουλειά για να φτάσει κανείς ν’ αφήνει πίσω του, αν όχι ν’ αποδέχεται. Δεν μπορούν να μας αρέσουν όλα, αλλά ας μη κατηγορούμε, τουλάχιστον. Αυτό μόνο, τίποτε άλλο.
Αυτό που λες Λυσιππάκι. Δε μπορούν να μας αρέσουν, τουλάχιστον όμως να μη κατηγορούμε. Μακάρι κάποια στιγμή να το δούμε να συμβαίνει.
Σε φιλώ!