Το ομολογώ, εδώ και πολύ καιρό, με ανησυχεί ο τρόπος με τον οποίο τα social media έχουν βρει τη θέση τους στη ζωή την ανθρώπων! Ειδικά των νέων! Με αφορμή την επικοινωνία, το κινητό, έχει πάψει πια να αποτελεί ένα αξεσουάρ ή μια διευκόλυνση της καθημερινότητας.
Τα έξυπνα κινητά, έχουν γίνει κάτι παραπάνω από μια προέκταση του χεριού μας. Έχουν γίνει, μια εξάρτηση. Και σαφώς, δεν φταίνε τα κινητά, δεν φταίνε τα social media.
Φταίει ο άνθρωπος! Που ψάχνει σε λάθος πράγματα, αυτό που αναζητά και συνεχίζει την πορεία του, με μια υπέρμετρη υπερβολή.
Ψάχνει τελικά ο άνθρωπος την επικοινωνία;
Ξέρεις πόσο μεγάλη κουβέντα είναι αυτή; Μπορούμε να μιλάμε για ώρες και πάλι θα βρεθεί κάποιος να αντικρούσει το συμπέρασμα μας και ίσως να έχει και δίκιο. Δεν ξέρω τι ψάχνει ο άνθρωπος. Είμαι μικρή απ’ όποια πλευρά κι αν το δεις, για να σου απαντήσω σε κάτι τέτοιο.
Ξέρω όμως να σου πω, με σιγουριά, πως αυτό που ψάχνει, δεν το έχει βρει. Και φαίνεται! Από τα νεύρα, την άνευ λόγο ένταση, τη μιζέρια! Κάτι λείπει από τον σύγχρονο άνθρωπο. Ίσως να το έχουμε παρεξηγήσει κιόλας.
Ίσως, αυτό που ψάχνει ο σύγχρονος άνθρωπος, να μην είναι η επικοινωνία με τους άλλους, αλλά με τον εαυτό του.
Θα το βρει αυτό στα social media;
Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Γιατί, κάθε ερέθισμα, κάθε συναναστροφή, είναι μια αφορμή, για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας ή έστω πτυχές μας, καλύτερα. Το ερώτημα μου βέβαια, είναι το εξής: πόσο εύκολο είναι να επικοινωνήσεις, όταν παρασύρεσαι από τη μόδα και προσπαθείς να αντιγράψεις, αντί να δημιουργήσεις;
Τι θέλω να πω: Πάρε για παράδειγμα, το instagram. Πολλοί, δεν προσπαθούν να μοιραστούν κάτι όμορφο που είδαν ή έκαναν, αλλά κάτι, που είδαν σε άλλους ότι είχε απήχηση. Αυτό για μένα, είναι λιγάκι περίεργο και λιγάκι ανησυχητικό.
Καμιά φορά, φοβάμαι, για την μοναδικότητα και την πρωτοτυπία.
Και μέσα αυτή την τεράστια κουβέντα που άνοιξα και δεν θα τελειώσω γιατί στο τέλος θα γράψω βιβλίο, θέλω να μοιραστώ, το χαϊκού μου, στο 3ο Δρώμενο Χαϊκού που οργάνωσε η Μαρία Νικολάου!
Μαρία μου, πολύ σε ευχαριστούμε, που μας άνοιξες τον διαδικτυακό σου χώρο, για να ακουμπήσουμε ποιητικά τις σκέψεις μας και φυσικά, για την πανέμορφη φωτογραφία!
Πολλά συγχαρητήρια και στην νικήτρια μας για την πρωτιά και το υπέροχο χαϊκού της! Ελευθερία Έρη , πολλά πολλά μπράβο!
Το Χαϊκού μου:
Μικρές οθόνες
φλάτ και μεταφέρσιμες
μία φυλακή.
Χωρίς πλέγματα
κι όμως παγιδεύουν
στην άνεση τους.
Περιμένω με χαρά κι αγωνία, τα επόμενα δρώμενα μας!
Until Next Time…
Μαρίνα
♥
Αν σας άρεσε η ανάρτηση μου, μπορείτε να τη μοιραστείτε μέσα από τα κουμπιά κοινοποίησης στα social media, στα οποία μπορείτε να με βρείτε εδώ: facebook, instagram, twitter.
Discover more from Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
Μεγάλο θέμα άνοιξες, με πολλές προεκτάσεις (κλισεδάκι, αλλά γεγονός!)
Νομίζω ότι οι άνθρωποι κρύβονται πίσω από τα “σοσιαλμιντιακά” προφίλ τους. Τους έχει δοθεί η ευκαιρία (αν μπορείς να την πεις έτσι!) να δημιουργήσουν μια περσόνα, κάτι που δεν απαιτεί κόπο, αντί να προσπαθήσουν να χτίσουν την προσωπικότητά τους.
Άνθρωποι που κινούνται γύρω μας, καθημερινά και δεύτερη ματιά δεν τους ρίχνεις (δίχως αυτό να έχει να κάνει με την εμφάνιση αλλά με το ότι δεν έχουν τίποτα να πουν ως άτομα), είναι -ίσως- δημοφιλείς τουιτερικοί ή ινσταγκραμικοί χαρακτήρες, ινφλουένσερς ή ό,τι άλλο!
Κι όλη αυτή η άσκοπη έκθεση… Δεν ξέρω, βλέπω στο τουίτερ, ας πούμε, “ανατριχιαστικές” λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής ή της καθημερινότητας κάποιων κι αναρωτιέμαι αφενός αν καλύπτουν απλώς την ανάγκη τους να τα μοιραστούν κάπως, με κάποιους κι αφετέρου αν θεωρούν ότι είναι πράγματι τόσο σημαντικά αυτά που γράφουν ή που τους συμβαίνουν, ώστε να τα κοινοποιήσουν στον τουιτερικό πληθυσμό (είτε τους ακολουθεί είτε όχι!)
(…) Κι όμως παγιδεύουν στην άνεσή τους, πράγματι, Μαρίνα μου!
Καλημέρα, φιλάκια πολλά!
✿
Αυτή η άσκοπη έκθεση Αναστασία μου, προφανώς, καλύπτει κάποια κενά.
Τρομακτικό, αλλά αληθινό.
Μένει να δούμε αν ο άνθρωπος θα παραμείνει κλεισμένος σε φλατ, μεταφέρσιμες οθόνες ή θα καταφέρει να αποδράσει.
Σε φιλώ γλυκά 🙂
Όντος με μεγάλο θέμα ασχολήθηκες (και θ’ ασχολείσαι) Μαρινάκι μου και χαίρομαι που ως νέα κοπέλα το “έπιασες” σωστά και μια και “ένα ταξίδι χιλιάδων χιλιομέτρων αρχίζει μ’ ένα βήμα”, το έχεις κάνει αυτό το βήμα! 😉
Το κλειδί και εδώ είναι η επίγνωση, να έχεις επίγνωση το πόσο εύκολα μπορείς να παρασυρθείς και να χάσεις τον εαυτό σου! 😛
Πολύ σωστά γράφεις:
“Ίσως, αυτό που ψάχνει ο σύγχρονος άνθρωπος, να μην είναι η επικοινωνία με τους άλλους, αλλά με τον εαυτό του”…
Έτσι πάλι καταλήγουμε στην αγάπη του εαυτού μας, γιατί αν τον αγαπάμε πραγματικά φροντίζουμε με τι τον τρέφουμε!
Το πολύ πετυχημένο Χαϊκού σου, είναι μια ακόμη απόδειξη το πόσο σωστά αντιμετωπίζεις αυτή την μικρή οθόνη! 😉
ΑΦιλάκια χαμογελαστά όσο δύσκολο και αν μας είναι τις περισσότερες φορές! 🙂
Σαφώς μαγισσούλα μου, στην αγάπη (και την αποδοχή) του εαυτού μας καταλήγουμε. Εκεί ξεκινούν όλα.
Κι όμως, μια ματιά στον κόσμο και θα δεις πως η αγάπη είναι σπάνια…
Όμορφη εβδομάδα να μας ξημερώσει. Σε φιλώ πολύ γλυκά 🙂
Όντως μεγάλο θέμα!
Μα η απάντηση είναι θαρρώ απλή!
Φταίει πως ο καθένας μας χρησιμοποιεί τα social, internet και το οτιδήποτε! Έχουμε μάθει να ρίχνουμε το φταίξιμο για την χαμένη επικοινωνία στην τεχνολογία, στον Θεό, στον αέρα τον κοπανιστό.. εμείς αθώοι κ. Πρόεδρε. Την τροφή που δίνουμε αυτήν και παίρνουμε, σας παρακαλώ!
Πολύ ωραίο το Χαϊκού σου Μαρινάκι μου!
Σε ευχαριστώ Μαράκι και για τις σκέψεις και για τα καλά σου λόγια.
Όμορφη βδομάδα εύχομαι να μας ξημερώσει.Σε φιλώ γλυκά 🙂
Μαρίνα μου, επειδή είσαι ένα νέο παιδί που κάνει χρήση όλων αυτών των “εργαλείων” επικοινωνίας, αλλά δεν ζεις με αυταπάτες και δεν αφήνεις να επηρεάσουν την ψυχολογία σου, εγώ νιώθω την ανάγκη να σε συγχαρώ. Η τεχνολογία εξελίσσεται κι αυτός είναι ο προορισμός της. Η ευθύνη για τη σωστή χρήση της είναι αποκλειστικά προσωπική μας ευθύνη. Κι όσο υπάρχουν νέοι άνθρωποι με τη δική σου συναισθηματική ωριμότητα, εγώ είμαι αισιόδοξη.
Να σου πω ότι το χαϊκού σου, δεν θα μπορούσε να ήταν πιο ευθύβολο και καταγγελτικό.
Μπράβο σου κορίτσι μου!
Μαρία μου, σαφώς, η ευθύνη για την χρήση των social media είναι δική μας. Κι όμως, δεν το νιώθουμε ευθύνη, δεν αντικρίζουμε πρόβλημα, δεν …
Ελπίζω τελικά, τα πράγματα να εξελιχθούν καλύτερα, απ’ όσο δείχνουν.
Σε φιλώ πολύ γλυκά. Καλή βδομάδα να μας ξημερώσει 🙂
Υπάρχει πολύς εγωισμός και κάπου πρέπει να διοχετευτεί Μαρινάκι μου!
Αυτός φταίει, όλα ξεκινούν από βαθιά κι από παλιά και επειδή κανείς δεν ξεκινάει εύκολα να αναλάβει ευθύνη και δράση, όλα συνεχίζουν κάπως έτσι και όλο και χειρότερα!
Ότι θα συνέδεες τα χαϊκού σου με τέτοιον προβληματισμό, δεν το περίμενα! Εύγε!
Φιλάκια πολλά κοριτσάρα μου! ♥
Σας κρατάω σε εγρήγορση και κάνω πράγματα που δεν περιμένετε χαχα
Να σου πω ότι έχεις άδικο στην άποψη που διατυπώνεις; Θα είναι ψέμα!
Να δούμε πως θα εξελιχθεί το πράγμα Αριστάκι.
Σε φιλώ πολύ γλυκά 🙂
Καλή βδομάδα να μας ξημερώσει!
Ακόμα και το χαϊκού σου κουβαλάει την αγωνία σου Μαρίνα. Και ομολογώ κρίνω πολύ θετικά αυτήν την αγωνία καθώς οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι δείχνουν να το …διασκεδάζουν παρά να προβληματίζονται.
Όλοι μας αποκτούμε εξαρτήσεις από την τεχνολογία αυτοί. Είναι δύσκολο να σταθείς σε έναν τρόπο ζωής που βάζει μέτρα και σταθμά. Με λίγα λόγια αντιμετωπίζουμε πολύ σοβαρό κίνδυνο.
Πάντα σε χαίρομαι για τα αντανακλαστικά σου Μαρίνα. Ένα ακόμα εδώ με χαροποίησε ιδιαίτερα.
Μπράβο.
Ομολογώ Γιάννη, πως όντως αγωνιώ για την εξέλιξη του φαινομένου. Δεν θέλω να επαληθευτούν οι φόβοι μου.
Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις και τα γλυκά σου λόγια.
Σε φιλώ γλυκά. Καλή βδομάδα να μας ξημερώσει:)
Αγαπώ την τεχνολογία ή να το θέσω πιο σωστά, αγαπώ όσα καταλαβαίνω από την τεχνολογία.
Δεν είμαι εναντίον των σόσιαλ μύδια, αλλά δεν τα παρακολουθώ σχεδόν καθόλου.
Έχω και ένα προφίλ στο φέισμπουκ, όμως το βαριέμαι και μπαίνω μια φορά το μήνα κι αν!
Βλέπεις η επικοινωνία για μένα έχει παραμείνει στο εκ του σύνεγγυς και στο τετ α τετ, άντε και στα τηλεφωνήματα για τους μακρινούς μου φίλους.
Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι με τους μακρινούς μας έχει εξυπηρετήσει πολύ το μέσεντζερ και οι βιντεοκλήσεις του! Ας είναι καλά!
Πολύ καλό το χαϊκού σου!
Κίσιζ Μαρίνα και καλό Σαββατοκύριακο!
Αρτίστα μου, όποιος θέλει να επικοινωνήσει βρίσκει τρόπους. Το θέμα είναι τι γίνεται, όταν με πρόφαση την επικοινωνία, καταλήγουμε σε μια φλατ πραγματικότητα.
Σε φιλώ γλυκά κι εύχομαι να ξημερώσει μια πανέμορφη εβδομάδα!
καλημέρα και χαίρεσθε,
Τεράστια η συζήτηση για τα μέσα. Ωστόσο .. είναι τα μέσα. Μπορεί, μέχρις ενός σημείου να προσδιορίζουν κάποιους τρόπους των αντιδράσεών μας, αλλά δεν παύουν να είναι μέσα. Ο άνθρωπος που έχει μια στοιχειώδη γνώση του εαυτού του και των στόχων του, που έχει μια ισόρροπη κατάσταση, τέλος πάντων, απλώς τα χρησιμοποιεί.
Κι εσύ, όπως και σ’ άλλα σχόλια παρατηρείται, είσαι ένα καλό παράδειγμα. Τόσο “μέσα” και ταυτόχρονα τόσο ισορροπημένη και “καθαρή”. Σε ακούω ευδιάθετη να τραγουδάς “don’t cry for me, Argentinaaaaa”.
Το όλο κοινωνικό φαινόμενο, βέβαια,το παρακολουθούμε, αλλά λίγα πράγματα μπορούμε εμείς να κάνουμε γι’ αυτό, πιστεύω.
(Και τι ωραίο χαϊκιουάκι, που βασίζεται στη μεταφορά (οθόνες-φυλακή).
Καλό σαββατοκύριακο!
Σαφώς Διονύση, λίγα μπορούμε να κάνουμε μεμονωμένα. Όμως, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την κατάσταση, πριν να είναι αργά!
Σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια.
Σε φιλώ γλυκά κι εύχομαι να μας ξημερώσει μια όμορφη εβδομάδα 🙂
Τα νέα παιδιά πέφτουν στα δίχτυα της μόδας, κι έτσι πανεύκολα χάνεται η μπάλα. Για τους μεγαλύτερους, θα συμφωνήσω με το αριστάκι: εγωισμός. Plus, 1002 (ανασφάλειες, κόμπλεξ κλπ) που γίνονται ένα έξοχο κοκτέιλ που εκτοξεύεται προς άπασες κατευθύνσεις με τον χειρότερο τρόπο. Αρκεί ένα σκρολάρισμα και μια ματιά σε διάφορα σχόλια… Απογοήτευση! Αλλά η καμπύλη γυρνάει ανάποδα, σ’ ένα χαμόγελο, με το πώς παρουσίασες το χαϊκού σου (που μ’ άρεσε πολύ). Εύγε, Μαρινάκι μου! <3
Η αλήθεια είναι πως η κατάσταση που επικρατεί είναι ανησυχητική. Πρέπει να αναγνωρίσουμε κάποια στιγμή το πρόβλημα, αλλιώς δεν βλέπω να αντιμετωπίζουμε την κατάσταση.
Σε φιλώ γλυκά Λυσιππάκι!
Και σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια!
Εγώ εκείνο που αγαπώ σε αυτά τα θέματα είναι ότι -θεωρητικώς- όλοι ξέρουμε τον σωστό ή και τον λάθος “δρόμο” που έχουμε πάρει -ενδεχομένως- σε σχέση (και) με τα social media, ωστόσο εξακολουθούμε να τον “περπατάμε” ευλαβικά.. Τα φιλιά μου και καλή Κυριακή κουκλοβαφτιστηρόνιμου, που ομολογουμένως “το ‘χεις” και με τα χαϊκού ❤
Είναι λίγο η συνήθεια, λίγο η μόδα, λίγο που λέμε “έλα μωρέ”…
Φιλιά κι από εμένα νονούλι. Όμορφη βδομάδα να μας ξημερώσει 🙂
Να καταθέσω μια μικρή προτίμηση στο χαϊκού σου; Επιτρέπετε σαν διοργανώτρια;
Μπράβο φιλενάδα!
Ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια Μαρία μου <3