Όταν ο Σεπτέμβρης δεν σε συμπαθεί…

… το δείχνει, δεν το κρατάει μέσα του! Φέρεται διόλου διπλωματικά και στο δείχνει με πάθος ότι δε σε συμπαθεί!

Πάρε εμένα για παράδειγμα, που ο Σεπτέμβρης δε με συμπαθεί ξεκάθαρα καθόλου. Και μπορεί συντακτικά το τελευταίο μέρος να μη “στέκει”, αλλά νοηματικά, θα καταλάβεις παρακάτω ότι έχω απόλυτο δίκιο.

Το φετινό καλοκαίρι ήταν δύσκολο.

Λίγο το άγχος με την πανδημία (εγώ συνέχιζα βλέπεις να προσέχω) που έβλεπα την ανοδική πορεία των κρουσμάτων, λίγο οι φωτιές που μου σπάραξαν την ψυχή με τις καταστροφές τους!

Ε ήρθαν και κάποια αποτελέσματα εξετάσεων που δεν ήταν καλά και ως εκ τούτου το καλοκαίρι δεν ήταν και το καλύτερο!

Οι εξετάσεις έφεραν και άλλες εξετάσεις, οι οποίες έφεραν επισκέψεις σε γιατρούς και οι οποίοι αποφάνθηκαν χειρουργείο!

Το οποίο είναι το δεύτερο που κάνω Σεπτέμβρη (για διαφορετικούς λόγους το καθένα). Πέρσι ήταν το πρώτο. Λίγο πριν κλείσω έναν χρόνο από το πρώτο, ήρθε το δεύτερο! (Κάπου εδώ να εισάγω το αγαπημένο μου σύνθημα: Δεν περνάω κ α λ ά!)

Ως εκ τούτου και μετά από αυτή τη στάση του Σεπτέμβρη (απαράδεκτη αν με ρωτάς), εγώ κατάλαβα πως δε με συμπαθεί!

Και τώρα ήρθε το φθινόπωρο…

Το οποίο με φοβίζει! Και για την εξέλιξη της πανδημίας και γιατί το καλοκαίρι κάηκε η μισή Ελλάδα. Πόσος κόσμος έμεινε άστεγος, άνεργος. Κάηκαν τεράστιες δασικές εκτάσεις, χάθηκες τόσες ζωές ζώων.

Το φθινόπωρο είναι υπέροχο και το αγαπώ. Θα φέρει όμως και βροχές και με τρομάζει αυτό. Γιατί, τώρα δεν υπάρχουν επαρκή (αν υπάρχουν και καθόλου) δέντρα να τις συγκρατήσουν.

Δυστυχώς!

Ωστόσο, προσπαθώ να μην εστιάσω στους φόβους αυτούς τους φθινοπωρινούς.

Το χειρουργείο μου έγινε την Τρίτη, όπως καταλαβαίνεις λοιπόν, προσπαθώ να είμαι ήρεμη και να μη χάνω το χιούμορ μου ώστε να αναρρώσω γρηγορότερα!

Έτσι, προσπαθώ να μη στέκομαι σε πράγματα που με αγχώνουν ή δεν έχω τον έλεγχο. Αντ’ αυτού, κρατάω το μυαλό μου σε θετικά και ευεργετικά ζητήματα, ενθαρρύνοντας το χαμόγελο μου.

Λίγες τελευταίες σκέψεις

Μετά από καιρό αποχής, κρατάω σχεδόν σύντομη αυτή την ανάρτηση μου! Μια ανάρτηση που για εμένα λειτουργεί κάτι σαν εκπνοή που λέει “ουφ πάει και αυτό, ας πάμε παρακάτω”.

Διότι βλέπεις όταν ο Σεπτέμβρης δε σε συμπαθεί, εσύ πρέπει να σταθείς με ανωτερότητα. Τα συναισθήματα του (του Σεπτέμβρη ντε) ή τα δικά σου για εκείνον, δεν έχουν σημασία.

Πρέπει να συνυπάρξετε. Αρμονικά!

Τώρα όπως καταλαβαίνετε, όπως κυλούν οι μέρες θα περάσω σιγά σιγά και από τα blogs σας. Να δω τι κάνετε, πώς περάσατε, πώς είστε!

Προς το παρόν, σας φιλώ και εύχομαι να είμαστε όλοι καλά, με υγεία και διάθεση να ερωτευόμαστε τη ζωή!

Until Next Time…

Μαρίνα

♥

Αν θες να λαμβάνεις όλα μου τα άρθρα, μην ξεχάσεις να εγγραφείς μέσω e-mail στο blog. (Όπως είσαι κοίτα όλο δεξιά “Πάρε μας και στο mail σου”)

Και για να μη χάσεις όλα τα ωραία που θα έρθουν, εδώ είναι το newsletter μας!

Επίσης, αν σου άρεσε η ανάρτηση μου, κάνε την καλή σου πράξη για σήμερα και μοιράσου τη μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης (κάτω από το άρθρο) στα social media, στα οποία παρεμπιπτόντως μπορείς να με βρεις εδώ: facebook, instagram, twitter.