Marina Tsardakli 
Η Μαρία Νικολάου, μας κάλεσε μέσα από το διαδικτυακό της χώρο, το “Κείμενο“, να εμπνευστούμε από μία φωτογραφία και μέσα από είκοσι πέντε λέξεις, να μοιραστούμε τη σκέψη μας.
Και την ευχαριστούμε γι’ αυτό, γιατί όπως λέει κι η ίδια, είναι ωραίο κόντρα σε νωθρούς καιρούς, να σκεφτόμαστε και να δημιουργούμε!
Μερικές σκέψεις
Με χαροποιεί ιδιαίτερα, που βλέπω πόσο πολύ έχει ανέβει το επίπεδο, σε όλα τα δρώμενα μας. Το θεωρώ το σημαντικότερο που πρέπει να κρατάμε, μετά τη χαρά της συμμετοχής!
Κάτι επίσης, που με εξιτάρει κι αγαπώ στα διαδικτυακά δρώμενα, είναι πώς το ίδιο πράγμα, μπορεί να εμπνεύσει τον καθένα διαφορετικά και να τον οδηγήσει σε διαφορετικά μονοπάτια σκέψεων. Και το χαίρομαι αυτό στα δρώμενα μας, γιατί όλα έχουν τη δική τους νοστιμάδα και σίγουρα, μεγάλη ποικιλία
Η Φωτογραφία
Η Μαρία λοιπόν, μας έδωσε αυτή τη φωτογραφία και βάσει αυτής, προέκυψαν οι είκοσι πέντε λέξεις όλων μας.
Η συμμετοχή μου
“Θυμήθηκα, εκείνο το ταλαιπωρημένο σοκάκι, με το γυμνό δέντρο στη μέση.
Κάτι γλαστρούλες πιο κει, προσπαθούσαν να ομορφύνουν το τοπίο.
Μα η ταλαιπώρια δεν κρύβεται.
Μου θύμισε Ελλάδα.
Είναι Ελλάδα!”
Η έμπνευση
Με το που είδα τη φωτογραφία, με τον ραγισμένο δρόμο, το γυμνό δέντρο, τις γλάστρες, μου έφερε στο μυαλό μια τόσο οικεία εικόνα. Στην αρχή δεν κατάλαβα γιατί, όμως ύστερα συνειδητοποίησα πως μου ήταν οικείο, γιατί ήταν τόσο ελληνικό.
Ένα σοκάκι είναι κι η Ελλάδα, ταλαιπωρημένο, ραγισμένο, που όπως όπως προσπαθούμε να ομορφύνουμε.
Με δυο γλαστρούλες όμως, δεν αλλάζει τίποτα. Τα σημάδια του χρόνου και των ανθρώπινων επιλογών δεν ανατρέπονται, μένουν εκεί να θυμίζουν, να στοιχειώνουν.
Λίγες τελικές σκέψεις
Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε όσους στάθηκαν στις δικές μου είκοσι πέντε λέξεις. Σταυρούλα μου, πολλά μπράβο για τη διάκριση σου και για την υπέροχη συμμετοχή σου!
Όλες τις συμμετοχές, μπορείτε να τις βρείτε εδώ!
Until Next Time…
Μαρίνα
Αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, μπορείτε να τη μοιραστείτε μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης στα social media, στα οποία μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Μια αιώνες τώρα ταλαιπωρημένη χώρα Μαρινάκι μου, πώς να μην έχει ταλαιπωρημένα σοκάκια αφού οι ίδιοι οι κάτοικοι της, είναι ταλαιπωρημένοι; 😉
Πολύ μες το θέμα και ουσίας όπως πάντα η συμμετοχή σου και μπράβο σου! 😛
ΑΦιλάκια ηλιόλουστα από ένα πανέμορφο μέρος της Ελλάδας μας!
Ταλαιπωρημένοι, αλλά δεν κάνουμε και τίποτα, για να μας ξεκουράσουμε.
Συνεχίζουμε στους ίδιους ρυθμούς.
Καλό μεσημέρι μαγισσούλα μου 🙂
Διάβασα με προσοχή τις σκέψεις και τις παρατηρήσεις σου Μαρίνα μου. Και με βρίσκουν σύμφωνο. Πραγματικά και οι συμμετοχές και η ποιότητα ανεβαίνουν, ποικίλουν και έτσι δίνουν μια διαφορετική εικόνα κάθε φορά,
Το ολιγόλεκτό σου, όμορφο, γεμάτο Ελλάδα. Από τις δικές της εμβληματικές στιγμές.
Συνέχισε καλή μου φίλη έτσι. Να σε καμαρώνουμε πάντα.
Τα φιλιά μου.
Γιάννη, να ‘σαι πάντα καλά!
Σε ευχαριστώ πολύ!
Καλό μεσημέρι 🙂
Δίκιο έχεις Μαρίνα μου. Πολύ εύστοχη η παρομοίωσή σου και εξίσου συγκλονιστική η συμμετοχή σου.
Στο “σοκάκι” του παγκόσμιου χάρτη παλεύουμε να κρατηθούμε όρθιοι. Με γλαστρούλες κρύβουμε τις ρωγμές μας…
Πρέπει να μας αγαπάει ο Θεός πάντως. Εμείς να δω πότε θα αγαπήσουμε λίγο τους εαυτούς μας και την πατρίδα μας εν γένει…
Να ‘σαι καλά Μαρία μου 🙂
Σίγουρα μας αγαπάει ο Θεός. Δεν εξηγείται αλλιώς που υπάρχουμε ακόμα.
Καλό μεσημέρι 🙂
Πραγματικά, το επίπεδο είναι σε άλλα ύψη, παρότι, ειδικά στις 25 λέξεις, το επίπεδο είναι πάντα σταθερά ανεβασμένο. Ίσως κινητοποιεί ιδιαίτερα το αυστηρό όριο των λέξεων, οπότε δίνεται ό,τι καλύτερο έχουμε προσπαθώντας να βγάλουμε την αισθητική τής εκάστοτε φωτογραφίας. Ό,τι μαζεύτηκε κι αυτή την φορά ήταν υπέροχο, και μέσα σ’ αυτά κι η δική σου συμμετοχή, Μαρινάκι μου. Πόσο αληθινή η σκέψη σου!
Τα φιλιά μου & τα συγχαρητήριά μου!<3
Έχεις απόλυτο δίκιο Λυσιππάκι. Εξαιρετικό το επίπεδο κι αυτή την φορά, διαβάσαμε διαμάντια!
Σε ευχαριστώ που πέρασες!
Καλό ξημέρωμα 🙂
Μπράβο, βρε Μαρίνα. Αρχικά και μόνο που τόλμησες να μαζέψεις ό,τι ήταν να μαζέψεις σε 25 λέξεις. Εγώ το σκέφτομαι και με πιάνει κρύος ιδρώτας! Με τη γνωστή φλυαρία μου, αν με ανάγκαζες να στριμωχτώ σε 25 λέξεις, θα έβλεπα εφιάλτες. 25 εφιάλτες!
Και το στενάκι είναι Ελλάδα, και σε κυριολεκτικό και σε μεταφορικό επίπεδο. Πολύ εύστοχη η κατεύθυνση 🙂
ΥΓ. Αλλά κι η φωτογραφία της Μαρίας μ’αρέσει πολύ. Από πού να είναι;
Δεν είναι δύσκολο Διονύση. Τόλμησε το, έστω και για την εμπειρία!
Η φωτογραφία της Μαρίας, όντως πολύ ωραία, αλλά μας έχει συνηθίσει σε εξαιρετικές φωτογραφίες έτσι κι αλλιώς!
Καλή συνέχεια 🙂
Πέρα από ταλαιπωρημένο πάντως, είναι και γραφικό, και πανέμορφο!
Δεν υπάρχουν σε πολλές χώρες σοκάκια, που σηματοδοτούν ένα “πέρασμα”..
Η Ελλάδα είναι ένα υπέροχο σοκάκι, μα το μόνο αρνητικό είναι ότι το κατοικούν
Έλληνες 🙂 Ωραίες οι σκέψεις σου, πολύ ωραία και η φωτογραφία τής Μαρίας.
Θα είναι εξίσου όμορφη και έγχρωμη.
Υ.Γ Κουκλοβαφτιστηρόνιμου, ξέχασες να μου απαντήσεις σε ένα σχόλιο,
σε μια ανάρτησή σου παλιά, επίσης δεν ξέρω γιατί, αλλά, ενώ έχω πατήσει
την επιλογή να λαμβάνω τα νέα σχόλια, δεν τα λαμβάνω, το δε θέμα με την
σελίδα σου που αργεί να φορτώσει, εξακολουθεί. Σήμερα δε, δεν ανοίγει
την αρχική σελίδα. Μπας και κάνουν κάποιες αλλαγές στη φόρμα; Φιλιά!
Είναι όντως γραφικό κι όμορφο σοκάκι, αλλά χρειάζεται φροντίδα που δεν του δίνει κανείς.
Αυτό είναι το δυσάρεστο και το στενάχωρο!
ΥΓ: Νονούλι, σε ποιο σχόλιο; Θα τα ψάξω το Σ-κ! Δεν ξέρω γιατί σου αργεί η σελίδα. Μπήκα κι απ’ άλλους υπολογιστές κι ανοίγει κανονικά.
Λες πάλι να με σαμποτάρουν; Τι να πω!
Μαρίνα μου, υπέροχη η συμμετοχή σου. Πραγματικά οικεία εικόνα που παραπέμπει άμεσα σε Ελλάδα (και δη ταλαιπωρημένη). Το πόσο στεναχωρήθηκα που έχασα αυτό το όμορφο δρώμενο, δεν λέγεται. Ελπίζω την επόμενη φορά να μπορέσω να συμμετέχω. Σε φιλώ, φίλη μου.
Μία μου, πολύ σ’ ευχαριστώ. Εύχομαι από καρδιάς να προλάβεις να συμμετάσχεις στο επόμενο δρώμενο μας. Είναι πιο ωραίο, να είμαστε όλοι μαζί.
Σου στέλνω γλυκό φιλί!
Πολύ ωραίο το ταλαιπωρημένο σοκάκι σου!
Αλλά και πόσο σωστό αυτό που λες πιο κάτω, οτι είχες την αίσθηση του οικείου.
Την είχα κι εγώ μόλις είδα τη φωτογραφία. Και νόμιζα ότι είχε περπατήσει σε αυτό.
Αλλά τελικά όχι. Είναι όπως το λες. Ελλάδα!
Κίσιζ Μαρίνα!
Γενικά, κάπως, πάντα, καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα,
εντός κι εκτός διαδικτύου : είναι όπως τα λέω!
Σε ευχαριστώ Αρτίστα μου για τα καλά σου λόγια και που πέρασες.
Εύχομαι να νιώθεις καλύτερα και να μην πονάς πια.
Σε φιλώ πολύ γλυκά!
Πονάω ακόμα, αλλά λιγότερο!
Μιλ μερσί!
Χαίρομαι Αρτίστα μου, που νιώθεις καλύτερα. Εύχομαι σύντομα να γίνεις τελείως καλά.
Σε φιλώ 🙂
Ωραιότατα Μαρίνα μου και εύστοχο το 25λεκτό σου. Ελλάδα όντως θυμίζει. Και τις ρωγμές της τις πιο πολλές εμείς της χαρίσαμε. Πραγματικά το επίπεδο τοσο υψηλό σε κάθε δρώμενο αλλά και στο 25λεκτο της Μαρίας που δεν ξέρεις τι να ψηφίσεις και τι να αφήσεις. Τελικά θα φτάσουμε να ρίχνουμε κλήρο…
Φιλάκια Μαρίνα μου και ετοιμάσου ξεκινούν από όσο έχουν υποσχεθεί οι φίλες τρία δρώμενα με το εμπα του Μάρτη.
Στο τέλος ναι, πιστεύω κι εγώ θα ρίχνουμε κλήρο χαχα
Χαίρομαι όμως που συμμετέχω σε δρώμενα με ανθρώπους με τόσο υψηλό επίπεδο.
Σε φιλώ γλυκά Αννούλα μου 🙂
Ήταν πολύ ωραίο το δρώμενο αυτό ιδίως η φωτογραφία, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να γράψω κάτι με 25 λέξεις.
Μου θύμισε την παλιά μου γειτονιά και σίγουρα θα χρειαζόμουν 1025
Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου ήταν πολύ ωραία .
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Ήταν ένα ακόμα ωραίο δρώμενο μας, Ρένα μου κι εύχομαι να ακολουθήσουν πολλά πολλά ακόμα.
Σε φιλώ γλυκά 🙂
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στην Πλάκα. Σε αυτά τα σοκάκια ναι… σίγουρα βρίσκουμε την Ελλάδα. Λίγο ταλαιπωρημένη, αλλά αναλλοίωτη και αυθεντική.
Πολύ ωραίο Μαρίνα μου!
Σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ!
Πανέμορφη φωτογραφία ομολογουμένως.
Σε ευχαριστώ για όλα.
Πολλά φιλιά Μαρία μου. Καλά να περάσεις σήμερα!